Το ποσό αυτό αντιστοιχεί στο 1,5% του ΑΕΠ της ΕΕ και θα παρασχεθεί ως εξής: Τα κράτη-μέλη, μέσω των εθνικών μέτρων που θα λάβουν, θα παράσχουν τη μερίδα του λέοντος, τα 170 δις ευρώ, ενώ η ΕΕ, μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανάπτυξης, θα παράσχει τα υπόλοιπα 30 δις.

Η συμφωνία δεν είναι δεσμευτική και αφήνει μεγάλο εύρος επιλογής των μέτρων που κάθε χώρα θα λάβει. Αύξηση των δημοσίων δαπανών, μείωση της φορολογίας, οικονομικές ενισχύσεις σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, είναι τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Η σημερινή συμφωνία αποτελεί ένα τελικό συμβιβασμό ανάμεσα στις αντικρουόμενες επιδιώξεις της Γερμανίας, από τη μία, και του συνασπισμού Γαλλίας και Βρετανίας, από την άλλη.

Η Γερμανία αντιτίθεται στην ραγδαία αύξηση των κρατικών δαπανών και στη διεύρυνση των ελλειμμάτων, διότι έτσι επιβαρύνονται οι μελλοντικές γενιές με ένα δυσβάστακτο εθνικό χρέος. Αντίθετα, η Γαλλία και η Βρετανία τάσσονται υπέρ της γενναίας χρηματοδότησης των αγορών από το κράτος, ακόμα και αν αυτό οδηγεί σε αύξηση των ελλειμμάτων, όπως του ελλείμματος της Γαλλίας, που το 2009 αναμένεται να σκαρφαλώσει στο 3,9% του ΑΕΠ.

Αυτό, όμως, δε δείχνει να ανησυχεί το Γάλλο Πρόεδρο κ. Σαρκοζί, ο οποίος δήλωσε κατά τη λήξη της Συνόδου Κορυφής: «Έχουμε επιτύχει την πλήρη ταύτιση απόψεων, μέσω αυτής της ευέλικτης συμφωνίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης.»