Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι αρνητές του εμβολίου αποτελούν μια σημαντική κοινωνική ομάδα, κατά μέσο όρο γύρω στο 30%. Το ποσοστό αυτό φαίνεται ότι θα φθίνει όσο προχωρά ο εμβολιασμός και όσο περιθωριοποιούνται οι φωνές εναντίον του. 

Είναι, πάντως, ένα κοινό που συγκινεί τον πρόεδρο της «Ελληνικής Λύσης», Κυριάκο Βελόπουλο, ο οποίος ψαρεύει χωρίς αναστολές στα θολά νερά των θεωριών συνωμοσίας και της αμφισβήτησης της επιστήμης σε σχέση με τη διαχείριση αλλά και την ίδια την υπόσταση της πανδημίας.

Είναι ο μοναδικός πολιτικός αρχηγός που έχει στραφεί ανοιχτά ενάντια σε αυτή την επιλογή και δεν κάνει το εμβόλιο ακριβώς για να δηλώσει σε ποιους απευθύνεται. Και σε άλλα κόμματα, όμως, υπάρχουν εισηγήσεις για ανοχή και διάλογο με τους αρνητές προκειμένου να μην αποκλειστούν από ένα δυνητικό εκλογικό κοινό.

Στην ΝΔ, για παράδειγμα, υπάρχει η άποψη ότι πρέπει να εγκαλούνται με κάθε ευκαιρία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για διπλό μήνυμα, ότι δηλαδή δεν το κάνουν ευθέως αλλά υπογείως προσπαθούν να μη χάσουν  επαφή με αυτόν τον κόσμο.

Η ιχνηλάτηση των κοινωνικών καταβολών όσων στέκονται με επιφύλαξη απέναντι στο εμβόλιο δεν είναι εύκολη γιατί πρόκειται για ένα ετερόκλητο πλήθος.

Αναλυτές δημοσκοπήσεων συγκλίνουν στα εξής:

• Πρόκειται κυρίως για λαϊκά και φτωχά στρώματα χαμηλού μορφωτικού επιπέδου.
• Πολλοί από αυτούς απέχουν από την εκλογική διαδικασία και έλκονται από τον αντισυστημισμό.
• Υπάρχουν ανάμεσά τους πολλοί νέοι που δεν τους ενδιαφέρει το εμβόλιο γιατί δεν αισθάνονται ότι κινδυνεύουν και καλύπτουν θεωρητικά αυτή τη στάση τους.
• Οι γυναίκες είναι περισσότερο ευάλωτες από τους άντρες σε τέτοιες προσεγγίσεις.
• Οι συνταξιούχοι που αναφέρονται πολιτικά στο κέντρο είναι το πιο ένθερμο υπέρ του εμβολιασμού κοινό.

Μετά την εκλογική ήττα του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, δεν υπάρχει παράδειγμα πολιτικής επιτυχίας που να συνδέεται με κινήματα άρνησης της πανδημίας, των μέτρων προστασίας και του εμβολιασμού.

Στη χώρα μας, οι αρνητές της μάσκας για τα παιδιά κάτω των 12 χρόνων, που έκαναν αρχικά μια σχετικά δυναμική εμφάνιση, στην πορεία του χρόνου έχασαν την επιρροή τους και δεν κατάφεραν να πιάσουν χώρο στη δημόσια συζήτηση.

Οι ειδικοί ανησυχούν για την επιρροή που μπορεί να έχουν επώνυμοι που θα δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να κάνουν το εμβόλιο, όπως έχει ήδη συμβεί με κάποιους καλλιτέχνες.

Η γενική εικόνα, όμως, είναι ότι ο χρόνος είναι σύμμαχος του εμβολιασμού και ότι σύντομα θα ακούγονται περισσότερο οι διαμαρτυρίες για την καθυστέρηση παρά οι αρνήσεις. Και πάντως όλοι συμφωνούν ότι η δαιμονοποίηση των αρνητών ως «ψεκασμένων» τους ενισχύει αντί να τους βοηθά να πλησιάσουν στον ορθολογισμό.