Την ώρα της στρατιωτικής παρέλασης, με τη συνοδεία 4.000 αστυνομικών που επιστρατεύτηκαν για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική επανάσταση, την ώρα της αποθέωσης του κιτς και των αποσυρμένων εξωφύλλων που ταύτιζαν πολιτικούς αρχηγούς όπως ο Κ. Μητσοτάκης με τους ήρωες του ’21, οι αφανείς ήρωες του 2021, είναι αφημένοι από την ελληνική πολιτεία να πολεμούν στην πρώτη γραμμή του ΕΣΥ, εξαντλημένοι σωματικά και ψυχικά, κουβαλώντας εκτός από το προσωπικό τους μαρτύριο και τον σταυρό «…των covid και  no covid ασθενών, που δεν κατάφεραν να σώσουν,  ενώ θα μπορούσαν, αν είχε στοιχειωδώς κάνει το χρέος της η πολιτεία» όπως λένε γιατροί και νοσηλευτές στο tvxs.gr.

Ads

Εργαζόμενοι που δεν έχουν πάρει άδεια εδώ και έναν χρόνο ενώ παίζουν τη ζωή τους κόρωνα γράμματα καθημερινά, που φορούν οκτώ και εννέα ώρες την ασήκωτη στολή ενώ σε όλη την Ευρώπη οι εργαζόμενοι δεν την φορούν πάνω από δύο ώρες, που δεν μπορούν να πάνε τουαλέτα, να πιουν νερό και την ίδια ώρα εμψυχώνουν βαριά ασθενείς κι ετοιμοθάνατους που βρίσκονται σε απομόνωση.

Εργαζόμενοι κακοπληρωμένοι, που καλούνται να εξυπηρετήσουν 30 ασθενείς στην βάρδια, που εισπράττουν όπως λένε την απαξίωση της πολιτείας η οποία αρνείται να στελεχώσει το ΕΣΥ και να τους δώσει βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα την ώρα που συχνά δεν βλέπουν το φως της μέρας από τις διπλές και τριπλές βάρδιες.

Εργαζόμενοι που δεν έχουν δικαίωμα να αρρωστήσουν, να λυγίσουν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή με την οικογένεια τους. Άνθρωποι που γίνονται καθημερινά μάρτυρες ενός εγκλήματος πληρώνοντας ένα ανεκτίμητο ψυχικό κόστος και εισπράττοντας στην πράξη την χλεύη της πολιτείας και διώξεις όσων τολμούν να πουν δημόσια τι βιώνουν, όπως χαρακτηριστικά αποτυπώνουν οι μαρτυρίες τους στο tvxs.gr

Ads

«Είναι αβάσταχτο για το προσωπικό να φεύγουν  άνθρωποι που θα μπορούσαν να έχουν σωθεί»

Δέσποινα Τοσονίδου (Γιατρός, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στο Ασκληπιείο)

«Η κατάσταση στο ΕΣΥ είναι απολύτως δραματική!  Έχουμε εξαντλημένους γιατρούς και νοσηλευτές που δεν έχουν πάρει άδεια εδώ και ένα χρόνο,  που έχουν αθροίσει οφειλόμενα ρεπό, που εργάζονται έξι μέρες κι όχι πέντε, που κάνουν πρωί- νύχτα βάρδια, που φεύγουν τρεις το μεσημέρι κι επιστρέφουν έντεκα το βράδυ. Επειδή δεν υπάρχει επάρκεια προσωπικού, αναγκάζονται να φοράνε τη στολή όχι δύο ώρες όπως σε όλη την Ευρώπη, αλλά συχνά ολόκληρο οχτάωρο. Πρόκειται για βαριά στολή που δεν σου επιτρέπει να πας τουαλέτα,  να πιεις ένα ποτήρι νερό να ξύσεις μύτη σου.

Βγαίνουν από τους θαλάμους covid, ελαφρύτεροι γιατί  έχουν χάσει κιλά από τον ιδρώτα. Έχουν ξεπεράσει κατά πολύ το προβλεπόμενο από νόμο όριο εφημεριών. Ο νόμος λέει όχι πάνω από τέσσερις  εφημερίες το μήνα, κι έχουμε συναδέλφους που κάνουν έντεκα. Δεν προλαβαίνουμε να πάρουμε απόσταση συναισθηματική. Βιώνουμε καθημερινό burn out και συνάδελφοι που έπεσαν στα βαθιά χωρίς καμία εκπαίδευση και οι πιο έμπειροι.

Η πολιτεία δεν έχει οργανώσει απολύτως τίποτα σε επίπεδο εκπαίδευσης και γνώσης. Εκ των ενόντων το οργανώσαμε. Ο ένας μάθαινε τον άλλο.  Η κατάσταση είναι δραματική αλλά θα ήταν χειρότερη αν δεν υπήρχε η δική μας αυταπάρνηση και αλληλεγγύη. Ό,τι σώζεται σώζεται έτσι. Έχουμε νοσηλεύτρια η οποία είναι συμβασιούχος και περιμένει ότι θα απολυθεί και   θα μπορούσε να είχε πάρει αναρρωτική άδεια γιατί έχει θέματα υγείας, ωστόσο αρνήθηκε γιατί θα επιβαρύνει άλλους συναδέλφους.  Έχουμε συναδέλφους, που έχουν αναγκαστεί να παραμείνουν  8 ώρες με στολή, να δίνουν νερό στον άρρωστο και να τους τρέχουν τα σάλια γιατί διψάνε οι ίδιοι και δεν μπορούν να πιουν νερό.

Εγώ είμαι ακτινολόγος, δεν είμαι η ίδια μέσα σε κλίμα covid. Εκπροσωπώ ως πρόεδρος του σωματείου τους συναδέλφους όμως και τα ζω από κοντά. Οι συνάδελφοι επειδή είναι μέσα στο πρόβλημα, σφίγγουν δόντια …κρατιούνται. Όμως ήδη έχουμε αρχίσει να συζητάμε πως θα οργανωθεί η ψυχολογική υποστήριξη γιατί υπάρχει ισχυρότατος ψυχικός φόρτος. Δεν είναι ότι χάνονται μόνο άνθρωποι αλλά, χάνονται άνθρωποι που θα μπορούσαν να έχουν σωθεί και φεύγουν λόγω της εγκληματικής πολιτικής της κυβέρνησης. Όταν έχεις ασθενή διασωληνωμένο έκτος ΜΕΘ, ό,τι και να κάνεις ξέρεις ότι κάθε λεπτό η υγεία του επιδεινώνεται και είναι τεράστιο φορτίο  καθημερινά για τους συναδέλφους.

Έχουν να διαχειριστούν οι ίδιοι την αγωνία της μοναξιάς των ασθενών που είναι απόλυτα απομονωμένοι. Οι νοσηλευτές παίζουν και τον ρόλο του παρηγορητή, που θα δώσει το χάδι που θα φέρει το τάμπλετ να μιλήσουν στους οικείους, που θα μεταφέρει προσωπικά αντικείμενα. Την ίδια στιγμή η νοσηλεύτρια που είναι περήφανη, μέσα της κλαίει.

«Είμαστε μάρτυρες ενός εγκλήματος: Αϋπνίες, κρίσεις πανικού και σε λίγο ψυχοφάρμακα»

Ε. Χ. συμβασιούχος νοσηλεύτρια σε νοσοκομείο Covid

«Κάθε μέρα βγαίνω από το νοσοκομείο με θλίψη και οργή ταυτόχρονα. Τα λόγια είναι φτωχά. Πρέπει να ανατρέξει κανείς σε μεγάλους συγγραφείς να δώσει το στίγμα . Η εικόνα δεν μπορεί να περιγραφεί. Σκέφτομαι καμιά φορά να μαγνητοσκοπήσω την βάρδια μου να βγάλω ένα βίντεο να δει ο κόσμος τι περνάμε, να ξυπνήσει να σταθεί δίπλα μας. Είμαστε μάρτυρες ενός εγκλήματος. Θα φαινόταν αμέσως ο πολιτικός εμπαιγμός.

Θα πεθάνει πολύς κόσμος. Πάρα πολύς. Είναι αόρατος ο εχθρός και ύπουλος και η πολιτεία μας έχει αφήσει στη μοίρα μας. Βλέπεις τον άνθρωπο να καταρρέει σε μερικά λεπτά. Έρχονται περπατώντας και δύο ώρες μετά τους διασωληνώνεις. Ήρθε ασθενής  που ενώ ήταν σε καλή κατάσταση,  με χαμηλό οξυγόνο αλλά όχι επικίνδυνο, μέσα σε λίγα λεπτά διασωληνώθηκε και πέθανε.

Παίρνει ένας συγγενής και του λες ότι είναι απύρετος ο ασθενής και σε λίγα λεπτά μπορεί να διασωληνωθεί και να πεθάνει. Σε κάθε βάρδια για τους 39 ασθενείς είναι δύο μόνο νοσηλευτές. Φρίκη! Η νύχτα βγαίνει με δύο νοσηλευτές χωρίς βοηθό χωρίς τίποτα. Αν λιποθυμήσει ο ένας νοσηλευτής και του άλλου τύχει μια διασωλήνωση, δεν υπάρχει καμία μέριμνα. Και συζητάμε αν θα μονιμοποιηθούν οι συνάδελφοι.

Ο θάνατος ο ψυχολογικός των ανθρώπων που νοσηλεύονται, ο πόνος  της απομόνωσης που βλέπεις το δάκρυ να τρέχει …. και αυτό δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις ψυχολογικά όταν είσαι σε τέτοια ένταση.  Καλείσαι να κάνεις τον κλόουν να του λες ότι το οξυγόνο είναι καλό ενώ δεν είναι για να μην συντριβεί. Είχαμε χθες τρεις θανάτους διασωληνωμένων εκτός ΜΕΘ. Έχουμε 39 ΜΕΘ covid κλίνες στην Β παθολογική, όμως υπάρχουν και τα άλλα νοσήματα. Έχουμε φυματικούς στην κλινική για τους οποίους δεν περνάει γιατρός πλέον, δεν προλαβαίνουν.

Είναι δραματική η κατάσταση να τρέχουμε οι ελάχιστοι να φροντίσουμε αυτόν που δεν μπορεί να φάει, να πιει νερό … που πρέπει να τον πείσεις να πιει νερό γιατί είναι ένας άνθρωπος μόνος που περιμένει πότε θα μπούμε. Είμαι ντυμένη τις 7 ώρες με τη στολή γιατί απαγορεύεται να μπω στην καθαρή περιοχή. Φοράμε υλικό πόλεμου κι άλλοι, μια απλή χειρουργική ποδιά.

Δεν προσλαμβάνουν γιατρούς και νοσηλευτές και τι έκαναν; Πήραν στην αρχή εθελοντές αθρώπους σε μεγάλη σε ηλικία, μπήκαν στον χορό και κινδύνευσε και η δικιά τους υγεία. Οι επιταγμένοι είναι μέσα στην τσίτα. Δεν μπορούν και να θέλουν να βοηθήσουν… δεν ξέρουν το περιβάλλον του νοσοκομείου. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έπρεπε να είναι εκεί.  Μπορούσε να πάρει ανθρώπους νέους που τέλειωσαν τώρα την ειδικότητα. Η πολιτεία έχει δημιουργήσει ένα χάος. Εμβολιάζουν προσωπικό, χωρίς να έχουν κάνει τεστ πριν … είναι όλο λάθος.

Έχουμε έντονη ψυχολογική πίεση. Έχω δει συναδέλφους που ιδρώνουν ή παθαίνουν κρίσεις πανικού με τη στολή. Ωστόσο είναι υποχρεωμένοι να συνεχίσουν να εργάζονται στους αφάνταστα εντατικούς ρυθμούς. Η ΕΠΑΨΥ έκανε μία ανοιχτή γραμμή που απευθύνεται σε προσωπικό των νοσοκομείων για να συζητήσουν μέσω βιντεοκλίσης με ψυχολόγους προκειμένου να αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι αϋπνίες που προέρχονται από την ένταξη μετά από 24ωρα συνεχούς εργασίας.

Είναι τραγικό το ότι ζούμε όλο αυτό ενώ είχανε το χρόνο να προετοιμαστούν. Οι επιστήμονες το λέγανε, πρώην υπουργοί τα λέγανε. Και είναι απάνθρωπο το ότι μας χρεώνουν κι από πάνω. Μας επισκέφτηκε ο υπ. υγείας και πήγε να δει τα νέα κρεβάτια ΜΕΘ, κι επειδή δεν τα είδε στρωμένα, έκανε κι έναν καβγά. Αντί να πει ευχαριστώ που τρέχουμε όλοι με αυταπάρνηση.

«Δεν μας εκπαίδευσε κανείς. Λιποθυμούν νοσηλευτές από εξάντληση»

Βάϊος Ιακωβάκης (Νοσηλευτής – υπεύθυνος κλινικής covid στο Ασκληπιείο)

«Είμαι σε πτέρυγα covid έναν χρόνο. Έζησα από την αρχή το στήσιμο της μονάδας στο Aσκληπιείο τον Μάρτιο του ’20. Δεν ήταν ένα εύκολο εγχείρημα, χρειάστηκαν παρεμβάσεις, εκπαίδευση προσωπικού πρόσθετο άγχος για εμάς  κλπ. Τα καταφέραμε στο πρώτο κύμα που ήταν πιο ήπιο, αλλά από την αρχή με προσωπικό πιεσμένο και αγχωμένο. Είδαμε συναδέλφους που  είχαν οικογένειες με ανθρώπους με προβλήματα, να αναγκάζονται να μετακομίσουν προσωρινά σε άλλο σπίτι, για να συνεχίσουν τη δουλειά.

Στο πρώτο κύμα μας κατέβαλε η δυσκολία της πρώτης φοράς. Δεν μας δόθηκε χρόνος ξεκούρασης. Θέλω να γράψετε με έντονα γράμματα, ότι από πέρσι  την άνοιξη μέχρι και τώρα, σε όλα τα νοσοκομεία του ΕΣΥ δεν έχει δικαίωμα άδειας το νοσηλευτικό προσωπικό. Να κινδυνεύει η ζωή σου, της οικογένειας σου και να μην έχεις δικαίωμα για πέντε μέρες άδειας. Από αρχές Σεπτέμβρη, πήγα προϊστάμενος στην κλινική covid στο Ασκληπιείο. Εκεί μου δόθηκαν δέκα  άτομα προσωπικό. Συμβασιούχοι, παιδιά άπειρα και μαζί με τέσσερις έμπειρους συναδέλφους, φτιάξαμε κάτι από πουθενά. Με πίεση χρόνου.

Αυτοί που έχουν την πολιτική απόφαση, ακολουθούν τις εξελίξεις δεν τις προβλέπουν. 28 Αυγούστου μας είπαν παίρνετε έναν χώρο και μέχρι αρχές Σεπτέμβρη πρέπει να κάνετε κλινική covid. Κι εκεί τα καταφέραμε με κόπο. Μέχρι σήμερα η κλινική με 24 κρεβάτια, έχει νοσηλεύσει πάνω από 300 ασθενείς, με τεράστια έλλειψη προσωπικού, τεράστιο κόστος και κόπο ο οποίος όχι μόνο δεν έχει γίνει σεβαστός από την πολιτεία, αλλά μας πολεμάνε κιόλας. Με ποιον τρόπο; Μας στοχοποιούν να μας λένε ότι φταίμε για ό,τι δεν πάει καλά.

Έχουμε κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες ώστε να σωθούν ζωές. Ζούμε με ανθρώπους που διασωληνώνονται καθημερινά, με νοσηλευτές που χτυπάνε 24ωρα,  με στολές αστροναυτών που κανείς φυσιολογικός άνθρωπος δεν αντέχει πάνω από δύο ώρες. Βγαίνουμε κάθιδροι από τις στολές με δυσκολία αναπνοής. Έχουν καθίσει συνάδελφοι και εννέα ώρες μέσα σε αυτή τη στολή. Γιατί 9 ώρες; Γιατί υπερβαίνουμε κατά πολύ το ωράριο μας. Και μετά μπορεί να πάμε σπίτι και να μας ξανά καλέσουν να επιστρέψουμε στο νοσοκομείο.

Αυτά ο κόσμος δεν τα ξέρει. Τα ξέρει η πολιτεία αλλά δεν τα εκτιμά.  Εμείς δίνουμε από το περίσσευμα της αντοχής μας και το  κάνουμε για την αξιοπρέπεια μας. Οι αρχικοί  μισθοί των νοσηλευτών είναι 600-700 ευρώ. Όσοι έχουν πανεπιστημιακή εκπαίδευση παίρνουν 900. Εγώ με 25 χρόνια υπηρεσία με μεταπτυχιακό ειδικότητα παίρνω καθαρά 1200 ευρώ. Ήμουν εκεί και τα Φώτα και τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά.  Θα μπαίνατε σε αυτόν τον Γολγοθά εσείς για 600 ή 900 ευρώ; Εμείς το κάνουμε γιατί αγαπάμε τον άνθρωπο.

Ο μόνος τρόπος να αντέξεις το ψυχικό βάρος, είναι να έχεις καλή οικογένεια και να περιμένεις να γυρίσεις να τους δεις. Ο δεύτερος είναι βλέπεις τους ασθενείς που σου λέει θέλω να ζήσω και συγκινείσαι όταν το καταφέρνεις. Η απαξίωση που νιώθουμε από το σύστημα μας γονατίζει και ψυχολογικά. Έρχονται οι ατσαλάκωτοι και ανίδρωτοι, να σου κουνήσουν το δάχτυλο να σου πουν τι ζητάς εσύ τώρα; Αυτοί που πραγματικά μάχονται κουβαλάνε μεγάλη αξιοπρέπεια γι’αυτό συνεχίζουν.

Σήμερα μια συνάδελφος είπε «Κοιμόμαστε και δουλεύουμε, κοιμόμαστε, δουλεύουμε. Με πήρε μια άλλη συνάδελφος και μου είπε ότι ένα νέο παιδί με το που βγήκε από τη βάρδια λιποθύμησε. Από υπερκόπωση από τη στολή… από την ψυχολογική πίεση. Έχουμε κάνει  συγκεντρώσεις, κινητοποιήσεις σωματείων σε δημόσιους χώρους σε πύλες νοσοκομείων, ενημερώνουμε το κοινό, για να καταλάβει τα δίκαια αιτήματα μας. Έχει κανείς αμφιβολία, ότι αν ρωτήσουμε τον κόσμο αν δικαιούμαστε βαρέα και ανθυγιεινά θα πουν όλοι ναι; Κι όμως η πολιτεία, που μοίρασε στα κανάλια 33 εκ ευρώ, έχει βάλει μια επιτροπή «σοφών» να διερευνήσει αν δικαιούμαστε να τα πάρουμε: Μας πετάνε στα μούτρα απαξίωση!

Τι κάνει η κυβέρνηση; Αναθέσεις και απευθείας τοποθετήσεις σε θέσεις ευθύνης.  Έχουν να γίνουν κρίσεις από το 2006 και μιλάνε για μεταρρυθμίσεις. Χθες έπρεπε να μπούμε στα βαρέα Κάποτε έγινε ένα ΑΣΕΠ, να μην μπαίνουν οι υπάλληλοι από τα πολιτικά γραφεία. Πήγε περίπατο, μια από το αμαρτωλό ΚΕΛΠΝΟ που μίζωνε κόσμο και κουβαλάει ακόμα ομήρους σε ένα άρμα ψηφοφόρων, μία από τις αναθέσεις. Τα νοσοκομεία χρειάζονται νοσηλευτές και γιατρούς αξιοπρεπείς. Όχι ομήρους. Από τον Οκτώβρη και μετά,  έχουν χαθεί 25 υγειονομικοί.  Έχετε άκουσε ένα ΜΜΕ ή την κυβέρνηση να αναρωτηθεί τι έγιναν οι οικογένειες των ανθρώπων; Ο πυροσβέστης στη Θράκη που πήγε να σώσει τα παιδάκια και χάθηκε… είπαν ότι η πολιτεία αναλαμβάνει την οικογένεια. Δεν βγήκε κανείς -και σωστά- να πει ότι δεν ήξερε τη δουλειά του.

Στην δική μας περίπτωση τι λέει η πολιτεία; Ότι για να πεθάνουν οι γιατροί κάτι δεν έκαναν καλά, ότι δεν πήραν τα κατάλληλα μέτρα, αυτά λένε τα ΜΜΕ. Το ότι δεν μας εκπαίδευσε κανείς, το ότι δεν πήρε η πολιτεία τα κατάλληλα μέτρα για να προστατευτούμε, δεν το λένε. Αυτή είναι η αντιμετώπιση των ΜΜΕ του κράτους τους υγειονομικούς. Αυτοί που μας κυβερνάνε σήμερα, πριν μερικά χρόνια που ξανά κυβερνούσαν έλεγαν μην πάρει τη δόξα η Τρόικα εμείς κάνουμε τις περικοπές. Και σήμερα καμαρώνουν για τις προσλήψεις αστυνομικών. Μια κοινωνία που αυξάνει αστυνομικούς κι όχι τους υγειονομικούς, είναι μια καταδικασμένη κοινωνία.

«Διώκουν όποιον λέει την αλήθεια για το έγκλημα στο ΕΣΥ»

Κώστας Καταραχιάς – Ακτινολόγος

«Η πρώτη απόλυση προέδρου σωματείου στο δημόσιο μετά το 1974, ήταν η δική μου. Η κυβέρνηση δίνει σαφές μήνυμα ότι θέλει να τελειώσει με τον συνδικαλισμό κι έτσι δεν έχει πρόβλημα να απολύσει γιατρό εν μέσω πανδημίας. Και δεν είμαι μόνο εγώ, διώκουν κάθε συνάδελφο που περιγράφει δημόσια την πραγματικότητα που βιώνουμε. Όσους μιλούν για το έγκλημα. Η εμπροσθοφυλακή  του ΕΣΥ είναι όλο το προσωπικό που βρίσκεται σε συνθήκες πολέμου. Στην ΜΕΘ covid που είμαι βοηθοί νοσηλευτές και όλο το προσωπικό έχει εξουθενωθεί, δίνει μάχη στο πλευρό του ασθενούς χωρίς βοήθεια από το κράτος.

Χωρίς άδειες με ελάχιστα ρεπό. Στις ΜΕΘ covid στο Σωτηρία, κάνουν 11-12 εφημερίες το μήνα. Δεν βλέπουν το φως της μέρας. Έχουν οικογένειες παιδιά. Υπάρχουν νοσηλεύτριες που κάνουν βάρδιες και πρωί και βράδυ. Είναι επικίνδυνη η κατάσταση στο ΕΣΥ για προσωπικό και ασθενείς και συζητάμε για διώξεις, τα ΜΜΕ μιλάνε για γιατρούς που θα περισσέψουν μετά την πανδημία, όπως είπε ο Πορτοσάλτε. Και δεν λέει κανείς ότι το υπ. υγείας την τελευταία χρονιά σημείωσε σε προσωπικό μείωση 1700 εργαζόμενους και το υπ. προστασίας πολίτη  πρόσθεσε 4.5 χιλιάδες  ένστολους εν μέσω πανδημίας.

Οι στρατιώτες μας σήμερα είναι το προσωπικό του ΕΣΥ. Η νοσηλεύτρια που κάθεται πάνω από τον ασθενή στην ΜΕΘ covi,  είναι ένα μεγάλο σύμβολο για τη νέα κοινωνία που θέλουμε. Μια γυναίκα εργαζόμενη με τεράστια βάρη καθημερινά, που εργάζεται με αυταπάρνηση μέσα σε τραγικά αντίξοες συνθήκες».