Ο Έκτορας Παπαδημητρίου, ετών 17, βρέθηκε το προηγούμενο Σάββατο στο νοσοκομείο, γρονθοκοπημένος, χωρίς αιτία, από μια άγνωστη ομάδα νεαρών στο Χαϊδάρι. Στο ίδιο νοσοκομείο, γνώρισε άλλους δύο νεαρούς, που ξυλοκοπήθηκαν το ίδιο βράδυ από άλλες ομάδες σε άλλες γειτονιές, στα Πατήσια και στο Αιγάλεω.

«Αυτό δείχνει ότι το πρόβλημα της βίας είναι μεγάλο πια στις πόλεις μας. Έσπασαν τη μύτη του γιου μου, που είναι ένα εντελώς φιλήσυχο παιδί, προετοιμάζεται για την Σχολή Καλών Τεχνών και δεν ήταν ο μόνος στο νοσοκομείο» λέει ο πατέρας του Απόστολος στο tvxs.   

«Μου έσπασαν τη μύτη χωρίς να προκαλέσουμε. Βγήκαν απλά για να δείρουν όποιον βρουν μπροστά τους» μου λέει ο Έκτορας στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής περιγράφοντας την ιστορία του, την αγωνία της δικής του γενιάς με τα αυξανόμενα περιστατικά μητροπολιτικής βίας, το τι συζήτησε με τα άλλα χτυπημένα παιδιά το βράδυ του Σαββάτου αλλά και τις συμβουλές που δίνει στους συνομηλίκους του.

«Δεν θέλω να ξαναβγώ βόλτα στη γειτονιά μου»

«Κατεβαίναμε τον δρόμο στις 11 το βράδυ πέντε φίλοι, κοντά στην κεντρική πλατεία της περιοχής. Ξαφνικά εμφανίστηκε μια ομάδα τριών νεαρών γύρω στα 20 και μας λένε: Τι κοιτάτε; Εμείς δεν τους κοιτούσαμε, δεν τους γνωρίζαμε καν» λέει ο Έκτορας ο οποίος υπογραμμίζει, ότι προκειμένου να μην ερεθίσουν τους περαστικούς, τους είπαν πως αν τους κοίταξαν, ζητούν συγγνώμη. Παρόλα αυτά όμως, οι άγνωστοι νεαροί άρχισαν να επιτίθενται:

«Ο ένας άρχισε να ρίχνει χαστούκια στον φίλο μου. Άρπαξα τον φίλο μου και γυρίσαμε από την αντίθετη μεριά να τρέξουμε. Εγώ ήμουν πιο κοντά τους, μου έριξαν ένα χαστούκι κι αρχίσαμε να τρέχουμε. Τότε εμφανίστηκαν άλλα δύο άτομα. Οι 4 φορούσαν κουκούλες half face. Με αρπάζει ένας και με ρίχνει σε ένα αυτοκίνητο και αρχίζουν όλοι να με γρονθοκοπούν.

Προσπάθησα να αμυνθώ για να ξεφύγω από τα χέρια τους. Δύο φίλοι μου, κατάφεραν να με τραβήξουν μακριά τους. Όταν είδαν ότι είμαι ασφαλής, άρχισαν να τρέχουν για να ξεφύγουν. Άρχισα κι εγώ να τρέχω προς το σπίτι μου. Κατάφεραν να με προφτάσουν όμως. Είχαν εκνευριστεί που κλώτσησα για να ξεφύγω. Και με βρήκαν τελικά σε μια πυλωτή λίγο πιο κάτω.  Μου έριξε ένας μια γροθιά στη μύτη και μου μαύρισε το μάτι. Ήμουν ένας πια, εναντίον τριών. Σκύβω και βάζω τα χέρια μου μπροστά με το βλέμμα στο πάτωμα. Τότε άκουσα μια γυναικεία φωνή που έλεγε αφήστε τον. Ήταν μια κοπέλα που περνούσε τυχαία και κατάλαβε τι συνέβαινε. Ρώτησε τι συμβαίνει εκείνοι δεν της απάντησαν. Τους είπα αρκετό ξύλο έφυγα αφήστε με και άκουγα την κοπέλα να τους βρίζει».

Ο Έκτορας, έχει κάταγμα στη μύτη και η περιοχή ανάμεσα στο αριστερό μάτι του και τη μύτη είναι πρησμένη. Ακολουθεί αγωγή με αντιβίωση για 10 μέρες. Μου λέει, πως ψυχολογικά αισθάνεται δυνατός, αλλά δεν θέλει πια να βγαίνει βόλτα στην περιοχή του, στην οποία έχουν συμβεί τελευταία κι άλλα παρόμοια περιστατικά αλλά παρόλα αυτά, ούτε φρόντισαν οι αρχές να φωταγωγήσουν τις πλατείες στις οποίες σημειώνονται, ούτε αυξήθηκαν οι περιπολίες στα συγκεκριμένα σημεία, παρά τις καταγγελίες.

«Έχω ακούσει για ξυλοδαρμούς, για οπαδικούς καυγάδες, μέχρι και για μαχαίρωμα». Τον ρωτάω ποια πιστεύει πως είναι τα αίτια αυτής της βίας:

«Ως προς τους θύτες, η έλλειψη παιδείας ή μπορεί να υπήρξαν οι ίδιοι θύματα επιθέσεων και πέρασαν μετά στην πλευρά του θύτη. Στη δική μου περίπτωση, βγήκαν απλά για να δείρουν κόσμο. Δεν είχαμε διαφορές οπαδικές ή άλλου τύπου… Ήθελαν να δείρουν»

Ρωτάω αν κατάφερε να συζητήσει με τα άλλα δύο χτυπημένα παιδιά στο νοσοκομείο. Εκείνα πως βρέθηκαν σε αυτή τη θέση;

« Ένα από τα δύο παιδιά που ήταν από τα Πατήσια, δέχτηκε παραπάνω ξύλο από μένα κι από περισσότερους… ήταν 20 άτομα. Εκείνος ήταν 20 ετών, οδηγούσε μηχανάκι και τον έριξαν. Το άλλο παιδί που τον ξυλοκόπησαν στο Αιγάλεω, μου είπαν ότι του την έπεσαν φασίστες οπαδοί. Έβριζαν ρατσιστικά. Ήταν κάπως πιο σκουρόχρωμος και τον πέρασαν για μετανάστη ενώ δεν ήταν. Όχι ότι θα είχε σημασία αν ήταν μετανάστης. Είναι τραγικό να σε δέρνουν για το χρώμα του δέρματος σου… για ο,τιδήποτε»

Τον ρωτάω τι συμβουλεύει τους συνομηλίκους του: «Θα έλεγα αν τους τύχει κάτι τέτοιο να τρέξουν σε ένα σημείο ασφάλειας. Να αποφύγουν τον καβγά. Ακούγεται δειλό, αλλά είναι το μόνο που μπορούν να κάνουν για την ασφάλεια τους»

«Σκέφτομαι ότι ο γιος μου θα μπορούσε να ήταν στη θέση του Άλκη»

«Ταράζομαι όταν σκέφτομαι, ότι το περιστατικό αυτό έγινε μετά τη δολοφονία του Άλκη στη Θεσσαλονίκη. Αυτό σημαίνει, ότι δεν χαμπαριάζουν τίποτα. Δεν έγινε αυτό το τραγικό γεγονός αφορμή, να υποχωρήσει έστω προσωρινά αυτή η βία» λέει ο πατέρας του Έκτορα, Απόστολος Παπαδημητρίου στο tvxs.

«Στο νοσοκομείο είδαμε άλλα δυο παιδιά σε χειρότερη κατάσταση, ο ένας είχε σπασμένο κεφάλι από γκλομπ. Θα μπορούσε ο γιος μου να ήταν στη θέση τους, ή στη θέση του Άλκη. Ένα παιδί που δεν ασχολείται με τα οπαδικά, που είναι καλλιτέχνης, που δεν προκαλεί. Και να λέμε, ευτυχώς που ζει! Είναι σοκ να σου επιτίθενται πέντε άτομα και να σε ξυλοκοπούν».

Τον ρωτάω, αν έχει ακούσει για άλλα τέτοια περιστατικά στην περιοχή: «Εχω τρία παιδιά. Αυτό που γνωρίζω από τους φίλους που έχουν οι κόρες μου, είναι ότι όλα τα αγόρια φίλοι τους, έχουν φάει ξύλο. Τα τελευταία χρόνια ξαφνικά ξεκίνησε αυτή η κατάσταση. Λέγαμε ότι το παιδί μας είναι ένα παιδί που κάνει πίσω ευτυχώς , αλλά και που έκανε πίσω, τον κυνήγησαν, του πέταξαν πέτρες, τον έστειλαν στο νοσοκομείο! Τι να κάνω τους αστυνομικούς στη Φιλοσοφική σχολή, όταν υπάρχουν τέτοιες ομάδες έξω και δεν αισθανόμαστε ασφαλείς στις γειτονιές μας;».