Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η έλλειψη ενός δυναμικού ηγέτη. Μια ανάλυση των τηλεφωνημάτων και των συναντήσεων του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ αποδεικνύει ότι ανάμεσα στην ολιγαρχία των επιτρόπων και των προέδρων της Ε.Ε. υπάρχει ένα όργανο στο οποίο ο Τίμοθι Γκάιτνερ στρέφεται όταν θέλει οικονομικές συμβουλές: την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
 

Ads

Ο μύθος λέει, ότι ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Χένρι Κίσινγκερ, είχε ρωτήσει κάποτε ρητορικά: «ποιόν θα πρέπει να καλώ όταν θέλω να μιλήσω με την Ευρώπη;». Ο ίδιος ταξιδεύοντας στην Πολωνία αυτό το καλοκαίρι, μιλώντας σε ένα ακροατήριο, είπε πως δεν είναι σίγουρος ότι το είχε πει αυτό στο παρελθόν. «Παρόλα αυτά, είναι μια καλή δήλωση. Γιατί να μην την χρεωθώ εγώ;».

 
«Όντως είναι μια καλή δήλωση», σχολιάζει το Spiegel. Η Συνθήκη της Λισαβόνας, που εφαρμόστηκε πριν από τρία χρόνια, είχε ως στόχο τον εξορθολογισμό της λήψης αποφάσεων και την δημιουργία μιας πιο ορατής ηγεσίας, που θα αντιπροσωπεύει την Ένωση. Παρόλα αυτά, ακόμη και σήμερα δεν υπάρχει «ένα τηλέφωνο για την Ευρώπη».
 
Για να υπάρξει μια απάντηση στο ρητορικό ερώτημα του Κίσινγκερ, ο Ζαν Πισάνι Φέρι, του οικονομικού συμβουλίου Brugel, έκανε μια ανάλυση των τηλεφωνικών κλήσεων και συναντήσεων του Τίμοθυ Γκάιντρερ, του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών, μεταξύ του Ιανουαρίου του 2010 και του Ιουνίου του 2012 (ένα διάστημα που περιλαμβάνει την οικονομική διάσωση της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας). Βρήκε ότι μετά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ήταν η επόμενη επαφή κατά σειρά για τον Γκαιντερ. 
 
Η ΕΚΤ (όπως και αρκετά άλλα όργανα της Ε.Ε.) δέχθηκε κριτική καθώς αποτελείται από τεχνοκράτες με τεράστιες εξουσίες αλλά με ελάχιστη έως καθόλου σημασία για την ευρωπαϊκή εκλογική βάση. Επίσης, σύμφωνα με τα στοιχεία, η Κεντρική Τράπεζα αποτελεί τον βασικό εκπρόσωπο της Ένωσης στις ΗΠΑ – τουλάχιστον για τα οικονομικά ζητήματα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ότι την δεύτερη και την τρίτη θέση ανάμεσα σε αυτούς που έχουν πάρει μέρος σε τέτοιες συζητήσεις κατέχει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, και ο Γάλλος ομόλογός του.
 
Αυτό, σύμφωνα με τον Πισάνι Φέρι, αποδεικνύει στην πράξη την θεωρία ότι το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων πολιτικού σχεδιασμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραμένει στα χέρια των δυο πιο πλούσιων κρατών μελών.
 
Ακολουθεί ένα διάγραμμα που δείχνει την συχνότητα των κλήσεων και συναντήσεων του Τίμοθι Γκαιντερ προς τους διάφορους οικονομικούς φορείς και αξιωματούχους.