Συνέντευξη Τύπου πραγματοποιήθηκε σε αίθουσα του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, σχετικά με την υπόθεση του βιασμού και μαστροπείας της 12χρονης στον Κολωνό, έπειτα από πρωτοβουλία της “Επιτροπής Αλληλεγγύης”.

Στη συνέντευξη τύπου συμμετείχαν οι δικηγόροι του ανήλικου κοριτσιού, Ασπασία Ταραχοπούλου και Αντωνία Λεγάκη, ο Γιώργος Νικολαϊδης, ψυχίατρος και επικεφαλής της Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας & Κοινωνικής Πρόνοιας στο Ινστιτούτο Υγείας Παιδιού, ο Θόδωρος Μεγαλοοικονόμου, ψυχολόγος και μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης και η Τατιάνα Χαλικιά, εκπαιδευτικός και, επίσης, μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης.

Ασπασία Ταραχοπούλου: «Μια επιπλέον τιμωρία η απαγόρευση επικοινωνίας του 12χρονου κοριτσιού με τη μητέρα του»

Πρώτη το λόγο πήρε η μία εκ των δικηγόρων της 12χρονης, Ασπασία, Ταραχοπούλου, η οποία τόνισε πως «η απαγόρευση επικοινωνίας του παιδιού με τη μητέρα του, είναι μια επιπλέον τιμωρία για εκείνο».

Ανέφερε, μεταξύ άλλων, πως «μετά από πολλές προσπάθειες δικές μου και της Αντωνίας Λεγάκη, καταφέραμε  να επιτραπεί στο παιδί να δει τη μητέρα του στην τελευταία του κατάθεση αυστηρά για 10 λεπτά, έχει γίνει αίτημα στην εισαγγελία των φυλακών από 17 Μαΐου, έχουμε ζητήσει το λόγο, γιατί το παιδί απαγορεύεται να δει τη μάνα του και να το αιτιολογήσει και μέχρι σήμερα δεν έχουμε καμία απάντηση. Έχουμε κάνει και διάβημα στο Συνήγορο του Πολίτη, ο οποίος έχει κάνει μεγάλες προσπάθειες και πάρα πολλές πιέσεις προς τις φυλακές για να έχει απάντηση».

Πρόσθεσε ότι «από τότε που αποκαλύφθηκε η υπόθεση της σεξουαλικής κακοποίησης του 12χρονου κοριτσιού στον Κολωνό, το κράτος δεν έχει καταφέρει και δεν έχει φροντίσει επαρκώς να στηρίξει το παιδί και την οικογένεια του, ούτε ψυχολογικά ούτε οικονομικά. Εκτός από το ότι έχουν παραβιαστεί όλα τα δικαιώματα του παιδιού όπως προβλέπεται από τη Διεθνή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού που έχει κυρωθεί με νόμο από το ελληνικό κράτος από το 1992, δεν έχει εφαρμοστεί τίποτα».

Σχολιάζοντας τη στάση της Πολιτείας απέναντι στο 12χρονο παιδί, θύμα βιασμού και μαστροπείας, επισήμανε ότι δεν έχουν ληφθεί τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν για τη φροντίδα του παιδιού, ώστε να μπορέσει το παιδί κάποια στιγμή να επανενταχθεί στην κοινωνία, να πάει σχολείο, να μην είναι δακτυλοδεικτούμενο, ενώ αναφέρθηκε και στην κοινοποίηση των προσωπικών του δεδομένων από την πρώην υφυπουργό κοινωνικών υπηρεσιών, Δόμνα Μιχαηλίδου, αφήνοντας το έτσι «απροστάτευτο».

Αντωνία Λεγάκη: «Κρίσιμη μάρτυρας που σχετίζεται και με το κύκλωμα μαστροπείας δεν εκλήθη να καταθέσει»

Παίρνοντας το λόγο η Αντωνία Λεγάκη, επίσης δικηγόρος της 12χρονης, υποστήριξε ότι δεν κλήθηκε κρίσιμη μάρτυρας που σχετίζεται με το κύκλωμα μαστροπείας δεν εκλήθη να καταθέσει. Τόνισε, επίσης ότι η Ελληνική Αστυνομία πρόσφατα ανακοίνωσε «πανηγυρικά» την εξάρθρωση κυκλώματος trafficking, και ένας από τους οίκους ανοχής ήταν εκείνος που κατήγγειλε το παιδί.

«Ο άνθρωπος που είχε τον οίκο ανοχής, ήταν γνωστός στις αρχές και ήδη από τότε που γινόταν η δίκη για την υπόθεση της Ηλιούπολης, στην οποία υπόθεση το εκεί αιχμάλωτο κορίτσι, είχε καταγγείλει τον ίδιο άνθρωπο αλλά ούτε η αστυνομία, ούτε η δικαιοσύνη κάλεσαν τον συγκεκριμένο άνθρωπο έστω για κατάθεση και σήμερα αυτός έχει συλληφθεί, κατηγορείται για διεθνείς απαγωγές γυναικών, αφού είχε αιχμάλωτες τουλάχιστον 50 κοπέλες κυρίως, από την Κολομβία» είπε χαρακτηριστικά.

Αναρωτήθηκε, παράλληλα, «γιατί για άλλη μια φορά η αστυνομία δεν πίστεψε και δεν άκουσε το παιδί, γιατί η ανάκριση δεν άκουσε το παιδί; Γιατί δεν ερευνήθηκαν οι καταγγελίες του παιδιού; Πότε και με ποιο τρόπο η Πολιτεία θα προστατέψει αυτό το παιδί, ώστε όλα τα παιδιά που τυχόν βρίσκονται σε αυτή τη θέση να ενθαρρυνθούν να καταγγείλουν και να μην υπάρχει αυτό το παιδί ως παράδειγμα, ότι όποιος μιλάει αυτό που μπορεί να πάθει είναι να βρίσκεται κάπου μακριά χωρίς μάνα, χωρίς πατέρα, χωρίς οικογένεια και να του επιτίθενται και να ζει υπό το φόβο της επόμενης επίθεσης. Αυτό είναι το μήνυμα της Πολιτείας, ότι τίποτε άλλο δεν θα καταφέρετε αν μιλήσετε».

Η κ. Λεγάκη σημείωσε στη συνέχεια ότι «το πρώτο πράγμα που θα σκεφτόταν κάθε λογικός πολίτης οποιασδήποτε χώρας, όταν ένα παιδί έχει υποστεί τέτοια τραγικά βασανιστήρια για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτω από τη μύτη όλων των αρχών, είναι τι έκανε η πολιτεία τη στιγμή της αποκάλυψης. Πρώτον, η φρούρηση του παιδιού μετά από τεράστιες δικές μας προσπάθειες είχε επιτευχθεί μετά από πολλαπλές προσπάθειες να χτυπηθεί, να σκοτωθεί, να τρομοκρατηθεί, έχει καταστεί διακοσμητική. Όσες φορές αναζητείται ο αστυνομικός σε διάφορες ώρες της ημέρας, άλλοτε είναι άλλοτε δεν είναι. Ο φρουρός μένει στο σπίτι ακόμα και όταν φεύγει από το σπίτι το παιδί»

Όσον αφορά στην απαγόρευση της επικοινωνίας που έχει το παιδί με τη μητέρα του, τόνισε ότι η Πολιτεία έχει καταστήσει το παιδί «ορφανό».

Γιώργος Νικολαΐδης: «Είναι σαν να λέει η Πολιτεία, καλύτερα να το κρατάτε ραμμένο το στόμα σας»

Με τη σειρά του ο ψυχίατρος και επικεφαλής της Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας Ινστιτούτου Υγείας Παιδιού, Γιώργος Νικολαΐδης, υπογράμμισε ότι «ένα παιδί θύμα χρειάζεται πρώτον να αισθανθεί ασφάλεια. Δεν έχει κανένα νόημα να γίνονται διαδικασίες, είτε δικανικές είτε θεραπευτικές, όταν το παιδί νιώθει ότι κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή, τον ενεστώτα χρόνο.

Το σύστημα έχει αποτύχει να παρέχει ένα αίσθημα ασφάλειας από τη στιγμή της αποκάλυψης μέχρι τώρα. Δεύτερον, λέει η θεωρία και η πρακτική σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου, να γίνεται μία και μόνη δικανική συνέντευξη με όλους τους εμπλεκόμενους παρόντες, όσο το δυνατόν συντομότερα στην πρώτη αποκάλυψη του παιδιού και με ένα πρότυπο τρόπο με βάση διεθνή πρωτόκολλα δικανικής συνέντευξης ανηλίκων θυμάτων ή μαρτύρων. Τι έχουμε εδώ; 6 ή 7. Είναι αμέτρητες, πολύωρες και εξαντλητικές πια οι καταθέσεις του παιδιού».

Πρόσθεσε ότι θα έπρεπε να ακολουθηθεί αυτό που λέγεται «επανορθωτική εμπειρία, δηλαδή ένα παιδί θύμα με το που παίρνουμε τη μία και μόνο δικανική συνέντευξη, το πάμε κάπου ώστε να ζήσει την παιδική ηλικία όπως προβλέπεται ότι θα έπρεπε να είναι, όχι μέσα στη βία, μέσα στη θυματοποίηση, μέσα στο φόβο, μέσα στον κίνδυνο. Εδώ τα παραδείγματα δεν είναι λίγα ότι συμβαίνει το αντίθετο. Και τέλος χρειάζεται ένα συνεκτικό θεραπευτικό πρόγραμμα. Το πρόγραμμα πλαισίωσης δεν είναι μόνο μια στεγνή κλινική προσέγγιση. αλλά πρέπει να είναι ένα ολόπλευρο πρόγραμμα που να περιλαμβάνει τις κοινωνικές ανάγκες του παιδιού και της οικογένειας, τις εκπαιδευτικές ανάγκες, τις ανάγκες κοινωνικής επανένταξης του».

Κατέληξε, τέλος, στο ίδιο συμπέρασμα με τις δικηγόρους της 12χρονης, ότι είναι «σαν η Πολιτεία να θέλει να εκπέμψει το μήνυμα στα όποια θύματα, καλύτερα να το κρατάτε ραμμένο το στόμα σας, χειρότερα θα τα κάνετε εάν μιλήσετε. Και αυτό πρέπει να αλλάξει εδώ και τώρα».

Θ. Μεγαλοοικονόμου: «Η οικογένεια είναι πλήρως εγκαταλελειμμένη από το κράτος»

«Η μητέρα είχε φτάσει στο σημείο να κρατάει μόνη της την οικογένεια, να δουλεύει, να τρέχει γύρω γύρω και τελικά φτάνουμε στο σημείο να της λέμε “φταις για την αμέλεια που έδειξες”, ενώ έχει 8 παιδιά, το κάθε ένα με τα δικά του ιδιαίτερα προβλήματα, με ένα σύζυγο ο οποίος ήταν με πολύ σοβαρά προβλήματα, με διπλή διάγνωση, που δεν ήταν σε θέση να βοηθήσει την οικογένεια. Πρόκειται για μια οικογένεια πλήρως εγκαταλελειμμένη από ένα κράτος που ήταν αυτό που, από τη μία οδηγεί τις οικογένειες και ένα μέρος του πληθυσμού στον πάτο της κοινωνίας και από την άλλη οικοδομεί τα δίκτυα της μαστροπείας», τονίζει ο ψυχολόγος και μέλος της επιτροπής αλληλεγγύης Θ. Μεγαλοοικονόμου.

Στη συνέχεια έκανε λόγο για «έναν τελείως διεφθαρμένο κρατικό μηχανισμό» και πως «υπάρχει μια συμμαχία δυνάμεων, αστυνομίας και δικαιοσύνης, και τα πληρώνει η συγκεκριμένη οικογένεια. Κρατάνε τη μητέρα, ενώ έχουν αφήσει πίσω κανονικούς βιαστές, δολοφόνους αστυνομικούς κλπ, με την υποψία να ευθύνεται σε ένα μικρό βαθμό η μητέρα για αμέλεια. Την κρατάει μέσα ακριβώς σε μια λογική να μοιράσει τις ευθύνες ανάμεσα στον Μίχο και τη μητέρα, ότι σε κάποιο βαθμό υπήρχε και μια συνεργασία ανάμεσα τους».

Αναφερόμενος στη σημασία της Επιτροπής Αλληλεγγύης, ο κ. Μεγαλοοικονόμου επισήμανε ότι «αν δεν υπήρχε η βοήθεια που δίνει η επιτροπή αλληλεγγύης, τα χρήματα τα οποία μαζεύει για να ενισχύει την οικογένεια, θα ήταν αδύνατη η στοιχειώδης επιβίωση της».

Τατιάνα Χαλικιά: «Δικαιώθηκαν οι φόβοι της οικογένειας»

Τελευταία μίλησε η Τατιάνα Χαλικιά, εκπαιδευτικός και, επίσης, μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης, η οποία, μεταξύ άλλων, περιέγραψε την πρώτη φορά που οι διοργανωτές της πρώτης πορείας που διεξήχθη μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης, μίλησαν με την οικογένεια.

«Η πρώτη συγκέντρωση καλέστη στις 15 Οκτωβρίου από τη Λαϊκή Συνέλευση και τη φεμινιστική οργάνωση Sabbat με κεντρικά συνθήματα «όχι ανοχή στο σύστημα που γεννά και συγκαλύπτει παιδοβιαστές», «αλληλεγγύη στην επιζήσασα trafficking». Συμμετείχε πλήθος κόσμου, φοιτητικοί σύλλογοι, φεμινιστικές συλλογικότητες, πολιτικές οργανώσεις, δημοτικές κινήσεις και εργατικά σωματεία. Η πορεία διέσχισε τη γειτονιά, καταχειροκροτήθηκε από τα μπαλκόνια και χτυπήθηκε αναίτια από αστυνομικές δυνάμεις ΜΑΤ. Σε αυτή τη συγκέντρωση μέλη της οικογένειας του θύματος, πλησίασαν τους διοργανωτές της πορείας. Εκεί ακούσαμε για πρώτη φορά τη σπαρακτική φωνή ενός από τα παιδιά της οικογένειας: «Θα μας διαλύσουν. Έχουν όλα τα μέσα». Φόβοι που δυστυχώς δικαιώθηκαν».

Τόνισε, επίσης, ότι «παρακολουθήσαμε το επόμενο διάστημα μια μεγάλη μερίδα από τα κανάλια να έχουν στρατοπεδεύσει έξω από το σπίτι της οικογένειας του θύματος και όχι έξω από το σπίτι του κατηγορούμενου για παιδοβιασμό. Να τροφοδοτούν με πιπεράτες λεπτομέρειες, από τις καταθέσεις του παιδιού, το κοινό και να διαπομπεύουν την οικογένεια, μια φτωχή, πολύτεκνη οικογένεια 8 παιδιών, απέναντι σε έναν κατηγορούμενο σε μαστροπεία και βιασμό, επιφανή άντρα της τοπικής κοινωνίας, φωτογραφημένο με ισχυρά πολιτικά πρόσωπα, με εμπλοκή στην τοπική αυτοδιοίκηση, επίτροπο της εκκλησίας».