Το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο ως συμπληρωματικός παράγοντας ενός κυβερνητικού σχήματος που δεν θα εγγυάται την επιτυχία, δηλώνει σε συνέντευξη στο tvxs.gr ο υποψήφιος βουλευτής (Β’ Αθήνας) του ΠΑΣΟΚ Πέτρος Ευθυμίου. Ο ίδιος διαμηνύει πως το κόμμα του «έχει αλλάξει γραμμή και ηγεσία», επαναλαμβάνει ότι «η Ελλάδα μπορεί να βγει από το Μνημόνιο το 2015» και αναγνωρίζει ότι θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί οι περικοπές οι οποίες εφαρμόστηκαν σε μισθούς και συντάξεις. Σε κάθε περίπτωση, αποδίδει τη σημερινή κατάσταση της χώρας, με την έννοια του δημοσιονομικού εκτροχιασμού, κυρίως στην τελευταία διακυβέρνηση του τόπου από τη ΝΔ.

Ads

 
Πρόσφατα πέσατε θύμα προπηλακισμού από μέλη της Χρυσής Αυγής. Πώς βιώσατε αυτό το περιστατικό και ποιες είναι οι γενικότερες εντυπώσεις σας;
 
Είναι ιδιαίτερα αρνητικό το γεγονός ότι εγκαθιδρύεται σιγά σιγά στην Ελλάδα ένα τυπικά νεοναζιστικό κόμμα, το οποίο αντιπροσωπεύει μία τάση που ξαναζεί η Ευρώπη. Με άλλα λόγια, το «αυγό του φιδιού» βγάζει «φιδάκια» σε διάφορα σημεία της Ευρώπης. Το παράδοξο και το ενοχλητικό ήταν ότι αυτή τη συντεταγμένη ομάδα της Χρυσής Αυγής ακολουθούσαν συνεργεία του Reuters και του BBC, επιδιώκοντας τη διεθνή προβολή της δράσης τους σαν αυτή η οργάνωση να ασκεί κυριαρχία στην Ελλάδα. Το θέμα αφορά όλη την Ευρώπη και προειδοποιεί πως αν δεν αντιμετωπίσουμε την κρίση με πολιτικές κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, τότε θα ζήσουμε ένα γενικευμένο φαινόμενο όπως ακριβώς συνέβη στο Μεσοπόλεμο, στη δημοκρατία της Βαϊμάρης, οπότε και άνθισε ο ναζισμός, ο Χιτλερισμός και ο φασισμός του Μουσολίνι.
 
Ποιος έχει την ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση στη χώρα;
 
Αν μιλάμε για το συγκεκριμένο θέμα του ελλείμματος και του χρέους, ως δημοσιονομική διαχείριση, είναι σαφές ότι η κύρια και αποφασιστική επιβάρυνση σημειώθηκε την περίοδο της τελευταίας διακυβέρνησης της ΝΔ. Αν αγγίξουμε όμως το ουσιώδες ζήτημα, δηλαδή ότι ακόμη και αν η χώρα εξαφάνιζε ως δια μαγείας το χρέος θα έπρεπε να αρχίσει να δανείζεται ξανά για να συντηρήσει το παρόν επίπεδο ζωής, συμπεραίνουμε ότι ευθύνη έχουν όλοι όσοι κυβέρνησαν τα τελευταία 38 χρόνια αλλά και όσοι με τις ιδεολογίες τους συνέβαλαν στο να αντιπροσωπεύει η Ελλάδα έναν κρατικοδίαιτο καπιταλισμό, στρεβλωμένο, χωρίς ανταγωνιστικότητα, χωρίς όρους πραγματικής ευημερίας του ελληνικού λαού -η Αριστερά ήταν ανέκαθεν στην Ελλάδα ο κύριος φορέας μιας κρατικιστικής ιδεολογίας.
 
Κατά την τελευταία διακυβέρνηση της χώρας, από το Γιώργο Παπανδρέου, δεν έκανε λάθη το ΠΑΣΟΚ; Δεν πιστεύετε ότι μπορούσε να έχει αποφευχθεί η εμπλοκή του ΔΝΤ στη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας; Πολλοί κατηγορούν προσωπικά τον τέως πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ για αυτή την εξέλιξη.
 
Θα σας πω ξεκάθαρα, ως πρώτο τίτλο, ότι η προσωπική μου αίσθηση -η οποία δεν προέρχεται από κάποιο είδος κομματικού πατριωτισμού- είναι ότι στην αναγκαία αναζήτηση των ευθυνών δεν είναι ποτέ όμοιες οι ευθύνες του «εμπρηστή» με τα λάθη του «πυροσβέστη». Το ΠΑΣΟΚ κλήθηκε να διαχειριστεί μια διαμορφωμένη κατάσταση δημοσιονομικής καταστροφής -με ένα έλλειμμα 15,7% και ένα χρέος της τάξης των 340 δις ευρώ. Αλλά σας λέω ευθέως ότι το ΠΑΣΟΚ, κατά τη γνώμη μου, και προεκλογικά (δηλαδή έγκαιρα) έπρεπε να έχει διαγνώσει την αλήθεια την οποία συγκάλυπτε η ΝΔ και μετεκλογικά μπορούσε και επιβαλλόταν να αντιδράσει διαφορετικά.
 
Αποδέχεστε λοιπόν και την άποψη ότι αν η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε εφαρμόσει κάποιες βασικές διαρθρωτικές αλλαγές, τις οποίες ζητούσε και ζητάει η τρόικα, θα είχαν αποφευχθεί οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις; Ή επρόκειτο για μία αναπόφευκτη εξέλιξη;
 
Θεωρώ ότι θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Για παράδειγμα, επειδή προσωπικά είχα μία διαφορετική ανάγνωση πραγματικότητας, είχα προτείνει κατευθείαν να περάσουμε σε μία αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ιδίου κεφαλαίου που θα καθιστούσε το δανεισμό λιγότερο αναγκαίο, άρα λιγότερο πιεστικό.
 
Μετά από όσα προηγήθηκαν, δεν πρέπει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να «τιμωρηθούν» στην κάλπη, ώστε να αναλάβουν με αυτόν τον τρόπο και τις πολιτικές ευθύνες που τους αναλογούν;
 
Αν δεχθούμε ότι στην πολιτική τα πράγματα είναι στατικά, δηλαδή ότι κάθε κόμμα αποτελεί ένα είδος μονολίθου, τότε η συγκεκριμένη σκέψη είναι απολύτως σωστή. Όμως, τα κόμματα είναι πολιτικοί οργανισμοί, από τους οποίους κάποιοι εξελίσσονται και κάποιοι μένουν στάσιμοι. Πρώτο απ’ όλα, επειδή γνωρίζει πολύ καλά τι κόστος και τι θυσίες συνεπάγονται όλα αυτά για τον ελληνικό λαό, το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει την πιο έμπρακτη αυτοκριτική, η οποία είναι διπλή: αλλαγή γραμμής και αλλαγή ηγεσίας. Άρα, ζητάμε μεν οπωσδήποτε να συμπεριληφθούν και τα λάθη μας στον απολογισμό που θα κάνει ο ελληνικός λαός, αλλά κάνουμε σαφές ότι τώρα προσερχόμαστε με ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση, το οποίο -αν εφαρμοστεί συντεταγμένα- πιστεύουμε ότι θα μπορεί το 2015 να βγάλει τη χώρα από το Μνημόνιο, από τον καταναγκασμό της δανειακής εξάρτησης.
 
Ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιμένει ότι παρ’ όλη τη στενή οικονομική εποπτεία, η νέα κυβέρνηση θα έχει σημαντικά περιθώρια διαπραγμάτευσης…
 
…μα ξέρετε κάτι, υπάρχει μια μεγάλη παρεξήγηση -η οποία με ενοχλεί πάρα πολύ- ότι έχουμε κάποιους που μας υπαγορεύουν και εμείς πρέπει είτε να δεχθούμε είτε να μη δεχθούμε. Η πραγματικότητα προβλέπει ένα τεράστιο πεδίο δικής μας εθνικής κυριαρχίας, στην άσκηση των οικονομικών και θεσμικών μας πολιτικών. Ποιος μας εμποδίζει ή ποιος θα μας επιβάλει να μην εκσυγχρονίσουμε το κράτος, να μην φτιάξουμε ένα δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα, να μην διατηρήσουμε το πιο άναρχο, άθλιο και απωθητικό επενδυτικό περιβάλλον.
 
Πάντως, σε σχέση με τα μέτρα του Μνημονίου -όπως αυτά είναι γνωστά και τα οποία αφορούν φόρους και περικοπές- ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ υποστηρίζει ότι οι κ.κ. Βενιζέλος και Σαμαράς έχουν υπογράψει επιστολή προς την κ. Λαγκάρντ ότι δεσμεύονται να τα τηρήσουν στο ακέραιο για όσο οι ίδιοι πολιτεύονται.
 
Η έννοια των μέτρων είναι η έννοια των στόχων. Η χώρα πρέπει να μηδενίσει τα ελλείμματα τα οποία γεννούν το χρέος, αλλιώς θα είμαστε για πάντα εξαρτημένοι από κάποιους που πρέπει να μας δανείζουν. Επίσης, πρέπει να δημιουργηθεί πρωτογενές πλεόνασμα, δηλαδή να παράγονται περισσότερα απ’ όσα ξοδεύονται. Αντί λοιπόν να μιλάμε -και αυτή είναι η τρέλα- για το πώς θα πάμε μπροστά αλλάζοντας παραγωγικά τη χώρα, το κράτος και τις κακοδαιμονίες, καθόμαστε και συζητάμε διάφορα άλλα τα οποία πραγματικά παραπέμπουν σε μεσαιωνικά διλήμματα, τύπου «πόσοι άγγελοι χορεύουν στην κορυφή μιας καρφίτσας». Όταν οι Φινλανδοί βρέθηκαν πριν από 20 χρόνια στη δική μας θέση και έχασαν μέσα σε 2 χρόνια το 15% του ΑΕΠ με την κρίση -τότε- των τραπεζών στη Βαλτική, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ένα μεγάλο κομμάτι του εθνικού τους εισοδήματος αφορούσε τη διαχείριση του εξωτερικού εμπορίου της Σοβιετικής Ένωσης, ξαφνικά έπρεπε να μάθουν να ζουν με λιγότερα. Έκαναν όμως κάτι πάρα πολύ απλό, αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς τώρα. Στον κτηνοτροφικό κλάδο, ο οποίος απασχολούσε 54.000 ανθρώπους, το κράτος είπε το εξής: Πρώτον, θα μπείτε σε συνεταιρισμούς και θα χρηματοδοτώ εκείνους. Δεύτερον, θα παράγετε ανταγωνιστικά προϊόντα και όχι ό,τι θέλετε. Τρίτον, το κράτος θα διαλέξει πού θα βρίσκονται οι μονάδες παραγωγής. Σας πληροφορώ ότι εντάχθηκαν μόνο οι 8.000 και αυτή τη στιγμή βλέπουμε τα φινλανδικά τυριά να «σαρώνουν» στα ελληνικά σούπερ μάρκετ. Αυτά πρέπει να συζητάμε. Έχουμε το καλύτερο λάδι στον κόσμο. Από αυτό τυποποιούμε και εξάγουμε μόνο το 4%. Το άλλο 96% έρχονται και το αγοράζουν χοντρικά οι Ιταλοί -άρχισαν πια και οι Γερμανοί (13-14%)- και το πουλάνε έξω σαν χρυσάφι. Αντί να βλέπουμε αυτά, κάνουμε πολιτικές συζητήσεις σε μια βάση μεσαιωνικής μεταφυσικής.
 
Είναι πλέον σαφές ότι θα επιδιώξετε να συγκυβερνήσετε με τη ΝΔ;
 
Είναι σαφές το αντίθετο. Επειδή είναι πάρα πολύ αποφασιστικό τι είδους κυβέρνηση θα έχουμε, αν θα πάρει τις σωστές αποφάσεις για να πάει τη χώρα μπροστά ή τις ανάποδες αποφάσεις που θα βαθύνουν την κρίση. Το ΠΑΣΟΚ ζητάει να είναι πρώτο κόμμα ακριβώς για να μπορεί να εγγυηθεί ότι όλα θα πάνε με βάση ένα σχέδιο και όχι στη λογική των αυτοσχεδιασμών. Επιπλέον, δεν πρέπει κανείς να θεωρεί το ΠΑΣΟΚ δεδομένο, σαν ένα είδος τσόντας προκειμένου πάση θυσία να σχηματιστεί μια κυβερνητική πλειοψηφία η οποία δεν θα εγγυάται απαραίτητα την επιτυχία.
 
Και μπροστά στον κίνδυνο να μην κυβερνηθεί η χώρα, όπως πολλοί επισημαίνουν;
 
Αν αυτό αποφασίσει ο ελληνικός λαός, προφανώς θα βρεθεί ο τρόπος, στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Πάντως, δεν θα είναι το ΠΑΣΟΚ ο συμπληρωματικός παράγοντας κάθε μορφής κυβερνητικών σχημάτων που δεν θα έχουν περιεχόμενο, κατεύθυνση, νόημα για τον ελληνικό λαό.
 
Είναι δυνατή η συνεργασία ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, η οποία θέτει ως «κόκκινη γραμμή» τους απεχθείς όρους του Μνημονίου που πλήττουν κυρίως τα χαμηλά εισοδήματα;
 
Αν βρεθούμε σε μια κατάσταση κατά την οποία οι συσχετισμοί θα ευνοούν, τότε θα είναι αυτονόητο κατά τη γνώμη μου ότι σε μια ευρύτερη κυβέρνηση προγραμματικής συνεργασίας η ΔΗΜΑΡ θα είχε καίρια συμβολή.