Οταν ο Γιώργος Παπανδρέου αναμετρήθηκε για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με τον Ευάγγελο Βενιζέλο το 2007, το MEGA είχε πρωταγωνιστήσει στην αποδόμηση του πρώην πρωθυπουργού είτε μέσω δημοσκοπήσεων είτε μέσω αναλύσεων των βασικών σχολιαστών του. Ο Γιάννης Πρετεντέρης, για παράδειγμα, είχε δώσει μάχη υπέρ του Ευ. Βενιζέλου χωρίς να τα καταφέρει.

Η επικράτηση του Γιώργου Παπανδρέου σε εκείνες τις εσωκομματικές εκλογές έχει μείνει ως παράδειγμα αποτυχίας των δημοσκοπήσεων και των ΜΜΕ στην προσπάθειά τους να επιβάλουν νικητή.

Το Σάββατο δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ δημοσκόπηση της GPO που εμφανίζει πρώτο τον Ανδρέα Λοβέρδο. Ευχαριστημένος ο Γιάννης Πρετεντέρης γράφει σήμερα στο άρθρο του στην ίδια εφημερίδα:

«Η πρώτη δημοσκόπηση για την αναμέτρηση στο ΚΙΝΑΛ επιβεβαίωσε όσα είχαμε καταλάβει από την αρχή (GPO, ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο, 6/11).

Προς το παρόν, η υποψηφιότητα Παπανδρέου δεν τάραξε τα νερά. Ο Λοβέρδος προηγείται σε όλα τα ακροατήρια. Ο Παπανδρέου εμφανίζει κάπως βελτιωμένες επιδόσεις σε σχέση με εκείνες της Φώφης και δίνει μάχη με τον Ανδρουλάκη για τον δεύτερο γύρο.

Η καταγραφή δεν αποτελεί έκπληξη. Πώς θα μπορούσε να ταράξει τα νερά η υποψηφιότητα ενός ανθρώπου που (στην ίδια δημοσκόπηση) συγκεντρώνει τις περισσότερες αρνητικές γνώμες από όλους τους υποψηφίους (51,8%);

Για τον οποίο οι θετικές γνώμες υπολείπονται του Λοβέρδου και του Ανδρουλάκη κατά 30 (!) μονάδες; Κι αυτά στους δυνητικούς ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ – στο γενικό εκλογικό σώμα τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα… Ούτως ή άλλως, δεν ξεκίνησε με το δεξί. Δεν κατάφερε να πείσει άλλους υποψηφίους να αποσυρθούν, ούτε να γίνει ο ίδιος μεταβατικός πρόεδρος της ΚΟ, ούτε να βάλει τον Κεγκέρογλου.

Φυσικά η εκλογή έχει ακόμη δρόμο μπροστά της. Αλλά αν ο Παπανδρέου θέλει να πάει στον δεύτερο γύρο πρέπει να σηκώσει τα μανίκια. Και κυρίως να πει κάτι που να μη θυμίζει ένα αποτυχημένο κι απαξιωμένο παρελθόν.

Ολοι οι άνθρωποι δικαιούνται μια δεύτερη (ίσως και τρίτη και τέταρτη) ευκαιρία. Αρκεί να πείσουν ότι κατάλαβαν πως απέτυχαν κι άλλαξαν. Εως τώρα ο “υποψήφιος Παπανδρέου” επαναλαμβάνει τις ίδιες κοινοτοπίες που εκφωνούσε πριν από δεκαπέντε χρόνια σε μεγαλύτερα ακροατήρια.

Δηλώνει (μόνος του) “δικαιωμένος”. Εξακολουθεί να νομίζει πως για ό,τι έπαθε φταίνε κάποιοι άλλοι. Ο Καραμανλής, ο Σαμαράς, ο Σαρκοζί, ο Τσίπρας… Ξαναθυμήθηκε τα “συμφέροντα”. Ακόμη κι ότι ξαναβρήκε λεφτά ανακοίνωσε. “Επιμένω λεφτά υπάρχουν αν νοικοκυρέψουμε τη χώρα (…) τώρα υπάρχουν και τα λεφτά από το Ταμείο Ανάπτυξης” δήλωσε (Αντ1, 4/11).

“Θα μπορεί να πάρει τηλέφωνο τον Μπάιντεν!” τον αποθέωσε κάποιος ενθουσιώδης οπαδός του. Υπό την προϋπόθεση ότι ο Μπάιντεν κόπτεται για τις απόψεις του ΚΙΝΑΛ. Ολα αυτά είναι τραγικά παλιά, χιλιοπαιγμένα και ξεπερασμένα. Αλλά έως τώρα ο πρώην πρωθυπουργός δεν έχει παρουσιάσει κάποιο καινούργιο αφήγημα. Και κανείς δεν ενδιαφέρεται αν θα παίρνει αναπάντητες τον Μπάιντεν ή τη λαίδη Γκάγκα!

Προφανώς ακόμη κι έτσι μπορεί να κερδίσει. Αλλά χωρίς νέο αφήγημα κινδυνεύει να οδηγήσει την παράταξή του να απολογείται για παλιές αμαρτίες. Τα Μνημόνια, οι χρεωκοπίες, τα χρέη του ΠΑΣΟΚ, οι ίντριγκες… Οι σκελετοί θα βγουν ξανά από το ντουλάπι και τη ναφθαλίνη. Για να γίνουν επιχειρήματα των αντιπάλων. Λογικό. Οσο δεν ξεκόβεις από το παρελθόν είσαι καταδικασμένος να το ξαναζείς».

Τη σκυτάλη πήρε ο Γιώργος Παπαχρήστος που επίσης αποδομεί την υποψηφιότητα Παπανδρέου:

«Φίλος εξ Αχαΐας, ο κύριος Δ.Δ. (δεν επιθυμεί να αναφέρω τα πλήρη στοιχεία του – έχει προφανώς λόγους), με παρακάλεσε να θέσω δύο ερωτήματα προς τον Γιώργο Παπανδρέου και το κάνω αυθωρεί και παραχρήμα, που λένε, μεταφέροντάς τα εδώ, ακριβώς όπως τα διατυπώνει:

1. Γνωρίζω ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο Παύλος Γερουλάνος, ο Χάρης Καστανίδης και ο Ανδρέας Λοβέρδος διατηρούν την κομματική τους ταυτότητα ως ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος Παπανδρέου αφ’ ότου ίδρυσε το ΚΙΔΗΣΟ είναι μέλος του ΠΑΣΟΚ; Και αν είναι, μπορεί να είναι ταυτόχρονα μέλος σε δύο κόμματα; Συνεπώς, αν δεν είναι μέλος του ΠΑΣΟΚ και εκλεγεί πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, θα προέρχεται τυπικά από το ΚΙΔΗΣΟ.

2. Γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου δεν διαλύει το ΚΙΔΗΣΟ να αποκτήσει ξανά την κομματική του ιδιότητα και λεβέντικα να ζητήσει την ψήφο μας ως προερχόμενος από το κόμμα που τον έκανε πρωθυπουργό;

Αν λοιπόν δεν απαντηθούν τα παραπάνω ερωτήματα, τότε ανακύπτει ένα σοβαρό ερώτημα αξιοπιστίας ως προς εμένα. Θα αναρωτηθώ, και δικαίως, ποιοι είναι οι λόγοι που θα με οδηγήσουν στην κάλπη ως ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ από το 1974. Απορίες, ερωτήματα – τα θέτω εγώ, μήπως και τα απαντήσει ο Γιώργος, αν και δεν το βλέπω…

(Του οποίου να του αναγνωρίσουμε, πάντως, ότι στη συνέντευξη στον ΑΝΤ1 δεσμεύτηκε ότι, αν χάσει, δεν πρόκειται να αποχωρήσει από την παράταξη. Ητοι, δεν θα το κάνει όπως το έκανε το 2015, όταν τη διέσπασε για να δημιουργήσει το ΚΙΔΗΣΟ…)».

Το συμπέρασμα είναι ότι ο Γ. Παπανδρέου έχει εχθρούς στον όμιλο Μαρινάκη. Και ίσως αυτό είχε στο νου του όταν, μιλώντας στο Αγρίνιο, είπε:

«Κάποιοι δεν πιστεύουν στην ανοιχτή κοινωνία, δεν αναγνωρίζουν κυρίαρχο το λαό, αλλά πιστεύουν σε μία κλειστή δημοκρατία, μία ελεγχόμενη από αυτούς Ελλάδα, με τους πολίτες εξαρτημένους, χειραγωγήσιμους, ελεγχόμενους. Και προσπαθούν με διάφορες μεθόδους να υπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Σε κάθε περίπτωση, απέναντι στις κατασκευασμένες εντυπώσεις, μόνο οι δημοκράτες και προοδευτικοί πολίτες με την ψήφο τους μπορούν και θα δώσουν την απάντηση. Και θα είναι όπως πάντα καταλυτική».