Τη μετατροπή του χώρου της Columbia στη Ριζούπολη σε πάρκο και Μουσείο της ελληνικής μουσικής διεκδικεί η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων της περιοχής. Παράλληλα, καταγγέλλει το δήμο Αθηναίων τόσο για αδιαφορία όσο και για την εισήγησή του να μετατραπεί ο χώρος σε Βιομηχανικό Πάρκο προς εξυγίανση – κάτι που ανοίγει, όπως υποστηρίζουν οι κάτοικοι, το δρόμο για τη μετατροπή του σε εμπορικό πάρκο. Την ώρα που η δικαστική διαμάχη συνεχίζεται, 35 ψυχές, μετανάστες κυρίως από την Αλγερία, συνεχίζουν να «στεγάζονται» στα χαλάσματα.

Ads

Για την Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων, η Columbia είναι ένα καθαγιασμένο μέρος. Λόγω της συμβολικής και συναισθηματικής αξίας της για την ελληνική πολιτιστική κληρονομιά, διεκδικούν το εργοστάσιο της Columbia να γίνει δημόσιο μουσείο της Ελληνικής Μουσικής και Δισκογραφίας. «Δεν έχουμε κάτι εναντίον του ιδιοκτήτη των εγκαταστάσεων Μάκη Μάτσα, προέδρου της δισκογραφικής εταιρείας ΜΙΝΟS EMI» αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους. «Απλά επιδιώκουμε την ευαισθητοποίηση των αρμοδίων, καθώς δεν θέλουμε ο χώρος να μετατραπεί σε πολυκατάστημα, τύπου Mall». Προς αυτή την κατεύθυνση φοβούνται ότι θα οδηγηθούν, λόγω μιας εισήγησης στο δήμο να μετατραπεί ο χώρος σε Βιομηχανικό Πάρκο προς εξυγίανση. Από την πλευρά της η αντιδήμαρχος Αγγελική Αντωνοπούλου δήλωσε πρόσφατα στο «Βήμα» ότι ο δήμος Αθηναίων είναι υπέρ της αξιοποίησης του χώρου προς όφελος των κατοίκων της περιοχής, χωρίς ωστόσο να δίνει περαιτέρω διευκρινήσεις.

Οι ίδιοι οι κάτοικοι προβάλουν ως παράδειγμα τη μετατροπή αντίστοιχου εργοστασίου, στην περιοχή της Μονμάτρης στο Παρίσι, σε «μουσικό χωριό». Η εγκατάσταση αποτελείται από δυο μικρά αναπαλαιωμένα κτίρια και τέσσερα καινούργια γύρω από έναν κεντρικό κήπο, τα οποία «επικοινωνούν» μεταξύ τους με πλακόστρωτο. Το «μουσικό χωριό» διαθέτει συναυλιακό χώρο, τρία στούντιο ηχογραφήσεων και ένα χώρο πολλαπλών εκδηλώσεων.

Η ιστορία της διαμάχης

Αυτός θα ήταν και ο πλέον κατάλληλος τρόπος να αναδειχθεί η ιστορία του χώρου:
Το κτίριο άρχισε να κατασκευάζεται το 1928 από τη βρετανική Columbia. Ολοκληρώθηκε το Δεκέμβριο του 1930 και άρχισε να λειτουργεί αμέσως, με το πρώτο τραγούδι που ηχογραφήθηκε εκεί να είναι το «Όταν θα πας κυρά μου στο παζάρι» του Ζοζέφ Κορίνθιου. Από τα στούντιο της Columbia πέρασαν ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης, ο Καζαντζίδης, ο Μπιθικώτσης, η Βέμπο, οι Βαμβακάρης, Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Ξαρχάκος, Σαββόπουλος και Αλεξίου, αλλά και ο Ελύτης, ο Σαμαράς, ο Σκαλκώτας και ο Καλομοίρης. Τη σφραγίδα της εταιρίας φέρουν 180.000 ελληνικοί τίτλοι δίσκων.

Η διαμάχη για το μέλλον του χώρου της Columbia κρατεί καλά εδώ και χρόνια. Το 2006, η Πολεοδομία του Δήμου Αθηναίων άρχισε την κατεδάφιση των κτιρίων του, παρόλο που η άδεια δεν είχε όλα τα στοιχεία που προβλέπονταν. Παρά την έντονη διαμαρτυρία των κατοίκων και τις προσφυγές τους, η κατεδάφιση συνεχίστηκε με την προστασία αστυνομικών δυνάμεων.

Το 2008, με απόφασή του, το υπουργείο Πολιτισμού χαρακτήρισε ως διατηρητέα μόνο το κτίριο Α και την πύλη εισόδου, αυτή που βλέπει όποιος κινείται επί της λεωφόρου Ηρακλείου. Οι κάτοικοι της περιοχής μαζί με την Ένωση Μουσικοσυνθετών Ελλάδας και άλλους φορείς προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά την απόφασης του Γ. Βουλγαράκη και απαιτώντας τον χαρακτηρισμό του συνόλου των κτιρίων ως ιστορικού τόπου. Καθώς το Κεντρικό Συμβούλιο Νεώτερων Μνημείων αποφάσισε ότι ο χώρος στο σύνολό του δεν χαρακτηρίζεται ως ιστορικός τόπος, έγινε εκ νέου προσφυγή των κατοίκων στο ΣτΕ προκειμένου να ακυρωθεί η απόφαση του ΚΣΝΜ. Η τελική απόφαση αναμένεται

Οι αφανείς κάτοικοι του χώρου

Την ίδια ώρα, πίσω από τα δέντρα και το μισογκρεμισμένο κτίριο έχει στηθεί ένας ολόκληρος καταυλισμός. Μετανάστες κυρίως από την Αλγερία μένουν κάτω από τραγικές συνθήκες διαβίωσης: το κτίριο δεν έχει πουθενά νερό και χρειάζεται να το κουβαλούν με μπιτόνια από το διπλανό πάρκο Προμπονά. Μια δυσωδία κυριαρχεί στο χώρο, ενώ κάτω από τα κλαδιά των δέντρων βρίσκονται μπάζα, που αδειάζουν αυθαίρετα τα φορτηγά.