O Θεόδωρος Τσουκάτος, ο πάλαι ποτέ «στρατηγός» του ΠΑΣΟΚ, στην απολογία του στην δίκη της Siemens, ομολόγησε απλώς τα… ανομολόγητα: Είπε ότι στις εκλογές του 2000 το ΠΑΣΟΚ ξόδεψε συνολικά 16 δις δραχμές (περίπου 47 εκατομμύρια ευρώ), εκ των οποίων τα 4 δισ. προέρχονταν από την κρατική χρηματοδότηση και τα υπόλοιπα 12 δισ. από «ανεπίσημες» χρηματοδοτήσεις. Είπε ακόμη ότι από αυτό το ποσό τα 4 δις δαπανήθηκαν για τα μέσα ενημέρωσης και άλλα 4 έως 6 δις για μετακίνηση ψηφοφόρων.

«Νοικιάστηκε όποιο αεροπλάνο δεν πετούσε εκείνη την ημέρα στον ουρανό, όποιο πλοίο δεν κινούνταν στη Μεσόγειο και όλα μα όλα τα λεωφορεία της χώρας», είπε χαρακτηριστικά για μια εκλογική αναμέτρηση η οποία, σημειωτέον, κρίθηκε σε μια διαφορά της τάξης περίπου των 100.000 ψήφων. Ο κ. Τσουκάτος είπε επίσης ότι όλα τα κόμματα έχουν «ανεπίσημους» ισολογισμούς, πως «δεν υπάρχει αρχηγός κόμματος που δεν γνώριζε ότι υπάρχουν ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις», και ότι οι οικονομικές καμπάνιες με τα περίφημα «κουπόνια» είναι ο μόνος τρόπος για να ξεπερνιέται η παράνομη πρακτική των χρηματοδοτήσεων από ιδιωτικές εταιρίες.

Εν ολίγοις, ο Θεόδωρος Τσουκάτος είπε πως τα 12 δισ δραχμές της χρηματοδότησης του ΠΑΣΟΚ το 2000 προήλθαν από ιδιωτικές εταιρίες όπως η Siemens. Και κατόπιν όλων αυτών, ο «στρατηγός» της κυβέρνησης Σημίτη, είπε μάλλον ευλόγως «δεν ζητάω συγγνώμη από το κόμμα μου και κυρίως την ηγεσία του. Γιατί υποκριτικά και με ιδιοτέλεια με εξέθεσαν». To ενδιαφέρον εδώ είναι πως, ένα 24ωρο μετά τις δηλώσεις Τσουκάτου, ούτε το κόμμα του – ή τουλάχιστον η μετεξέλιξη αυτού, το ΚΙΝΑΛ – έχει νοιώσει την ανάγκη όχι μόνον να ζητήσει συγνώμη, αλλά ούτε καν να τοποθετηθεί επί των συγκεκριμένων αποκαλύψεων.

Η Φώφη Γεννηματά, πρόεδρος ενός κόμματος που μόνον σε μία εκλογική αναμέτρηση φέρεται να δαπάνησε 12 δις δρχ προερχόμενα από παράνομες χρηματοδοτήσεις, επισκέπτεται το Βερολίνο και επιλέγει την εκκωφαντική σιωπή. Ο εκπρόσωπος του Κινήματος Αλλαγής Παύλος Χρηστίδης επικαλέστηκε απλώς την «εκκρεμούσα δικαστική διαδικασία» για να δηλώσει… «ουδέν σχόλιο». «Η εκκρεμούσα δικαστική διαδικασία», είπε, «βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο και δεν θα παρέμβουμε. Δεν θα κάνουμε κανένα περαιτέρω σχόλιο».

Πίσω από την ίδια δικαστική διαδικασία οχυρώθηκε και ο στενός συνεργάτης της Φώφης Γεννηματά και παλαιό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Χρήστος Πρωτόπαππας. Και αφού είπε ότι η δίκη είναι σε εξέλιξη και δεν μπορεί να τοποθετηθεί επί των αποκαλύψεων Τσουκάτου, πρόσθεσε: «Τα οικονομικά του κόμματος ήταν πρόβλημα το οποίο διορθώθηκε ριζικά και με απόλυτη διαφάνεια. Οι οφειλές προς τις τράπεζες αποπληρώνονται με ρύθμιση και ζούμε πλέον με αυτά που έχουμε».

Ενώπιον αυτής της αφωνίας μάλλον εύλογα ήρθε η επισήμανση του κυβερνητικού εκπροσώπου Δημήτρη Τζανακόπουλου: «Τα δώρα, οι μίζες και οι υπόγειες χρηματοδοτήσεις των κομμάτων του παλιού πολιτικού συστήματος φυσικά προστίθενται στα δυσθεώρητα χρέη τους από τα θαλασσοδάνεια, άνω των 400 εκατ. ευρώ, τα οποία ακόμη κανείς τους δεν έχει εξηγήσει πώς και πότε θα ξεπληρώσουν. Αυτές οι πρακτικές του παλιού πολιτικού συστήματος είναι αρκετές για να εξηγήσουν τη δυσθυμία τους στην αρχή της Συνταγματικής Αναθεώρησης, όταν με υπεκφυγές και προφάσεις, μεθόδευαν την υπονόμευση της διαδικασίας με προφανή στόχο να μην αλλάξει το κατάπτυστο άρθρο 86 του Συντάγματος για την ευθύνη των υπουργών».

Εξίσου εύλογη, και εύγλωττη, δείχνει και η ανάρτηση του υπουργού Επικρατείας Χριστόφορου Βερναρδάκη: «Ο πακτωλός δισεκατομμυρίων», έγραψε, «που ξοδεύτηκαν από το ΠΑΣΟΚ σε εκείνη την προεκλογική καμπάνια (12 δισ. δραχμές επιπλέον, “4 δισ. επισήμως και 12 ανεπισήμως” είπε) αποτελεί τη μεγαλύτερη ίσως ομολογία διαπλοκής που έγινε ποτέ, από έναν άνθρωπο που βρισκόταν στον πυρήνα της εξουσίας. Ο Θ.Τσουκάτος αναγνώρισε ότι οι παράνομες χρηματοδοτήσεις των κομμάτων από πολλές εταιρείες αποτελούσαν κανόνα για τα κόμματα εξουσίας. Αν προσθέσουμε σε αυτές και την υπόθεση των τραπεζικών δανείων τους, με προ-χρηματοδοτήσεις μιας δεκαετίας, έχουμε το πλήρες παζλ του πιο κυνικού συστήματος κλεπτοκρατίας που υπήρξε ιστορικά στην Ελλάδα».