Η απόκλιση στο δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας κατά 1,1% από τον αρχικό στόχο για το 2010 μάλλον οφείλεται στη μονοτονία των περικοπών, σίγουρα συνεπάγεται επιπλέον οικονομικά μέτρα και ίσως ενισχύει την επιχειρηματολογία υπέρ της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους. Ο καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πειραιά Μιχάλης Γκλεζάκος ερμηνεύει στο tvxs.gr τα αίτια αλλά και τον αντίκτυπο της χαμηλής απόκλισης στο υψηλό έλλειμμα. Παράλληλα, εισηγείται ένα «πακέτο» αναδιάρθρωσης 3 σημείων ως υπαρξιακή ανάγκη για τη βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας.

Ads

Τι φέρνει η αναθεώρηση

Δεδομένης της ανάγκης για τεράστια προσαρμογή του δημοσιονομικού ελλείμματος, ο κ. Γκλεζάκος δεν χαρακτηρίζει ιδιαίτερα μεγάλη την απόκλιση από τον αρχικό στόχο, ωστόσο, επισημαίνει ότι το νούμερο παραμένει ιδιαίτερα υψηλό (άλλωστε διψήφιο). Πάντοτε βάσει των δεσμεύσεων τις οποίες έχει αναλάβει η χώρα απέναντι στην τρόικα, ήδη το οικονομικό επιτελείο επεξεργάζεται τα πρόσθετα μέτρα τα οποία οφείλουν να ληφθούν για την κάλυψη της «τρύπας».

«Πολύ φοβάμαι ότι αυτά τα μέτρα θα είναι μία από τα ίδια», αναφέρει χαρακτηριστικά ο καθηγητής, εννοώντας «περικοπές μισθών και συντάξεων δημοσίων υπαλλήλων, αύξηση των έμμεσων φόρων», κ.ο.κ. «Γενικώς, θα συγκεντρωθούν αυτά τα χρήματα από τα μικρά και μεσαία εισοδήματα, και αυτό θα είναι καταστροφικό για την αγορά», τονίζει.

Μονόπλευρα μέτρα

Κάπου εδώ χτυπά «καμπανάκι» για τις αλλαγές οι οποίες κατά τη γνώμη του «θα επέτρεπαν αισιοδοξία στο μέτωπο της περιστολής της φοροδιαφυγής και της σπατάλης, βοηθώντας ουσιαστικά τη χώρα να περιορίσει τα ελλείμματά της» και εκφράζει την πεποίθηση ότι «δεν έχουμε δει ουσιαστικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση».

Θέτει άλλωστε τη συγκεκριμένη παράμετρο και ως βασικό συμπλήρωμα στη θέση της κυβέρνησης ότι η υπέρβαση στο έλλειμμα κατά 1,1% οφείλεται στη μεγαλύτερη από το αναμενόμενο ύφεση. Δεν είναι άλλωστε τα περιοριστικά μέτρα εκείνα τα οποία προκαλούν τη βαθιά ύφεση;

Για τον κ. Γκλεζάκο «η περιοριστική πολιτική σε μεγάλο βαθμό ήταν αναγκαία. Σαφώς επηρεάζει την ανάπτυξη αλλά από την άλλη πλευρά αν αφήναμε και τα ελλείμματα να «τρέχουν» σε εκείνο τον απίστευτο ρυθμό -μη ξεχνάμε ότι το 2009 είχαμε 37 δις ευρώ έλλειμμα- δεν θα μπορούσαμε να «μαζέψουμε» την κατάσταση από πουθενά. Ένα μείγμα πολιτικής είναι αυτό που χρειάζεται».

«Το θέμα είναι πως αν είχαμε προχωρήσει στις διαρθρωτικές αλλαγές της οικονομίας, ώστε να ανατρέψουμε την ύφεση και να αντιστρέψουμε βραχυπρόθεσμα την τάση, προχωρώντας εντός του 2011 στην ανάπτυξη, δεν θα υπήρχε λόγος να «χτυπηθούν» ξανά τα μικρομεσαία εισοδήματα τα οποία αποτελούν και τους «αιμοδότες» της αγοράς. Όμως, οι διαρθρωτικές αλλαγές της οικονομίας ήταν πολύ περιορισμένες και επιδερμικές. Συνεπώς, τα προβλήματα στο δημόσιο τομέα που σχετίζονται με τη φοροδιαφυγή και τη σπατάλη καλά κρατούν», συμπληρώνει.

Αναδιάρθρωση 3 σημείων

Ο κ. Γκλεζάκος θεωρεί απαραίτητη την εφαρμογή μιας αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους η οποία θα χαρακτηρίζεται από 3 παραμέτρους:

1. Δραστική επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, από 10 έως 15 χρόνια τουλάχιστον.
2. Περιορισμός των επιτοκίων δανεισμού στο 3% για να καταστεί δυνατή η αποπληρωμή των τόκων.
3. «Κούρεμα» των ομολόγων την οποία να αντέχουν τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και οι ελληνικές τράπεζες (επομένως περιορίζεται αναγκαστικά στο 10-15%).

Ειδάλλως, «δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε και οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια -το 2013- στο μόνιμο ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Τότε πλέον ο διαπραγματεύσιμος δανεισμός της Ελλάδας θα υποκαθίσταται ολοένα και περισσότερο από μη διαπραγματεύσιμο, αφού θα έρθουν τα κεφάλαια των ευρωπαϊκών χωρών να υποκαταστήσουν τα κεφάλαια των ομολογιούχων. Οι λήξεις των ομολογιών του ελληνικού δημοσίου θα απαιτούν δανεισμό από τις χώρες της ΕΕ (δηλαδή από το μηχανισμό) για την αποπληρωμή. Με αυτόν τον τρόπο, θα περάσουμε σε ένα μη διαπραγματεύσιμο δανεισμό, γεγονός που σημαίνει ότι θα έχουμε βάλει μια «θηλειά στο λαιμό μας» την οποία δεν θα μπορούμε να βγάλουμε».

Η αξιοπιστία των στατιστικών

Κατά τη γνώμη του, η αξιοπιστία των αριθμών γύρω από την ελληνική οικονομία έχει μεν αποκατασταθεί αλλά όχι ολοκληρωτικά: «όπως βλέπετε όλο και κάτι βγάζει από το «καπέλο» της σαν μάγος η ελληνική στατιστική υπηρεσία και από την άλλη πλευρά θεωρώ ότι υπάρχουν «υποχρεώσεις» και «βάρη» που δεν έχουν καταγραφεί ακόμη, κυρίως στα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Ούτε το ίδιο το κράτος γνωρίζει επακριβώς ποια είναι και τι συνεπάγονται για το δημόσιο προϋπολογισμό».