Ο Νίκος Δένδιας βγήκε χθες τρία βήματα μπροστά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Για τον ίδιο τον υπουργό Εξωτερικών ήταν μάλλον βήματα συνέπειας, για τους μακεδονομάχους του κόμματός του – και για όσους τους πριμοδότησαν – ήταν μάλλον μια ακόμη επώδυνη πρόσκρουση στην πραγματικότητα.

Ads

Ο Νίκος Δένδιας, στην χθεσινή συνάντησή του με τον ομόλογό του της Βόρειας Μακεδονίας Μπουγιάρ Οσμάνι δεν στήριξε απλώς την συμφωνία Πρεσπών – ανέδειξε την πολιτική, γεωπολιτική και ιστορική της αναγκαιότητα.

Είπε ότι «η Ελλάδα μπορεί να γίνει ο καλύτερος σύμμαχος της Βόρειας Μακεδονίας» και ο «καλύτερος φίλος της», υπενθύμισε ότι οι δύο χώρες έχουν κοινά σύνορα και ευχαρίστησε, με νόημα, τα Σκόπια «για την ευθυγράμμιση στην κοινή θέση της Ε.Ε. σε σχέση με την Τουρκία».

Και, κυρίως, έδειξε ποιοι παράγοντες υπαγόρευσαν την συμφωνία των Πρεσπών και πως διαμορφώνουν το καίριο αποτύπωμά της στην σημερινή συγκυρία.

Ads

«Δεν μπορούμε», είπε, «να επιτρέψουμε τη δημιουργία κενού σταθερότητας στην περιοχή μας. Αυτό θα μπορούσε εύκολα να πληρωθεί από άλλες μη ευρωπαϊκές δυνάμεις, που υποστηρίζουν τον εξτρεμισμό και τον αναθεωρητισμό ή επιδιώκουν την αναβίωση αυτοκρατοριών που ανήκουν στο παρελθόν».

«Η Ελλάδα», πρόσθεσε, «ιστορικά, αλλά και ενεργά υποστηρίζει τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων και την ενταξιακή τους προοπτική, βάσει των αιρεσιμοτήτων, της αξιοκρατίας και της μεθοδολογίας της ΕΕ. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή. Η Ευρώπη έχει την υποχρέωση να διατηρήσει την ευρωπαϊκή διεύρυνση στο τραπέζι».

Εν ολίγοις, ο Νίκος Δένδιας είπε ότι οι Πρέσπες έκοψαν τον δρόμο της βαθιάς διείσδυσης του Ερντογάν στα Βαλκάνια κι έσπασαν τους θύλακες ενός πιθανού τουρκικού τόξου επιρροής – ενδεχομένως στον άξονα Τιράνων, Σκοπίων, Σόφιας. Το ότι αυτό συνέβη την ώρα που η Αγκυρα επιχειρεί να φυτέψει…  αλβανική διαμεσολάβηση στον ελληνοτουρκικό διάλογο με «γεφυροποιό» τον Εντι Ράμα μπορεί να έχει επίσης την δική του – μικρότερη ή μεγαλύτερη – σημασία.

Το γεγονός είναι πως χθες ο Νίκος Δένδιας δικαίωσε – για μια ακόμη φορά – μια συμφωνία που το κόμμα του πολέμησε στα όρια του πολιτικού παροξυσμού και του εθνικού διχασμού.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον ακολούθησε, λιτά και αθόρυβα, ζητώντας «συνεπή εφαρμογή της συμφωνίας των Πρεσπών». Δεν ήταν εύκολο, αλλά ήταν αναγκαστικό. Συνθηκολόγησε με την πραγματικότητα με μια ανακοίνωση 114 λέξεων.

Για την ακρίβεια στην ανακοίνωση του Μαξίμου αναφέρεται ότι στην συνάντηση Μητσοτάκη – Οσμάνι συζητήθηκαν οι διμερείς σχέσεις και η ευρωπαϊκή προοπτική της γειτονικής χώρας. «Στο πλαίσιο αυτό», προστίθεται, «ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν παρέλειψε να καταστήσει σαφή την επιτακτική ανάγκη της πλήρους, συνεπούς και καλή τη πίστει εφαρμογής της Συμφωνίας των Πρεσπών».

Εστω κι έτσι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποκήρυξε – για μια ακόμη φορά – την προεκλογικό του παρακαταθήκη. Ζήτησε την «συνεπή εφαρμογή» της συμφωνίας που ο ίδιος προεκλογικά κατήγγειλε ως «εθνικά επιζήμια». Και που ο νυν υπουργός του τον Εσωτερικών χαρακτήριζε, από το βήμα της Βουλής, ως προϊόν μιας «κυβέρνησης εθνικής μειοδοσίας».

Εστω κι έτσι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναγνώρισε το πρόβλημά του, και τώρα καλείται να το λύσει. Εχει μπροστά του μια ιστορική εκκρεμότητα πολύ πιο βαθιά και πολύ πιο δύσκολη από εκείνη της Βόρειας Μακεδονίας. Ξεκινά διάλογο με την Τουρκία και, εκτός από την ατζέντα Ερντογάν, έχει απέναντί του και όσους στο κόμμα του αποκηρύσσουν ήδη και καταγγέλλουν εκ προοιμίου τις «Πρέσπες του Αιγαίου».

Είναι άκρως αβέβαιο εάν ο ίδιος επιθυμεί πραγματικά να αναμετρηθεί με την ιστορία και να πάει σε ελληνοτουρκική προσέγγιση – κι είναι ακόμη πιο αβέβαιο εάν, όντως, επιθυμεί συνυποσχετικό για την Χάγη. Εάν όμως ο δρόμος τον βγάλει προς τα εκεί θα πρέπει πρώτα να αναμετρηθεί με το παρελθόν του…