Σχεδόν δύο μήνες μετά την προσφυγική τραγωδία ανοιχτά της Πύλου, οι συγγενείς των εκατοντάδων μεταναστών που επέβαιναν στο αλιευτικό σκάφος «Adriana» εξακολουθούν να αναζητούν εναγωνίως τα αγαπημένα τους πρόσωπα μεταξύ των αγνοουμένων και των νεκρών.

Πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα σχετικά με την αντίδραση των ελληνικών αρχών και τον ακριβή τρόπο και λόγο για τον οποίο το σκάφος, στο οποίο εκτιμάται ότι επέβαιναν 500-750 άνθρωποι κυρίως από το Πακιστάν, τη Συρία και την Αίγυπτο, ανατράπηκε και βυθίστηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 14ης Ιουνίου, σε ένα από τα πιο θανατηφόρα ναυάγια μεταναστών στη Μεσόγειο.

Μόνο 104 άνθρωποι ανασύρθηκαν ζωντανοί από τη θάλασσα – όλοι άνδρες και αγόρια. Ανασύρθηκαν 82 πτώματα, εκ των οποίων μόνο μία γυναίκα. Τα υπόλοιπα, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, βυθίστηκαν σε ένα από τα βαθύτερα σημεία της Μεσογείου. Με βάθη περίπου 4.000 μέτρων στην περιοχή αυτή, οποιαδήποτε ανάσυρση του σκάφους ή των θυμάτων του είναι σχεδόν αδύνατη.

Η ταυτοποίηση των νεκρών και ο προσδιορισμός του ποιοι ακριβώς επέβαιναν στο πλοίο είναι μια αργή, σχολαστική, σπαρακτική διαδικασία.

Μέχρι τις 7 Αυγούστου, περίπου 40 από τα πτώματα που ανασύρθηκαν είχαν ταυτοποιηθεί μέσω μιας επίπονης διαδικασίας που συνδύαζε ανάλυση DNA, οδοντιατρικά αρχεία, δακτυλικά αποτυπώματα και συνεντεύξεις με επιζώντες και συγγενείς, δήλωσε στο Associated Press ο αντισυνταγματάρχης της αστυνομίας Παντελής Θέμελης, διοικητής της Ελληνικής Ομάδας Αναγνώρισης Θυμάτων Καταστροφών.

Το έργο περιπλέκεται από την έλλειψη πληροφοριών σχετικά με το ποιοι επέβαιναν στο πλοίο και από το γεγονός ότι πολλοί ήταν από χώρες όπου, λόγω πολέμου και εμφύλιων αναταραχών, οι συγγενείς δυσκολεύονται να παράσχουν δείγματα DNA.

Για ορισμένους, η έλλειψη ταυτοποίησης σημαίνει ότι διατηρούν την ελπίδα, όσο απίθανη και αν είναι, ότι το αγαπημένο τους πρόσωπο είναι με κάποιο τρόπο ακόμα ζωντανό.

«Στην καρδιά μου νιώθω ότι ο γιος μου είναι ζωντανός, με τη χάρη του Θεού, και δεν πιστεύω ούτε 1% ότι ο γιος μου είναι νεκρός», δήλωσε ο Μοχάμαντ Ντιάμπ, του οποίου ο 21χρονος γιος Αμπντουλραχμάν αγνοείται από τότε που βυθίστηκε το «Adriana».

Στην σχεδόν δίμηνη αναζήτησή του για τον γιο του, ο Ντιάμπ έχει σχεδόν εξαντλήσει τις επιλογές του. Έδωσε δείγμα DNA μέσω της Διεθνούς Επιτροπής για τους Αγνοούμενους, έστειλε συγγενείς στην Ελλάδα και περνάει ώρες στο τηλέφωνό του, κάνοντας τηλεφωνήματα και βλέποντας και ξαναβλέποντας βίντεο επιζώντων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ο ελαιοχρωματιστής από έναν εξαθλιωμένο καταυλισμό Παλαιστινίων προσφύγων στο Λίβανο, στα περίχωρα της Βηρυτού, προσκολλάται σε μια και μόνη, ισχνή ανακάλυψη: Μια σύντομη στιγμή σε ένα βίντεο από την επαύριο του ναυαγίου, όταν ένας άνδρας που μοιάζει με τον γιο του μεταφέρεται σε ένα νοσοκομείο της πόλης Καλαμάτα στη νότια Ελλάδα.

Παρόλο που οι έρευνες στο νοσοκομείο και στις ελληνικές αρχές έμειναν άκαρπες, ο Ντιάμπ επιμένει ότι ο γιος του μπορεί να βρίσκεται σε κώμα ή να είναι φυλακισμένος και να μην μπορεί να επικοινωνήσει με την οικογένειά του.

Όμως όλοι οι τραυματίες επιζώντες έχουν εδώ και καιρό πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο, και οι εννέα επιζώντες που συνελήφθησαν ως ύποπτοι για λαθρεμπόριο είναι όλοι Αιγύπτιοι. Το όνομα του Αμπντουλραχμάν Diab δεν είναι ανάμεσά τους.

Η σκέψη ότι έχασε τον μεγαλύτερο γιο του είναι αβάσταχτη. Έτσι, ο Ντιάμπ προσκολλάται απεγνωσμένα στην ελπίδα ότι με κάποιο τρόπο, κάπου, ο Αμπντουλραχμάν είναι εκεί έξω, αναπνέει ακόμα, είναι ακόμα ζωντανός.

«Η πίστη μου στον Θεό είναι μεγάλη», είπε.

Στην Αθήνα, τα μέλη της Ομάδας Αναγνώρισης Θυμάτων Καταστροφών συνεχίζουν την αργή διαδικασία για να «συναρμολογήσουν» τις ταυτότητες των πτωμάτων.

Η ομάδα εξακολουθεί να λαμβάνει αποτελέσματα εξετάσεων DNA από συγγενείς στο εξωτερικό, δήλωσε ο Θέμελης. Και μια τηλεφωνική γραμμή επικοινωνίας σε έξι γλώσσες που δημιουργήθηκε μετά την καταστροφή θα παραμείνει σε λειτουργία για τουλάχιστον δύο ακόμη μήνες, αν και οι κλήσεις τώρα είναι ελάχιστες.

«Απαιτείται μια καλή ερευνητική διαδικασία που είναι χρονοβόρα, με επιμονή και υπομονή, για να μπορέσουμε να συλλέξουμε πληροφορίες για αγνοούμενους» εξήγησε ο Παντελής Θέμελης.

«Είναι θεμελιώδες να μάθουμε ποιοι ήταν πραγματικά οι άνθρωποι που μπορεί να βρίσκονταν στο πλοίο» συμπλήρωσε.

Η ομάδα του, που συστάθηκε το 2018, αξιοποιεί προσωπικό από διάφορες υπηρεσίες ανάλογα με τις ανάγκες, όπως η πυροσβεστική υπηρεσία, οι ιατροδικαστές, οι μεταφραστές και η αστυνομία. Ήταν αυτή η ομάδα που κλήθηκε να ταυτοποιήσει τα λείψανα των 57 ανθρώπων που σκοτώθηκαν στην σιδηροδρομική καταστροφή της 28ης Φεβρουαρίου στα Τέμπη.

Το Πακιστάν έχει ήδη στείλει εκατοντάδες αποτελέσματα εξετάσεων DNA για να βοηθήσει στη διαδικασία ταυτοποίησης, δήλωσε ο Θέμελης. Σε χώρες όπου οι συνεντεύξεις με στενούς συγγενείς και η συλλογή DNA ήταν προβληματικές, ο ρόλος αυτός αναλαμβάνεται από τον Ερυθρό Σταυρό και την Ερυθρά Ημισέληνο.

Για τον Ντιάμπ, μια θετική ταύτιση DNA θα σήμαινε ότι κάθε ελπίδα έχει χαθεί για τον Αμπντουλραχμάν, ο οποίος μεγάλωσε με τα τρία μικρότερα αδέλφια του στον διαβόητο καταυλισμό Σατίλα του Λιβάνου για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες στα περίχωρα της Βηρυτού, έναν στενόχωρο αστικό θύλακα με στενά σοκάκια και τρεμάμενα ηλεκτροφόρα καλώδια.

Ως έφηβος βοηθούσε τον πατέρα του να βάφει σπίτια, αλλά η δουλειά στέρεψε αφού ο Λίβανος βυθίστηκε σε μεγάλη οικονομική κρίση το 2019.

Συγγενείς και φίλοι, συμπεριλαμβανομένου του θείου του Αμπντουλραχμάν που διατηρεί σούπερ μάρκετ στη Γερμανία, πήραν το ρίσκο να ταξιδέψουν στην Ευρώπη. Τελικά, αποφάσισε να τους ακολουθήσει, κανονίζοντας πτήσεις προς την Αίγυπτο και στη συνέχεια προς τη Λιβύη και το επικίνδυνο ταξίδι στη Μεσόγειο, χρησιμοποιώντας ένα δίκτυο λαθρεμπόρων και μεσαζόντων.

Ο Μοχάμαντ Ντιάμπ πούλησε τα υπάρχοντά του και δανείστηκε χρήματα για να συγκεντρώσει τα 7.000 δολάρια για τα έξοδα του ταξιδιού, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον για τον γιο του. Ποτέ δεν σκέφτηκε ότι το ταξίδι θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο.

Και για όσο διάστημα δεν έχει επιβεβαίωση ότι ήταν έτσι, μπορεί ακόμα να προσκολλάται στην πεποίθηση ότι ο Αμπντουλραχμάν θα επιστρέψει μια μέρα στην πατρίδα του.

«Έχω ακόμα ελπίδα, δεν θα χάσω την ελπίδα μου μέχρι να δω το σώμα του. Έχω ακόμα την ελπίδα ότι θα τον δω και θα ακούσω τη φωνή του» δήλωσε ο Ντιάμπ.

*Πηγή: Associated Press