Επιστολή έστειλε η αδελφή του 23χρονου Ιάσονα που σκοτώθηκε σε τροχαίο έξω από τη Βουλή όταν παρασύρθηκε από τον οδηγό του υπηρεσιακού αυτοκινήτου της Ντόρας Μπακογιάννη, δηλώνοντας την οργή και τον θυμό της.

Στην επιστολή της  ζητά να αποδοθεί Δικαιοσύνη στην επικείμενη δίκη της υπόθεσης την ερχόμενη Δευτέρα, στο Α’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών.

Με την επιστολή που έστειλε στην ιστοσελίδα rosa.gr, η Κατερίνα Λαλαούνη εκφράζει την έκπληξη της οικογένειας για το γεγονός ότι το Πειθαρχικό Δικαστήριο επέβαλε στον κατηγορούμενο ποινή μόλις τριών μηνών με απόλυση άνευ μετάθεσης, αφήνοντας το δικαίωμα της εφέσεως το οποίο άσκησε.

«Αναρωτιέμαι αλλά και ταυτόχρονα αρνούμαι να δεχτώ ότι η απόφαση αυτή βασίστηκε σε προσωπικούς ισχυρισμούς και αμφιλεγόμενα στοιχεία όπως ότι ο οδηγός και ο συνοδηγός πήγαν να βοηθήσουν τον αδερφό μου μετά το ατύχημα, καθώς και το εάν επιτρέπεται η στροφή αριστερά στο σημείο που έγινε το ατύχημα. Ή ακόμη για το πως κρίνει ένας οδηγός το πότε να στρίψει και μάλιστα σε ένα σημείο που απαγορεύεται η στροφή» τονίζει η κοπέλα.

Παράλληλα, αφήνει σαφείς αιχμές για το νομοθετικό πλαίσιο, που επιτρέπει οι θάνατοι από τροχαία δυστυχήματα στη χώρα μας να μην τιμωρούνται σοβαρά.

«Οι ποινές να μην είναι μικρές και με αναστολή ή να καθυστερεί η απόδοση δικαιοσύνης τόσο που να μην εκδικάζεται ποτέ! Να μην αντιμετωπίζεται σαν υπόθεση ρουτίνας ή οι υπαίτιοι πάντα να κυκλοφορούν ελεύθεροι λέει συγκεκριμένα και απευθύνει έκκληση να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη και να μη χαθούν άλλες ανθρώπινες ζωές». Η «ζωή πρέπει να αξίζει όσο της αναλογεί» καταλήγει.

Αναλυτικά η επιστολή

«Γεια σας,

Ονομάζομαι Κατερίνα Λαλαούνη και είμαι η αδερφή του Ιάσονα Λαλαούνη που έχασε τη ζωή του έξω από την Βουλή στις 12 Μαρτίου 2021.

Σε λίγες ημέρες και συγκεκριμένα την Δευτέρα στις 21/11/2022,εκδικ;aζεται η υπόθεση του αδερφού μου στο Ποινικό Δικαστήριο συγκεκριμένα στο Α ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΠΛΗΜ/ΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ Κτίριο 9, Αίθουσα 4 , όμως προηγήθηκε το Πειθαρχικό Δικαστήριο όπου προς έκπληξη δίκη μου και των οικείων μου ο κατηγορούμενος δέχθηκε την ποινή των μόλις 3 μηνών αργίας με απόλυση άνευ μεταθέσεως και μάλιστα αφήνοντας του το δικαίωμα της εφέσεως ,το οποίο άσκησε κιόλας.

Οργή και θυμός τα κυρίαρχα συναισθήματα για την όλη έκβαση! Απορία επίσης για τη συνέχεια της εκδίκασης αν αναλογιστεί κανείς ότι το νομοθετικό μας πλαίσιο ορίζει ότι ο θάνατος ενός ανθρώπου σε περίπτωση τροχαίου θεωρείται πλημμέλημα.

Αναρωτιέμαι αλλά και ταυτόχρονα αρνούμαι να δεχτώ ότι η απόφαση αυτή βασίστηκε σε προσωπικούς ισχυρισμούς και αμφιλεγόμενα στοιχεία όπως ότι ο οδηγός και ο συνοδηγός πήγαν να βοηθήσουν τον αδερφό μου μετά το ατύχημα, καθώς και το εάν επιτρέπεται η στροφή αριστερά στο σημείο που έγινε το ατύχημα. Ή ακόμη για το πως κρίνει ένας οδηγός το πότε να στρίψει και μάλιστα σε ένα σημείο που απαγορεύεται η στροφή!

Ακολουθώντας τις πινακίδες σήμανσης της οδικής κυκλοφορίας και τον ΚΟΚ ή τις κόρνες και χειρονομίες -προτροπές άλλων οδηγών; Για όλα αυτά υπάρχουν οι απαντήσεις στα βίντεο των γύρω καμερών!

Όλα αυτά τα λέμε όχι γιατί θα μπορέσουμε τελικά να αλλάξουμε κάτι αλλά για τον επόμενο οδηγό που θα βρεθεί έρμαιο λανθασμένων αποφάσεων γιατί δυστυχώς δεν άλλαξε τίποτα ως τώρα στο αν κάποιος λόγω ιδιότητας μπορεί να στρίψει στο ίδιο σημείο και για να μην ξαναδοθεί μια παιδαριώδης ποινή των 3 μηνών αργίας με απόλυση άνευ μεταθέσεως για το επόμενο θύμα.

Μήπως θα έπρεπε να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο γύρω από τα τροχαία και οι ποινές αναλόγως των αποτελεσμάτων; 3 μήνες αργία με απόλυση και μάλιστα χωρίς συγγνώμη για εμάς ως τώρα!

Ελπίζουμε και πιστεύουμε στα ελληνικά δικαστήρια και τη Δευτέρα 21 Νοεμβρίου θα αποδοθεί δικαιοσύνη για τον θάνατο ενός ανθρώπου που βρήκε ένα ακινητοποιημένο εμπόδιο στον δρόμο του και ίσως να έχει ήδη κατηγορηθεί από κάποιους ότι έφταιγε κιόλας για το ότι πέθανε ,για το ότι βρέθηκε εκεί ,για το εάν δεν έγινε Σούπερμαν να πηδήξει πάνω από το σταματημένο όχημα να σωθεί.

Σας παρακαλώ όλους εκεί έξω να κάνουμε ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη και να μη χαθούν άλλες ανθρώπινες ζωές! Οι ποινές να μην είναι μικρές και με αναστολή ή να καθυστερεί η απόδοση δικαιοσύνης τόσο που να μην εκδικάζεται ποτέ! Να μην αντιμετωπίζεται σαν υπόθεση ρουτίνας ή οι υπαίτιοι πάντα να κυκλοφορούν ελεύθεροι.

Η Ζωή πρέπει να αξίζει όσο της Αναλογεί!».