Όταν η Μέρκελ φθάνει να αμύνεται… εξ αριστερών στο προσφυγικό, είναι προφανές ότι η Ευρώπη έχει πρόβλημα. Κι όταν οι γερμανοί Χριστιανοκοινωνιστές υιοθετούν ατζέντα ‘Ορμπαν και Κουρτς για να αποκρούσουν την απειλή του ακροδεξιού AfD, τότε το συντηρητικό πολιτικό τόξο μπορεί και να ανοίγει διάπλατα την κερκόπορτα.
Την ίδια κερκόπορτα έχει επιλέξει να ανοίξει ήδη – με θορυβώδη, ομολογουμένως, πολιτική ελαφρότητα – και στην Ελλάδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μετά τον «εθνικοπατριωτικό» ανένδοτο στο Μακεδονικό, κόντρα ακόμη και στον φιλελεύθερο πυρήνα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, το μήνυμα που εκπέμπεται από την ΝΔ είναι πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης χτίζει την τελική του στρατηγική για τις επόμενες εκλογές πάνω στο δόγμα «Πρώτα η Ελλάδα».

Κοινώς, ο «τραμπισμός» και ο λαϊκισμός των «Πέντε Αστέρων» γίνονται η πολιτική πυξίδα του, πάλαι ποτέ φιλελεύθερου, Μητσοτάκη στην οικονομική και κοινωνική ατζέντα. Και η ρατσιστική περιχαράκωση των υπερεθνικιστών Κουρτς και Σαλβίνι σφραγίζει το όραμα της συντηρητικής παράταξης για την μεταμνημονιακή Ελλάδα.

Δεν έχει περάσει ούτε μία εβδομάδα από τότε που ο αντιπρόεδρος της ΝΔ Αδωνις Γεωργιάδης δήλωσε ευθαρσώς ότι δεν αποδοκιμάζει την πολιτική του Σαλβίνι, του υπερεθνικιστή ηγέτη της Λέγκας του Βορρά που κλείνει τα ιταλικά λιμάνια για τους πρόσφυγες. «Η ουσία είναι να φυλάς τα σύνορά σου», είπε ο Αδωνις Γεωργιάδης προσθέτοντας: «Και η θάλασσα έχει σύνορα. Η πολιτική Σαλβίνι αρέσει στους Ιταλούς ψηφοφόρους. Και εγώ δεν την αποδοκιμάζω καθόλου. Αλλά κινδυνεύουμε να έχουμε ροή από την Τουρκία, από τη Γερμανία, την Ιταλία. Θέλω την πολιτική που ασκούσε ο Αντώνης Σαμαράς στο μεταναστευτικό».

Δεν έχει περάσει επίσης σχεδόν μήνας από τότε που ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε το διπλό «όχι» στην επαναρύθμιση της εργασιακής ζούγκλας – την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και την αύξηση του κατώτατου μισθού: «Έχουμε κατανοήσει πλήρως», δήλωνε ο αρχηγός της ΝΔ από το βήμα της γενικής συνέλευσης του ΣΕΒ «τις παρενέργειες που προκαλούσε ιδίως στον τομέα της μεταποίησης αλλά και στη διεθνή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας ο συνδυασμός τριών παραγόντων. Της άνευ προϋποθέσεως επεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων . Της δυνατότητας μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία και της αρχής της καθολικής υπερίσχυσης των κλαδικών συμβάσεων έναντι των επιχειρησιακών… Είμαστε αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε αυτές οι ρυθμίσεις να αναβιώσουν με τον τρόπο που τις σχεδιάζει η σημερινή κυβέρνηση».

Κατ’ απόλυτη πολιτική ταύτιση, ήρθε λίγο αργότερα ο Σεμπάστιαν Κουρτς, ο «σημαιοφόρος» των κλειστών συνόρων καγκελάριος της Αυστρίας που συγκυβερνά με την ακροδεξιά, να αποκαλύψει πλήρως το εργασιακό μοντέλο της νεοσυντηρητικής Ευρώπης – να καταθέσει νομοσχέδιο που παρατείνει την ημερήσια εργασία στις 12 ώρες.
Εν ολίγοις, ανάμεσα στην, κοινωνικά ελλειμματική αλλά φιλελεύθερη, κεντροδεξιά του Γιούνκερ και της Μέρκελ και την λαϊκίστικη, εθνικιστική σκληρή δεξιά του Κουρτς και του Ορμπαν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιλέγει την δεύτερη.

Σύμφωνα με τον Γιάννη Λούλη πρόκειται για το απότοκο του μεγάλου συμβιβασμού του Μητσοτάκη: Η αδυναμία του, όπως λέει, να συγκρουστεί με μηχανισμούς και «βαρίδια», τον ώθησε «να συμβιβαστεί με ένα κόμμα το οποίο έχει μετακινηθεί σαφώς δεξιότερα από την εποχή Καραμανλή, μέσω του Αντώνη Σαμαρά».
Κατά το σχόλιο έμπειρου κυβερνητικού παράγοντα πρόκειται για προϊόν επικίνδυνου τακτικισμού: «Για να μην αφήσει χώρο στα δεξιά της δεξιάς πολυκατοικίας, ο Μητσοτάκης λέει απλώς «η ακροδεξιά είμαι εγώ». Πολιτεύεται με κοστούμι… Βελόπουλου, Μπαλτάκου και μιας κεκαλυμένης Χρυσής Αυγής μαζί».

Ο,τι από τα δύο κι εάν ισχύει, ο Κυριάκος Μητσοτάκης υποτιμά – σκοπίμως ή μη – την μείζονα απειλή. Μια απειλή, την οποία έδειξε ευθέως χθες κατά την ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο, ο πρωθυπουργός: «Με τον λόγο και τις πρακτικές που πριμοδοτεί», είπε ο Αλέξης Τσίπρας, «στην πραγματικότητα καταφέρνει ένα και μόνον πράγμα: Να νομιμοποιήσει έναν ακροδεξιό ακτιβισμό κι έναν εθνικιστικό πολιτικό λόγο, που φλερτάρει πλέον ανοιχτά με τον φασισμό».

Είναι μια νομιμοποίηση εξαιρετικά επικίνδυνη. Η οποία, κατά το ιστορικό προηγούμενο, είθισται να σαρώνει πρώτους τους ίδιους τους εμπνευστές της…