Ακόμη ένας γύρος βαρύγδουπων εξαγγελιών αναφορικά με την ανάδειξη του παραλιακού μετώπου σε ένα τουριστικό κέντρο τύπου ιταλικής Ριβιέρας αποτελεί πραγματικότητα μέσα από τις πρόσφατες προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Αντίστοιχα εγχειρήματα έχουν παραπεμφθεί στις καλένδες, την ώρα που παραμένουν ανοιχτά κυρίως περιβαλλοντικά ζητήματα τα οποία θέτουν αντιδράσεις τοπικών κινημάτων.

Ads

 
Η ταμπακιέρα
 
Η έκταση των 6.000 στρεμμάτων του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού κατέχει εξέχουσα θέση στο σχέδιο και αυτής της κυβέρνησης το οποίο αφορά στην παραλιακή ζώνη από το Φάληρο έως το Σούνιο και στοχεύει στην προσέλκυση κεφαλαίων με στόχο τη δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας. Γι’ αυτόν το σκοπό δημιουργείται μία εταιρεία ειδικού σκοπού (SPV), η οποία θα προωθήσει την αστική ανάπλαση της περιοχής με έργα όπως μαρίνες και ξενοδοχεία.
 
Ο σχεδιασμός περιλαμβάνει ανάμεσα σε άλλα την κατασκευή πολιτιστικού πάρκου 170 στρεμμάτων στο Φάληρο (με κεφάλαια του ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος) έως το 2015, τη μετατροπή της αθλητικής εγκατάστασης του Τάε Κβο Ντο σε συνεδριακό κέντρο, την τουριστική αξιοποίηση της μεγάλης -επίμαχης μεταξύ Δημοσίου και ιδιωτών- έκτασης στις Αλυκές Αναβύσσου η οποία επίσης ανήκει στο Δημόσιο και την πώληση του Αστέρα Βουλιαγμένης μαζί με τη γειτονική μαρίνα. Στον προγραμματισμό λαμβάνονται επιπλέον υπόψη καταπατημένες περιοχές και δημόσια ακίνητα τα οποία έχουν παραχωρηθεί με μακροχρόνιες συμβάσεις σε ιδιώτες (μαρίνες Φαλήρου και Φλοίσβου, ακτές της Βούλας, ακίνητα της Εκκλησίας, συγκρότημα Ξενία στο Λαγονήσι). Ζητούμενο αποτελεί η τύχη των ολυμπιακών εγκαταστάσεων οι οποίες έχουν κοστίσει ακριβά στο ελληνικό Δημόσιο.
 
Διαχρονική προσδοκία
 
«Το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού βρίσκεται σε εξαιρετικά στρατηγική θέση και είναι πολύ μεγάλο: μπορεί να φιλοξενήσει δύο Central Park της Νέας Υόρκης και δύο πριγκιπάτα του Μονακό», δήλωσε χαρακτηριστικά σε πρόσφατο συνέδριο στην Αθήνα ο πρόεδρος της Ελληνικό ΑΕ Σπύρος Πολλάλης, προσθέτοντας ότι επιδίωξη της εταιρείας είναι να αυξήσει τις τιμές των μετοχών της, οι οποίες έχουν μεταφερθεί στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων.
 
Η πρώτη εξαγγελία περί αθηναϊκής Ριβιέρας στο Ελληνικό καταγράφηκε επί διακυβέρνησης Σημίτη, ενόψει της μεταφοράς του αεροδρομίου στα Σπάτα. Η μετέπειτα κυβέρνηση Καραμανλή είχε προγραμματίσει τη δημιουργία πάρκου 5.500 στρεμμάτων και την παράλληλη κατασκευή οικοδομημάτων για διάφορες χρήσεις. Μάλιστα, η διάδοχη κυβέρνηση Παπανδρέου είχε υπογράψει μνημόνιο παραχώρησης του αεροδρομίου του Ελληνικού και της παραλιακής ζώνης με το Κατάρ, βάζοντας στο τραπέζι επενδύσεις όπως η δημιουργία καζίνο, κέντρων διασκέδασης και ξενοδοχειακών μονάδων. Πλέον, η υπόθεση έχει περάσει στην εποχή Σαμαρά ο οποίος δεσμεύεται να απελευθερώσει τις εκτάσεις από γραφειοκρατικές διαδικασίες οι οποίες αποθαρρύνουν την εμπλοκή επενδυτών.
 
Ακανθώδες περιβάλλον
 
Σήμερα, επικρατεί ένας είδος αλαλούμ στην παραλιακή ακτογραμμή το οποίο διαμορφώνουν συνθήκες ανομίας γύρω από τη λειτουργία μαγαζιών και εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται δημοτικές αρχές της περιοχής. Παράλληλα, τοπικά και ευρύτερα κινήματα έχουν συγκροτήσει ένα κοινωνικό μέτωπο κατά των δρομολογούμενων παρεμβάσεων, ζητώντας να διαφυλαχθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της γης και των αντίστοιχων χρήσεων. Τροχοπέδη για δραστικές εξελίξεις στο ζήτημα αξιοποίησης της παραλιακής ζώνης αποτελούν μια σειρά από αντιπαραθέσεις για την κυριότητα εκτάσεων, η παράμετρος των απαλλοτριώσεων, η έλλειψη χρηματοδότησης και οι πιέσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης.
 
Κοινωνικοί και πολιτικοί φορείς οι οποίοι αντιδρούν στις εξαγγελίες περί αθηναϊκής Ριβιέρας, συν τοις άλλοις με προσφυγές στο ΣτΕ, τάσσονται εξ ολοκλήρου κατά της εμπλοκής ιδιωτών στην αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου και μιλούν για «ξεπούλημα». Θεωρούν ότι προωθείται η υποβάθμιση του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος και αξιώνουν αποκλειστικά τη δημιουργία πάρκου υψηλού πρασίνου.
 
Σημειωτέον, η Αθήνα κατέχει το μεγαλύτερο θαλάσσιο μέτωπο ανάμεσα στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις.