Το πολιτικό στοίχημα για τη Νέα Δημοκρατία στη συζήτηση επί της πρότασης δυσπιστίας στη Βουλή είναι διπλό: να βγει συσπειρωμένη και να σπάσει, εν τη γενέσει του, το μέτωπο της αντιπολίτευσης. Εξ ου και από την αρχή η τακτική της βασίζεται στο αφήγημα που αφενός θέλει την κυβέρνηση να δέχεται οργανωμένη επίθεση από επιχειρηματικά συμφέροντα και, αφετέρου, δείχνει μια αντιπολίτευση υπό σημαία ευκαιριακής ένωσης που εργαλειοποιεί την τραγωδία των Τεμπών λόγω των ισχνών δημοσκοπικών της ποσοστών.

Η ίδια τακτική περιλαμβάνει μοιρασμένες επιθέσεις κατά ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ με στόχευση σε περιφερειακά ζητήματα που όμως, χωρίζουν τα δύο κόμματα: Ο ΣΥΡΙΖΑ βάλλεται για την πρόταση του προέδρου του Στέφανου Κασσελάκη να διεξαχθούν οι εκλογές  παρουσία διεθνών παρατηρητών –μια πρόταση την οποία δεν θέλει, και δεν έχει κανέναν λόγο να στηρίξει το ΠΑΣΟΚ. Ομοίως, το ΠΑΣΟΚ δεν είχε λόγους να στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ στην επίθεση Βορίδη κατά του Νίκου Παππά, στον οποίο ο υπουργός Επικρατείας είπε, περίπου, ότι δεν δικαιούται να ομιλεί για κράτος δικαίου επειδή βαρύνεται ο ίδιος «με καταδίκη ακριβώς για το κράτος δικαίου».

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, από την άλλη πλευρά, βάλλεται ως «εντολοδόχος επιχειρηματικών συμφερόντων», ήτοι ως όργανο διαπλοκής, με την κυβέρνηση να ανοίγει ένα παράπλευρο «αμαρτωλό» μέτωπο στο οποίο επίσης δεν έχει λόγους να εμπλακεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πρόκειται για μια τακτική επικοινωνιακής στόχευσης μεν, αδύναμης δε, καθώς παρακάμπτει τον πυρήνα του πολιτικού προβλήματος που αντιμετωπίζει πλέον η κυβέρνηση: το γεγονός ότι όλα τα στοιχεία – συμπεριλαμβανομένου και του τελευταίου, επίμαχου πρωτοσέλιδου του Βήματος – ενισχύουν το αίσθημα της συγκάλυψης στην τραγωδία των Τεμπών που έχει παγιωθεί στην κοινή γνώμη.

Εδώ αναμένεται να επιχειρήσει να αναστρέψει το κλίμα ο ίδιος ο πρωθυπουργός με τη σημερινή του ομιλία στην οποία, σύμφωνα με όσα διαμηνύονται από το Μαξίμου, «θα μιλήσει για όλους και για όλα». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κινηθεί, κατά τις ίδιες πληροφορίες, σε υψηλούς τόνους καθώς η κεντρική απόφαση είναι να περάσει η κυβέρνηση σε γενική και μετωπική αντεπίθεση τόσο για αυτή καθ’ αυτή την τραγωδία των Τεμπών όσο και την ευρύτερη ατζέντα του κράτους δικαίου που έχει ανοίξει η αντιπολίτευση.

Ως προς το θέμα της συγκάλυψης θα προτάξει δύο επιχειρήματα: το ένα είναι πως ο ίδιος ο σταθμάρχης έχει ομολογήσει το ανθρώπινο λάθος, άρα δεν υπήρχε λόγος αλλοίωσης των ηχητικών ντοκουμέντων για να χειραγωγηθεί και να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη. Το δεύτερο είναι η ταχύτητα με την οποία έχει προχωρήσει η έρευνα της Δικαιοσύνης για την τραγωδία, με τη δίκη να είναι πλέον θέμα λίγων μηνών. Εδώ, θα υπάρξουν και συγκρίσεις με τις μεγάλες καθυστερήσεις στη δίκη για το Μάτι – μια σύγκριση, που εμπεριέχει και στοιχεία συμψηφισμού.

Για να αλλάξει όμως, ή έστω να αμβλύνει το κλίμα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει πως πρέπει να σπάσει κι ένα ακόμη, πιο δύσκολο μέτωπο: εκείνο της συσπείρωσης της κοινωνίας δίπλα στους συγγενείς των θυμάτων – ήτοι, το μέτωπο της κοινωνικής αντιπολίτευσης. Για τον λόγο αυτό οι πληροφορίες λένε πως η ομιλία του πρωθυπουργού θα περιλαμβάνει και προσωπικές αναφορές και δεσμεύσεις προς τους συγγενείς.

Το «κίνημα των οικογενειών», όπως ορίζεται χαρακτηριστικά από κυβερνητικά στελέχη, έχει αναδειχθεί στη μεγάλη αχίλλειο πτέρνα τη κυβέρνησης στην πολιτική διαχείριση της τραγωδίας. Ήταν ο καταλυτικός παράγων που είχε υποτιμηθεί, ή δεν είχε καθόλου υπολογιστεί, στους σχεδιασμούς του Μαξίμου. Και τώρα, όπως λέει παλαιός γαλάζιος βουλευτής, εξελίσσεται σαν απρόβλεπτο σπίρτο «που μπορεί να ανάψει τη μεγάλη πολιτική πυρκαγιά».