Εγκύκλιό του για την εφαρμογή του άρθρου 282 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΚΠΔ) που αφορά την προσωρινή κράτηση απέστειλε στις εισαγγελίες της χώρας ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ι. Τέντες. Υπενθυμίζεται ότι το άρθρο αυτό του ΚΠΔ τροποποιήθηκε με το άρθρο 24 του Ν. 3811/2009, με το οποίο περιορίζονται οι δυνατότητες προφυλάκισης.

Όπως αναφέρει ο εισαγγελέας του Α.Π. στην εγκύκλιό του, «εξειδικεύτηκαν οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες μπορεί να διαταχθεί προσωρινή κράτηση, ενώ επεκτάθηκε η υποχρέωση για αξιολόγηση των σχετικών δικαιοδοτικών κρίσεων, έτσι ώστε να περιοριστεί το φαινόμενο της καταχρηστικής εφαρμογής του μέτρου».

Ειδική αναφορά γίνεται στην εγκύκλιό του για την έννοια «της γνωστής διαμονής στη χώρα» των εμπλεκομένων σε έννομες ενέργειες πολιτών.

Ειδικότερα, για το ζήτημα αυτό αναφέρεται στην εγκύκλιο, «ο νόμος χρησιμοποιεί τον όρο προκειμένου να προσδιορίσει ένα (σταθερό) κριτήριο για τη διάγνωση ή μη συνδρομής κινδύνου φυγής του κατηγορουμένου ως λόγου επιβολής της προσωρινής κρατήσεως. Ratio, της προβλέψεως είναι η εξασφάλιση της παρουσίας του κατηγορουμένου στην ποινική διαδικασία. Προς τον σκοπό αυτό η διαμονή πρέπει αφενός να είναι γνωστή στις αρχές, για να είναι δυνατός ο εντοπισμός του κατηγορουμένου, και αφετέρου να εμφανίζει κάποιου βαθμού σταθερότητα, ώστε να εξασφαλίζεται η παρουσία του καθ’ όλη τη διάρκεια της ποινικής διαδικασίας. Διότι η σταθερότητα της κατοικίας συνιστά βασικό στοιχείο της διαβιώσεως του προσώπου σε ορισμένο τόπο υπό συνθήκες φυσιολογικές, και, συνακολούθως, αποτελεί αποτρεπτικό λόγο φυγής του. Η έλλειψη διαμονής α) γνωστής στις ανακριτικές αρχές και β) αρκούντως σταθερής, συνιστά περίσταση στην οποία, εφόσον προκύπτει από τη συνδρομή της και σκοπός φυγής, μπορεί να στηριχθεί η επιβολή του μέτρου της προσωρινής κρατήσεως. Η συνδρομή ή μη του χαρακτηριστικού της σταθερότητας μπορεί να συναχθεί από περιστάσεις όπως η ύπαρξη μισθωτηρίου εγγράφου κατοικίας, η άσκηση εκ μέρους του κατηγορουμένου επαγγελματικής δραστηριότητας στο συγκεκριμένο τόπο κ.λπ. Είναι αυτονόητο ότι οι ανακριτικές αρχές οφείλουν να ελέγχουν με τη δέουσα προσοχή τη συνδρομή των ανωτέρω στοιχείων της έννοιας της “γνωστής διαμονής στη χώρα”, προβαίνοντας σε έρευνα της βασιμότητας όχι μόνο της σχετικής δηλώσεως του κατηγορουμένου, αλλά και της σχετικής βεβαιώσεως της αρμόδιας αρχής».