Η ελληνική κυβέρνηση δεν επικρίνεται μόνο για την επιλογή της πολιτικής του Μνημονίου αυτή καθ’ εαυτήν αλλά και για την πρακτική της ικανότητα να την εφαρμόσει. Οικονομικοί αναλυτές  αποδίδουν συστηματική αδράνεια στους διαχειριστές της κρίσης χρέους η οποία κατά την ίδια άποψη έχει οδηγήσει και στο «σκοτσέζικο ντους» με αντικείμενο την καταβολή της 6ης δόσης του δανείου από την τρόικα. Επιπλέον, χαρακτηρίζουν επικίνδυνο αλλά και αναπόφευκτο ένα πιο γενναίο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων, το οποίο θα πρέπει να συνοδευτεί από «αερόσακους ασφαλείας».

Ads

 
Πόσο πρέπει να «κοπούν»;
 
Μετά και την εκδήλωση της πρόθεσης να αναθεωρηθούν οι όροι της συμφωνίας της 21ης Ιουλίου για την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, με επίκεντρο την Ελλάδα, το ερώτημα που κυριαρχεί αυτή την περίοδο εντός και εκτός συνόρων είναι κατά πόσο οι κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων, ιδίως οι τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία, θα αντέξουν ένα «κούρεμα» της τάξης άνω του 20%.
 
Για τον καθηγητή του πανεπιστημίου INSEAD και ομότιμο καθηγητή στο πανεπιστήμιο Πειραιά Σπύρο Μακρυδάκη, αν παρατηρήσει κανείς τη συνολική κεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών και τον αριθμό των ελληνικών ομολόγων τα οποία κατέχουν, συμπεραίνει πως ακόμη και το «κούρεμα» του 20% «τις αναγκάζει ουσιαστικά να μείνουν χωρίς κεφάλαιο, οπότε αν αυτό το ποσοστό αυξηθεί θα είναι απαραίτητη η αναχρηματοδότησή τους». Ο ίδιος επισημαίνει πως οι ιδιώτες δεν έχουν ουσιαστική δυνατότητα να επιλέξουν αν θα συμμετάσχουν εθελοντικά σε μία περαιτέρω αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, καθώς αν πτωχεύσει η Ελλάδα, «θα τα χάσουν όλα».
 
Από την πλευρά του, ο αναπληρωτής καθηγητής Εφαρμοσμένης Οικονομικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Χρήστος Κόλλιας αναφέρεται καταρχάς στη δυσκολία να προσδιοριστούν εκ των προτέρων οι επιπτώσεις τις οποίες θα πυροδοτήσει ένα μεγαλύτερο «κούρεμα», λόγω της σύνθετης αλληλεξάρτησης ανάμεσα στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Εκφράζει, πάντως, την πεποίθηση πως αν προβλεφθούν οι κατάλληλοι «αερόσακοι ασφαλείας» γύρω από το τραπεζικό σύστημα της χώρας, οι «κραδασμοί» θα απορροφηθούν. Πιο «επικίνδυνη» χαρακτηρίζει την περίπτωση των ασφαλιστικών ταμείων.
 
Ελλάδα και Ευρωζώνη
 
Δεδομένων των σημερινών συνθηκών και των προοπτικών της ελληνικής οικονομίας, ο κ. Μακρυδάκης χαρακτηρίζει «ένα καλό κούρεμα» προϋπόθεση για την αποπληρωμή του χρέους, ειδάλλως ο ίδιος αφήνει ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
 
Ο κ. Κόλλιας εκτιμά πως οι επιπτώσεις από μία ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα ήταν «τόσο πολλαπλασιαστικές σε πολλά επίπεδα», γεγονός που καθιστά για οικονομικούς αλλά και πολιτικούς λόγους εξαιρετικά δύσκολη την έξοδο του «κακού παιδιού» από την οικονομική ελίτ της Ευρώπης.

Αντίθετα, θεωρεί ότι θα πρέπει να θεωρούνται πολύ πιθανά φαινόμενα προσωρινής εγκατάλειψης της χώρας, στη μορφή του «στριμώγματος» από τους εταίρους, όπως λίγο πολύ συμβαίνει και με την 6η δόση του δανείου.
 
«Ασυντόνιστη ορχήστρα»
 
Και αυτό, διότι κατά τη γνώμη του η ελληνική κυβέρνηση προβάλλει σαν μια «τελείως ασυντόνιστη ορχήστρα» και, όπως λέει, «σε αυτές τις περιπτώσεις φταίει ο μαέστρος». Σύμφωνα με τον κ. Κόλλια, εδώ και αρκετούς μήνες η κυβέρνηση «έσερνε τα πόδια της»:

«Αν είχε προχωρήσει έστω και σε μία ανώδυνη ιδιωτικοποίηση, δηλαδή όχι σε αποκρατικοποιήσεις που αφορούν σε επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και που κατά την άποψη πολλών οφείλουν να μείνουν κάτω από κρατικό έλεγχο, αλλά σε ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων όπως ο ΟΠΑΠ, ή το υπόλοιπο τμήμα του Ελληνικού ή κάποιες μαρίνες, γενικότερα αν είχε εφαρμόσει έστω και μια ουσιαστική διαρθρωτική αλλαγή, τότε οι εταίροι μας δεν θα επιδείκνυαν τόση δυσπιστία. Θα έλεγα ότι η κυβέρνηση αδράνησε συστηματικά.
 
Ανάλογη άποψη εκφράζει και ο κ. Μακρυδάκης, ο οποίος υποστηρίζει ότι «η κυβέρνηση ουσιαστικά δεν έχει κάνει τίποτα για να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις τις οποίες έχει συμφωνήσει τόσο με το Μεσοπρόθεσμο όσο και με το Μνημόνιο». Τονίζει δε πως αυξάνονται τα έσοδα μέσω φόρων, αλλά δεν μειώνονται τα έξοδα, κάτι το οποίο αποτελεί μια «κακή συνταγή».