Χαρακτήρα δημοψηφίσματος υπέρ ή κατά της πολιτικής λιτότητας, με αντίκτυπο και στις ευρωπαϊκές εξελίξεις, προσδίδει στις ελληνικές εκλογές της 6^ης Μαϊου ο Γραμματέας του Κομουνιστικού Κόμματος Γαλλίας, επικεφαλής του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, Πιερ Λοράν. Ο ίδιος δηλώνει ότι δεν συνιστά την έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ, αλλά αξιώνει μία άλλη Ευρωζώνη. Τι λέει για την τρόικα, τις αναπτυξιακές δυνατότητες της Ελλάδας, τους συσχετισμούς στην Ευρώπη και τις γαλλικές εκλογές.

Ads

 
Τι θεωρείτε ότι κρίνεται στις επερχόμενες εκλογές στην Ελλάδα; Ποιο ερώτημα καλούνται να απαντήσουν οιΈλληνες πολίτες;
 
Οι επερχόμενες εκλογές στην Ελλάδα είναι ζωτικής σημασίας. Για μήνες, η μη εκλεγμένη κυβέρνηση και τα κόμματα τα οποία συμμετέχουν έχουν αναλάβει σε πλήρη ταύτιση με την τρόικα την υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσων με ένα στόχο: την ανατροπή της δημοκρατίας και τη συνειδητή επιλογή της «διάσωσης των αγορών» με την επιβολή λιτότητας στον ελληνικό λαό.Ήταν τόσο δραματικές οι συνέπειες αυτής της πολιτικής για τους Έλληνες εργαζόμενους, ώστε οι αυτές οι εκλογές πρέπει να λάβουν το χαρακτήρα δημοψηφίσματος: υπέρ ή κατά της λιτότητας. Ελπίζω οι Έλληνες πολίτες να εκλέξουν τα κόμματα τα οποία είναι έτοιμα να αγωνιστούν εναντίον της λιτότητας. Ο λαός θα πρέπει να δημιουργήσει μια «ασπίδα» στη Βουλή, ικανή να ανατρέψει τις πολιτικές της ύφεσης και να προτείνει εναλλακτικές αναπτυξιακές λύσεις για τη χώρα. Για μια πραγματική σχέση αλληλεγγύης ανάμεσα στους Ευρωπαίους.
 
Στην Ελλάδα διατυπώνεται έντονα η άποψη ότι η τοποθέτηση της Αριστεράς δεν είναι ρεαλιστική, υπό την έννοια ότι οι υφιστάμενοι συσχετισμοί στην Ευρωζώνη δεν αφήνουν περιθώρια διαπραγμάτευσης. Ποια είναι η γνώμη σας;
 
Μία μάχη μπορεί να κερδηθεί μόνο αν δοθεί. Μη ρεαλιστική είναι η προοπτική να επιμείνει αυτή η πολιτική η οποία τίθεται αποκλειστικά στην υπηρεσία των τραπεζών και των αγορών, χωρίς σχέδιο οικονομικής ανάπτυξης των χωρών και ανόδου του κοινωνικού επιπέδου, χωρίς την αμφισβήτηση του καπιταλιστικού οικονομικού μοντέλου. Ψεύδονται όσοι ισχυρίζονται ότι με τις παρούσες επιλογές ξεπερνάμε την κρίση.
 
Η έξοδος από την ΕΕ ή τη ζώνη του Ευρώ δεν είναι λύση, καθώς θα επιβάλει στη χώρα το δολάριο και μαζί του όλα τα «αρπακτικά» της παγκόσμιας οικονομίας. Στην πραγματικότητα, περιθώριο διαπραγμάτευσης μπορεί να υπάρξει μόνο αν ο λαός, μέσω των αγώνων και των εκλογικών διαδικασιών, μετατοπίσει το βάρος στις δυνάμεις του και πολεμήσει για την ανατροπή.
 
Οι γενικές απεργίες στην Ισπανία, την Πορτογαλία, το Βέλγιο, οι εκλογές στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και τη Γαλλία κατά τις προσεχείς εβδομάδες, όλα αυτά μπορούν να βοηθήσουν ώστε να επιβληθούν οι απαιτούμενες αλλαγές. Είναι αναπόφευκτη αυτή η εξέλιξη. Το γνωρίζουμε. Αλλά πρέπει να την επιταχύνουμε, ενισχύοντας και ενώνοντας το κίνημα αντίστασης που είναι διάχυτη στην Ευρώπη.
 
Πιστεύετε ότι κινδυνεύει η παραμονή της Ελλάδας στη ζώνη του Ευρώ;
 
Η νεοφιλελεύθερη κατασκευή της ζώνης του Ευρώ δημιουργεί κινδύνους για όλες τις χώρες – μέλη της, διότι είναι ασταθής και επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας από τη στιγμή που ο ανταγωνισμός συνιστά την «ενδεικτική τιμή». Οι διαρθρωτικές ανισότητες μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης ενισχύουν τη φορολογική και κοινωνική ανισότητα. Επίσης, ο τρόπος αξιοποίησης των πόρων συνδέεται επίσης με τη διαδικασία του ανταγωνισμού. Όταν μια χώρα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, ελλείψει αλληλεγγύης, συμφωνεί να τιμωρηθεί υπό την κυριαρχία της Γερμανίας και της Γαλλίας. Ακόμη και αν η Ελλάδα δεν αποκλειστεί από τη ζώνη του Ευρώ, θα παραμείνει το κυριότερο θύμα αυτής της λογικής. Για αυτό λέμε ότι πρέπει να συμβεί μια πολιτική ρήξη: οι χώρες πρέπει να ενωθούν εναντίον των αγορών. Αυτό δεν απαιτεί μια «καλύτερη διακυβέρνηση» ή «δημοσιονομική πειθαρχία», αλλά συνεπάγεται την αλληλεγγύη και την εναλλακτική χρήση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων ή τη δημιουργία νέων εργαλείων όπως προτείνεται από το PGE, με την ιδέα ενός ταμείου για την Ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Αλληλεγγύης που θα μπορούσε να δανείσει τα κράτη με χαμηλά επιτόκια για το χρέος και κυρίως για την απασχόληση, την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, την οικολογική μετάβαση.
 
Εκτός από τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, είστε σύμφωνος με ορισμένες από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις τις οποίες προτείνει η τρόικα;
 
Πραγματικά, δεν βλέπω τίποτα που θα μπορούσε να είναι θετικό για τους Έλληνες ως προς τις μεταρρυθμίσεις τις οποίες εισηγείται η τρόικα. Είμαι, φυσικά, αντίθετος με τη μείωση των μισθών και των συντάξεων. Ποιες είναι οι άλλες μεταρρυθμίσεις; Οι περικοπές του προϋπολογισμού των κοινωνικών δαπανών στη χώρα, η βίαιη ιδιωτικοποίηση σε τιμές – «δώρα» για τον ιδιωτικό τομέα και η ακύρωση των συλλογικών συμβάσεων. Δεν υπάρχει καμία θετική μεταρρύθμιση. Πρόκειται για μέτρα που διαλύουν την οικονομία και οδηγούν στη φτώχεια και στην ύφεση.
 
Μπορείτε να προσδιορίσετε τις προοπτικές ανάπτυξης για την Ελλάδα; Σε ποιους τομείς και με ποιον τρόπο;
 
Η Ελλάδα διαθέτει πολλά περιουσιακά στοιχεία, αλλά είναι απαραίτητο τελικά οι πολιτικές των δημοσίων επενδύσεων (δαπανών) να κατευθυνθούν σε αυτό που ονομάζετε ανάπτυξη. Υπάρχουν τομείς όπου (οι δημόσιες δαπάνες) θα πρέπει να περιοριστούν, όπως οι τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες, και άλλοι όπου πρέπει να αυξηθούν, όπως η γεωργική παραγωγή.  Τι οικονομικό, κοινωνικό και οικολογικό νόημα έχουν οι εισαγωγές γεωργικών προϊόντων στην Ελλάδα, την ώρα που πολλά από αυτά τα προϊόντα μπορούν να παραχθούν σε τοπικό επίπεδο; Ένα από τα  κλειδιά για την έξοδο από την  κρίση, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, είναι επίσης η ανάπτυξη των δημόσιων υπηρεσιών. Διότι όχι μόνο δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας αλλά αφορούν και χρήσιμες δραστηριότητες για το σύνολο της κοινωνίας. Ο ευρωπαϊκές χώρες έχουν επίσης συμφέρον από την ανάπτυξη βιομηχανικών πολιτικών που ενσωματώνουν κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια. Η Ελλάδα θα μπορούσε να επενδύσει περισσότερο στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να καινοτομήσει σε πολλούς τομείς. Το Ευρωπαϊκό Ταμείο για την Κοινωνική Ανάπτυξη, την Αλληλεγγύη και την Οικολογία που προτείνει το PGE θα μπορούσε να βοηθήσει τα κράτη  χρηματοδοτώντας αυτές τις μορφές οικονομικής μετάβασης.
 
Πιστεύετε ότι μια σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα στη ζώνη του Ευρώ;
 
Καμία αλλαγή δεν είναι δυνατή στο πλαίσιο του Συμφώνου για τον προϋπολογισμό. Η Ευρωζώνη πρέπει να ξεφύγει από τη συναίνεση που υπάρχει σήμερα μεταξύ των ευρωπαϊκών «φιλελεύθερων» και «σοσιαλοφιλελεύθερων» δυνάμεων, η οποία πιέζει για περισσότερο συγκεντρωτισμό και συνεχίζει τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους λαούς, προωθώντας την ανάπτυξη χρηματοδοτικών εργαλείων που εξυπηρετούν αποκλειστικά τις αγορές και τις τράπεζες. Για παράδειγμα, ο Φρανσουά Ολάντ προτείνει την «επαναδιαπραγμάτευση της Συνθήκης του προϋπολογισμού». Αλλά αν αυτό θα αφορά μια απλή προσάρτηση σε κείμενο χωρίς συστάσεις για την ανάπτυξη, τότε δεν θα επιφέρει αλλαγές στην καρδιά του προβλήματος. Με το Αριστερό Μέτωπο, θα ενεργήσουμε για να αρνηθεί το Κοινοβούλιο να επικυρώσει τη Συνθήκη και να ζητηθεί η γνώμη του λαού μέσω δημοψηφίσματος. 
 
Πού στοχεύει το κόμμα σας στις εκλογές στη Γαλλία;
 
Έχουμε τρεις στόχους σε αυτές τις εκλογές. Πρώτον, πρέπει να νικήσουμε τον Νικολά Σαρκοζί. Δεύτερον, να επαναφέρουμε το Εθνικό Μέτωπο για την αποτροπή του κινδύνου της προσφυγής στην άκρα δεξιά από τους ανθρώπους που είναι απελπισμένοι. Τρίτον, να δημιουργήσουμε μια νέα ισορροπία δυνάμεων στην Αριστερά. Το Αριστερό Μέτωπο θα κάνει την έκπληξη, ως η δύναμη που θα έχει σημειώσει τη μεγαλύτερη άνοδο. Επωφελούμαστε από μια απίστευτα δημοφιλή δυναμική που μας επιτρέπει να αναλάβουμε μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία. Θα δούμε πώς αυτή μπορεί να εξελιχθεί μετά τις βουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο. Η βασική πρόκληση είναι η ενίσχυση αυτής της δυναμικής, ώστε να επιβεβαιωθούν οι προσδοκίες του λαού και του κόσμου της εργασίας.