Έχουν νόημα σήμερα οι μαθητικές παρελάσεις στις εθνικές επετείους; Συμβάλλουν στη σφυρηλάτηση εθνικού φρονήματος και υπερηφάνειας των μαθητών; Βοηθούν στην ενίσχυση της ιστορικής γνώσης; Του Βασίλη Ιγνατιάδη.

Οχι» απαντούν δύο στους τρεις φοιτητές της Παιδαγωγικής Σχολής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας που ρωτήθηκαν στο πλαίσιο διδακτορικής διατριβής της εκπαιδευτικού Β. Γκόλια, με θέμα τον ρόλο των εθνικών επετείων στην εθνική και πολιτική διαπαιδαγώγηση στο δημοτικό σχολείο.

Οι 200 φοιτητές κλήθηκαν πρόσφατα να γράψουν ένα κείμενο υπό τον γενικό τίτλο «Παρελάσεις», με ελεύθερο περιεχόμενο. Στην πλειονότητά τους εξέφρασαν έντονες επιφυλάξεις για τον ρόλο και τη χρησιμότητα των μαθητικών παρελάσεων, αποτυπώνοντας στο χαρτί το πώς οι ίδιοι τις έβλεπαν στην πρόσφατη μαθητική τους ζωή.

«Ευκαιρία αργίας για μαθητές και εκπαιδευτικούς», «χάσιμο χρόνου», «μέσο επίδειξης», «πολύχρωμο πανηγύρι», «άσκοπη οχλαγωγία», «αφορμή για πρωινό καφέ» είναι ορισμένοι από τους χαρακτηρισμούς των φοιτητών, οι οποίοι περιγράφουν την παρέλαση ως τυπική διαδικασία που δεν συνδέεται με τον λόγο για τον οποίο γίνεται.

Οι μαθητές δεν θέλουν να συμμετάσχουν και όσοι το ζητούν το κάνουν «για να χάσουν διδακτικές ώρες στις δοκιμαστικές πρόβες». Πολλοί από αυτούς, μάλιστα, «δεν γνωρίζουν τίποτα σχετικά με το εορταζόμενο γεγονός».

«Τα κορίτσια φοράνε όλο και πιο κοντές φούστες», «τα αγόρια κοιτάνε ποιος θα είναι πιο τρέντι στην παρέλαση» και «οι περισσότεροι πετάνε στραγάλια και ό,τι άλλο στους παρελαύνοντες» είναι ορισμένες από τις χαρακτηριστικές αναφορές.

Για κάποιους, «οι παρελάσεις εξακολουθούν να γίνονται από τη δύναμη της συνήθειας», ή «επειδή δεν βρέθηκε κάποιος να τις καταργήσει», μην τολμώντας «να τα βάλει με παγιωμένες αξίες».

Ορισμένοι είναι ιδεολογικά αντίθετοι, χαρακτηρίζοντας τις παρελάσεις ως «εθνικιστικά σύμβολα» και «κατάλοιπα της δικτατορίας του Μεταξά», «Τα νέου τύπου αεροσκάφη που παρελαύνουν δεν έκαναν τίποτα για να εμποδίσουν τη σφαγή στο Ιράκ», έγραψε ένας, ενώ για κάποιους «η Ιστορία δεν πρέπει να υπενθυμίζεται μέσω παρελάσεων στρατιωτικού τύπου», αλλά «μέσω σωστής, πραγματικής και αντικειμενικής διδασκαλίας στο σχολείο».

Παράδοση
Οι απόψεις υπέρ των παρελάσεων είναι μειοψηφικές και περιορίζονται στην πλειονότητά τους στην ανάγκη διατήρησής τους ως μέρος της παράδοσης. «Μια παραδοσιακή συνήθεια που πρέπει να τηρηθεί» χαρακτηρίζονται οι παρελάσεις, οι οποίες από άλλους χαρακτηρίζονται ως απαραίτητες και από άλλους ωφέλιμες ή χρήσιμες.

«Αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της Ιστορίας και της κουλτούρας μας», συμβάλλουν στη «διατήρηση και διαιώνιση της εθνικής μας παράδοσης», διατηρούν «αναλλοίωτες στη μνήμη μας τις πράξεις των Ελλήνων ηρώων».

Στοιχεία της έρευνας παρουσιάστηκαν από την επίκουρο καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, Ι. Βαμβακίδου, στο πλαίσιο ημερίδας με θέμα την πολυπολιτισμικότητα που διοργανώθηκε χθες στην Αίθουσα Λόγου και Τέχνης, στον Πύργο της Παιδαγωγικής Σχολής του ΑΠΘ.

Η κ. Βαμβακίδου παρουσίασε πρόταση να αναπτυχθούν κοινές πρωτοβουλίες δασκάλων και μαθητών για συνεορτασμό και αποτίμηση ιστορικών γεγονότων από μια άλλη σκοπιά, ενάντια στη στενά καθοδηγούμενη μονοπολιτισμική κατεύθυνση, όπως είπε.

Το άρθρο του Βασίλη Ιγνατιάδη δημοσιεύθηκε στο Έθνος, της 19/03/2010

Διαβάστε επίσης: Το TV Χωρίς Σύνορα κηρύσσει την έναρξη εκστρατείας με στόχο ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ.