Αδυναμία, αδιαφορία, άγνοια. Αυτό είναι το τρίπτυχο που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τη στάση της κυβέρνησης μετά την κατάθεση του νέου φορολογικού νομοσχεδίου για τους ελεύθερους επαγγελματίες.

Είναι ενδεικτικό πως αν και στο σύνολο τους οι ελεύθεροι επαγγελματίες αντιδρούν, η κυβέρνηση εμφανίζεται ανυποχώρητη. Προσπαθεί μάλιστα να κάνει το μαύρο, άσπρο. Επιχειρεί διαστρεβλώνοντας την αλήθεια να αποδείξει ότι είναι ένα δίκαιο φορολογικό νομοσχέδιο. Για όποιον μάλιστα δεν το πιστεύει, ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Κωστής Χατζηδάκης τον παραπέμπει στις δημοσκοπήσεις. Μιλώντας την Κυριακή το βράδυ στο δελτίο του Mega απάντησε αναφορικά με τις αντιδράσεις που καταγράφονται, πως οι δημοσκοπήσεις δεν δείχνουν κάτι τέτοιο. Με λίγα λόγια αφού οι δημοσκοπήσεις δεν λένε κάτι, όλα πηγαίνουν μια χαρά!

Όταν βέβαια ρωτήθηκε γιατί η κυβέρνηση εξαντλεί την αυστηρότητα της στους ελεύθερους επαγγελματίες και δεν στοχεύει και τις μεγάλες επιχειρήσεις, ξεκίνησε διάφορα ακατάληπτα. Εκεί είναι διαφορετικό το φορολογικό σύστημα (ή κάτι τέτοιο προσπάθησε να πει) και συνέχισε (αυτό με μεγαλύτερη σιγουριά) «δεν μπορεί ο μισθωτός να πληρώνει περισσότερα από τον ελεύθερο επαγγελματία». Κοινωνικός αυτοματισμός δηλαδή. Η απάντηση σε όλα!

Ο μύθος της φοροδιαφυγής

Να ξεκαθαρίσουμε πως φοροδιαφυγή υπάρχει. Και όχι απλά υπάρχει, αλλά είναι και τεράστια. Η Τράπεζα της Ελλάδος την υπολογίζει στα 10 δισ. ευρώ.

Μάλιστα! Και η κυβέρνηση τι κάνει; Η κυβέρνηση λοιπόν αποφάσισε με μια μοναδική έμπνευση να φορολογήσει το επάγγελμα και όχι το εισόδημα και από τα 10 δισ. ευρώ, να μαζέψει περί τα 600 εκατ. και για τους υπόλοιπους να δώσει συγχωροχάρτι.

Με ένα νόμο ορίζει από μόνη της ποιοι είναι φοροφυγάδες και τους καλεί να δώσουν ένα συγκεκριμένο ποσό για να πάψει να τους θεωρεί φοροφυγάδες. Το περίεργο είναι όμως ότι αφού τους θεωρεί φοροφυγάδες γιατί δεν τους ελέγχει για να αποκαλύψει το πραγματικό ύψος της φοροδιαφυγής, να επιβάλει πρόστιμα και να εισπράξει τα ποσά που αναλογούν; Η απάντηση του οικονομικού επιτελείου είναι ότι δεν επαρκούν οι ελεγκτές. Και αν ασχοληθούν με τους 700.000 ελεύθερους επαγγελματίες δεν θα μπορούν να ελέγξουν τους υπόλοιπους.

Ωραία! Ας πούμε λοιπόν ότι είναι έτσι και η κυβέρνηση κάνει την ανάγκη φιλοτιμία για να πατάξει τη μεγάλη φοροδιαφυγή. Πώς όμως θα το κάνει αυτό όταν μετά από τις αντιδράσεις των επαγγελματιών στο νομοσχέδιο, τους καλεί όλους αν έχουν αντίρρηση να καλέσουν την εφορία να τους ελέγξει και αν ο νόμος τους αδικεί, θα πληρώσουν μόνο το φόρο που τους αναλογεί.

Η κυβέρνηση δηλαδή με την απόφαση της θα προκαλέσει αυτό που (δήθεν) θέλει να αποφύγει. Όλοι οι ελεγκτές θα ελέγχουν τους επαγγελματίες που δεν κλέβουν και δεν θα μπορούν να ελέγχουν την πραγματική φοροδιαφυγή. Γιατί είναι δεδομένο ότι οποίος κλέβει δεν θα καλέσει την εφορία για έλεγχο. Θα πληρώσει τον ελάχιστο φόρο που του επιβάλει η κυβέρνηση και θα καθαρίσει.

Αναδιάρθρωση με το ζόρι

Η κυβέρνηση επιχειρεί να χρυσώσει το χάπι σε δεκάδες χιλιάδες επαγγελματίες που βλέπουν μετά την ακρίβεια να τους πνιγεί και η εφορία. Με διάφορους επικοινωνιακούς τακτικισμούς προσπαθεί να πείσει τους πάντες ότι το νομοσχέδιο είναι εξαιρετικό και κυρίως πως με αυτό θα πατάξει τη φοροδιαφυγή. Η αλήθεια όμως μάλλον κρύβεται άλλου και έχει να κάνει με τη βίαιη αλλαγή της αγοράς προς όφελος των μεγάλων. «Ο θάνατος του εμποράκου» προς όφελος των αλυσίδων πάσης φύσεως. Αναδιάρθρωση και μάλιστα βίαιη και οριζόντια, όπως ακριβώς είναι και το φορολογικό νομοσχέδιο που θα την προκαλέσει. Το νομοσχέδιο βέβαια, εκτός από βίαιο και οριζόντιο είναι και άδικο.