Στις 7 Μαρτίου 2014 ο πρόεδρος της Γερμανίας, Γιόακιμ Γκάουκ βρέθηκε στο μαρτυρικό χωριό, Λιγκιάδες Ιωαννίνων, όπου ζήτησε «συγγνώμη» από τις οικογένειες των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας της 3^ης Οκτωβρίου 1943. Την ίδια ώρα στο σημείο πραγματοποιούσαν παράσταση διαμαρτυρίας μέλη του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών. Μία ημέρα πριν ο Γερμανός πρόεδροςδήλωνε αναρμόδιος για τις πολεμικές αποζημιώσεις. Ωστόσο, το ζήτημα μένει στην «ημερήσια διάταξη» καθώς οι πιέσεις προς την ελληνική πολιτεία – που έχει κατηγορηθεί για κωλυσιεργία – για την διεκδίκηση των οφειλών εντείνονται. Πλέον ζητείται να τεθούν στην ατζέντα των συζητούµενων θεµάτων της Ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ, µεταξύ των ευρωπαίων εταίρων, τα ζητήματα του κατοχικού δανείου και των πολεμικών αποζημιώσεων. Πρόκειται για αίτημα των Μαρτυρικών Πόλεων της χώρας αλλά οι φωνές πληθαίνουν. 

Ads

 
«Η πρόσφατη προσκυνηματική επίσκεψη του Προέδρου της Γερμανίας Γ. Γκάουκ δεν αποτελεί το τέλος μιας 70χρονης πορείας, όπως θα επιθυμούσε η Γερμανία αλλά, αντίθετα, είναι η αποφασιστική καμπή για την κλιμάκωση του αγώνα και την ικανοποίηση των ελληνικών, απαράγραπτων, αξιώσεων. Για την ειλικρινή συγγνώμη και την έμπρακτη μεταμέλεια, προς όφελος και των δύο λαών. Το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης κορυφώνει τον 20ετή αγώνα του, από κοινού με τις Ενώσεις Θυμάτων, το Δίκτυο Μαρτυρικών Δήμων, την Πανελλήνια Ένωση Δικηγόρων για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις και ενεργούς πολίτες» τονίζει ο Αριστομένης Συγγελάκης, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών.
 

 
^{Στους μαρτυρικούς Λιγκιάδες – Φωτογραφία: Απόστολος Δήμος/ΑΠΕ – ΜΠΕ}
 
Μόλις τη Δευτέρα το Βερολίνο διεμήνυε ξανά διά στόματος του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέφεν Ζάιμπερτ ότι η αρνητική θέση της γερμανικής κυβέρνησης για τις αξιώσεις της Ελλάδας δεν έχει αλλάξει. Την ίδια ώρα οι πολιτικές πιέσεις προς την ελληνική κυβέρνηση αυξάνονται. Με επιστολή του ο Αντιπεριφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας Γιώργος Μουλκιώτης ζητά από τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και Υπουργό Εξωτερικών Ευάγγελο Βενιζέλο να στηρίξουν το αίτημα των Μαρτυρικών Πόλεων της χώρας να συµπεριληφθούν και να εγγραφούν στην ατζέντα των συζητούµενων θεµάτων της Ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ, µεταξύ των ευρωπαίων εταίρων κατά την τρέχουσα περίοδο «τα εκκρεµή ζητήµατα σε σχέση με τις  διεκδικήσεις µας από την Γερµανία, τόσο στο ζήτηµα του κατοχικού δανείου, όσο και στο ζήτηµα των αποζηµιώσεων στα θύµατα της ναζιστικής θηριωδίας, που παρά τις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, ευρίσκονται σε χρόνια εκκρεµότητα».

Όπως εξηγεί ο Γιώργος Μουλκιώτης, η Περιφερειακής Ενότητας Βοιωτίας επικροτεί και στηρίζει την «ομόφωνη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης  των Μαρτυρικών Πόλεων, που ελήφθη στα Καλάβρυτα, της 12-12-2013 και έτυχε οµόφωνης αποδοχής από το ∆ηµοτικό Συµβούλιο του ∆ήµου ∆ιστόµου, Αράχοβας, Αντίκυρας και την υποβάλλουµε και ως δικό µας αίτηµα». Στην επιστολή του επισημαίνει ότι «οι διεκδικήσεις µας από την Γερµανία, τόσο στο ζήτηµα του κατοχικού δανείου, όσο και στο ζήτηµα των αποζηµιώσεων στα θύµατα της ναζιστικής θηριωδίας, παρά τις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, ευρίσκονται σε χρόνια εκκρεµότητα».
 
Και προσθέτει: «O Πρόεδρος της Οµοσπονδιακής ∆ηµοκρατίας της Γερµανίας κ. Γκάουκ, ζήτησε δηµόσια συγνώµη. Πιστεύουμε ότι σήμερα αποτελεί µείζονα εθνική υποχρέωση και ευθύνη, αλλά και ελαχιστότατη τιµή στα θύµατα, η υλοποίηση των αποφάσεων της δικαιοσύνης, αλλά και η εκ µέρους της Ελλάδος, αξίωση από την Γερµανία, της τήρησης των διεθνών συµφωνιών και αποφάσεων ως και των κανόνων της διεθνούς έννοµης τάξης. Αποτελεί µοναδική ευκαιρία για την χώρα, αλλά και το ελάχιστο χρέος µας, η εθνική ανάδειξη και συζήτηση των εκκρεµοτήτων αυτών, στο υψηλότατο ευρωπαϊκό επίπεδο, αφού η Ελλάδα, θα έχει την Προεδρεία της Ένωσης, µετά από δέκα τέσσερα χρόνια».
 

       
 
^{Η επιστολή}

«Επί 70 χρόνια τα αμείλικτα αυτά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα. Μερικές μόνο δειλές εκφράσεις λύπης αρθρώνονται. Έως πότε; Είναι, επιτέλους, η στιγμή να αναλάβει η Γερμανία την ευθύνη της και να εκφράσει τη μεταμέλειά της για τα εγκλήματα του Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα. Ειλικρινώς και εμπράκτως! Την ειλικρινή συγγνώμη πρέπει να συνοδεύει η απόδοση δικαιοσύνης και η αποκατάσταση! (…) 70 χρόνια μετά την λήξη της Κατοχής και 24 χρόνια μετά την επανένωση της Γερμανίας έχει έλθει, επιτέλους, η ώρα της έμπρακτης αναγνώρισης και δικαίωσης της θυσίας του ελληνικού λαού από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Μιας θυσίας, που συνέβαλε τα μέγιστα στην απελευθέρωση της Ευρώπης αλλά και της ίδιας της Γερμανίας από το ναζιστικό ζυγό» αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών.

^{Διαβάστε επίσης:
Κριστόφ Σμινκ Γκουστάβους: Είναι ντροπή η Γερμανία να αποποιείται τις πολεμικές αποζημιώσεις}
 

La Libre Belgique: Είναι λογικό να απαιτούνται πολεμικές αποζημιώσεις;

Δισέλιδο αφιέρωμα στο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων στην Ελλάδα με τίτλο «Είναι λογικό να απαιτούνται πολεμικές αποζημιώσεις, 70 χρόνια με το τέλος μίας σύρραξης;» δημοσιεύει στο σημερινό φύλλο της η βελγική εφημεριδα «La Libre Belgique».

Απάντηση στο ερώτημα του τίτλου δίνουν με συνεντεύξεις τους ο Έρικ Νταβίντ, καθηγητής Διεθνούς Δικαίου του Κέντρου Διεθνούς Δικαίου του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών και ο Πιερ Ντ Αρζάν, καθηγητή Διεθνούς Δικαίου του Καθολικού Πανεπιστημίου της Λουβαίν.

Ειδικότερα, ο Έρικ Νταβίντ εκτιμά ότι «σε ηθικό και πολιτικό επίπεδο, το αίτημα αποζημίωσης της Ελλάδας σήμερα, στη Γερμανία, είναι δίκαιο. Ο χρόνος που πέρασε δεν μπορεί να δικαιολογήσει την άρνηση μίας οδύνης που παραμένει ζωντανή. Αλλά η αποζημίωση δεν πρέπει υποχρεωτικά να λάβει μία χρηματική μορφή. Μπορεί επίσης να είναι ηθική, όπως μία πράξη μετάνοιας, συγνώμης ή κατασκευής χώρων μνήμης».

Από την άλλη ο Πιερ Ντ Αρζάν επισημαίνει ότι «δεν υπήρξε ξεκάθαρη και τελική τακτοποίηση αυτού του ζητήματος, αλλά μόνο μερική. Κάποιες διμερείς συμφωνίες υπεγράφησαν στο τέλος του πολέμου ανάμεσα στη Γερμανία και τις χώρες υπό την κατοχή της. Αφορούσαν τα θύματα των Ναζί. Αποζημιώσεις από Κράτος προς Κράτος έγιναν, με μεταφορά πλούτου από τη Γερμανία προς τις χώρες που την πολέμησαν. Από το 1945 ως το 1947, διαλύθηκαν γερμανικά εργοστάσια και μεταφέρθηκαν σε γειτονικές χώρες. Αλλά αυτές οι αποζημιώσεις σταμάτησαν με την αρχή του Ψυχρού Πολέμου. Το ζήτημα της οριστικής τακτοποίησης των αποζημιώσεων εξαφανίστηκε εκείνη τη στιγμή».