Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος το είπε ανοιχτά. Η κυβέρνηση αναμένει μια συμφωνία για την απομείωση του χρέους την οποία θα παρουσιάσουν οι πιστωτές υπό την αίρεση της αποδοχής της από την αξιωματική αντιπολίτευση. Και με την αναμενόμενη άρνηση του Αλέξη Τσίπρα να υπογράψει τη συμφωνία θα φτιαχτεί ένα σκηνικό εθνικού κινδύνου με το ανάθεμα να πέφτει στον ΣΥΡΙΖΑ που, όπως θα υποστηριχθεί, υπονομεύει το δημόσιο συμφέρον «τινάζοντας τα πάντα στον αέρα».

 
Όπως όλα δείχνουν, η κυβέρνηση ξεδιπλώνει στρατηγική πόλωσης, με σκοπό να επαναφέρει το εκλογικό δίλημμα που κατασκευάστηκε το 2012, ευρώ ή δραχμή και στη νέα του εκδοχή, οριστική έξοδος από την κρίση ή επιστροφή στην περιπέτεια. Οι προειδοποιητικές βολές έπεσαν με την κινδυνολογία στην οποία πρωταγωνίστησε ο Αδ. Γεωργιάδης για τις καταθέσεις που κατά την ανάλυσή του θα σηκωθούν από τις τράπεζες σε περίπτωση εκλογικής νίκης ΣΥΡΙΖΑ. Η συνέχεια προβλέπεται ακόμη να σκληρή και αυτό που μένει να φανεί στην πράξη είναι αν και πόσο θα μπουν στο παιχνίδι οι πιστωτές που ακόμη δεν έχουν ανοίξει τα χαρτιά τους.
 
Οι εκπρόσωποι της τρόικας θα φύγουν από την Αθήνα αύριο και θα επιστρέψουν μετά τα αποτελέσματα των stress tests των τραπεζών στις 26 Οκτωβρίου. Από εκεί άλλωστε θα φανεί τι μένει διαθέσιμο από το «μαξιλάρι» των 11 δισ. ευρώ του ΤΧΣ που προορίζονται για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Στο δεύτερο γύρο της αξιολόγησης, μέσα στον Νοέμβριο, θα καταδειχθεί ποια είναι η πολιτική απόφαση των πιστωτών. Αν η αξιολόγηση τελειώσει γρήγορα και βελούδινα, με πολλές εκκρεμότητες να σπρώχνονται κάτω από το χαλί, τότε είναι πολύ πιθανό ότι στην πορεία προς την προεδρική εκλογή τον Φεβρουάριο θα αναληφθεί πρωτοβουλία των δανειστών για το ζήτημα του ελληνικού χρέους με το αίτημα για εθνική δέσμευση να βρίσκεται στο επίκεντρο. Αν η Τρόικα επιμείνει να διαβάζει αριθμούς που δεν βγαίνουν, τότε η κυβέρνηση θα μπλέξει και πιθανότατα θα οδηγηθεί σε αναγκαστική, προεκλογική σύγκρουση με τους πιστωτές. 
 
Στο Μέγαρο Μαξίμου και στην Χαριλάου Τρικούπη είναι προφανές ότι θέλουν να οδηγηθούν στις κάλπες με το θέμα του χρέους στο προσκήνιο, με τη λύση για τη χώρα έτοιμη και τον κίνδυνο ΣΥΡΙΖΑ να την απειλεί, σύμφωνα με την προπαγάνδα που ήδη κατασκευάζεται. Φιλοδοξούν να ανακοινώσουν το τέλος του μνημονίου και της τρόικας στο τέλος του χρόνου, για να παρουσιάσουν στη συνέχεια ένα ελληνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων με βάση το οποίο θα συνεννοηθούν με την Κομισιόν και την ΕΚΤ για έναν νέο τρόπο εποπτείας χωρίς το ΔΝΤ και για φιλική κάλυψη των χρηματοδοτικών κενών είτε μέσω ΕΣΜ είτε με εγγυημένη έξοδο στις αγορές. Βέβαια, υπάρχουν πολλοί αστάθμητοι παράγοντες που δεν μπορούν να προβλεφθούν, εσωγενείς και εξωγενείς, ενώ είναι ασαφής ακόμη ο αντίκτυπος των τελευταίων πολιτικών εξελίξεων (προϋπολογισμός, ψήφος εμπιστοσύνης) στο κοινωνικό επίπεδο.
 
Αν επιχειρηθεί και αλλαγή εκλογικού νόμου τις επόμενες μέρες, για να χάσει το πρώτο κόμμα το πλεονέκτημα των 50 εδρών, τότε θα γίνει ακόμη πιο σαφές ότι η κυβέρνηση θα τα παίξει όλα για όλα προκειμένου να εμποδίσει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Το ερώτημα είναι αν θα τα παίξουν όλα για όλα και οι εταίροι, όπως προφανώς ελπίζουν οι ηγεσίες ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.
 
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στη συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής, ανέπτυξε ως εξής το σκεπτικό του:
 
«Φτάνουμε τώρα να λέγεται από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αυτά που είναι στον σκληρό πυρήνα της ηγετικής ομάδας, ότι “ακόμη και αν επέλθει συμφωνία για το χρέος, εμείς δεν πρόκειται να τη δεχτούμε”. Άρα, γιατί να την κάνουν οι εταίροι τη συμφωνία; Και αν την κάνουν ζητώντας την υπογραφή του κ. Τσίπρα, δηλαδή ευρύτατη συναίνεση η οποία να δεσμεύει τη χώρα και να ομαλοποιεί τις σχέσεις μεταξύ των ευρωπαίων εταίρων, τι θα κάνει ο κ. Τσίπρας; Με ποια θέση θα πει “δεν ψηφίζω Πρόεδρο της Δημοκρατίας και θέλω να πάω σε εκλογές”, όταν θα υπάρχει μια ολοκληρωμένη λύση για το χρέος που επιτρέπει στις αγορές να λειτουργούν φυσιολογικά και στη χώρα να είναι στην ομαλότητα; Ή πιστεύει ότι θα πάρει μονομερείς πρωτοβουλίες, θα κάνει μονομερές κούρεμα δανείων που έχουν δώσει κράτη, κοινοβούλια, και θα φορτώσει στο δικό τους χρέος το ελληνικό βάρος χωρίς τη συναίνεσή τους; Τινάζει τα πάντα στον αέρα. Και αυτό το θεωρεί πρόγραμμα εναλλακτικής διακυβέρνησης το οποίο εισηγείται στον ελληνικό λαό, προτείνοντας την επάνοδο στα πρωτογενή ελλείμματα του 2009, στο απόλυτο αδιέξοδο και στην απόλυτη εξάρτηση».