Τις αλλαγές στο Λύκειο σχολιάζει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού ΑΕΙ (ΠΟΣΔΕΠ) κάνοντας λόγο για εκπαίδευση μειωμένου κόστους και παραπαιδείας, ενώ ασκεί κριτική για την επιλογή να διατηρηθούν τα Θρησκευτικά, αλλά να συμπεριληφθούν στα υποχρεωτικά μαθήματα οι Τέχνες και ο Πολιτισμός. Την ίδια στιγμή, ο Πανελλήνιος Σύλλογος Καθηγητών Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας μιλά για ένα Λύκειο με υποβάθμιση, έως κατάργηση, των ξένων γλωσσών.

Ads

Η ΠΟΣΔΕΠ τονίζει ότι οι αλλαγές στο Λύκειο «μαρτυρούν την έλλειψη επιστημονικά τεκμηριωμένου σχεδίου», ενώ «είναι παράδειγμα υλοποίησης εκπαιδευτικών αλλαγών όχι απλά με ελάχιστο κόστος αλλά με μεγάλη μείωση των απαιτούμενων δαπανών». Οι πανεπιστημιακοί επισημαίνουν την «επιστροφή σε επιλογές και προτάσεις του παρελθόντος, οι οποίες έχουν οδηγήσει στη σημερινή υποβάθμιση του Λυκείου ως αυτόνομης μορφωτικής βαθμίδας». Συγκεκριμένα, αναφέρουν ότι «η επιστροφή στο μοντέλο των τεσσάρων εξεταζόμενων μαθημάτων, σε συνδυασμό με την έλλειψη ουσιαστικών αλλαγών στα αναλυτικά προγράμματα και στο διδακτικό υλικό, θα οδηγήσει στη διαιώνιση της λειτουργίας του Λυκείου ως πεδίου εξεταστικού ανταγωνισμού και ως προθαλάμου εισαγωγής στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα με προφανή τη διόγκωση της παραπαιδείας».

Παράλληλα, προσθέτουν, «θετικές παράμετροι των προτάσεων αυτών, όπως ο καθορισμός συντελεστών στα εξεταζόμενα μαθήματα από τα ΑΕΙ, ή η ένταξη της επιστημονικής εργασίας στο Λύκειο, υπονομεύονται από την απουσία προσδιορισμού των κριτηρίων πρόσβασης στα ΑΕΙ η πρώτη, και από την έλλειψη σχεδιασμού επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών που θα κληθούν να υλοποιήσουν τις αλλαγές αυτές, η δεύτερη. Είναι προφανές ότι χωρίς την απαραίτητη επιμόρφωση με στόχο την αλλαγή των διδακτικών μεθοδολογιών και πρακτικών δεν υπάρχει δυνατότητα εισαγωγής της επιστημονικής εργασίας στο Λύκειο».

Τέλος, τονίζουν ότι «απογοητευτικό για την πολιτική του Υπουργείου είναι το είδος του πολίτη που επιθυμεί να διαμορφώσει, όπως προφαίνεται από τη διατήρηση του μαθήματος των Θρησκευτικών στο Λύκειο, και μάλιστα όσες ώρες και το μάθημα της Ιστορίας, την ίδια στιγμή που δεν συμπεριλαμβάνεται στα «υποχρεωτικά» η ενασχόληση των νέων με τις τέχνες και τον πολιτισμό».

Στο μεταξύ, ο Πανελλήνιος Σύλλογος Καθηγητών Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας υπογραμμίζει ότι στον Νέο Λύκειο υποβαθμίζονται, έως καταργούνται οι ξένες γλώσσες, ενώ παράλληλα το υπουργείο προσέλαβε μόλις λίγο πριν την Πρωταπριλιά «8 αναπληρωτές Ιταλικών (52 συνολικά μέσα στον Μάρτιο, ενώ οι ανάγκες ήταν γνωστές από την αρχή του σχολικού έτους), για να καλύψουν τα εναπομείναντα κενά».

Ο Σύλλογος σημειώνει ότι η υπουργός Παιδείας, σε ερώτηση στη Βουλή γιατί «πνίγει» τα Ιταλικά και τα Ισπανικά στα σχολεία, η απάντηση ήταν ότι τελικά τα παιδιά δεν μαθαίνουν ξένες γλώσσες στο σχολείο και πρέπει να αξιοποιηθεί σωστά το ανθρώπινο δυναμικό της εκπαίδευσης. «Δηλαδή, αφού έτσι κι αλλιώς το δημόσιο σχολείο είναι μπάχαλο (και έτσι θα μείνει), ας μη βάλουμε κι άλλους μόνιμους καθηγητές και διογκωθεί περαιτέρω το δημόσιο έλλειμμα… Τα παιδιά; Ποια παιδιά; Τα παιδιά θα κάνουν ό,τι μας βολεύει, θα ενταχθούν και αυτά στη λογική του μνημονίου, αφού έτσι κι αλλιώς θα βγούνε αμόρφωτα ό,τι και να επιλέξουν στο σχολείο…», σχολιάζουν οι καθηγητές, οι οποίο προσθέτουν ότι «το θέμα μας έχει ξεφύγει πλέον από το κλαδικό και το αίτημά μας για πραγματική κάλυψη των κενών δεν είναι σε καμία περίπτωση συντεχνιακό, αφού στη συγκεκριμένη περίπτωση αποκλείεται με ημιπαράνομες διαδικασίες ένα μάθημα που συγκεκριμένες ανάγκες και πολιτικές το ενέταξαν στη δημόσια εκπαίδευση, ενώ ταυτόχρονα θίγεται το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής του μαθητή να διδαχθεί τη γλώσσα που επέλεξε, ταιριάζει στις ανάγκες του και πιστεύει ότι θα του φανεί χρήσιμη στο μέλλον».