Σημαντικές διεργασίες πραγματοποιούνται στον πολιτικό χώρο των Ελλήνων Πράσινων, οι οποίες αναμφισβήτητα προσθέτουν ενδιαφέρον και ίσως νέα παράμετρο στην εξίσωση των επόμενων βουλευτικών εκλογών που θα γίνουν με την απλή αναλογική.

Οικολόγοι-Πράσινοι και Πράσινοι ετοιμάζονται να συμπράξουν για αυτόνομη εκλογική κάθοδο. Οι συζητήσεις έχουν προχωρήσει και μένει να δοθεί η έγκριση από τα συνέδρια των δυο κομμάτων που θα πραγματοποιηθούν τις ίδιες μέρες, στις 19 και 20 Φεβρουαρίου και με την παρουσία και προτροπή των Ευρωπαίων Πράσινων, μέσω της συμπροέδρου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, Εβελιν Χόιτεμπρουκ και τη γενική γραμματέα της ευρωομάδας των Πρασίνων/EFA, Βούλα Τσέτση.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ιδρύθηκαν το 2002, είναι επίσημο μέλος του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, και είναι το μόνο οικολογικό κόμμα της χώρας που συμμετείχε σε κυβέρνηση, αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ (2015-2019), μετά την εκλογική συνεργασία τους που συνεχίστηκε και στις εκλογές του 2019. Μετά την απόφαση των Οικολόγων Πρασίνων να συμμετάσχουν στα ψηφοδέλτια του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στις εκλογές του 2019,υπήρξε διάσπαση και οι διαφωνούντες με τη συνεργασία ίδρυσαν το κόμμα των Πρασίνων. Είχε προηγηθεί κι άλλη διάσπαση το 2014, με συμμετοχή κάποιων στη ΔΗΜΑΡ και στην πορεία άλλα πήγαινε έλα  στελεχών.

Το tvxs.gr μίλησε για τις εξελίξεις με τον Γιάννη Τσιρώνη, ιδρυτικό μέλος των Οικολόγων Πράσινων, ο οποίος στο πλαίσιο της εκλογικής συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ το 2015, εκλέχτηκε βουλευτής και διετέλεσε αν. υπουργός Περιβάλλοντος και αν. υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, τον Γιώργο Δημαρά, πρώην βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ από τους Οικολόγους Πράσινους και πρώην υφυπ. Περιβάλλοντος και τον Μιχάλη Τρεμόπουλο, ιδρυτικό μέλος των Οικολόγων Πράσινων (2002-2016) και των Πράσινων μετά το 2016, ο οποίος ήταν ευρωβουλευτής την περίοδο 2009-2012.

Ένα αυτόνομο Πράσινο κόμμα στις εκλογές; Είναι η «εύνοια» της διεθνούς συγκυρίας, λόγω κλιματικής κρίσης, στα Πράσινα κόμματα και η επιρροή των Ευρωπαίων Πράσινων που δημιουργεί «ευκαιρία» και στην Ελλάδα;

Γιάννης Τσιρώνης: «Καταρχάς να ξεκαθαρίσω ότι από τότε που τελείωσα τη θητεία μου στη Βουλή, συμμετέχω στις διαδικασίες αλλά συνειδητά δεν συμμετέχω σε όργανα, οπότε η άποψη που θα εκφράσω είναι προσωπική.  Ναι, προχωράνε οι διεργασίες και έχουμε ρυθμίσει έτσι και τα δυο κόμματα να γίνουν τα συνέδρια τις ίδιες μέρες, ώστε να δώσουν το πράσινο φως για τη συμπόρευση.

Ευελπιστούμε να είμαστε πάλι μια ενωμένη προσπάθεια, σε εκλογικό τουλάχιστον επίπεδο, γιατί σε οργανωτικό δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή πρόθεση από πλευράς Πρασίνων να ξαναγίνουμε ένα κόμμα.

Σκοπός των διεργασιών είναι να εκπροσωπήσουμε αυτόνομα το χώρο στις βουλευτικές εκλογές, όπως συμβαίνει και σε όλη την Ευρώπη, ενώ είναι σίγουρο ότι όταν διεκδικούν τη ψήφο σε έναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο πάνω από ένα κόμμα, αυτό είναι εξαιρετικά αρνητικό.

Αυτό βέβαια από την άλλη δε σημαίνει ότι είναι αυτοσκοπός η ενότητα. Αν για παράδειγμα είχε μείνει ενωμένη η Αριστερά στην Ελλάδα, πολύ πιθανόν η ανανεωτική Αριστερά να είχε «στραγγαλιστεί» από το πολύ ισχυρό τότε ΚΚΕ και δεν θα είχε βρεθεί ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει τη χώρα εκεί που χρειάστηκε. Δεν είναι δηλαδή πανάκεια η ενότητα αλλά είναι προφανώς ένας στόχος που όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι πολλές φορές απαιτείται.

Προφανώς, μας ευνοεί η συγκυρία γιατί δικαιωνόμαστε. Σε όλα τα επίπεδα, και σε επίπεδο του πρωτογενούς τομέα, βιομηχανικής παραγωγής, ακόμη και οι λέξεις που χρησιμοποιούνται από τις κυρίαρχες δυνάμεις της αγοράς, όπως η βιωσιμότητα, είναι δικές μας, δικά μας ιδέες.

Έχουμε ισχυρότατους δεσμούς με το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα κι έχουμε συμμετάσχει ενεργά και στη διαμόρφωση του Green New Deal στη κρίση του 2008, για το ευρωομόλογο, κ. ά. Ήμασταν συμμέτοχοι στο προφίλ του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος αλλά οι δικές μας εσωτερικές αδυναμίες, και κάνουμε την αυτοκριτική μας, δεν μας επέτρεψαν να έχουμε εκλογική απήχηση».

Γιώργος Δημαράς: «Οι ανάγκες θέλουν έναν ισχυρό Πράσινο πολιτικό φορέα και στην Ελλάδα για να επιδράσει στις αλλαγές που χρειάζονται και στην πολιτική και στην κοινωνία και στην αυτοδιοίκηση.

Από τη στιγμή που οι δυνάμεις αυτές συνενώνονται θα προσελκύσουν πολίτες που ενδιαφέρονται και μας βλέπουν με συμπάθεια αλλά κρατούσαν αποστάσεις γιατί ήμασταν διαιρεμένοι λόγω διαφορετικών εκτιμήσεων στο πρόσφατο παρελθόν.

Εμείς σε πρώτο επίπεδο θέλουμε να συσπειρώσουμε τον οικολογικό χώρο και δυνάμεις που είναι κοντά σε αυτόν.

Έχουμε διαμορφώσει ήδη ένα πρόγραμμα για όλους τους τομείς και για μια πραγματικά βιώσιμη οικονομία και κοινωνία, διότι τη λέξη βιωσιμότητα την χρησιμοποιούν πολλοί αλλά μόνο στα λόγια. Η βιωσιμότητα ωστόσο απαιτεί και ανακατανομή του πλούτο».

Μιχάλης Τρεμόπουλος: «Η κλιματική κρίση είναι γεγονός. Είναι φανερό ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα Πράσινο κύμα σε ολόκληρη την Ευρώπη αλλά και έξω από αυτήν. Εχουν εκλεγεί περίπου χίλιοι αυτοδιοικητικοί σε συμβούλια πόλεων και περιφερειών που μετασχηματίζουν το πρόσωπο της σύγχρονης Ευρώπης.

Στο Ευρωκοινοβούλιο οι Πράσινοι είναι η τέταρτη μεγαλύτερη ομάδα με συγκροτημένες απόψεις, με πολλά περιφερειακά στελέχη, δημάρχους σε πόλεις αλλά και σε οκτώ ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Αυτό δείχνει μια σοβαρή διεργασία στις κοινωνίες, ότι έχει αλλάξει ο τρόπος ζωής και η αντίληψη των ανθρώπων για τη σχέση τους με τη φύση και το μέλλον του πλανήτη.

Αυτά καθορίζουν πλέον την προεκλογική ατζέντα αλλά και τις κυβερνητικές πολιτικές.

Η εκλογή η δική μου στο Ευρωκοινοβούλιο έδειξε τη δυναμική που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία αλλά δεν είχε τη συνέχεια που της άξιζε. Για διάφορους λόγους, ιδιοσυγκρασίας, ισχυρής Αριστεράς, δεν έχει γίνει δυνατή η συγκρότηση ενός αυτόνομου Πράσινου πολιτικού πόλου.

Όλα αυτά επιβάλλουν περισσότερο από ποτέ τη συγκρότηση ενός ανεξάρτητου αυτόνομου Πράσινου πόλου, που να μην είναι χειραγωγούμενος ή ενσωματωμένος στις στρατηγικές άλλων πολιτικών οικογενειών, ούτως ώστε να επηρεάσει αυτόνομα εκλεγμένος τη συζήτηση στην ελληνική Βουλή».

Ποιο είναι το διαφορετικό πολιτικό πρόταγμα των Πράσινων;

Μιχάλης Τρεμόπουλος: «Ήμουν ως ευρωβουλευτής το 2009 στους κόλπους των Πράσινων όπου φτιάχτηκε το Green New Deal. Αυτές οι Πράσινες ιδέες βρίσκονται σήμερα στο επίκεντρο. Όλες οι οικολογικές προφητείες των προηγούμενων ετών επιβεβαιώθηκαν.

Έτσι η σημασία και η δυναμική τους εκφράζεται πλέον και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο στην Ευρώπη. Αυτό όμως στην Ελλάδα δεν έχει εκφραστεί πολιτικά με ένα κυρίαρχο τρόπο, όπως σε άλλες χώρες.

Η Δεξιά δεν μπορεί να τις ενσωματώσει τις Πράσινες θέσεις και να τις εφαρμόσει και η Αριστερά προσπαθεί να ενσωματώσει κάποιες από αυτές αλλά επειδή δεν είναι αυτή η μήτρα της, τις ενσωματώνει επιφανειακά.

Σε όλη τη Νότια Ευρώπη τα Πράσινα κόμματα δεν έχουν την απήχηση που τους αξίζει. Αντίθετα, όπως όλες οι μεγάλες ιδέες, έτσι και οι Πράσινες αναδείχθηκαν στη Γαλλία και εφαρμόζονται στη Γερμανία. Η πράσινη δυναμική πρέπει να απλωθεί στην Ευρώπη».

Γιάννης Τσιρώνης: «Η μόνη πραγματική απάντηση αυτήν τη στιγμή στο νεοφιλελευθερισμό παγκοσμίως είναι η απάντηση που δίνουν οι Πράσινες πολιτικές και οικονομικές προτάσεις. Αν θέλουμε μια οικονομία που να μην είναι έρμαιο του νεοφιλελευθερισμού, όπως συμβαίνει τώρα με την ενέργεια, αλλά να είναι και βιώσιμη και όχι ιδεοληπτική, δεν υπάρχει άλλος πολιτικός χώρος που να δίνει ανάλογες ρεαλιστικές απαντήσεις και άμεσα εφαρμόσιμες.

Βέβαια για μας η βιωσιμότητα σημαίνει κάτι πιο βαθύ, ότι για παράδειγμα οι εταιρείες που ρυπαίνουν το περιβάλλον δεν μπορούν να πληρώσουν το τίμημα, αν το πληρώσουν θα χρεοκοπήσουν, οπότε ταυτόχρονα μετατοπίζουν το κόστος της ρύπανσης στην επόμενη γενιά, άρα δεν είναι βιώσιμες. Εμείς απαντάμε, έχουμε να προτείνουμε επιχειρήσεις που το οικολογικό αποτύπωμά τους είναι συνολικά θετικό».

Γιώργος Δημαράς: «Επιπλέον, αυτό που θέλουμε να πούμε εμείς ως Πράσινοι στην Ελλάδα είναι ότι χωρίς συνεννόηση δεν μπορούμε να λύσουμε ούτε τα μικρά προβλήματα, σε πολλά από τα οποία όλοι συμφωνούν, όπως η δημόσια διοίκηση. Εμείς είμαστε υπέρ της διαβούλευσης, της άμεσης δημοκρατίας και όχι της αντιπαράθεσης χωρίς ουσία, θέλουμε σύνθεση σε όλα τα ζητήματα που συμφωνούμε και σε όσα δεν συμφωνούμε να αναδείξουμε τα επιχειρήματα».

Θα συμμετείχατε αν έχετε εκλογική επιτυχία σε μετεκλογικά κυβερνητικά σενάρια και συνεργασίες; Με ποιους όρους και με ποιους συνομιλητές;

Γιώργος Δημαράς: «Σε προγραμματική βάση δεν θα συνεργαστούμε για να συνεργαστούμε, αλλά μόνο αν υπάρξουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις σε πράσινες θέσεις, προστασίας των φυσικών και δημόσιων πόρων, για παράδειγμα.

Αναμφισβήτητα η πολιτική οικολογία είναι πιο κοντά στη σοσιαλδημοκρατία και την ανανεωτική αριστερά, δεδομένου ότι αμφισβητεί πλευρές του συστήματος, όπως ο επιθετικός νεοφιλελευθερισμός. Από εκεί και πέρα σε τοπικό επίπεδο, δήμους, περιφέρειες κ.λπ σημασία έχουν τα πρόσωπα και θέλουμε συμμαχίες ευρύτερων δυνάμεων που κατανοούν τη σημασία της πολιτικής οικολογίας.

Όταν ένα κόμμα υποστηρίζει την απλή αναλογική όπως εμείς, σε περίπτωση δυσκολιών να σχηματιστεί κυβέρνηση οφείλει να συμμετέχει στις διεργασίες και συζητήσεις. Πάντως στρατηγική μας επιλογή είναι οι χώροι που είναι πιο κοντά σε εμάς».

Γιάννης Τσιρώνης: «Η γνώμη μου είναι πως από πλευράς φυσιογνωμίας είναι φανερό πως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ είναι οι πιο κοντινοί. Η κεντροαριστερά και η αριστερά παγκοσμίως είναι οι πιο κοντινοί χώροι στα Πράσινα κινήματα και κόμματα.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως αποκλείονται εκ προοιμίου οι συζητήσεις και με άλλους χώρους. Για παράδειγμα, στη Γερμανία υπήρξε ο συνασπισμός «Τζαμάικα» με Χριστιανοδημοκράτες (CDU), Φιλελεύθερους (FDP) και Πράσινους. Δεν έχει κυβερνήσει σε ομοσπονδιακό επίπεδο αλλά κυβερνά σε κρατίδια της Γερμανίας. Δεν είμαστε δογματικοί αλλά δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι ο προσανατολισμός μας είναι αντινεοφιλελεύθερος, είμαστε με τους ασθενέστερους, με τα κοινά και δημόσια αγαθά, όπως η υγεία, η παιδεία, το νερό, κ.λπ. Επομένως ο όμορος ιδεολογικά χώρος είναι η κεντροαριστερά, αυτό είναι το μέτωπο ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό.

Μετεκλογικά τα πράγματα θα καθοριστούν από τα ποσοστά που θα πάρουν όλα τα κόμματα. Και τότε θα γίνουν οι σχετικές συζητήσεις».

Μιχάλης Τρεμόπουλος: «Προσωπική μου άποψη, είναι πως δεν ετεροπροσδιοριζόμαστε, είμαστε μια αυτόνομη πολιτική οικογένεια. Στόχος μας είναι ένα αυτόνομο Πράσινο μέτωπο. Στην Ελλάδα ακόμη δεν έχει εμπεδωθεί η κουλτούρα των συνεργασιών, όπως σε άλλες χώρες, στις οποίες το ζητούμενο είναι η ατζέντα.

Θεωρητικά, πλην εξαιρέσεων, συζητάς με όλους αλλά σε βάση προγραμματική. Δεν θα συζητούσαμε ποτέ για παράδειγμα με ακροδεξιούς, αλλά ούτε και με κόμματα όπως αυτό των ΑΝΕΛ. Το έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ και το πλήρωσε. Υπάρχουν λοιπόν κάποιοι αποκλεισμοί. Κάποιοι, όπως το ΚΚΕ, αυτοαποκλείονται. Κατά τα άλλα αυτό που μας ενδιαφέρει είναι οι θέσεις, οι δεσμεύσεις και η συνέχεια. Για παράδειγμα, σε άλλες χώρες υπάρχει όντως η συνέχεια του κράτους. Στη Γερμανία όταν σε προηγούμενη περίοδο οι Πράσινοι συγκυβερνούσαν με τους Σοσιαλδημοκράτες του SPD προγραμμάτισαν μια πορεία κατάργησης των πυρηνικών εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Όταν έφυγαν από την εξουσία και ανέλαβε η Μέρκελ αυτό δεν σταμάτησε, δεν άλλαξε. Αντίθετα, στην Ελλάδα, κάθε κυβέρνηση καταστρέφει ό,τι έκανε η προηγούμενη, αρνητικά, θετικά.

Εμείς λοιπόν θέλουμε να διεμβολίσουμε στην κυρίαρχη πολιτική και να αλλάξουμε πράγματα εδώ και τώρα. Προτείνουμε συγκεκριμένες βιώσιμες λύσεις, εφαρμόσιμες εδώ και τώρα. Το κριτήριο είναι λοιπόν ποιος συζητάει με βάση αυτές».

Το παράδειγμα της συνεργασίας στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;

Γιάννης Τσιρώνης: «Νομίζω η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση ήταν θετική και παράξαμε καλό έργο στο μικρό αυτό διάστημα. Αποδείξαμε ότι παρά τις μικρές μας δυνάμεις μπορέσαμε και βοηθήσαμε. Προσωπικά είμαι υπερήφανος που συμμετείχα, και ήμουν και στη λεπτή ισορροπία που οδήγησε στη ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Όπως και για το ότι βοηθήσαμε να βγει η χώρα από τα μνημόνια. Αντίθετα δεν αισθάνομαι υπερήφανος για τη ψήφιση των εξορύξεων. Σε γενικές γραμμές πάντως η κυβέρνηση του 2015-2019 είναι η μοναδική κυβέρνηση που παρέδωσε μια χώρα σε καλύτερη κατάσταση από αυτήν που την παρέλαβε, σε όλα τα επίπεδα, σε όλους τους δείκτες. Το αντίθετο κάνει η σημερινή κυβέρνηση. Επίσης σε όλα τα επίπεδα».

Μιχάλης Τρεμόπουλος: «Αν η κυβερνητική συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που είχε και έναν υπουργό από τους Οικολόγους Πράσινους προέκυπτε μέσα από μια αυτόνομη παρουσία Πράσινων βουλευτών έστω και με 3%, οι οικολογικές θέσεις θα ήταν περισσότερο ισχυρές.

Προσωπικά αποχώρησα από τους Οικολόγους Πράσινους ήδη από την αρχή της συνεργασίας μετά την εκλογή Παυλόπουλου γιατί είχα επιφυλάξεις και αντιρρήσεις, έβλεπα ότι μας λείπει ένα ουσιαστικό πρόγραμμα. Αυτό το πλήρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχεια. Την πολυσυλλεκτικότητα και το λαϊκισμό. Έτσι έμεινε στον κόσμο η αίσθηση ότι αυτοί άλλα λένε και άλλα κάνουν.

Σε ό,τι αφορά το ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν κάνει μια γενναία αυτοκριτική και αποτίμηση της κυβερνητικής περιόδου δεν θα αντιληφθεί και δεν θα αποδεχθεί ο πολίτης ότι διδάχθηκαν από τα λάθη τους. Γι αυτό ενώ χάνει η ΝΔ, δεν κερδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι λοιπόν διδασκόμενοι από αυτήν την εμπειρία και σε αυτήν τη συγκυρία ο Πράσινος χώρος έχει δρομολογήσει με διαφορετικές αποτιμήσεις για την προηγούμενη περίοδο αλλά με κοινή διάθεση την αυτονομία του».