“Ασυγχώρητη” χαρακτηρίζει τη στάση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στο Μακεδονικό, ο ευρωβουλευτής του Ποταμιού, Μιλτιάδης Κύρκος, στηλιτεύοντας τα δύο κόμματα για τον εθνολαϊκισμό που τους έχει κυριεύσει.

Ads

Μιλώντας στο Tvxs, ο κ. Κύρκος διαψεύδει τα δημοσιεύματα που θέλουν τον Σταύρο Θεοδωράκη να έχει κάνει μυστικό deal με τη ΝΔ για τη μη κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, με αντάλλαγμα το ψηφοδέλτιο Επικρατείας ή μια υπουργική καρέκλα και τα χαρακτηρίζει “χυδαία”. Επίσης υπογραμμίζει πως η Συμφωνία των Πρεσπών θα είναι η μεγαλύτερη τομή της κυβέρνησης και ότι το Ποτάμι θα την υπερψηφίσει όταν έρθει στη Βουλή, ξεκαθαρίζοντας ωστόσο ότι δεν θα εμπλακεί σε πολιτικά παιχνίδια για να καλύψει τα κενά που αφήνουν οι ΑΝΕΛ.

Όσον αφορά τις δημοσκοπήσεις και τις επόμενες εκλογές, παραδέχεται πως το Ποτάμι κινδυνεύει να εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη και τονίζει ότι η επόμενη μέρα δεν μπορεί να είναι μονοκομματική. Όπως λέει στο Tvxs, το Ποτάμι θα πρέπει να στηρίξει την κυβερνησιμότητα, χωρίς ο ίδιος να αποκλείει και μια συνεργασία ακόμα και με την Αριστερά.

Για την αποτυχία του εγχειρήματος του ΚΙΝΑΛ να συσπειρώσει την κεντροαριστερά -ήδη από τα αποδυτήρια – λέει ότι δεν αρκεί να θέλεις κάτι αλλά πρέπει να δεις κι αν μπορεί να γίνει και εκτιμά ότι είναι μια ιστορία που εξέθεσε τους εμπλεκόμενους σε αυτή.

Ads

Ο Μιλτιάδης Κύρκος ασκεί σκληρή κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ για το γεγονός ότι συνεργάστηκε με τους ΑΝΕΛ κι εκτιμά ότι ο Πάνος Καμμένος αρέσκεται στην υπουργική καρέκλα τόσο που παρά τις διαφωνίες του δεν θα ρίξει την κυβέρνηση. Όσον αφορά την αξιωματική αντιπολίτευση λέει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ελέγχει την παρτίδα κι έχει χάσει το παιχνίδι από την σκληρή λαϊκή δεξιά πτέρυγα εντός του κόμματος του. Για τα λάθη του Ποταμιού, λέει ότι ήταν αποτυχία του που δεν κατάφερε να ταυτίσει τον πολίτη με το πρόγραμμα του για την αλλαγή στη δημόσια διοίκηση και παραδέχεται πως πολλές φορές η πολιτική προσέγγιση χανόταν στην ανάγκη για το πρωτοσέλιδο.

Τέλος, ενόψει των Ευρωεκλογών, εκτιμά ότι το μέλλον της Ευρώπης είναι σκοτεινό, την ίδια στιγμή που για την Ελλάδα λέει ότι θα είναι μαύρο.

Ολόκληρη η συνέντευξη στο Tvxs:

Την προηγούμενη εβδομάδα δημοσιεύματα ήθελαν τον Σταύρο Θεοδωράκη να αλλάζει θέση για το Μακεδονικό και να έχει έρθει σε μυστική συμφωνία με τη ΝΔ, έναντι ανταλλαγμάτων.

Θα έλεγα ότι αυτά τα δημοσιεύματα είναι το λιγότερο χυδαία. Όταν οι δημοσιογράφοι συνδέουν πολιτικές αποφάσεις με θέσεις σε ψηφοδέλτια και σε υπουργεία, ξεπερνούν και τον χειρότερό τους εαυτό.

Όσον αφορά για τη θέση μας στο Μακεδονικό δεν έχει αλλάξει. Όπως έχει πει ο Σταύρος Θεοδωράκης, από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε η δυνατότητα της συμφωνίας, θα την ψηφίσουμε. Με τη Συμφωνία των Πρεσπών ανοίγει ο δρόμος για να κλείσει ένα ζήτημα που δηλητηρίαζε τις σχέσεις των δύο χωρών από τη δεκαετία του ’90. Εξαρχής, επίσης, ο Γιώργος Αμυράς και ο Γρηγόρης Ψαριανός είχαν δηλώσει ότι δεν θα την ψηφίσουν, γιατί έχουν μία άλλη οπτική. Αλλά στο Ποτάμι τα πράγματα είναι διαφανή.

Αυτό που τονίσαμε όμως και είναι πολύ σημαντικό, είναι το ότι η συμφωνία θα ψηφιστεί αν κατέβει στη Βουλή. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι εντελώς αποσυνδεδεμένη από πολιτικάντικα παιχνίδια. Δεν μας νοιάζουν οι σχέσεις που έχει το ένας μέρος της κυβέρνησης με το άλλο, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Κι άλλα νομοσχέδια πέρασαν με τις δικές μας ψήφους, ενώ οι σύμμαχοι της κυβέρνησης αρνιόντουσαν κατηγορηματικά να τα ψηφίσουν. Εμείς δεν έχουμε πρόβλημα να ψηφίζουμε οτιδήποτε είναι προς όφελος του ελληνικού λαού, ανεξάρτητα από τα κόμματα τα οποία το στηρίζουν. Το έχουμε κάνει πολλές φορές και θα το κάνουμε άλλη μία αν κατατεθεί η συμφωνία.

Από εκεί και πέρα αν αυτό συνδεθεί με ψήφο εμπιστοσύνης ή με νέα κυβερνητική πλειοψηφία, δεν είμαστε διατεθειμένοι να καλύψουμε τα κενά που αφήνουν οι ΑΝΕΛ τα Σαββατοκύριακα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει την ευθύνη να συνεργαστεί με αυτό το ακροδεξιό κομμάτι και δεν τα βρίσκει πλέον μαζί του, ας πάμε σε εκλογές.

Πιστεύετε ότι είναι πιθανό το ενδεχόμενο το Μακεδονικό να ρίξει την κυβέρνηση;

Με ρωτάτε δηλαδή αν μπορώ να μπω στα παπούτσια του κ. Καμμένου, που κρατά την κυβέρνηση όρθια; Θα διακινδυνεύσω την πρόβλεψη να πω ότι δεν θα πέσει η κυβέρνηση. Ειδικά αν ο ορίζοντας των εκλογών είναι ο Οκτώβριος. Είναι πολύς ο καιρός και ο κ. Καμμένος αρέσκεται στο να είναι υπουργός.

Οπότε όχι. Μπορεί να αποσύρει τους υπουργούς του, μπορεί να κάνει ανασχηματισμό, μπορεί να ζητήσει άλλες θέσεις. Δεν βλέπω να διαλύεται αυτή η «παρά φύσει» συνεργασία που ήταν παράλογη και το 2015 και συνεχίζει να είναι ακραία κι απαράδεκτη.

Με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει το Ποτάμι;

Ο Σταύρος Θεοδωράκης πρότεινε στο συνέδριό μας, το Ποτάμι να κατέβει στις εκλογές αυτόνομο, πρόταση που πήρε το 95% των ψήφων.  Η δεύτερη πρόταση που κατατέθηκε ξεχωριστά ήταν του κ. Αμυρά για να δεσμευτούμε για μια μετεκλογική συνεργασία με την ΝΔ, η οποία ψηφίστηκε σε ποσοστό 33%.

Το Ποτάμι θα δώσει την καλύτερη μάχη που μπορεί για να μπει στη Βουλή κι όταν θα γίνουν οι εκλογές πρέπει να δούμε πως θα διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό. Με το ίδιο θάρρος που ψηφίσαμε τα νομοσχέδια του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα πυρά της αντιπολίτευσης, με το ίδιο θάρρος που θα ψηφίσουμε τη Συμφωνία των Πρεσπών, με το ίδιο θάρρος θα προσπαθήσουμε να υπάρχει κυβερνησιμότητα την επόμενη μέρα. Η Ελλάδα χρειάζεται μεγάλες και τολμηρές συνεργασίες. Εγώ πάντα έλεγα πως την επόμενη μέρα, η άποψη και η κατάσταση της Αριστεράς είναι πολύ σημαντική και δεν θα έπρεπε να την αποκλείουμε. Για αυτό δέχτηκα πολλά πυρά από τον φιλελεύθερο και δεξιό χώρο.

Η επόμενη μέρα δεν μπορεί να είναι μονοκομματική και θα πρέπει να στηρίζεται στην φοβερή εμπειρία της κρίσης που απέδειξε ότι το μοντέλο μας είναι λάθος κι όχι αυτοί που κυβερνούν.

Ο κ. Σαρίδης της Ένωσης Κεντρώων δήλωσε ότι δεν θα καταψηφίσει τον προϋπολογισμό. Με αφορμή τη στάση του βλέπετε να γίνονται μεταγραφές πριν τις εκλογές; Πιστεύετε πως υπάρχουν βουλευτές του Ποταμιού που θα φύγουν προς άλλες κατευθύνσεις;

Θα σας απαντήσω με τα λόγια των ίδιων των βουλευτών του Ποταμιού. Όταν ερωτήθηκε ο Σπύρος ο Δανέλλης, απάντησε ότι σε περίπτωση που το Ποτάμι καταψηφίσει την Συμφωνία των Πρεσπών θα παραδώσει την έδρα του. Όλοι οι βουλευτές που συμμετέχουν αυτή τη στιγμή στην ομάδα του Ποταμιού έχουν δηλώσει ότι ακόμα κι αν αποχωρήσουν θα παραδώσουν την έδρα τους. Εκλεγήκαμε με ένα κόμμα και με μια πολιτική πρόταση και δεν παίζουμε κάποιο ρόλο σε σενάρια μεταγραφών. Μην ξεχνάτε πως και για εμένα λέγανε εδώ κι έναν χρόνο ότι με έχει αγοράσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πως θα πορευτεί το ΚΙΝΑΛ μέχρι τις εκλογές;

Απογοητεύτηκα από τη συγκρότηση του ΚΙΝΑΛ. Για άλλο πράγμα ξεκινήσαμε και με μια διαδικασία τελείως λάθος. Αφαιρέσαμε όλο το πολιτικό περιεχόμενο της συγκρότησης της κεντροαριστεράς και καταλήξαμε να αναπαλαιώνουμε ένα παλαιό όχημα που έχει τερματίσει τον βίο του, το ΠΑΣΟΚ. Κρίμα γιατί υπάρχουν φοβερές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις μέσα στον χώρο της κεντροαριστεράς και μέσα στο ΚΙΝΑΛ, αλλά δυστυχώς βρίσκονται περιορισμένες και χωρίς λόγο.

Το ΚΙΝΑΛ θα προσπαθήσει να επιβιώσει, αλλά αυτή η επιβίωση δεν τιμά ούτε την ιστορία του, ούτε τον φοβερό πλούτο των στελεχών του. Πιστεύω ότι δεν θα υπάρξουν προεκλογικές δηλώσεις κάποιας προτίμησης για την επόμενη μέρα και θα περιμένουν να δουν το αποτέλεσμα της κάλπης.

Ποιος φέρει την ευθύνη για το ότι το ΚΙΝΑΛ απέτυχε ήδη από τα αποδυτήρια;

Δεν υπήρχε πολιτικό περιεχόμενο στον γάμο του ΚΙΝΑΛ για αυτό και πολέμησα για την αποχώρηση του Ποταμιού. Αν και ήμουν πάντα υπέρ της συνεργασίας της κεντροαριστεράς, ένας τέτοιος γάμος θα ήταν απλά αναπαραγωγή της καρέκλας.

Δυστυχώς φταίνε όλες οι πλευρές. Και εμείς και το ΠΑΣΟΚ και οι ανένταχτες δυνάμεις βοήθησαν πάρα πολύ στη συγκρότηση. Η συμφωνία ήταν να εκλέξουμε αρχηγό κι αυτός θα κανονίσει. Είμαστε όμως στον 21ο αιώνα και δεν λειτουργούν αυτά τα μοντέλα. Τουλάχιστον όχι στη χώρα μας.

Έπρεπε να υπάρχει μια προγραμματική σύγκληση, να συμφωνήσουμε σε 5 πράγματα κι όχι 45. Αφού δεν έγινε η πολιτική συζήτηση καταλήξαμε μετά σε κάθε συνεδρίαση να μπαίνουν προβλήματα από το παράθυρο.

Κάποια πράγματα φωνάζαν από το ξεκίνημα. Τα κρύψαμε μέσα στην χαρά και την πίεση του κόσμου αλλά δεν αρκεί η καλή θέληση. Ήταν μια διαδικασία που μας εξέθεσε και στην κοινή γνώμη. Αυτό ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2015. Δεν αρκεί να θέλεις να κάνεις κάτι, αλλά πρέπει να δεις αν γίνεται, ώστε να βρεις τους τρόπους να το κάνεις.

Ένα πολιτικό ανέκδοτο που κυκλοφορεί λέει ότι η Αριστερά και η Κεντροαριστερά δεν έχει καταφέρει να διασπάσει μόνο το άτομο. Τι αποτελέσματα έχει αυτό και πως μπορεί να ανατραπεί;

Η Αριστερά βγήκε το 2015 ακριβώς για να αλλάξει όλα τα κακώς κείμενα κι ο τίτλος που τώρα λοιδορείται, το «πρώτη φορά Αριστερά», ήταν τίτλος τιμής και κατάντησε ένα ανέκδοτο, ειδικά όταν το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της βγήκε από το παράθυρο. Η Αριστερά πλήρωσε το ότι πίστεψε ότι αν το θέλεις θα γίνει. Η σύγκρουση ήταν βίαιη και η Αριστερά δεν ήταν εξοπλισμένη για να την αντιμετωπίσει. Και πως εξοπλίζεσαι; Μιλώντας με ανθρώπους που ζουν στην πραγματικότητα, δουλεύουν στην πραγματικότητα και έχουν εμπειρίες από αυτήν και μπορούν να σε βοηθήσουν στις πολιτικές που εσύ οραματίζεσαι προς όφελος των πολιτών, για να ανατραπούν οι καταστάσεις που μας έφεραν στην κρίση, για τις οποίες δεν ήταν υπεύθυνη η Αριστερά.

Η Αριστερά έκατσε στους υπουργικούς θώκους και θεώρησε ότι επειδή έκατσε τα αποτελέσματα από μόνα τους θα ήταν διαφορετικά, από όταν καθόντουσαν άλλοι υπουργοί εκεί. Μαθαίνει, αλλά μαθαίνει με έναν τρόπο επώδυνο για τον κόσμο που άλλα περίμενε, άλλα ήλπιζε κι άλλα βλέπει. Θα έλεγα πως αυτή η κυβερνητική εμπειρία της Αριστεράς πρέπει να μετουσιωθεί σε ένα καινούριο πρόγραμμα για μια άλλη μέρα. Δυστυχώς βλέπω μια τάση ότι «τα κάναμε όλα σωστά» και φοβάμαι πως έτσι τα αδιέξοδα που σίγουρα θα έρθουν, η Αριστερά θα είναι για άλλη μια φορά άοπλη, χωρίς επεξεργασίες, χωρίς να μπορέσει ακόμη και όντας ο κορμός μιας κυβέρνησης συνεργασίας να είναι έτοιμη να απαντήσει στα προβλήματα.

Αν μπορούσαμε να σταθούμε στην καλύτερη και τη χειρότερη στιγμή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ποιες θα ήταν αυτές;

Η μεγαλύτερη αποτυχία της κυβέρνησης ήταν η άρνηση της να συγκρουστεί με το πελατειακό κράτος. Όχι η αδυναμία της διοίκησης αλλά η τεράστια δύναμης της να μπλοκάρει οτιδήποτε δεν την συμφέρει ή δεν την ευνοεί, από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο γρανάζι, που είναι και αυτό που κρατάει την Ελλάδα κάτω. Υπάρχουν τα σχέδια αλλά δεν υλοποιείται τίποτα, γιατί η διοίκηση δομημένη κατά τέτοιο τρόπο από τα μεγάλα κόμματα εδώ και 40 χρόνια, απαιτεί το δικό της  μερτικό κι όταν δεν το έχει δεν γίνεται τίποτα. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν ήταν η μόνη κυβέρνηση που μπορούσε να αλλάξει αυτή την κατάσταση που δεν την δημιούργησε μεν, την κληρονόμησε δε. Και ήταν η μόνη γιατί όλες οι άλλες είναι δέσμιες του θηρίου που έχτισαν, αξιοποίησαν και τάισαν.  Ήταν μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία για να αλλάξει η Ελλάδα. Οι αλλαγές δεν θέλουν χρήματα, αλλά πολιτική απόφαση.

Η καλύτερη στιγμή του ΣΥΡΙΖΑ ελπίζω να είναι η επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών. Μια τομή που δεν έχει καταφέρει να συγκεντρώσει την αναμενόμενη συσπείρωση και είναι καθαρή ευθύνη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που υπαναχώρησαν από τις αναλύσεις των προηγούμενων χρόνων.

Αυτό τον καιρό συζητάμε στο Ευρωκοινοβούλιο για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και η πλειοψηφία προτείνει την δια παντός διακοπή της προσπάθειας αυτής. Σε αυτό λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση είναι αντίθετη, όπως κι εγώ. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ψηφίζουν όμως αυτή τη στιγμή να κλείσει για πάντα η ευρωπαϊκή πόρτα για την Τουρκία, ενάντια στην πάγια ελληνική θέση ήδη από το 1996.  Και σε αυτή την περίπτωση όπως και στις Πρέσπες βλέπουμε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να υποχωρούν άτακτα μπροστά στον εθνολαϊκισμό που τους έχει κυριεύσει. Μια αναίτια θέση των δύο κομμάτων από τις δικές τους θέσεις, πράγμα που είναι ασυγχώρητο.

Η ΝΔ φαίνεται να είναι αντιμέτωπη με το ακροδεξιό κομμάτι της. Ακόμα και η Χρυσή Αυγή απηύθυνε ανοιχτό κάλεσμα συνεργασίας με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η ΝΔ έχει ένα εύρος πολιτικών που έχει από ακραία σκληρά δεξιά στελέχη όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Μάκης Βορίδης μέχρι κεντροδεξιούς μεταρρυθμιστές. Φοβάμαι όμως πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται υπό πίεση, δεν ελέγχει την παρτίδα κι έχει χάσει το παιχνίδι. Όσο αγκαλιάζεις την ατζέντα του θηρίου, τόσο το θηρίο μεγαλώνει γιατί εσύ το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να του μοιάσεις.

Ο δικομματισμός και η πόλωση που εντείνεται απειλεί τα μικρότερα κόμματα. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να διαλυθεί το Ποτάμι;

Για ένα μικρό κόμμα ανάμεσα στα μεγάλα, κάθε εκλογική αναμέτρηση ενέχει τον κίνδυνο της εξαφάνισης. Δεν ξορκίζεται με το να μην τον αναφέρεις.

Από εκεί και πέρα πιστεύω πως το Ποτάμι έχει ένα πλεονέκτημα έναντι άλλων μικρότερων κομμάτων και αυτό είναι ότι έχει αποδείξει πως έχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό σε σχέση με τα άλλα. Ήταν το κόμμα που ξεπέρασε διαχωριστικές γραμμές και στήριξε χωρίς καμία αναστολή τις προτάσεις της κυβέρνησης κι εξαιτίας του πέρασαν όλα τα δικαιωματικά νομοσχέδια. Έδειξε δηλαδή έναν άλλο τρόπο πολιτικής και αποτέλεσε έναν κρίκο όταν χρειάστηκαν συναινέσεις.

Επειδή η περίοδος μετά τις εκλογές θα είναι πάρα πολύ σκληρή, ένα κόμμα σαν το Ποτάμι όχι μόνο διακηρύσσει αλλά απέδειξε και με μεγάλο κόστος ότι μπορεί να αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο μεταξύ διαφορετικών προελεύσεων αλλά κοινών αποφάσεων για συγκεκριμένες προτάσεις.

Μπορεί πραγματικά να εξαφανιστούμε σε αυτές τις εκλογές της απόλυτης πόλωσης, το σκοτάδι και το φως έρχονται κι επανέρχονται, αλλά εγώ δεν παραβλέπω ότι πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν να ψηφίσουν τα μεγάλα κόμματα κι αν τους δοθεί η ευκαιρία θα μπορέσουν να ψηφίσουν μία φωνή, που στο μετεκλογικό σκηνικό θα είναι η πιο πολύτιμη από όλες τις άλλες.

Σε τι έκανε λάθος το Ποτάμι;

Το Ποτάμι έκανε τραγικά λάθη σε θέματα συμμαχιών, σε θέματα πολιτικής προσέγγισης γιατί κι εμείς όπως και στην κριτική που έκανα για τον ΣΥΡΙΖΑ αγγίζει κι εμάς. Δεν αρκεί να θες κάτι για να γίνει, δεν αρκεί να κάνεις κριτική στο παλιό πολιτικό σύστημα χωρίς να έχεις καταλάβει τι είναι αυτό που το έκανε να είναι έτσι και τις μεγάλες αιχμές μας όπως στη δημόσια διοίκηση και την παιδεία δεν καταφέραμε να τις περάσουμε στον πολύ κόσμο, ώστε να μπορεί όταν ερωτηθεί ο ο κόσμος τι είναι το Ποτάμι , να λέει αυτό που μπορεί να αλλάξει τη δημόσια διοίκηση.

Αυτό δεν καταφέραμε να το κάνουμε κι αυτό οφείλεται στο ότι τρέχαμε και δεν φτάναμε, γιατί ήμασταν μικροί αλλά και η προσέγγισή μας στην πολιτική ήταν πολλές φορές η ανάγκη για το πρωτοσέλιδο, η ανάγκη για την προβολή μας κι όχι τόσο η μακροπρόθεσμη παρουσία που μπορούσε να ταυτίσει τον πολίτη με δύο σημεία της πολιτικής μας.

Ευρωεκλογές σε μια ΕΕ που η ακροδεξιά θεριεύει;

Ευρωεκλογές σε μια ΕΕ που δεν ξέρω αν θεριεύει η ακροδεξιά αλλά σίγουρα θεριεύει η σκληρή λαϊκή δεξιά. Φοβάμαι πως θα έχουμε μια συντηρητικοποίηση και την κυριαρχία δυνάμεων που δεν είναι προοδευτικές που θα προσπαθήσουν να δώσουν παλιές απαντήσεις σε νέα προβλήματα. Το δικό μας μέλλον είναι μαύρο και της Ευρώπης σκοτεινό.

Μια τέτοια εξέλιξη απομακρύνει το σχέδιο για την εμβάθυνση της Ευρώπης και θα δούμε έξαρση των εθνικών αναζητήσεων. Αυτό δεν σημαίνει ότι κινδυνεύει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, αλλά του δίνει ένα πολύ διαφορετικό περιεχόμενο, από το οποίο απουσιάζει η κοινωνική υποστήριξη, η ανάπτυξη με τρόπο που να αποδίδει ένα μέρος του πλούτου που παράγεται στον ασθενέστερο.

Τι μπορεί να γίνει;  Χάσαμε πάρα πολύ χρόνο με το να εξαπολύουμε κατηγορίες και να μην αδράττουμε τις ευκαιρίες που μας παρουσιάστηκαν και δώσαμε τα όπλα στη Δεξιά. Αυτή τη στιγμή θα κάνουμε μια μάχη χαρακωμάτων για να περιορίσουμε τις απώλειες και θα προσπαθήσουμε να βρούμε στα νέα όργανα και στο νέο Ευρωκοινοβούλιο συνθέσεις, αλλά για να γίνει και αυτό θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε πολύ απλά πράγματα για μια Ευρώπη της ενοποίησης.

Οι Σοσιαλιστές έχουν τείνει το χέρι προς την Αριστερά αλλά δεν μπορούν να μετατραπούν και σε ριζοσπαστική Αριστερά. Γιατί όπως είπαμε κάποιος πρέπει να κάνει και την δουλειά. Αυτός ο χώρος συνήθως μένει στις ιδέες. Εμείς από τον χώρο της κεντροαριστεράς ξέρουμε πως γίνεται η δουλειά. Και μπορεί να πει και κανείς ότι παραξέρουμε.. Από τον καθένα να πάρεις το καλύτερό του.