Στις συνθήκες «γαλέρας» που τους επιβάλλουν ΑΕΙ και κυβέρνηση αντιδρούν ερευνητές και νέοι επιστήμονες, που εργάζονται σε Πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα, προχωρώντας από το πρωί της Τρίτης 17 Μαϊου σε απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα.
 
Συγκεκριμένα, το Πανελλαδικό Σωματείου Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση απεργεί απαιτώντας, μεταξύ άλλων, υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας και αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για Παιδεία και Έρευνα. Την απεργία  στηρίζουν με ψηφίσματα και ανακοινώσεις η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Ερευνητικών Κέντρων – Ιδρυμάτων, φοιτητικοί σύλλογοι και σύλλογοι εργαζομένων.

Διαβάστε επίσης: Σε συνθήκες επισφάλειας και φτώχειας πολλοί ερευνητές και διδάσκοντες στα ΑΕΙ
 
Στην Αθήνα, η διαμαρτυρία πραγματοποιείται στο υπουργείο Ανάπτυξης (Καραγιώργη Σερβίας 8, απέναντι από το Public Συντάγματος) για να κατατεθούν τα αιτήματα στον υφ. Έρευνας κ. Δήμα.
 
Σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα οι διαδηλωτές συγκεντρώνονται στις πρυτανεία του ΑΠΘ και του Πανεπιστημίου Πατρών, αντίστοιχα, ενώ στο Ηράκλειο η κινητοποίηση πραγματοποιείται στο ΙΤΕ.
 
Το Σωματείο αναμένεται να συντονίσει τη δράση του με τα σωματεία του κλάδου με ζητούμενο το επόμενο διάστημα για την κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων.

Τα αιτήματα τους

• Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την Παιδεία και Έρευνα. Αποκλειστικά κρατική χρηματοδότηση της έρευνας. Εδώ και τώρα να δοθεί έκτακτο κονδύλι στα Πανεπιστήμια & Ερευνητικά Κέντρα για να καλυφθούν οι τρέχουσες ανάγκες!
• Άμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με βάση τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες (διδακτικές, ερευνητικές, διοικητικές, τεχνικές κλπ.) των Πανεπιστημίων και ερευνητικών Κέντρων. Όχι στο προσοντολόγιο. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλες/ους/α. Αυξήσεις στους μισθούς για να καλύπτονται οι σύγχρονες ανάγκες. Δραστική μείωση των ορίων συνταξιοδότησης και των ωρών εργασίας, όπως επιτρέπει η αλματώδης άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας, για να εξαλειφθεί η ανεργία.
• Υπογραφή συμβάσεων εργασίας για τους εργαζομένους στην έρευνα (ΥΔ, post-doc, έκτακτο διδακτικό, ερευνητικό, διδακτικό και διοικητικό προσωπικό) που θα εξασφαλίζουν τα σύγχρονα δικαιώματα μας.
• Ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική κάλυψη όλων των εργαζομένων στην έρευνα, ανεξαρτήτως τρόπου αμοιβής, με ευθύνη του εκάστοτε εκπαιδευτικού ιδρύματος και του κράτους, που να επεκτείνεται και στα προστατευόμενα από αυτούς μέλη των οικογενειών τους. Τα χρόνια του διδακτορικού να είναι συντάξιμα και να προσμετρώνται στην προϋπηρεσία. Άδειες εγκυμοσύνης και γονεϊκές άδειες.
• Κάλυψη από τα ιδρύματα των απαραίτητων εξόδων για συμμετοχή σε συνέδρια και άλλες δραστηριότητες πάνω στο ερευνητικό αντικείμενο.
• Κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας (Συμβάσεις έργου, τίτλοι κτήσεις, υποτροφίες). Μέχρι τότε καταβολή του ΦΠΑ και κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών από τα ιδρύματα και το κράτος.
• Κατάργηση του σημερινού «επικουρικού διδακτικού έργου», του θεσμού του «πανεπιστημιακού υποτρόφου» και των προγραμμάτων απόκτησης διδακτικής εμπειρίας που έρχονται να καλύψουν πάγια διδακτικά κενά. Οι διδακτικές ανάγκες των ιδρυμάτων δεν μπορούν να καλυφθούν με πρόσθετο επικουρικό διδακτικό έργο και υποτροφίες-χαρτζιλίκι σε ΥΔ και μεταπτυχιακούς φοιτητές. Αντί αυτού, να γίνουν προσλήψεις σε ειδικευμένο διδακτικό και εργαστηριακό προσωπικό. Ως τότε, κανονικές πληρωμές κάθε ώρας επικουρικού (επιτηρήσεις, επιβλέψεις, διορθώσεις, εργαστηριακές ασκήσεις) ή διδακτικού έργου με υπογραφή συμβάσεων εργασίας στην αρχή κάθε έτους.
• Κατάργηση του Νόμου Χατζηδάκη και κάθε αντεργατικής νομοθεσίας.
• Κατάργηση των βαθιά ταξικών και αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη.

Τι σημειώνουν στο κάλεσμα

Ποιοί είμαστε;
Το Πανελλαδικό Σωματείο στην Έρευνα και Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αποτελείται από συναδέλφισσες/ους με διαφορετικούς ρόλους (Υποψήφιοι/ες Διδάκτορες/σσες, postdoc, τεχνικό προσωπικό, συμβασιούχοι σε project, έκτακτο διδακτικό προσωπικό κ.α.) και εργασιακές σχέσεις (συμβασιούχοι, υπότροφοι, “μπλοκάκια”, αμισθί) το έργο των οποίων όμως είναι απαραίτητο για ερευνητική και διδακτική διαδικασία των Πανεπιστημίων και Ερευνητικών Κέντρων. Σε έναν κατακερματισμένο Κλάδο, που χαρακτηρίζεται από διαφορετικές εργασιακές σχέσεις και ειδικότητες, το Σωματείο μας, επιχειρεί να ενοποιήσει τις διεκδικήσεις και να δώσει δύναμη στο συλλογικό αγώνα.

Η επισφάλεια δεν είναι καινοτομία!

Τα Πανεπιστήμια και οι Ερευνητικοί Φορείς υποχρηματοδοτούνται σταθερά, το μόνιμο προσωπικό μειώνεται συνεχώς και οι εργασιακές συνθήκες για τους/ις νέους/ες ερευνητές/ριες, το δυναμικό που παράγει τη νέα γνώση και έρευνα εντός των πανεπιστημίων και των ερευνητικών ιδρυμάτων, ελαστικοποιούνται συνεχώς. Στο “όνομα της επιστήμης” και για το ”καλό της ανθρωπότητας” μας καλούν να επωμιστούμε τις τεράστιες απώλειες της κρίσης.

Η αύξηση της παραγωγικότητας στον κλάδο της έρευνας και η αύξηση των εργαζομένων δεν οδήγησε σε ανάκαμψη μισθών και δικαιωμάτων. Αντιθέτως! Παρά τις μεγαλοστομίες όλων των κυβερνήσεων για σχέδια ενίσχυσης της επιστημονικής έρευνας και το περίφημο brain gain, στην πράξη διαιωνίζεται ένα σύστημα ομηρίας χιλιάδων νέων επιστημόνων/ισσών σε εργασιακές συνθήκες απόλυτης επισφάλειας.

Η επισφαλής και μαύρη εργασία, η έντονη κινητικότητα και η εξάρτηση από την προκήρυξη νέων προγραμμάτων σκιαγραφούν την καθημερινότητα της πλειοψηφίας των εργαζομένων στην Έρευνα & Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Πολύμηνες καθυστερήσεις πληρωμών (χαρακτηριστικά παραδείγματα υπ.ΕΛΙΔΕΚ, Ακαδημαικοί Υπότροφοι κοκ), αμισθί και ανασφάλιστη εργασια, ανυπαρξία ωραρίου και αδειών – δώρων – αποζημιώσεων – επιδόματος ανεργίας, απουσία προστασίας από απολύσεις, τη “δίωξη” της γονεϊκότητας είναι μερικά από τα σημεία που περιγράφουν τη ζωή μας ως ερευνήτριες/ες.

Έρευνα πλήρως εξαρτημένη από ανταποδοτικά προγράμματα και διασυνδεδεμένη με τις επιχειρήσεις, σημαίνει εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα για τους ερευνητές και το έκτακτο διδακτικό προσωπικό. Η εμπορευματοποίηση περνά αναγκαστικά μέσα από την υποτίμηση της εργασίας ως τέτοιας και της υποτίμησης του/της ερευνητή/ιας ως εργαζόμενου/ης. Η απουσία Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) εντείνει τη συμπίεση του μισθού προς τα κάτω στον κλάδο, επιδεινώνει τους όρους εργασίας και δημιουργεί κλίμα ανοχής στον εργασιακό εκφοβισμό (mobbing), ο οποίος φτάνει μέχρι τα όρια παραβιαστικών και κακοποιητικών συμπεριφορών.

Η κυβέρνηση της ΝΔ προχωρά στην ταχεία εφαρμογή του ν. Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη. Θα γίνουμε ο πρώτος εργασιακός κλάδος στη χώρα που θα εργαζόμαστε υπό καθεστώς ειδικής αστυνόμευσης. Η εισαγωγή της αστυνόμευσης αποτελεί προϋπόθεση για την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία των επιχειρηματικών σχεδίων που συνάπτονται από τις διοικήσεις των Α.Ε.Ι. και διάφορους φορείς επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Τα ΑΕΙ μετατρέπονται σε χώρο κερδοφορίας στον οποίο οι συλλογικές διεκδικήσεις δεν θα έχουν χώρο. Η πραγματική ανομία είναι η άμισθη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες και το ανύπαρκτο ωράριο. Δε θα αφήσουμε τους χώρους που σπουδάζουμε και εργαζόμαστε να αστυνομεύονται. Η παραγωγή και μετάδοση της επιστημονικής γνώσης και σκέψης δεν επιτηρείται! Πολλές πτυχές της εργασιακής αυτής εκμετάλλευσης που ο κλάδος μας ήδη βίωνε θεσμοθετούνται από την πλευρά της κυβέρνησης με το νόμο Χατζηδάκη. Καταργούν το οκτάωρο και επιβάλουν 10ωρο/50ωρο, χτυπούν τις συλλογικές συμβάσεις, τη λειτουργία των σωματείων και το δικαίωμα στην απεργία, προάγοντας για τα πιο κρίσιμα ζητήματα την «ατομική διαπραγμάτευση».
Σταματάμε μια μέρα τη διάλεξη, το πείραμα, για να διδάξουμε ένα μάθημα!

17 Μάη προχωράμε σε 24ώρη αποχή από το ερευνητικό, διδακτικό και τεχνικό μας έργο, ως σταθμό μετά τον ένα χρόνο από την ίδρυση του σωματείου, ως βήμα για τη διεκδίκηση αξιοπρεπών όρων, συνθηκών και αμοιβών στο ύψος των πραγματικών αναγκών που θα κατοχυρώνονται από μια Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ) και θα καλύπτει όλο το προσωπικό στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Η απεργιακή μέρα αποτελεί κορύφωση μιας πορείας μαζικής δημόσιας παρέμβασης του σωματείου.

Γνωρίζουμε πως η ΣΣΕ, δεν θα κερδηθεί σε μια μέρα. Εντάσσουμε την απεργία μας λοιπόν σ’ ένα συνολικότερο πλαίσιο ανυπακοής και πίεσης της εργοδοσίας μας ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι τα projects θα πάνε πίσω, οι διαλέξεις δε θα αναπληρωθούν, θα χαθεί ένα deadline. Κλείνουμε τους υπολογιστές, τα λέιζερ και τα μικροσκοπία και αφήνουμε τα αρχεία και τις βιβλιοθήκες. Η διάλεξη και η έρευνα δε γίνονται χωρίς εμάς. Είμαστε απαραίτητες/οι για την ερευνητική και διδακτική διαδικασία των Πανεπιστημίων και Ερευνητικών Κέντρων.

Θυμίζουμε σε κάθε συνάδελφο/ισσα πως η απεργία είναι όπλο και δικαίωμα που προστατεύεται από τη συλλογική δράση του σωματείου, το οποίο θα λειτουργήσει ως ασπίδα απέναντι σε πιθανούς εκβιασμούς ή/και απειλές κυρώσεων. Σ’ αυτή την προσπάθεια χρειαζόμαστε στο πλάι μας σωματεία και συλλόγους με αναφορά στο πιο πληττόμενο κομμάτι της έρευνας και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Τα επιμέρους αιτήματα των σωματείων αυτών είναι στο χέρι μας να ενταχθούν σε ένα συνολικότερο πλαίσιο διεκδίκησης για έναν κλάδο που αμφισβητείται η ύπαρξη του, για να συντηρεί την ανακύκλωση χιλιάδων εργαζομένων που τους στερούνται στοιχειώδεις αξιώσεις για εργασιακή ασφάλεια.

• Από το παράρτημα της Θεσσαλονίκης

Μισθός-Ασφάλιση-Ωράριο
Αυτονόητα δικαιώματα που επιδιώκει να κατοχυρώσει το Σωματείο μας για όλο το αόρατο κομμάτι εργαζομένων στο οποίο βασίζεται η παραγωγή της Έρευνας. Σε έναν κατακερματισμένο Κλάδο, που χαρακτηρίζεται από διαφορετικές εργασιακές σχέσεις και ειδικότητες, το Σωματείο μας, επιχειρεί να ενοποιήσει τις διεκδικήσεις και να δώσει δύναμη στο συλλογικό αγώνα.

Η έρευνα είναι εργασία!
Είναι γεγονός ότι μεγάλο μέρος του συνόλου που εργάζεται στην έρευνα έχει ακούσει τη γνωστή φράση ότι οι ερευνητές και οι ερευνήτριες, και συγκεκριμένα οι Υποψήφιοι/ες Διδάκτορες/ισσες, «σπουδάζουν, δεν δουλεύουν». Αυτές οι αφηγήσεις πολλές φορές συμπληρώνονται από άλλα γνωστά ρητά, όπως ότι «υπηρετούν την επιστήμη και τη γνώση» και ότι «το διδακτορικό είναι μια μαθητεία που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια ασφαλή και καλά αμειβόμενη εργασία».

Όχι! Η έρευνα είναι εργασία. Η ροή των κεφαλαίων στην έρευνα, η σύνδεσή τους με το παραγόμενο προϊόν, αλλά και η παραγωγή νέας γνώσης και πρωτοτυπίας αποδεικνύουν ότι οι ερευνητές/τριες εργάζονται, και μάλιστα σε ένα κερδοφόρο πεδίο. Κερδοφόρο βέβαια για τους φορείς (ιδιωτικούς, κρατικούς ή μικτά σχήματα) που καρπώνονται το προϊόν που παράγουμε. Η συνθήκη εργασιακής επισφάλειας, η μαύρη ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία, το καθεστώς της υποτροφίας, οι συμβάσεις τύπου μπλοκάκι, οι ελαστικές σχέσεις κ.α. αποτελούν τους όρους με τους οποίους καλούμαστε να εργαστούμε, όροι οι οποίοι είναι ξεκάθαρα εκμεταλλευτικοί απέναντί μας, αλλά ταυτόχρονα όσο το δυνατό πιο ευνοϊκοί για το κεφάλαιο καθώς κανονικοποιούν μία συνθήκη όπου ακόμη και τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα δεν υφίστανται.

Η επισφάλεια δεν είναι καινοτομία!
Η κλαδική απεργία της 17ης Μάη έρχεται μέσα σε μία συνθήκη στην οποία τα πανεπιστήμια και οι Ερευνητικοί Φορείς υποχρηματοδοτούνται σταθερά, το μόνιμο προσωπικό μειώνεται συνεχώς και οι εργασιακές συνθήκες για τους/ις νέους/ες ερευνητές/ριες, το δυναμικό που παράγει τη νέα γνώση και έρευνα εντός των πανεπιστημίων και των ερευνητικών ιδρυμάτων, ελαστικοποιούνται συνεχώς.

‘Ερευνα υπό αστυνόμευση – Δε θα συνηθίσουμε τον φόβο!
Ταυτόχρονα, το τελευταίο διάστημα ειδικά στο ΑΠΘ έχουμε γίνει μάρτυρες της όξυνσης της κρατικής καταστολής (αλλεπάλληλες εισβολές της αστυνομίας στο ΑΠΘ, επιθέσεις, τραυματισμοί, συλλήψεις φοιτητών) με σκοπό την εγκαθίδρυση ενός κλίματος φόβου και αστυνομοκρατίας στους ίδιους μας τους εργασιακούς χώρους. Η πολιτική αυτή που έχει αναπτυχθεί εντάσσεται σε ένα ευρύτερο σύνολο αναδιάρθρωσης του πανεπιστημιακού πεδίου, όπου η καταστολή και η περαιτέρω υποβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας αλλά και των πανεπιστημίων συνολικότερα πάνε χέρι-χέρι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί τόσο ο νόμος 4777, όπου πέρα από την πανεπιστημιακή αστυνομία προβλέπει -μεταξύ άλλων- πειθαρχικές διώξεις για τους/ις ΥΔ όσο και οι τελευταίες νομοθετήσεις που διευρύνουν την είσοδο ιδιωτικών συμφερόντων στην ερευνητική διαδικασία (τα λεγόμενα «βιομηχανικά διδακτορικά») αλλά και οι συνεργασίες για ερευνητικούς μιλιταριστικούς σκοπούς με την εμπλοκή του στρατού και αντίστοιχων πολυεθνικών επιχειρηματικών ομίλων.

Η Ανομία όπως τη βιώνουμε εμείς
Σε αντίθεση λοιπόν με ό,τι μας λένε, η πραγματική ανομία που βασιλεύει στα πανεπιστήμια είναι οι εργασιακές συνθήκες γαλέρας στην έρευνα και την εκπαιδευτική διαδικασία. Είναι οι συμβάσεις τύπου έργου που ορίζουν ότι δεν έχουμε κανένα εργασιακό δικαίωμα και ασφάλιση (αν και έχουμε εργοδότη!), είναι η ανυπαρξία ωραρίου και η εντατικοποίηση που οδηγεί σε εξαντλητικά ωράρια για να βγουν τα projects στον χρόνο που επιθυμεί ο φορέας, είναι το καθεστώς της μη ασφάλισης που αφαιρεί το στοιχειώδες επίπεδο για την υγεία μας, είναι οι καθυστερήσεις πληρωμών και η μη καταβολή τους οδηγώντας σε ένα καθεστώς ομηρίας ενώ έχει ήδη παραχθεί το εκάστοτε έργο (ερευνητικό, επικουρικό/διδακτικό κ.α.). Είναι οι ολοένα και αυξανόμενοι περιοριστικοί όροι για τις υποτροφίες, με χαρακτηριστική περίπτωση το ΕΛΙΔΕΚ, που λόγω της συνεχώς μειούμενης δημόσιας χρηματοδότησης περιορίζεται με μη επιστημονικά κριτήρια το σύνολο των συναδέλφων/ισσών που έχουν έστω το δικαίωμα να καταθέσουν τις αιτήσεις τους. Και ο κατάλογος αυτής της πραγματικής ανομίας συνεχίζεται, όσο κι αν προσπαθούν να το αποκρύψουν.

Δεν θα επιτρέψουμε η πραγματικότητα μας να γίνει κανονικότητα!
Για τις εργαζόμενες/ους στο κλάδο της έρευνας ο μέσος μηνιαίος μισθός ακόμα κι όταν υπάρχει, δεν αρκεί ούτε καν για τη στοιχειώδη διαβίωση καθώς κατά κανόνα κυμαίνεται στο όριο πάνω από τον κατώτατο μισθό. Είναι δηλαδή πλέον ίσος ή/και λιγότεροι από το κόστος ενοικίου, τη πληρωμή των λογαριασμών και των μηνιαίων εξόδων. Η κατάσταση είναι ακόμη πιο τραγική στις περιπτώσεις της απλήρωτης και ανασφάλιστης εργασίας, όπου ακόμη και το στοιχειώδες δικαίωμα στην υγεία (συνταγογράφηση ανασφάλιστων) έχει ακυρωθεί στην πράξη.

Προχωράμε  σε 24ώρη αποχή από το ερευνητικό, διδακτικό & τεχνικό μας έργο
Είναι λοιπόν καταφανές ότι η διεκδίκηση της αναγνώρισης της εργασιακής μας υπόστασης, η κατοχύρωση των εργασιακών μας δικαιωμάτων, ο αγώνας απέναντι στην εργασιακή επισφάλεια, τη μαύρη και απλήρωτη εργασία καθώς και η βελτίωση των όρων εργασίας μας αποτελούν βασικές ανάγκες με πολύ άμεσους όρους για εμάς που εργαζόμαστε στην έρευνα. Η απεργία της 17ης Μάη αποτελεί έναν πρώτο σταθμό σε αυτό το δρόμο της συλλογικής διεκδίκησης. Αυτόν τον δρόμο δεν τον βαδίζουμε μόνοι/ες μας! Έχουμε πλάι τους φοιτητικούς συλλόγους, τα σωματεία σε ερευνητικά κέντρα-πανεπιστήμια, συλλόγους μεταπτυχιακών – ΥΔ κ.α.

Διεκδικούμε εδώ και τώρα:

• Άμεση καταβολή του συνόλου των δεδουλευμένων:
• στο έκτακτο διδακτικό προσωπικό – Μηνιαία καταβολή των πληρωμών & Σαφή ενημέρωση για τις ακριβείς ημερομηνίες καταβολής τους – Κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών.
• σε όλους/ες τους υπότροφους ανεξαιρέτως που συμμετείχαν στην πράξη «Υποστήριξη των Εκπαιδευτικών Δραστηριοτήτων του ΑΠΘ για το έτος 2020-2021».
• Έξω η αστυνομία από τα πανεπιστήμια, τους χώρους εργασίας μας.

Απαιτούμε:

• Αναγνώριση της εργασιακής μας ταυτότητας.
• Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την Παιδεία και Έρευνα. Αποκλειστικά κρατική χρηματοδότηση της έρευνας. Εδώ και τώρα να δοθεί έκτακτο κονδύλι στα Πανεπιστήμια & Ερευνητικά Κέντρα για να καλυφθούν οι τρέχουσες ανάγκες!
• Καμία εργασία χωρίς μισθό. Υπογραφή συμβάσεων εργασίας για τους εργαζομένους στην έρευνα (ΥΔ, post-doc, έκτακτο διδακτικό, ερευνητικό, διδακτικό και διοικητικό προσωπικό) που θα εξασφαλίζουν τα σύγχρονα δικαιώματα μας.
• Άμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με βάση τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Αυξήσεις στους μισθούς για να καλύπτονται οι σύγχρονες ανάγκες. Δραστική μείωση των ορίων συνταξιοδότησης και των ωρών εργασίας, όπως επιτρέπει η αλματώδης     άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας, για να εξαλειφθεί η ανεργία.
• Ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική κάλυψη όλων των εργαζομένων στην έρευνα, ανεξαρτήτως τρόπου αμοιβής, με ευθύνη του εκάστοτε εκπαιδευτικού ιδρύματος και του κράτους, που να επεκτείνεται και στα προστατευόμενα από αυτούς μέλη των οικογενειών τους. Τα χρόνια του διδακτορικού να είναι συντάξιμα και να προσμετρώνται στην προϋπηρεσία. Άδειες εγκυμοσύνης και γονεϊκές άδειες.
• Κάλυψη από τα ιδρύματα των απαραίτητων εξόδων για συμμετοχή σε συνέδρια και άλλες δραστηριότητες πάνω στο ερευνητικό αντικείμενο.
• Κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας (Συμβάσεις έργου, τίτλοι κτήσεις, υποτροφίες). Μέχρι τότε καταβολή του ΦΠΑ και κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών από τα ιδρύματα και το κράτος.
• Κατάργηση του σημερινού «επικουρικού διδακτικού έργου», του θεσμού του «πανεπιστημιακού υποτρόφου» και των προγραμμάτων απόκτησης διδακτικής εμπειρίας που έρχονται να καλύψουν πάγια διδακτικά κενά. Οι διδακτικές ανάγκες των ιδρυμάτων δεν μπορούν να καλυφθούν με πρόσθετο επικουρικό διδακτικό έργο και υποτροφίες-χαρτζιλίκι σε ΥΔ και μεταπτυχιακούς φοιτητές.  Αντί αυτού, να γίνουν προσλήψεις σε ειδικευμένο διδακτικό και εργαστηριακό προσωπικό. Ως τότε, κανονικές πληρωμές κάθε ώρας επικουρικού επιτηρήσεις, επιβλέψεις, διορθώσεις, εργαστηριακές ασκήσεις) ή διδακτικού έργου με υπογραφή συμβάσεων εργασίας στην αρχή κάθε έτους.
• Κατάργηση του Νόμου Χατζηδάκη και κάθε αντεργατικής νομοθεσίας.
• Κατάργηση των βαθιά ταξικών και αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη  (ν. 4777).