Συνεχίζοντας την σταχυολογική κι άρα μερική μόνο καταγραφή μαζικών δολοφονιών που έχουν συμβεί στο όνομα της manosphere, και ιδιαίτερα στα πλαίσια της incel, ανακαλύπτουμε ορισμένα μοτίβα.

Η δικτύωση αφορά χιλιάδες νεαρούς άνδρες, σε όλον τον κόσμο, που ενώ δρουν ως μοναχικοί λύκοι, έχουν παγιώσει την ρητορική μίσους στα πλαίσια κοινοτήτων υποστήριξης του σκοτεινού διαδικτύου. Οι δυνατότητες που προσφέρει το Dark Web για δικτύωση και ριζοσπαστικοποίηση είναι τρομακτικές. Ενδυναμωμένοι από την αγιοποίηση των δολοφόνων που προηγήθηκαν, και με μιμητική διάθεση, σε ένα περιβάλλον αποδόμησης των αληθινών συλλογικοτήτων, επανόδου της ακροδεξιάς και προσομοίωσης της ζωής μέσα από την οθόνη, σκορπούν όλο και πιο συχνά τον θάνατο.

Η μιντιοποίηση των εγκλημάτων και η «Δόξα» που προσφέρει καθώς σκοπός είναι η ορατότητα της υπεροχής, σε ένα περιβάλλον αναζήτησης των παραδοσιακών ρόλων και ιεραρχιών, οδήγησε πχ τον Lyndon McLeod, τον επονομαζόμενο “A Male” που μισούσε τις γυναίκες και τους αδύναμους άνδρες στο να αφήσει ολόκληρη ταινία πίσω του πριν δολοφονήσει 5 ανθρώπους στο Κολοράντο και να τραυματίσει περισσότερους. Μότο που επαναλήφθηκε σε αρκετές περιπτώσεις με δημιουργία βίντεο και ‘μανιφέστων’.

Ο Scott Beierle πχ ακόμη ένας δολοφόνος incel, το 2014 ανέβασε αρκετά YouTube videos με εξαιρετικά μισογυνιστικό περιεχόμενο κι αναφορές στον Elliot Rodger,όπως και πολυάριθμα ρατσιστικά, ομοφοβικά και βέβαια μισογυνικά τραγούδια  στο SoundCloud. Ενώ ο δολοφόνος Ιncel της Αριζόνα Armando Hernandez Jr τράβηξε τις επιθέσεις του για να ‘εντυπωσιάσει’ γυναίκες  κατά δήλωσή του.

Διαβάστε επίσης: Παρθένοι Δολοφόνοι – Η κουλτούρα των Incel

Ένα ορμητικό ποτάμι κάτω από τα πόδια μας

Λίγους μήνες μετά την σφαγή του Τορόντο είχαμε το χτύπημα στο Ταλαχάσε της Φλόριντα, ενώ τον Ιούνιο της επόμενης χρονιάς είχαμε χτύπημα στο Τέξας και την απίστευτη σε αριθμό νεκρών σφαγή στο Ορλάντο, και το 2020 το χτύπημα στην Αριζόνα, και βέβαια την μεγάλη σφαγή στο σχολείο του Τέξας μόλις πέρυσι από άτομο που δήλωνε incel. Καθώς τα χτυπήματα πολλαπλασιάζονται με φρενήρη ρυθμό τα  τελευταία χρόνια, κάποιοι επιμένουν να θεωρούν το φαινόμενο καθαρά  Αμερικάνικο, αγνοώντας προφανώς πως πέρασε και στην Ευρώπη.

Όχι μόνο γιατί υπάρχει πληθώρα περιστατικών που συνδέονται έμμεσα αλλά ευκρινώς, όπως ‘ζωντανοί’ βασανισμοί έως θανάτου σε ρωσικά και όχι μόνο site, ή γιατί οι μαζικές δολοφονίες που έχουν συμβεί στο όνομα της ακροδεξιάς, όπως στο Hanau της Γερμανίας στα 2020, έχουν αποδείξει ίχνη των δραστών σε σχετικές κοινότητες, όχι μόνο γιατί τα ‘ορφανά’ και συχνά θανατηφόρα μαχαιρώματα στο Λονδίνο έχουν αποδοθεί σε άτομα που έπειτα κομπάζουν γι’ αυτά στο Dark Web, αλλά και γιατί συνέβη κι εδώ χτύπημα που δεν συνδέεται ευκρινώς αλλά χαλαρά, μα άμεσα με τις διακηρύξεις των Παρθένων Δολοφόνων: Εάν ο Minassian εμπνεύστηκε από τον Rogers, ο 22χρονος Jake Davison ήθελε να τους ξεπεράσει και τους 2.

Τέσσερα χρόνια μετά την σφαγή του Τορόντο, στην πόλη Πλύμουθ στο Ντέβον της Αγγλίας, ο 22χρονος  Jake Davison, μισογύνης που πίστευε πως «έχει δικαίωμα στις γυναίκες», από προβληματικό πότη πατέρα και μεγαλωμένος σε μονογονεϊκή οικογένεια, με μητέρα που είχε αγωνιστεί γι’ αυτόν, διέπραξε ακόμη μία μαζική δολοφονία στο όνομα των Incel.  Eίχε παρουσιάσει ήδη προβλήματα διαχείρισης οργής από παιδί και σημάδια άλλων προβλημάτων, αλλά το ειδικό σχολείο στο οποίο είχε προσπαθήσει να τον εντάξει η μητέρα του δεν είχε χρηματική υποστήριξη από το κράτος.

Πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε μόνωση αν και η μητέρα του τα έβαλε συχνά με τις κοινωνικές υπηρεσίες. Σύντομα βρήκε διέξοδο στο διαδίκτυο. Και αυτός, όπως και κάποιοι άλλοι, όχι μόνο μπόρεσε να πάρει άδεια οπλοφορίας, αλλά παρά την καταγγελία της μητέρας του και την πρόσκαιρη αφαίρεση της, το όπλο του επεστράφη! Λίγες εβδομάδες πριν την τελική επίθεση, ενδυναμωμένος από την ανταλλαγή μηνυμάτων με άλλους incel, ο μαζικός δολοφόνος είχε δείξει την μεγαλύτερη ένδειξη πώς κάτι δεν πήγαινε καλά, αφού είχε επιτεθεί ζευγάρι στο οποίο η κοπέλα ήταν έγκυος. Στις 11 Αυγούστου του 2021 ο λογαριασμός του μπλοκάρεται μετά από αισχρή επίθεση σε 16χρονο κορίτσι. Αυτό, με δεδομένο πως η διαδικτυακή ζωή είναι η ‘πραγματική’ τους, πυροδότησε το φυτίλι.

Την επόμενη ημέρα, μετά από καυγά με την μητέρα του, πήρε το όπλο και την εκτέλεσε. Αμέσως μετά συνέβη ένα από τα τραγικότερα περιστατικά στην ιστορία των incel δολοφονιών. Αφού όταν βγήκε στον δρόμο συναντήθηκε με έναν 40χρονο πατέρα που κρατούσε αγκαλιά την 3χρονη κορούλα του. Θεωρώντας πως αντιπροσώπευαν ό,τι μισούσε αφού δεν μπορούσε να το έχει, τους σκότωσε και τους 2. Οι δολοφονίες συνεχίστηκαν, ανάμεσα τους μια γυναίκα, «την πιο καλή γιαγιά που θα μπορούσε να έχει κανείς» όπως την περιέγραψε ο εγγονός της, που δούλευε ως βοηθός κομμωτηρίου για να συμπληρώνει την χαμηλή της σύνταξη κι είχε βγει ‘για ένα τσιγάρο’. Απολογισμός: 5 νεκροί  και πολλοί περισσότεροι τραυματίες.

Αλλά αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί  δίχως ορισμένα χαρακτηριστικά της ‘απτής’ πραγματικότητας. Είναι άνθρωποι που ενώ έχουν δώσει σημάδια στην καθημερινή τους συμπεριφορά, συχνά αρχίζοντας από κακοποιήσεις μικρών ζώων όπως λεν τα στοιχεία, δρουν στα πλαίσια ενός συστήματος που οι δομές υγείας καταρρέουν, η ακροδεξιά παλινορθώνεται κι ο πολυποίκιλος κοινωνικός εκφασισμός (στον οποίον συμβάλλουν και κινήματα που δρουν στο όνομα της προόδου με τις δικές τους απολυτότητες και παλαβές στιγμές εξ ακροαριστερών) γυρίζει σαν φίδι στους δρόμους δαγκάνοντας όποιον και ιδίως όποιαν βρει μπροστά του.

Τον Φεβρουάριο του 2020 μετά από νέο χτύπημα στον Καναδά από 17χρονο παρακινημένο από την ιδεολογία των incel η Καναδική Δικαιοσύνη τον παρέπεμψε σε δίκη με το κατηγορητήριο της Τρομοκρατίας, η 1η μη συνδεδεμένη τρομοκρατική ενέργεια που δεν συνδέθηκε με τον ισλαμοφασισμό στην χώρα.

Η έκρηξη στις επιθέσεις που συνέβη το 2020, (με παρόμοια χαρακτηριστικά ατομων που είχαν ήδη εκδηλώσει κακοποιητικές συμπεριφορές σε σχολεία σε club ή σε δρόμους, αλλά και, την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, με αναφορά στις συνθήκες κοινωνικού κανιβαλισμού που προϋπήρχαν μα επεξέτεινε η πανδημία), η στοχοποίηση ζευγαριών στους δρόμους, οι απόπειρες κατασκευής βομβών  ώστε σύμφωνα με καταγεγραμμένα μανιφέστα ‘να σκοτωθούν έως και 3000 άτομα’ κ.ά, αποκαλύπτουν πολύ δυνατά υπόγεια ρεύματα στη νεανική βία που γνωρίζει, σε διάφορες μορφές, ραγδαία αύξηση σε όλον τον κόσμο.

Οι Femcels

Ως αντίδραση η νεανική κουλτούρα των γυναικών έχει δημιουργήσει κοινότητες f/incels, που κινούνται ιδίως στο subreddit. Και εκεί υπήρξε διασπορά λόγου μίσους έως σημείου ‘απαγόρευσης’ από το Reditt το οποίο για λόγους εμπορικότητας δεν δίστασε να προσφέρει επί χρόνια την πλατφόρμα του γα τέτοιες κοινότητες και μόνο όταν απειλήθηκε από κυβερνήσεις και κινήσεις πολιτών αποφάσισε να παρέμβει.

Οι γυναίκες «παρθένες παρά την θέληση τους» όπως ο όρος f/Incel σημαίνει δεν έχουν φτάσει στο σημείο να γίνουν, ακόμη, παρθένες δολοφόνοι.

Παρόλο που έχουν κοινά χαρακτηριστικά με τους άνδρες incel, έχουν σύμφωνα με τους ερευνητές και διαφορές. Π.χ. τείνουν να κατανοούν τους άνδρες που δεν βγαίνουν μαζί τους αφού θεωρούν ότι είναι πολύ μακριά από τα υστερικά πρότυπα γυναικείας ομορφιάς που έχουν επιβληθεί. Η Kohn πιστεύει πως η τάση των γυναικών incel είναι να εσωτερικεύουν την οργή προς τον εαυτό τους παρά να την εξωτερικεύουν προς τους άλλους. Γεγονός που έχει προφανώς να κάνει κυρίως με τον τρόπο δόμησης της γυναίκας ως κοινωνικού φύλου. Υπάρχει ακόμη η τάση, ενώ μπορούν να βρουν σύντροφο, να μην το ‘τολμούν’ πιστεύοντας πως όλοι οι άνδρες είναι πιθανοί κακοποιητές, σημάδι αντεστραμμένου σεξισμού δλδ που γεμίζει οργή τις κοινότητες τους.

Διαβάστε επίσης: Incel: Το «Μανιφέστο» του κινήματος και οι μαζικές δολοφονίες [Μέρος 2ο]

Το σεξ ως κοινωνικο/οικονομική δομή και η οικονομία του σεξ

Σύμφωνα με την κοινωνική ψυχολογία η προκατάληψη έχει τις ρίζες της στο αίσθημα του λεγόμενου «δικαιώματος των προνομίων» μεταξύ των μελών της κυρίαρχης ομάδας. Ανεξάρτητα αν αφορά τις ηγετικές ομάδες στην πολιτική στην οικονομία ή στην κοινωνία, οι φόβοι ότι μία υποδεέστερη ομάδα σχεδιάζει να πάρει μέρος από αυτά τα προνόμια έχει ως αποτέλεσμα την αντίληψη της απειλής (Blumer, 1958, 2013)και συνεπαγώμενα της ταυτότητας υπό απειλή.

Ερευνητές σκιαγραφούν τέσσερα συναισθήματα σε κυρίαρχες ομάδες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε προκατάληψη: αίσθημα ανωτερότητας,  πεποίθηση ότι η υποδεέστερη ομάδα είναι εγγενώς διαφορετική, αξίωση προνομίων και αίσθηση απειλής. Αντιλήψεις που μπορούν να οδηγήσουν σε περαιτέρω αιτιολόγηση της κοινωνικής ανισότητας (Weaver & Vescio, 2015), σε νόμους ή πολιτικές που στοχεύουν στον αποκλεισμό συγκεκριμένων ομάδων ανθρώπων (Obaidi et al., 2018) και σε σεπαρατισμό που παρατηρείται και εξασκείται σε διάφορες ομαδικές ιεραρχίες.

Όταν η κυρίαρχη αρρενωπότητα νιώθει ότι απειλείται η ταυτότητα φύλου της, είναι πιο πιθανό να υποστηρίξει τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων, ως υπεραντιστάθμιση για να φανεί πιο αρρενωπή. Αυτή η μορφή που κρύβει την λεγόμενη «απειλή αποδοχής» από τα υπόλοιπα μέλη της κυρίαρχης ομάδας, δλδ την εσωτερική ανασφάλεια σε σχέση με το φύλο του, εκδηλώνεται  με επιδείξεις σκληρότητας, επιθετικότητας, έλλειψης ενσυναίσθησης, υποτίμησης των γυναικών, ανάγκης για σεβασμό, ανταγωνιστικότητας και ομοφοβίας (Bird, 1996) δεν είναι τυχαίο πως 8 από τους 12 νεαρούς που διέπραξαν μαζικές δολοφονίες σε σχολεία στις ΗΠΑ όπως δείχνει η ανάλυση περιεχομένου του Klein (2005) στόχευαν κορίτσια λόγω απόρριψης (ή αντίληψης απόρριψης) ή αγόρια λόγω ζήλιας.

Παρόλο που κοινωνιολόγοι του διαδικτύου αλλά και οι σπουδές φύλου έχουν διεξάγει για δεκαετίες διάφορες μελέτες για να κατανοήσουν την έμφυλη βία η εποχή έχει ορισμένα καινοφανή χαρακτηριστικά που φυτεύονται στο παλιό, σκουριασμένο χωράφι ενός συντηρητικού κόσμου. Υπάρχουν πχ πολλές μορφές αρρενωπότητας αλλά η εκδοχή που συνδέεται με βία έχει να κάνει με την ηγεμονική, αυτήν που αποζητά να καπελώσει όλες τις άλλες και να παλινορθώσει ταυτότητες και ομάδες που νιώθουν υπό απειλή καθώς άλλες εκδοχές του ανδρισμού αμφισβητούν την δική τους κι άλλες ομάδες ανθρώπων αμφισβητούν την ηγεμονία τους. 

Σύμφωνα με τον καθηγητή και ειδικό σε ζητήματα σπουδών φύλου, Michael Kimmel, το περίεργο κοκτέιλ τεχνολογικής προόδου, μιντιοποιημένων σχέσεων και ταυτοτήτων  και κοινωνικής/πολιτικής οπισθοδρόμησης, εκρήγνυται με ιδιαίτερη ένταση γύρω από την παραδοσιακή ιδέα περί ανδρισμού. Όπως ο ίδιος λέει χαρακτηριστικό γνώρισμα της τοξικής αρρενωπότητας είναι η ικανότητα για εξαιρετικά βίαιες πράξεις και φαινομενικά ανεξήγητα, θανατηφόρα ξεσπάσματα. Και πως όχι, όταν η κυρίαρχη αντίληψη περί ανδρισμού που μαθαίνεται σε σπίτια, σε σχολεία, σε γήπεδα, σε γειτονιές, στα μίντια και προφανώς στο διαδίκτυο, συμπυκνώνεται στο moto “δεν οργίζεσαι απλώς – πατσίζεις!”.