Ο Γιάννης Χατζηδημητρίου, νέος πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας είναι προσεκτικός συνομιλητής. Δεν αφήνει τίποτα να «πέσει κάτω» και είναι ιδιαίτερα προσεκτικός στις διατυπώσεις του. Ενόψει της ανάληψης των καθηκόντων του, μιλάει στο tvxs για τις κυριότερες προτεραιότητες της πρυτανείας του, τους στόχους που θέτει, το ζήτημα του φοιτητικού συλλόγου του ΠΑΜΑΚ, που έχει απασχολήσει και στο παρελθόν τα ΜΜΕ, αλλά και για τις καταγγελίες που χαρακτήρισαν την προεκλογική διαδικασία.

Ads

Συνέντευξη: Ηλίας Παπαδόπουλος

Με σπουδές Οικονομικών στην ΑΣΟΕΕ Αθηνών, μεταπτυχιακό και διδακτορικό, επίσης στα οικονομικά, από το State University of New York at Stony Brook, o κ. Χατζηδημητρίου έχει ήδη εργαστεί, μεταξύ άλλων, ως επίκουρος καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του City University of Kansas και στην AT&T στις ΗΠΑ. Είναι καθηγητής στο Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του ΠΑΜΑΚ και, από τις 26 Μαΐου εξελέγη πρύτανης του Πανεπιστημίου.

-Ποιοι είναι οι κυριότεροι στόχοι που έχετε θέσει ως νέος πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας;

Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή την εποχή είναι το κτιριακό. Το πανεπιστήμιό μας ασφυκτιά από πλευράς χώρων. Πριν από 4-5 χρόνια χρειαζόμασταν νέους χώρους. Η μόνη μεσοπρόθεσμη λύση αυτή τη στιγμή είναι αν θα καταφέρναμε να παίρναμε τουλάχιστον ένα μέρος από τις εγκαταστάσεις του πρώην 424 Γενικού Στρατιωτικού Νοσοκομείου Εκπαίδευσης. Θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε εκεί κάποιες διοικητικές υπηρεσίες και με τον τρόπο αυτόν να ελευθερώναμε κάποιους χώρους μέσα στο πανεπιστήμιο. Αναγκαζόμαστε και φτιάχνουμε τμήματα των 250 και 300 φοιτητών γιατί δεν έχουμε χώρους. Και το χειρότερο απ’ όλα αυτά είναι ότι στο τέλος οι φοιτητές, όταν είναι σε ένα αμφιθέατρο με 200-250 άτομα κουράζονται και σταματούν να έρχονται. Κάποιες φορές τολμώ να πω ότι διώχνουμε τους φοιτητές μας.

Αυτό είναι ένα θέμα που μας απασχολεί. Το δεύτερο, πιο μακροπρόθεσμο, που έχει απασχολήσει και τις προηγούμενες πρυτανείες, είναι η παραχώρηση μιας έκτασης 100 στρεμμάτων στην περιοχή της Περαίας. Είμαστε σε επαφές με τον Δήμο Περαίας και ελπίζουμε ότι η προσπάθεια αυτή θα λήξει μέσα στο 2010, έτσι ώστε να μπορούμε να κάνουμε κτιριακές εγκαταστάσεις εκεί. Ο πρωταρχικός στόχος είναι να μεταφερθούν τα προπτυχιακά τμήματα. Θα είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι, αν σε 10 χρόνια καταφέρουμε να μεταφέρουμε ένα τμήμα αρχικά, για να απαλύνουμε κάπως την κατάσταση εδώ.

Αυτοί είναι οι πρωταρχικοί μας στόχοι. Βέβαια, υπάρχουν και μικρότερα θέματα με τα οποία φυσικά και θα ασχοληθούμε. Γίνεται μια μεγάλη αλλαγή, στο θέμα της διανομής των βιβλίων στους φοιτητές. Αυτή τη στιγμή θα λειτουργήσει για πρώτη φορά ένα καινούριο σύστημα ηλεκτρονικό, το οποίο ελπίζουμε να βοηθήσει ώστε να παίρνουν οι φοιτητές τα βιβλία πολύ πιο νωρίς κάθε εξάμηνο. Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα.

Από εκεί και πέρα, υπάρχουν προτάσεις που έχουμε κάνει για να δημιουργήσουμε κάποιους νέους θεσμούς, που θα πρέπει να μελετήσουμε και να δούμε πώς θα καθιερωθούν. Ένας απ’ αυτούς είναι ο συνήγορος του φοιτητή, στον οποίο θα μπορεί να απευθύνεται όποιος φοιτητής έχει ένα ακαδημαϊκό πρόβλημα.

Θέλουμε επίσης να δούμε πώς θα μπορέσουμε να φέρουμε τη βιβλιοθήκη πιο κοντά στους φοιτητές και στην εκπαιδευτική διαδικασία. Θέλουμε να βρούμε έναν τρόπο να ενημερώνουμε τους φοιτητές μας πώς να τη χρησιμοποιούν, όχι μόνο πηγαίνοντας και παίρνοντας βιβλία από τα ράφια, αλλά να να αξιοποιούν ηλεκτρονικά τις βάσεις δεδομένων, περιοδικών, βιβλίων. Οι φοιτητές μας δεν είναι απόλυτα ενήμεροι για τις δυνατότητες που τους δίνει η βιβλιοθήκη.

Και από οικονομικής πλευράς, ένα σημαντικό θέμα θα είναι με ποιον τρόπο θα ξεπεράσουμε τη μείωση που θα έχουμε στα κονδύλια που μας δίνει το Υπουργείο. Κύρια μέριμνά μας θα είναι πώς να διασφαλίσουμε κυρίως τη σίτιση των φοιτητών. Να μπορέσουμε να διατηρήσουμε τον αριθμό τους και βέβαια την ποιότητα της σίτισης.

Το ΠΑΜΑΚ στην τοπική κοινωνία

-Υπάρχει κάτι στο οποίο να θεωρείτε ότι η προηγούμενη πρυτανεία έπρεπε να δώσει περισσότερη έμφαση; Κάτι που φιλοδοξείτε να ενισχύσετε εσείς;

Ίσως, θα έλεγα ότι το Πανεπιστήμιο δεν βγήκε προς τα έξω όσο θα μπορούσε, δηλαδή προς την κοινωνία της Θεσσαλονίκης. Να γίνει γνωστό και στη Βόρειο Ελλάδα και στη Θεσσαλονίκη. Εκεί νομίζω ότι θα μπορούσαν να είχαν γίνει πολλά περισσότερα. Ήδη συμμετέχουμε με έναν δικό μας κύκλο στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο του Δήμου Θεσσαλονίκης, όπου διοργανώνουμε 20 με 22 διαλέξεις με μέλη ΔΕΠ του Πανεπιστημίου Μακεδονίας για το ευρύτερο κοινό της Θεσσαλονίκης. Η βιβλιοθήκη μας είναι ανοιχτή στο κοινό και έρχεται πολύς κόσμος και τη χρησιμοποιεί. Έχει τεράστιο πλούτο για ο,τιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς. Είναι ανοιχτή και είναι γνωστό, εμείς στοχεύουμε να το γνωστοποιήσουμε ακόμα περισσότερο.

Θέλουμε επίσης να κάνουμε περισσότερες εκδηλώσεις που θα απευθύνονται στο ευρύ κοινό. Θέλουμε να αξιοποιήσουμε μια ομάδα θεάτρου φοιτητών μας που υπάρχει (σημ.: «Αμφιθεατρικοί»). Να τους στηρίξουμε περισσότερο, να προωθήσουμε τις παραστάσεις τους και να καλέσουμε κόσμο να τις παρακολουθήσει. Υπάρχει το τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης, που διοργανώνει πολλές συναυλίες, από κλασική μουσική μέχρι δημοτική και λαϊκή. Αυτά θα μπορούσαν να ανοιχτούν περισσότερο στο πλατύ κοινό. Και πολύ πιθανόν και κάποιες ομιλίες, κάποιες ημερίδες, οι οποίες θα είναι ευρύτερου ενδιαφέροντος. Από εκεί και πέρα, και πολλά άλλα θα προκύψουν.

Φοιτητικός σύλλογος και Νάουσσα

-Τι στάση θα κρατήσετε στο θέμα του ενιαίου συλλόγου φοιτητών; Είναι ένα θέμα που απασχολεί, είχαμε και φέτος στη Νάουσσα στις φοιτητικές εκλογές κάποια, έκτροπα θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε, με διπλές κάλπες.

Ε, δεν είναι έκτροπα αυτά. Υπάρχει ένας σύλλογος εκεί που έχει δημιουργηθεί από μια ομάδα φοιτητών, την οποία, απ’ ό,τι καταλαβαίνω, καμία από τις μεγάλες παρατάξεις δεν αναγνωρίζει. Η ομάδα των φοιτητών που αποφάσισε εκεί να φτιάξει έναν σύλλογο, δικαίωμά τους είναι οπωσδήποτε να το κάνουν αυτό, αλλά…

-Είναι αναγνωρισμένος από δικαστήριο όμως, έτσι;

Άλλο το θέμα της ύπαρξης ενός συλλόγου και άλλο το θέμα της αντιπροσώπευσης στα όργανα του πανεπιστημίου, είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Το ότι τους αναγνώρισε κάποιο εκεί δικαστήριο, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι μπορούν και να παρίστανται στις συνεδριάσεις των οργάνων του Πανεπιστημίου. Αυτό είναι ένα θέμα ωστόσο, όπου υπάρχει πολλή νομολογία που πρέπει να μελετήσουμε. Το είχα συζητήσει και με κάποιους φοιτητές αυτού του συλλόγου που ήρθε να με βρει πριν τις πρυτανικές εκλογές. Όταν αναλάβουμε και έχουμε πια πρόσβαση σε όλα τα έγγραφα και τα αρχεία, τότε θα το δούμε αυτό το θέμα και θα πάρουμε τις αποφάσεις μας. Να μείνω όμως σε μια κουβέντα. Αναφερθήκατε σε κάποια έκτροπα. Το μόνο που έγινε είναι ότι οι φοιτητές στη Νάουσσα έκλεισαν τις πόρτες με αλυσίδες, δεν μπορούσαν να ψηφίσουν κάποιοι φοιτητές και τώρα δεν ξέρω, οι επίσημες ή οι ανεπίσημες εκλογές έγιναν έξω επειδή κάποιοι είχαν κλειδώσει τις πόρτες.

-Έγιναν εκλογές με παραβάν ένα αυτοκίνητο. Παλιότερα κάποιοι είχαν στήσει κάμερα μπροστά από την κάλπη για να καταγράφουν ποιοι ψηφίζουν σε ποια κάλπη…

Αυτό εγώ δεν το γνωρίζω. Όποιος έχει στοιχεία γι’ αυτά τα πράγματα, όπως έχω ξαναπεί, κατευθείαν στον εισαγγελέα. Οι φήμες είναι απαράδεκτες. Αυτά δεν πρέπει απλώς να λέγονται, αλλά πρέπει και να αποδεικνύονται. Αυτοί λοιπόν που τα ‘χουν αυτά τα πράγματα να πάνε να τα καταγγείλουν. Γιατί έτσι, γενικά κι αόριστα, ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Κι εγώ και ο καθένας μπορεί να βγαίνει και να λέει φήμες. Το θέμα είναι κατά πόσον αυτά μπορούμε να τα στηρίξουμε, όχι απλώς να λέμε λόγια.

-Σύμφωνα με τον νόμο Γιαννάκου του 2007 θα πρέπει να υπάρχουν σύλλογοι ανά τμήμα σε κάθε πανεπιστήμιο. Πολλοί έχουν υπονοήσει σκοπιμότητες πίσω από το ότι διάφορες δυνάμεις, είτε από φοιτητές, είτε από τη διοίκηση, δεν αφήνουν να σπάσει ο ενιαίος σύλλογος.

Απ’ ό,τι γνωρίζω, το θέμα αυτό κατά κάποιον τρόπο έχει ξεπεραστεί. Αυτό το οποίο έχει γίνει τα τελευταία χρόνια είναι ότι οι εκλογές στον ενιαίο φοιτητικό σύλλογο, γίνονται με ξεχωριστές κάλπες για κάθε τμήμα, με διαφορετική εφορευτική επιτροπή και σε διαφορετικό χώρο και τα αποτελέσματα και οι αντιπρόσωποι βγαίνουν ανά τμήμα, οπότε υπάρχει ξεκάθαρη αντιπροσώπευση. Και στα τμήματα, και στα συλλογικά όργανα του Πανεπιστημίου. Και αυτό έχει γίνει αποδεκτό, απ’ ό,τι γνωρίζω, γιατί είχα ρωτήσει στα πλαίσια των πρυτανικών εκλογών, και με νομική γνωμάτευση του δικαστικού γραφείου, του παρέδρου. Και απ’ ό,τι γνωρίζω, επειδή είχαν γίνει και κάποιες ενστάσεις, υπάρχουν κάποιες απαντήσεις και από το Υπουργείο, οι οποίοι δέχονται ότι, εφ’όσον γίνονται οι εκλογές μ’ αυτόν τον τρόπο και εξασφαλίζεται η ξεκάθαρη αντιπροσώπευση του κάθε τμήματος, δεν υπάρχει θέμα.

Και βέβαια, αυτά τα αποτελέσματα αναγνωρίζονται και από τα δευτεροβάθμια όργανα εδώ των φοιτητικών συλλόγων. Αν δεν κάνω λάθος υπάρχει ένας σύνδεσμος φοιτητών Αριστοτελείου-Πανεπιστημίου Μακεδονίας, κάτι τέτοιο, που θεωρείται σαν δευτεροβάθμιο, οπότε τα αποτελέσματα αυτά αναγνωρίζονται και από τους συλλόγους αυτούς. Τώρα, αν μου διαφεύγει κάτι δεν ξέρω, γιατί, όπως είπα, δεν είμαι πλήρως…

-Ρωτάω γιατί το θέμα αυτό απασχόλησε πάρα πολλούς συνομιλητές μου σε διάφορες συνεντεύξεις.

Πάντως την τεράστια πλειοψηφία των φοιτητών μας εδώ δεν τους απασχολεί το θέμα αυτό. Απασχολεί ίσως μια μικρή ομάδα, η οποία, για τους δικούς της λόγους, ήθελε να θέσει αυτό το θέμα. Υπάρχουν βέβαια ίσως και κάποια μέλη ΔΕΠ, αλλά, απόψεις διαφορετικές υπάρχουν σε όλα τα θέματα, δεν είναι δυνατόν όλοι να συμφωνούμε 100%.

Πρυτανικές εκλογές και καταγγελίες

-Στις φετινές πρυτανικές εκλογές ήταν η πρώτη φορά που εφαρμόστηκε η καθολική ψήφος των φοιτητών. Καταγγέλθηκε από το σχήμα της κας. Περράκη ότι ο κ. Κουσκουβέλης δεν φρόντισε να ενημερώσει όσο ίσως θα έπρεπε τους φοιτητές ότι ψηφίζουν όλοι.

Δεν συμφωνώ καθόλου μ’ αυτό. Το ότι θα γίνονταν οι πρυτανικές ήταν γνωστό. Και οι δυο είχαμε τραπεζάκια 2-3 εβδομάδες πιο μπροστά, πρώτη η κα. Περράκη το έκανε αυτό, μοιράζαμε φυλλάδια, είχε γίνει αφισοκόλληση. Κάποιος φοιτητής που δεν πάτησε μέσα στο πανεπιστήμιο για ένα μήνα και δεν διάβαζε εφημερίδες και δεν έβλεπε τηλεόραση, μόνο αυτός δεν θα ήξερε ότι γίνονται πρυτανικές εκλογές. Διαφωνώ 100% ότι δεν ενημερώθηκαν οι φοιτητές. Οι φοιτητές δεν περίμεναν να βγει ανακοίνωση στην ιστοσελίδα μας για να μάθουν ότι γίνονται πρυτανικές εκλογές. Το γνωρίζανε. Εκτός αυτού, πριν από 1 ή 2 εβδομάδες είχαν τις δικές τους φοιτητικές εκλογές και εμείς είχαμε ήδη ξεκινήσει την προεκλογική εκστρατεία, επομένως ερχόμενοι εδώ οι 3.000 φοιτητές που ψήφισαν στις φοιτητικές το γνωρίζανε. Απλώς, ένα μεγάλο ποσοστό επέλεξε να μην ψηφίσει. Αυτοί όμως που ήρθαν πιστεύω ότι ήταν ένα μεγάλο ποσοστό. Ήταν περισσότεροι από όσους περίμενα εγώ. (Σημ.: σε σύνολο 15.339 εγγεγραμμένων φοιτητών, ψήφισαν 1.666. Οι ενεργοί φοιτητές του ΠΑΜΑΚ υπολογίζονται σε περίπου 6.000).

-Και νομίζω δεν πρόλαβαν να ψηφίσουν και όλοι.

Όλοι ψηφίσανε. Κοιτάξτε πόση παραπληροφόρηση υπάρχει. Εγώ κυκλοφορούσα συνέχεια και η άλλη παράταξη κυκλοφορούσε συνέχεια. Από τις 5 μέχρι τις 6 η ώρα οι εφορευτικές επιτροπές καθόντουσαν, δεν υπήρχαν φοιτητές. Και είχε ανακοινωθεί παντού δημόσια, Ίντερνετ κ.τ.λ., ότι οι εκλογές θα συνεχιστούν μέχρι τις 6 η ώρα, είχε δοθεί παράταση και, αν χρειαστεί, θα δοθεί κι άλλη παράταση. Άρα, κι αυτό δεν είναι σωστό, όποιος φοιτητής ήθελε να ψηφίσει, μπορούσε να ψηφίσει. Είναι αλήθεια ότι στην αρχή της διαδικασίας, για ένα δίωρο, κάποιοι φοιτητές ταλαιπωρήθηκαν, με την έννοια ότι αναγκάστηκαν να περιμένουν και μισή ώρα μέχρι να ψηφίσουν. Ήταν αδύνατο να έχουμε και από πλευράς οργάνωσης και από πλευράς εφορευτικών επιτροπών, περισσότερα εκλογικά τμήματα.

«Κάθε πρύτανης ακολουθεί το δικό του στιλ διοίκησης»

Το δικό μας το στιλ είναι διοίκηση με διαφάνεια, διοίκηση με διάλογο, διοίκηση με δημοκρατικές διαδικασίες και πάνω απ’ όλα, όπως έλεγα σε όλη την προεκλογική διαδικασία, τήρηση της νομιμότητας. Αλλά ο διάλογος με την πανεπιστημιακή κοινότητα θα είναι μια βασική μας αρχή. Συμπεριλαμβανομένων των πάντων, φοιτητές, διοικητικό προσωπικό, εκπαιδευτικό προσωπικό, μέλη ΔΕΠ, όλη η πανεπιστημιακή κοινότητα. Στα πλαίσια αυτά, μια από τις δεσμεύσεις μας είναι ότι θα καθιερώσουμε και την ώρα του πρύτανη, στην οποία μια φορά το μήνα, μια φορά κάθε δύο μήνες, ανάλογα και με τις ανάγκες και το χρόνο, εγώ και οι αντιπρυτάνεις θα κατεβαίνουμε σε ένα αμφιθέατρο, θα καλούμε όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα, μέλη ΔΕΠ και διοικητικούς υπαλλήλους, να έρθουν να μας πουν ανοιχτά τους προβληματισμούς τους, να μας θέσουν ερωτήματα.

Εμείς σκοπεύουμε να κάνουμε διοίκηση με ανοιχτές πόρτες για όλους, είτε μας ψήφισαν είτε όχι. Η καλόπιστη κριτικη είναι καλοδεχούμενη και επιθυμητή, οι ιδέες είναι καλοδεχούμενες, απ’ όπου κι αν προέρχονται και εμείς, μέσα στα πλαίσια του δυνατού, θα μελετήσουμε όποιες προτάσεις μας γίνουν.