Τα έργα και οι ημέρες της κυβέρνησης Μητσοτάκη, έκαναν τον Μιθριδάτη να σκέφτεται το ενδεχόμενο να πολιτευτεί, πριν ακόμα τον προσεγγίσουν πολιτικοί από διάφορα κόμματα της Αριστεράς. Η απόφαση όμως δεν πάρθηκε αβίαστα. Εξάλλου κάθε απόφαση έχει ένα κόστος.

«Και το “Να μην τα χρωστάω” μου κόστισε. Για να μην σου κοστίσει κάτι πρέπει να κάνεις ένα πράγμα. Να κάτσεις στα αυγά σου να τα κλωσσάς. Εκεί δεν θα έχεις κανένα κόστος» λέει στο tvxs ο καλλιτέχνης αναλύοντας το πως έφτασε ως εδώ και τα σχέδια του.

Δηλώνει πως δεν φιλοδοξεί να γίνει κομματικό στέλεχος, αλλά να προσφέρει.

Εύχεται τα κόμματα της Αριστεράς κάποτε να ομονοήσουν σε πέντε βασικά πράγματα και καλεί τους πολίτες να μην απέχουν από την εκλογική διαδικασία για να μην ορίζουν οι άλλοι τις ζωές τους.

«Δεν έγλειψα το κοινό μου ως καλλιτέχνης, δεν θα το κάνω ως πολιτικός» απαντά στους επικριτές του.

Διαβάστε: Υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ ο Μιθριδάτης

Πως πήρες την απόφαση να θέσεις υποψηφιότητα με τον ΣΥΡΙΖΑ; Και πόσο εύκολο ήταν να αποφασίσεις;

Δεν ήταν καθόλου εύκολη απόφαση να ασχοληθώ με την πολιτική ενεργά. Από τη στιγμή που μου έγινε η πρόταση, πέρασαν μήνες ώσπου να το αποφασίσω. Είχα αναστολές και φόβους. Έχω μάθει στη ζωή μου όμως να παίρνω το ρίσκο, να αντιμετωπίζω τον φόβο και να επιχειρώ. Δεν είμαι και τσακωμένος με την αποτυχία. Αν αποτύχω, απέτυχα.

Τι σε φόβιζε; Το ότι είναι ένας διαφορετικός χώρος; Γιατί με την πολιτική ασχολείσαι και μέσω του τραγουδιού τόσα χρόνια σχολιάζοντας την κοινωνικοπολιτική ζωή. 

Μπλέκω με την πολιτική που είναι άγριος και καθόλου άγιος χώρος. Έχω κάνει εξάσκηση όμως, σε έναν επίσης άγριο και μη άγιο χώρο όπως η μουσική βιομηχανία. Και όταν μπήκα σε αυτόν τον χώρο, ήμουν πολύ μικρός και κατάφερα να μην αλλοτριωθώ. Πιστεύω ότι και σήμερα που είμαι πολύ μεγαλύτερος το ίδιο θα συμβεί. Είναι ένας χώρος που δεν τον ξέρω η πολιτική, είναι αχαρτογράφητα τα ύδατα και τα εδάφη οπότε πρέπει να ανακαλύπτω που έχει νάρκη και που όχι. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει τεράστιο ενδιαφέρον από την άλλη.

Ποια ανάγκη ήταν αυτή που σε έκανε να σκεφτείς την ενασχόλησή σου πριν καν σου γίνει πρόταση;

Όπως είπες, σε όλη τη δισκογραφία μου μέχρι σήμερα έκανα κοινωνικοπολιτικά τραγούδια. Ως πολίτης θεωρώ υποχρέωσή μου να ασχολούμαι με τα πολιτικά δρώμενα. Αλλά το συγκεκριμένο καθεστώς που βιώσαμε τέσσερα χρόνια, με πίεσε πολύ και με ώθησε στο να ασχοληθώ στο δεκαπλάσιο. Δεν είναι τυχαίο ότι τώρα έγραψα ένα αμιγώς πολιτικό κομμάτι. Με ώθησαν οι συνθήκες. Άρχισα να βλέπω ελευθερίες να χάνονται, δικαιώματα να καταπατώνται, το σύνταγμα να περνάει στο ντούκου… και πολλά άλλα πράγματα. Μιλάω και σαν πολίτης και σαν καλλιτέχνης. Ειδικά σαν καλλιτέχνης ζήσαμε -εγώ και οι συνάδελφοι μου- το πιο βίαιο πρόσωπο αυτής της κυβέρνησης. Οπότε για μένα, ήταν ένα τεράστιο μπουστ να σκεφτώ: τι άλλο μπορώ να κάνω; Πώς μπορώ να προσφέρω περισσότερο στους συναδέλφους και στους πολίτες; Είδαμε μια τεράστια απαξίωση των καλλιτεχνών και όχι μόνο.

Πόσο καιρό σου πήρε να το αποφασίσεις; Δέχθηκες πρόταση κι από άλλα κόμματα;

Από τη στιγμή που έβγαλα το «Για να μην τα χρωστάω»,  ήρθα σε επαφή με ανθρώπους της πολιτικής. Όχι μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από άλλα κόμματα της Αριστεράς, που φυσικά τα σέβομαι. Ήμουν πάντα ένας ρομαντικός άνθρωπος που έλεγε ότι η Αριστερά πρέπει να βάλει στην άκρη τις επί μέρους διαφωνίες και να εστιάσει στον κοινό πολιτικό αντίπαλο. Όμως, το κάθε κόμμα, έχει όπως το δικαιούται διαφορετικές θέσεις. Εγώ επέλεξα με βάση τις δικές μου προτεραιότητες. Ποιος είναι ο δικός μου αντίπαλος, πως μπορεί να τον αντιμετωπίσει μια πολιτική δύναμη. 

Η υποψηφιότητα σου όπως ήταν αναμενόμενο ενόχλησε, κατηγορείσαι μέρες για σεξισμό, απάντησες ήδη. Όμως υπάρχει κάτι που θα ήθελες να προσθέσεις;

Αν κάποιος δεν με γνωρίζει προσωπικά ή καλλιτεχνικά, δεν έχει λχ ακούσει τον «Κύρη του Σπιτιού» ή τις «Ανδρικές Γουρουνιές», ή το βίντεο για τον Ζακ, μπορεί να παραπλανηθεί ας πούμε… λόγω άγνοια. Τα σατιρικά τουίτς μου τώρα,  χρησιμοποιηθήκαν με δόλο. Υπάρχουν κάποια τουίτς που χαρακτηρίστηκαν σεξιστικά. Εγώ τα έγραφα για να πω το αντίθετο. Δηλαδή, δεν μπορεί κάποιος που διάβασε το τουίτ μου για τον γυναικείο οργασμό, να μην κατάλαβε ότι κατηγορώ την εκκλησία για το πως έχει συμπεριφερθεί στη γυναίκα. Δεν μπορεί να το βγάζει ο Πλεύρης και να το ερμηνεύει αντίθετα. Δεν το κατάλαβε μάλλον ο άνθρωπος. Επίσης, αν θεωρούν τα στελέχη της ΝΔ ότι ο γυναικείος οργασμός είναι ταμπού ή κάτι προσβλητικό…να μας το πουν!

Υπάρχει και η ανάρτηση του Χωμενίδη που υποστηρίζει ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι γλείφεις εκεί που έφτυνες. Συγκεκριμένα, αφού λέει πόσο θαύμαζε τα Ημισκούμπρια σημειώνει «…ο Μιθριδάτης απεμπολεί το παρελθόν του. Συντάσσεται με ό,τι ο ίδιος θα χαρακτήριζε ψευτοπροοδευτικό μικροαστισμό. Γλείφει εκεί που έφτυνε. Διεκδικεί την ψήφο εκείνων που κορόιδευε». Πως το σχολιάζεις;

Ποτέ δεν είχα θέμα να κάνω αυτοκριτική και αυτοσαρκασμό, απαντώ στον Χωμενίδη. Το έχω ήδη κάνει, μπορώ να το ξανακάνω και νομίζω ότι και ο ίδιος το γνωρίζει αυτό. Ποτέ όμως δεν απευθύνθηκα σε ένα ελιτίστικο κοινό. Απευθύνομαι σε όλους και δίνω εναλλακτική πρόταση, είτε αφορά τη μουσική, είτε την υποψηφιότητά μου. Προσωπικά, απευθύνομαι σε όλους τους ανθρώπους από ακροατές μέχρι ψηφοφόρους. Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας μου με έχουν υποστηρίξει μεγάλες μάζες κόσμου αλλά και άνθρωποι που θεωρούν τους εαυτούς τους εκλεκτικούς. Για τους δικούς του λόγους ο καθένας.

Επίσης ποτέ δεν έφτυσα το κοινό μου. Ποτέ. Ούτε έγλειψα το κοινό. Ούτε τώρα θα γλείψω για να πάρω ψήφο, όπως ούτε με τη μουσική το έκανα αυτό και αυτό φαίνεται από την πορεία μου.
Είπα τα κακώς κείμενα και θα συνεχίσω να τα λέω. Το κοινό είναι ελεύθερο να επιλέξει αν θέλει να ζήσουμε επιτέλους σε ένα διαφορετικό περιβάλλον. Μπορεί και να μην τα καταφέρω.

Άρα, δεν είμαι αυτό που περιγράφει. Γράφω τραγούδια για να δώσω εναλλακτική στον κόσμο που σχολιάζω και σατιρίζω. Στη δισκογραφία είχα το δικό μου συγκρότημα.

Στην πολιτική δεν  μπήκα κάνοντας  το δικό μου κόμμα. Θα ήμουν σαν όλους τους Έλληνες που θέλουν ένα κόμμα για τον εαυτό τους, για να καλύπτει το 100% των υλικών ή ιδεολογικών τους αναγκών. Γι’αυτό δεν καταλαβαίνω αυτούς που λένε δεν μπορώ να βρω κάτι να ψηφίσω, δεν μπορώ να βρω κάτι που να με εκφράζει απόλυτα. Εγώ επέλεξα να συστρατευτώ με ένα κόμμα με το οποίο συγκλίνω σε τομείς που θεωρώ σημαντικούς.

Ό,τι δράση έχω σαν καλλιτέχνης ή σαν άνθρωπος που θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική, το κάνω γιατί κάτι έχω να προτείνω κάτι, ακόμα και σαν μονάδα μέσα σε έναν κόμμα, στο οποίο  μπορεί να είμαι σαν τη μύγα μες το γάλα. Όπως ήταν τα Ημισκούμπρια μες τη δισκογραφία. Θα μπορούσε κι ο Χωμενίδης να πει τότε, πως τα Ημισκουμπρια βγήκαν σε ένα σύστημα που απευθύνοταν σε μικροαστούς μικρονοήμονες, οπότε λάθος. Έπρεπε να κάτσουμε σπίτι μας και να τα λέμε μεταξύ μας; Αυτή είναι η λύση; Ε, εγώ δεν έκατσα σπίτι μου, ούτε τότε ούτε τώρα. Εμείς φωτογραφήσαμε τα κακώς κείμενα. Το ίδιο πράγμα έκανα από την πρώτη φορά που βγήκα ως καλλιτέχνης έως το τελευταίο μου τραγούδι. Μπορεί ο άλλος να είναι μικροαστός, να είναι  κυρ Παντελής. Εγώ μπορώ να προτείνω κάτι; Γιατί να μην το κάνω;

Φοβήθηκες ότι θα χάσεις το κοινό σου αν ταυτιστείς με ένα κόμμα;

Φοβήθηκα πολλά, μέσα στα πολλά ήταν κι αυτό. Η ανάγκη για έκφραση όμως, τον υπερνικάει τον φόβο. Κάτι θα μου κοστίσει. Ήδη μου κοστίζει. Αλλά κάθε βήμα κοστίζει. Και το «Για να μην τα χρωστάω» μου κόστισε. Για να μην σου κοστίσει κάτι πρέπει να κάνεις ένα πράγμα. Να κάτσεις στα αυγά σου να τα κλωσάς. Εκεί δεν θα έχεις κανένα κόστος.

Ο κόσμος δεν πρέπει να κάθεται στα αυγά του. Ο λαός δεν πρέπει να κάθεται στα αυγά του. Είναι το ύψιστο δημοκρατικό δικαίωμα η ψήφος. Κάθε τέσσερα χρόνια είναι παιδιά.  Δεν είναι κάθε Κυριακή. Από αυτό, το να ασκήσω το δικαίωμα μου ως ψηφοφόρος, μέχρι να απεργήσω και να διαδηλώσω, δεν κάθομαι στα αυγά μου. Ψηφίζω, διαδηλώνω, αντιδρώ!

Αν κατάλαβα καλά μπαίνεις κάπως ως ανεξάρτητος στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν φιλοδοξείς να γίνεις κομματικό στέλεχος.

Η υποψηφιότητα μου είναι μια εναλλακτική πρόταση που ο ΣΥΡΙΖΑ ενέταξε στο κόμμα. Κι αυτό είναι θετικό και για εμένα και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Συστρατεύομαι στον αγώνα. Χαίρομαι που είμαι χρήσιμος στον ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης εκτιμώ το γεγονός ότι έχω το ελεύθερο να εκφράζω τις θέσεις αλλά και τις αντιθέσεις μου.
Και θεωρώ κι εγώ πραγματικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που έχει τη δυνατότητα να κάνει τις ζωές μας καλύτερες άμεσα. Με τη σειρά μου, χαίρομαι που μου δίνεται η δυνατότητα να συμμετέχω και εγώ σε αυτό.

Αν εκλεγείς, ποια είναι η ευγενής φιλοδοξία σου; Τι θέλεις να κάνεις ως βουλευτής;

Αν μπορέσω να προσφέρω κάποια πράγματα στον πολιτισμό θα είμαι ευτυχής. Το να μπλεχτώ σε πράγματα που δεν τα γνωρίζω θα ήταν ανόητο. Θέλω να φροντιστεί ο κατατρεγμένος κόσμος του πολιτισμού. Οι άνθρωποι που θέλουν να ασχοληθούν με την τέχνη. Να τους δώσουμε κίνητρα με παλικαριά και με σθένος να ασχοληθούν με καλλιτεχνικά επαγγέλματα. Να καθιερωθεί η αντίληψη ότι είναι πραγματική δουλειά. Είναι κάτι που πρέπει να έχει το κύρος που του αξίζει, δεν είναι χόμπι, δεν είναι δεύτερο πτυχίο. Να μην θεωρούνται οι καλλιτέχνες ψώνια που αρέσκονται να δουλεύουν τσάμπα. Οφείλουμε να βάλουμε την τέχνη στην Παιδεία. Πολιτισμός και Παιδεία πρέπει να είναι ένα υπουργείο, διότι είναι συγκοινωνούντα δοχεία.

Μακάρι να επανακρατικοποιηθούν οργανισμοί, να γίνει αναβάθμιση δημόσιων δομών. Δεν το συζητώ για την ενίσχυση και επένδυση στη δημόσια παιδεία και την τρομακτική επένδυση δημόσια υγεία που χρειαζόμαστε. Όπως και λύσεις για την Ενέργεια.  Ακολουθούμε τους  κανόνες της ΕΕ που μας έχει σε κοντό λουρί. Είμαστε  όμως, ο τελευταίος τροχός της αμάξης σε μισθούς, στην αξία του χρήματος λόγω πληθωρισμού. Είμαστε οι τελευταίοι στην ελευθερία του τύπου, έχουμε πρωτιές από το τέλος, χάρη στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Έχουμε τις υποχρεώσεις ενός ευρωπαϊκού κράτους αλλά δεν έχουμε τις χάρες.

Πως βλέπεις  το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ – ΜέΡΑ25;

Αν ο σκοπός είναι να ακολουθηθεί μια συμφωνία για προοδευτική διακυβέρνηση, ναι. Να είναι τα κόμματα και η βάση τους προοδευτικά. Να ακολουθηθούν οι προγραμματικές θέσεις του πρώτου κόμματος και να υπάρχουν συζητήσεις και συμφωνίες πάνω στα βασικά μας προβλήματα μεταξύ των κομμάτων. Είμαστε ένας περίεργος λαός που λειτουργούμε ποδοσφαιρικά και οπαδικά στην πολιτική. Γι’αυτό ο λαός αισθάνεται καλύτερα όταν κυβερνά το κόμμα του αυτοδύναμο.

Ένιωσα ότι σε απασχολεί πολύ η τάση αποχής

Υπάρχει μια μεγάλη απαξίωση στο πολιτικό σύστημα, που μπορείς να τη δικαιολογήσεις…έως έναν βαθμό όμως. Και απαξίωση που οδηγεί στην αποχή και στη μη συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες. Προσωπικά πιστεύω, ότι ο κάθε πολίτης μπορεί να κάνει την αλλαγή. Να πιστέψει πως η ψήφος του μετράει. Πως ο ίδιος μετράει. 
Δεν γίνεται να λέμε «Όλοι ίδιοι είναι και τίποτα δεν αλλάζει». Έχει τον σημαντικότερο λόγο ο ψηφοφόρος. Πρέπει να ορίζει ο καθένας τη μοίρα και τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του.  Να μην αφήνει άλλους, να αποφασίζουν γι’ αυτόν. Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει «Δεν ψηφίζω». Καταλαβαίνω όμως το «Επιλέγω». Ανεξάρτητα αν η επιλογή αυτή είναι ένα μεγάλο, ένα μικρό ή εξωκοινοβουλευτικό κόμμα.
Πρέπει να ψηφίσουμε!

Διαβάστε:

• ΝΔ για Μιθριδάτη: Aδιάφορες για τον ΣΥΡΙΖΑ οι σεξιστικές αναφορές
• Μιθριδάτης σε ΝΔ: «Πάντα θα είμαι κόντρα στους διαχωρισμούς, τις διακρίσεις και τις στερεοτυπίλες»