Ένα από τα πιο παράξενα επεισόδια πειρατείας σε ανοιχτή θάλασσα οδήγησε δύο δημοσιογράφους του Bloomberg να κάνουν την έρευνά τους βιβλίο.

Την υπόθεση θα τη ζήλευε κάθε σεναριογράφος. Μια πειρατεία, μια πυρκαγιά στη μέση του πελάγους, μια ανεξιχνίαστη δολοφονία αστυνομικού που ερευνούσε την υπόθεση, πολλές δίκες και στο βάθος ένα σύστημα διαπλοκής ανάμεσα σε ασφαλιστικές εταιρείες, ναυτιλιακές  και διάφορα λόμπι στο Λονδίνο.

Ένα από τα κεντρικά πρόσωπα του θρίλερ, ο νέος πρόεδρος της ΆΕΚ Μάριος Ηλιόπουλος.

Όταν η πειρατεία αμφισβητήθηκε

Το γιγαντιαίο πετρελαιοφόρο Brillante Virtuoso που μετέφερε 1 εκατ. βαρέλια πετρελαίου από το Κερτς της Ουκρανίας στην Κίνα, δέχθηκε επίθεση από ομάδα ενόπλων τον Ιούλιο του 2011 καθώς διέσχιζε τον Κόλπο του Άντεν, όπου εκείνη την εποχή επιχειρούσαν Σομαλοί πειρατές.

Οι επιτιθέμενοι ανέβηκαν στο πλοίο και, αφού το πλήρωμα το εγκατέλειψε, κατάλαβαν ότι το Brillante Virtuoso  είχε πάρει φωτιά. Το περιστατικό είχε σαν αποτέλεσμα μια κοινοπραξία βρετανικών και αμερικανικών ασφαλιστικών εταιρειών να καλείται να πληρώσει σχεδόν 77 εκατομμύρια δολάρια στον Μάριο Ηλιόπουλο, τον  Έλληνα επιχειρηματία που ήταν ιδιοκτήτης του πλοίου.

Δεδομένης της θέσης του πλοίου στην άκρη της περιοχής που περιπολούσαν τότε οι Σομαλοί πειρατές, δεν υπήρξε αρχικά μεγάλη αμφισβήτηση στο αφήγημα ότι το περιστατικό ήταν πειρατική επίθεση. Έμοιαζε τυχαίο το γεγονός ότι οι επιτιθέμενοι, σε αντίθεση με άλλους πειρατές, έβαλαν φωτιά στο πλοίο.

Το αφήγημα της πειρατείας όμως τέθηκε υπό αμφισβήτηση αργότερα, όταν ο Ντέιβιντ Μόκετ, ένας Βρετανός επιθεωρητής που ζούσε στο Άντεν, απέκτησε πρόσβαση στο πλοίο. Αγωνίστηκε να ταιριάξει τα στοιχεία που βρήκε σε αυτό με την ιστορία που είχε ειπωθεί στους ασφαλιστές.

Η ιστορία έγινε πολύ πιο σκοτεινή όταν, δύο εβδομάδες μετά το αρχικό περιστατικό, ο Μόκετ που ερευνούσε την υπόθεση, σκοτώθηκε από έκρηξη στο αυτοκίνητό του.

Σύμφωνα με την Εβδομαδιαία Εκθεση Πειρατείας (Ιούλιος 2011) του Άντριου Μβανγκούρα, επικεφαλής της Ναυτικής Ένωσης με έδρα τη Σομαλία και διαπραγματευτή μεταξύ των πειρατών και των ιδιοκτητών πλοίων στα ανοικτά των ακτών της Αφρικής, δεν βρέθηκε κάποιο στοιχείο που να αποδεικνύει ότι το πλοίο και το εύφλεκτο φορτίο του επλήγησαν από ρουκέτα RPG ή πυρά μικρότερων όπλων. Αντίθετα η πλευρά του Έλληνα εφοπλιστή υποστηρίζει ότι το πλοίο ελέγχθηκε από πέντε πραγματογνώμονες στο Ντουμπάι, όπου μεταφέρθηκε, οι οποίοι βρήκαν σημάδια από σφαίρες, ενώ όσον αφορά στην έκρηξη, το συμπέρασμα που έβγαλαν, σύμφωνα πάντα με την πλευρά του κ. Ηλιόπουλου, είναι ότι η έκρηξη προκλήθηκε από μηχανισμό που προερχόταν από εξωγενείς παράγοντες.

Ο ίδιος ο επιχειρηματίας δήλωνε ότι όλα αυτά είναι τεχνάσματα της ασφαλιστικής προκειμένου να αποφύγει να καταβάλει την  αποζημίωση των 77 εκατ. δολαρίων.

Ωστόσο, όπως έγραφε το Insurance Daily News τον Απρίλιο του 2016, σεβόμενος την έρευνα της Δικαιοσύνης, αποφεύγει να αποκαλύψει στοιχεία της δικογραφίας, η οποία, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, τον δικαιώνουν πλήρως.

Η δίκη

Οι ασφαλιστές και ο Ηλιόπουλος κατέληξαν σε μια δύσκολη δικαστική διαμάχη, με την κάθε πλευρά να κατηγορεί την άλλη για παράβαση του νόμου.

Η βρετανική αστυνομία είχε συλλάβει τον Ηλιόπουλο ως ύποπτο για απάτη- ο ίδιος αρνήθηκε το αδίκημα και δεν του απαγγέλθηκαν ποτέ κατηγορίες. «Εν τω μεταξύ, οι ασφαλιστές είχαν προσλάβει μια ομάδα ένοπλων σωματοφυλάκων για έναν από τους δικηγόρους τους στην Ελλάδα, ο οποίος είχε προειδοποιηθεί ότι ήταν “σημαδεμένος για εξόντωση”» γράφουν στο βιβλίο τους οι δημοσιογράφοι του Bloomberg Matthew Campbell και Kit Chellel με τον τίτλο «Dead in the Water».

Οι δημοσιογράφοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι «ενορχηστρωτής» των γεγονότων που οδήγησαν στην απώλεια του πλοίου ήταν ο Μάριος Ηλιόπουλος, ιδιοκτήτης του πλοίου με έδρα την Αθήνα. Ο Ηλιόπουλος, όπως έγραψε ο δικαστής, είχε κίνητρο να θέλει το πλοίο να υποστεί πυρκαγιά για να λύσει τις «σοβαρές οικονομικές δυσκολίες» που αντιμετώπιζαν οι εταιρείες του.

Ο Ηλιόπουλος σε προηγούμενη δικαστική ακρόαση όμως,  είχε αρνηθεί οργισμένος τη συμμετοχή του σε οποιαδήποτε τέτοια συνωμοσία.

Το υπόλοιπο του βιβλίου αφηγείται τις πολλαπλές διαμάχες ανάμεσα στις  νομικές ομάδες που εκπροσωπούν τα διάφορα μέρη που ασφάλισαν το Brillante Virtuoso, καθώς έρχονται αντιμέτωπες με ολοένα και περισσότερες αποδείξεις ότι το περιστατικό ήταν απάτη.

Πολλές από τις διαφωνίες περιστρέφονται γύρω από μια εντυπωσιακή αστική υπόθεση που εκδικάστηκε στα Βασιλικά Δικαστήρια του Λονδίνου μεταξύ Φεβρουαρίου και Ιουλίου 2019.

Στην υπόθεση, ο κ. Justice Teare εξέτασε κατά πόσον η αιτία της πυρκαγιάς απάλλαξε τις διάφορες ασφαλιστικές εταιρείες και τα σχήματα κοινοπραξίας  Lloyd’s του Λονδίνου που είχαν ασφαλίσει το πλοίο από το να πληρώσουν στους ιδιοκτήτες του πλοίου ή στην Τράπεζα Πειραιώς, η οποία το είχε χρηματοδοτήσει. «Οι προφανείς δράστες της απάτης έλαβαν δεκάδες εκατομμύρια δολάρια, τα οποία δεν υπάρχει καμία προοπτική να χάσουν» διαπιστώνουν οι δημοσιογράφοι.

Η ηθική αποζημίωση για τη χήρα Μόκετ και τα σκάνδαλα που ανέδειξε η υπόθεση

Η μόνη ικανοποίηση για τη χήρα του Ντέιβιντ Μόκετ ήταν ότι ο δικαστής στη μακρόχρονη δικαστική υπόθεση τάχθηκε υπέρ της εκτίμησης του συζύγου της για το τι συνέβη.

Όπως σημειώνουν οι Financial Times, η ικανοποίηση αυτή της δόθηκε χάρη στην επιμονή του Richard Veale και του Michael Conner, δύο πρώην αστυνομικών που προσλήφθηκαν για να ερευνήσουν τις συνθήκες γύρω από την πυρκαγιά.

Με τη σειρά τους έλαβαν  βοήθεια από τον Allan Marquez, μέλος του πληρώματος του Brillante Virtuoso, και τον Δημήτριο Πλακάκη, μάρτυρα.

«Ο Ηλιόπουλος συνεχίζει να δραστηριοποιείται στην παγκόσμια ναυτιλιακή βιομηχανία, προφανώς ανεμπόδιστος από τη δικαστική απόφαση ότι κατέστρεψε σκόπιμα ένα από τα δικά του πλοία» σημειώνει η εφημερίδα.

Η ιστορία, ωστόσο, έχει να κάνει με πολύ περισσότερα από το πώς το πλοίο έπιασε φωτιά, και οι Campbell και Chellel αφηγούνται αυτή την ιστορία για να αναδείξουν τη διάβρωση των θεσμών στη Μεγάλη Βρετανία που αφήνει στο απυρόβλητο ολιγάρχες, προερχόμενους κυρίως από τη Ρωσία.