Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Νίκος Ανδρουλάκης δέχεται βολές από το φιλοκυβερνητικό σύστημα γιατί μιλά για κυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή στη βάση προγραμματικής συμφωνίας, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεργασίας ακόμη και με το δεύτερο κόμμα.

Για το Μέγαρο Μαξίμου αυτό σημαίνει πολιτικό φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ για την προοδευτική διακυβέρνηση και επομένως αποτελεί casus belli.

Τι ακριβώς συμβαίνει;

Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει ανοίξει τα χαρτιά του: Εφόσον το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ πάρει διψήφιο ποσοστό στις εκλογές της απλής αναλογικής, θα αξιοποιήσει την τρίτη διερευνητική εντολή για να προτείνει ένα προγραμματικό πλαίσιο για τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας. Οι βασικές θέσεις στις οποίες θα ζητήσει συναίνεση αφορούν τα κόκκινα δάνεια και τους πλειστηριασμούς, την ενίσχυση του ΕΣΥ, την κοινωνική κατοικία και τα εργασιακά.

Είναι προφανές ότι σε αυτά τα θέματα πιο εύκολα μπορεί να βρεθεί σημείο συνάντησης με τον ΣΥΡΙΖΑ, πολύ περισσότερο δεδομένου ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ξεκαθαρίσει ότι θα επιδιώξει δεύτερες εκλογές το συντομότερο δυνατό.

Τα περισσότερα θα εξαρτηθούν από τους εκλογικούς συσχετισμούς. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποκλείσει μια κυβέρνηση των ηττημένων, όμως άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, και δημοσίως ο Πάνος Σκουρλέτης, τάσσονται υπέρ του σεβασμού σε μια κοινωνική πλειοψηφία εφόσον διαμορφώνεται πλειοψηφικό προοδευτικό μέτωπο στη Βουλή.

Το ΜέΡΑ 25, εφόσον μετέχει στην επόμενη Βουλή, έχει αποκλείσει οποιαδήποτε μετεκλογική προγραμματική συζήτηση γενικά και ειδικά με το «διαπλεκόμενο ΠΑΣΟΚ» αλλά και πάλι ο Γ. Βαρουφάκης θα σταθμίσει αναγκαστικά το ποσοστό του κόμματός του, την προοπτική του στις κάλπες της ενισχυμένης αναλογικής και την κοινωνική δυναμική που θα διαμορφώνεται.

Το ΚΚΕ έχει σταθερή θέση εναντίον της συμμετοχής σε οποιαδήποτε καπιταλιστική κυβέρνηση και επομένως μόνο για ψήφο ανοχής μπορεί να γίνει, ανεπισήμως, λόγος.

Ο Ν. Ανδρουλάκης δεν διακηρύττει με την ίδια έμφαση πλέον ότι δεν θα δεχτεί Μητσοτάκη ή Τσίπρα για πρωθυπουργό, όχι μόνο γιατί τα εκλογικά ποσοστά μπορεί να μην του το επιτρέπουν, αλλά ενδεχομένως και γιατί κατάλαβε ότι μια τέτοια απαίτηση μπορεί να εμποδίσει οποιαδήποτε κυβερνητική συνεργασία.

Κατά τα άλλα, οι σχέσεις Τσίπρα-Ανδρουλάκη παραμένουν εντελώς παγωμένες, ούτε μέσω τρίτων δεν επικοινωνούν, ενώ οι σχέσεις Τσίπρα-Παπανδρέου ήταν πάντα καλές, ανεξάρτητα από το κάθε πότε συναντιούνται κοινωνικά και με ποια αφορμή.