Η υπόθεση της «ατομικής ευθύνης» έληξε με την επιβολή των μέτρων ελεγχόμενης κυκλοφορίας. Εκείνοι – οι λίγοι – που παραμένουν ανεύθυνοι και ασυνείδητοι θα τιμωρούνται με βάση τους νόμους της έκτακτης κατάστασης. Και στο εξής έρχεται η ώρα της κυβερνητικής ευθύνης απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, σε μια πρωτόγνωρη υγειονομική κρίση απρόβλεπτων διαστάσεων.

Το πρώτο ζητούμενο σ’ αυτή την μεγάλη κυβερνητική ευθύνη είναι η κατά το μέγιστο δυνατό θωράκιση και ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας. Επ΄αυτής της θωράκισης και ενίσχυσης οφείλουν να απαντούν και να δείχνουν απτά έργα και πράξεις τις επόμενες ώρες και μέρες ο πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι υπουργοί και υπηρεσιακοί παράγοντες, πέραν του να στηλιτεύουν τις όποιες, ανεύθυνες ατομικές συμπεριφορές. Όμως επ’ αυτής της επιτακτικής ανάγκης τα πρώτα δείγματα από την κυβέρνηση δεν είναι ενθαρρυντικά.

Η αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος Αριστοτελεία Πελώνη ερωτήθηκε σήμερα πόσες Μονάδες Εντατικής Θεραπείας είναι αυτή τη στιγμή διαθέσιμες και σε ποιον βαθμό θα αυξηθούν. Δεν έδωσε κανένα στοιχείο και απάντησε μόνον πως «ενισχύονται με όλους τους τρόπους οι υποδομές, οι ειδικές κλίνες και οι ΜΕΘ».

Ερωτήθηκε επίσης για την ενίσχυση και τις πιθανές προσλήψεις ιατρικού και υγειονομικού προσωπικού και περιορίστηκε να επιβεβαιώσει ότι ζητείται η συνδρομή εθελοντών. «Κρίθηκε αναγκαία και η απασχόληση εθελοντών. Καλούνται όσοι θέλουν από τις σχετικές ειδικότητες αλλά και άλλοι σε διοικητικές θέσεις», δήλωσε.

Και οι δύο απαντήσεις συνιστούν πηγή σοβαρής ανησυχίας για το πώς αντιλαμβάνεται και πως επιτελεί η κυβέρνηση την επίδειξη της δικής της ευθύνης σ’ αυτήν την βαριά κρίση. Πόσο μάλλον, αφού τα τελευταία στοιχεία δείχνουν πως το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό αποδυναμώνεται χτυπημένο το ίδιο από τον κοροναϊό: 

Οι υγειονομικοί – γιατροί και νοσηλευτές – που έχουν βρεθεί θετικοί στον ιό κι έχουν βγει εκτός μάχης είναι πλέον 61. Πρόκειται για το 12% των συνολικών επιβεβαιωμένων κρουσμάτων στη χώρα. Την ίδια στιγμή περίπου 300 είναι οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία που έχουν τεθεί σε καραντίνα, και πολλοί εξ αυτών αναμένουν ακόμη το αποτέλεσμα της εξέτασης των σχετικών δειγμάτων.

Την ίδια ώρα, ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών ζητά να φθάσει το ταχύτερο δυνατό ο αριθμός των κλινών ΜΕΘ στις 2.000, ενώ σύμφωνα με την τελευταία πανελλαδική έρευνα έως τον Νοέμβριο σε όλη την χώρα λειτουργούσαν μόνον 557 κλίνες ΜΕΘ. Άλλες 80, παρ’ ότι είναι εξοπλισμένες, παρέμεναν κλειστές.

Αντίστοιχη ήταν η εικόνα και με τις  Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ). «Τα Νοσοκομεία με βάση τα διεθνή standards θα έπρεπε να διαθέτουν κλίνες ΜΑΦ σε διπλάσιο ποσοστό των κλινών ΜΕΘ. Ως εκ τούτω θα έπρεπε τα Νοσοκομεία να διαθέτουν 7.000 κλίνες ΜΑΦ. Με βάση τα λειτουργούντα κρεβάτια ΜΕΘ τουλάχιστον 1.100 κλίνες ΜΑΦ. Πιστοποιημένες σήμερα λειτουργούν 157 κλίνες», αναφέρει η ΠΟΕΔΗΝ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία από την ίδια έρευνα στην Αττική λειτουργούν 224 κλίνες ΜΕΘ τις οποίες διαχειρίζεται το ΕΚΑΒ και οι λίστες αναμονής το χειμώνα φθάνουν τους 80 ασθενείς.

Στην Κεντρική Μακεδονία υπάρχουν 123 κλίνες ΜΕΘ. Τις εν λόγω κλίνες διαχειρίζεται το ΕΚΑΒ – ΚΕΠΥ με τις λίστες αναμονής το χειμώνα να φθάνουν τους 25 ασθενείς.

Επίσης:

• Η Θεσσαλία διαθέτει 42 κλίνες ΜΕΘ.
• Η Στερεά Ελλάδα έχει 8 κλίνες ΜΕΘ (Νοσοκομείο Λαμίας).
• Στα νησιά των Κυκλάδων δεν λειτουργεί ούτε μία κλίνη ΜΕΘ.
• Στα Δωδεκάνησα λειτουργεί ΜΕΘ μόνο στο Νοσοκομείο της Ρόδου 6 κλινών.
• Στα Επτάνησα λειτουργεί μόνο η ΜΕΘ του Νοσοκομείου Κέρκυρας με 5 κλίνες. 16 κλίνες εξοπλισμένες είναι κλειστές (6 Λευκάδα, 5 Κεφαλονιά, 5 Ζάκυνθος).
• Σε Ανατολική Μακεδονία και Θράκη λειτουργούν 28 κλίνες ΜΕΘ.
• Η Ήπειρος διαθέτει 27 ανεπτυγμένες κλίνες ΜΕΘ.
• Η Κρήτη διαθέτει 42 ανεπτυγμένες κλίνες ΜΕΘ.
• Στη Δυτική Μακεδονία διαθέτουν 6 κλίνες ΜΕΘ

Το προφανές ερώτημα που καλείται να απαντήσει άμεσα η κυβέρνηση, στο πλαίσιο της επίσης προφανούς ευθύνης της Πολιτείας, είναι πόσες κλίνες ΜΕΘ έχουν προστεθεί σ’ αυτούς τους αριθμούς μετά την έκρηξη της πανδημίας και πόσες ακόμη ετοιμάζονται. Καθώς επίσης και πόσες προσλήψεις προσωπικού δρομολογούνται για την λειτουργία τους. Κάθε υπεκφυγή και μετάθεση ευθύνης, στο εξής θα μπορεί να λογίζεται απλώς και μόνον ως επικίνδυνο επικοινωνιακό παιχνίδι.