Κανένα αποτέλεσμα δεν κατόρθωσε να επιφέρει η πολύωρη συνάντηση της υπουργού Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Λούκας Κατσέλη, με την Ομοσπονδία Υπαλλήλων Λιμένων Ελλάδος. Ο πρόεδρος της Ένωσης Λιμενεργατών, Γιώργος Νουχουτίδης, εξηγεί στο tvxs τους λόγους για τους οποίους παραμένουν αμετακίνητοι στην απόφασή τους να συνεχίσουν την απεργία.

Χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα ολοκληρώθηκε η χθεσινή συνάντηση της υπουργού Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Λούκας Κατσέλη, με τους εκπροσώπους των εργαζομένων στο λιμάνι του Πειραιά. Κατά συνέπεια, η απόφαση των εργαζομένων να συνεχίσουν τις κυλιόμενες 24ωρες απεργίες ως και την Παρασκευή και να απέχουν από την εργασία του Σαββατοκύριακου παραμένει ως έχει, με αποτέλεσμα οι «πιέσεις» να εντείνονται όλο και περισσότερο και να προέρχονται πλέον από πολύ «ψηλά», δηλαδή από τα κυβερνητικά κλιμάκια του κινέζικου κράτους.

Συγκεκριμένα, η είδηση ότι οι συνομιλίες των απεργών με την κ.Κατσέλη ναυάγησαν πυροδότησε έντονες παρασκηνιακές αντιδράσεις των κινεζικών διπλωματικών κύκλων, οι οποίοι απαιτούν να τηρήσει η ελληνική πλευρά την υπογεγραμμένη σύμβαση και να εφαρμοσθούν τα συμφωνηθέντα. Σύμφωνα μάλιστα με την εφημερίδα «Το Βήμα» η κινεζική πλευρά αναμένεται να φτάσει μέχρι και την άσκηση πιέσεων στον πρωθυπουργό, κ.Παπανδρέου, εκ μέρους του Κινέζου πρωθυπουργού, Γουέν Ζιαμπάο. Άλλωστε – όπως αναφέρει και η «Καθημερινή» – η κινεζική πλευρά έχει καταστήσει σαφές ότι η πρόθεση της εταιρίας Cosco είναι να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις μόνο αναφορικά με ορισμένα εργασιακά θέματα και σε καμία περίπτωση σχετικά με το σύνολο της σύμβασης. Ως εκ τούτου, τα βλέμματα στρέφονται στη συνάντηση που θα έχει σήμερα η κα.Κατσέλη με τον πρέσβη της Κίνας, κατά την οποία θα συζητηθούν με λεπτομέρεια όλα τα παραπάνω ζητήματα.

«Είναι θέμα πολιτικό, όχι νομικό»

Τη στάση της κυβέρνησης αναφορικά με το όλο ζήτημα εξετάζει υπό διαφορετικό πρίσμα, μιλώντας στο tvxs, ο πρόεδρος της Ένωσης Λιμενεργατών, κ.Γιώργος Νουχουτίδης. «Η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει νομικά κωλύματα αναφορικά με τη σύμβαση. Εμείς, ωστόσο, θεωρούμε ότι το εν λόγω ζήτημα είναι κατεξοχήν πολιτικό», αναφέρει. «Προσπαθούμε να ξεκαθαρίσουμε στον ελληνικό λαό ότι – αντίθετα από αυτό που προσπαθούν να προβάλουν τα ΜΜΕ – δεν πρόκειται για μια ‘διακρατική συμφωνία’. Πρόκειται για μια σύμβαση που υπογράφηκε ανάμεσα στους ‘μάνατζερ’ ιδιωτικών εταιριών, με την Cosco να είναι μια κανονική off shore εταιρία, που έχει το οικονομικό της χαρτοφυλάκιο στις Βερμούδες! Και τώρα έρχεται η κυβέρνηση και προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, παίζοντας το ρόλο του εγκλωβισμένου, για να καλύψει την έλλειψη πολιτικής βούλησης» συνεχίζει ο κ.Νουχουτίδης.

Η διάσταση μεταξύ προεκλογικής και μετεκλογικής στάσης του ΠΑΣΟΚ είναι ακόμα ένα ζήτημα που προβληματίζει τον κ.Νουχουτίδη. «Είναι προκλητικό το γεγονός ότι προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ υποσχόταν ότι θα ‘απελευθερώσουμε το λιμάνι’ και μάλιστα καταψήφισε την κύρωση της συμφωνίας πώλησης στη Βουλή με το σύνθημα ‘Επαναδιαπραγμάτευση-Αναθεώρηση-Ακύρωση’! Αντίθετα, μετεκλογικά το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να εμφανισθεί εγκλωβισμένο και προβάλλει λόγους όπως ‘η μείωση της κινητικότητας της αγοράς’ και η ‘πίεση εκ μέρους της κινεζικής πλευράς’. Εμείς, αντιθέτως, τους λέμε ξεκάθαρα: παγώστε προσωρινά την εφαρμογή της σύμβασης, ώστε να επιστρέψουμε στη δουλειά μας, να κινηθεί η αγορά και εν τω μεταξύ να συνεχίσουμε τις διαπραγματεύσεις», αναφέρει ο κ.Νουχουτίδης.

«Το βασικό ερώτημα που θέτουμε είναι: η εν λόγω σύμβαση προωθεί ή όχι την ανάπτυξη; Είναι επωφελής ή όχι για το δημόσιο συμφέρον; Εμείς ξεκάθαρα απαντούμε πως όχι, και οι αιτίες δεν είναι συντεχνιακές, αλλά αφορούν τις αρνητικές επιπτώσεις της ομηρίας ενός ελληνικού λιμανιού από ξένα συμφέροντα», εξηγεί ο κ.Νουχουτίδης. «Επιθυμούμε, αντίστοιχα, μια ξεκάθαρη στάση και από την κυβέρνηση. Ας βγει η κυβέρνηση και ας πει ξεκάθαρα ‘ομολογούμε ότι η σύμβαση είναι βλαπτική για τη χώρα αλλά δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα απολύτως για αυτό’. Αντιθέτως, η κυβέρνηση – που προεκλογικά καταψήφισε τη σύμβαση – σήμερα δεν παίρνει ξεκάθαρη στάση, αλλά μιλάει για αόριστα δεδομένα περί κινητικότητας της αγοράς και περί πίεσης από μια ‘μεγάλη χώρα’ όπως η Κίνα».