Ο Γιάννης Στουρνάρας, από την αρχή της θητείας του και κυρίως από την στιγμή που ανέλαβε την διακυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε δείξει καθαρά πώς αντιλαμβάνεται τον ρόλο του – έναν ρόλο που, εξ ορισμού και στην θεσμική του βάση, είναι εκείνος του πολιτικά ουδέτερου επικεφαλής ενός ανεξάρτητου οικονομικού οργανισμού, της Τράπεζας της Ελλάδος.

Σε πλήρη αντίθεση με αυτή την βασική αρχή, ο κ. Στουρνάρας λειτούργησε πάντοτε ως ενεργός πολιτικός – εάν όχι, ενίοτε, και ως… πολιτειακός – παράγοντας: Παρενέβη επανειλημμένα, τόσο δημόσια όσο και παρασκηνιακά, στο κρίσιμο εξάμηνο της διαπραγμάτευσης του 2015, υπονόμευσε σχεδόν ανοιχτά την κυβέρνηση διοχετεύοντας στον συστημικό Τύπο ακόμη και non papers αποδόμησης της κυβέρνησης και της διαπραγματευτικής της γραμμής – προεκλογικά, δε, είχε φθάσει ακόμη και στο σημείο της απόλυτης θεσμικής υπέρβασης και κατάχρησης της θέσης του προτρέποντας τους καταθέτες σε… bank run εν όψει της εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ.

Την ίδια πρακτική ακολούθησε και μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015. Κάθε του έκθεση ως διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας ήταν και μια αμφισβήτηση και υπονόμευση της δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Αμφισβητούσε παγίως και σταθερά τους στόχους και τις προβλέψεις του οικονομικού επιτελείου, προέβλεψε μια ντουζίνα φορές ότι δεν θα πιαστούν οι στόχοι για τα πλεονάσματα κι άλλες τόσες φορές διαψεύστηκε, προεξόφλησε επανειλημμένα το «τέταρτο Μνημόνιο» που δεν ήρθε ποτέ, και ως βασιλικότερος ακόμη και του Σόιμπλε υποστήριξε σθεναρά – σχεδόν μόνος έναντι όλης της ευρωπαϊκής ηγεσίας – την προσφυγή σε πιστοληπτική γραμμή στήριξης αντί της «καθαρής εξόδου» από το Μνημόνιο για να ακυρωθεί και να διαψευστεί, για μια ακόμη φορά, εκ του αποτελέσματος.

Καμία διάψευση όμως δεν τον πτόησε – παρέμεινε σημαιοφόρος του «αντιΣΥΡΙΖαϊκού αγώνα» ακόμη και μετά την εκλογική νίκη της ΝΔ τον περασμένο Ιούλιο. Και εσχάτως θυμήθηκε ξανά και το «δράμα του 2015». Εμφανίστηκε μαζί με τον γνωστό υπασπιστή του Σόιμπλε, τον Τόμας Βίζερ, για να διακηρύξει ότι το 2015 η κυβέρνηση Τσίπρα «έπαιξε την χώρα στα ζάρια» και να… ξανα-αποκαλύψει τα όσα έχουν χιλιοειπωθεί και γραφτεί από το 2016 στο γνωστό βιβλίο για τον Φρανσουά Ολάντ περί αιτήματος της ελληνικής κυβέρνησης να κόψει δραχμές στα νομισματοκοπεία της Ρωσίας.

Όχι περιέργως, η νέα αυτή υπερδραστηριότητά του συμπίπτει με την μάχη που λέγεται ότι δίνει το τελευταίο διάστημα για την ανανέωση της θητείας του στην ηγεσία της κεντρικής τράπεζας, την οποία ο νυν πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεν φέρεται να του έχει διασφαλίσει – τουλάχιστον όχι ακόμη. Και μάλλον είναι προφανές πως σε αυτή την μάχη δεν τον βοηθά η αποκάλυψη – βόμβα του εισαγγελικού εγγράφου που τον φέρει να εκβίαζε ευθέως τον, τότε προστατευόμενο μάρτυρα, Νίκο Μανιαδάκη για το σκάνδαλο της Novartis.

Με βάση το έγγραφο, ο Γιάννης Στουρνάρας φέρεται να λέει, περίπου πριν από έναν χρόνο, στον Νίκο Μανιαδάκη πως όταν αλλάξει η κυβέρνηση ο ίδιος, μαζί με άλλα δύο πολιτικά πρόσωπα, είχαν αποφασίσει «να τσακίσουν» και τους μάρτυρες και τους εισαγγελείς που ερευνούν την υπόθεση Novartis.

Ως γνωστό, για την αποκάλυψη έχει ήδη κινηθεί εισαγγελική έρευνα – έως ότου όμως αποδειχθούν ή όχι τα καταγγελλόμενα υπάρχουν δύο βαριές σκιές πάνω από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας: Οι υπόνοιες πως είτε εκβίαζε προστατευόμενο μάρτυρα όντας ο ίδος τότε ελεγχόμενος για την Novartis, είτε βρισκόταν σε συμφωνία μαζί του για να εκφοβίσει τους εισαγγελείς.

Πρόκειται για δύο σκιές που δεν συμβάλουν στην υπέρ πάντων προσπάθειά του Γιάννη Στουρνάρα για μια δεύτερη θητεία στην Τράπεζα της Ελλάδος. Εξ ου ενδεχομένως και η οργισμένη μακροσκελής απάντησή του και επιχείρηση αποδόμησης των καταγγελιών μέσα από μια ανακοίνωση που – καταφανώς αντιθεσμικά αφού αφορά προσωπική του υπόθεση – αναρτήθηκε και στο επίσημο site της κεντρικής τράπεζας. Εξ ου επίσης και η νέα εξώφθαλμη θεσμική παρέκκλιση με τον χαρακτηρισμό «καθεστώς» που αποδίδει στην προηγούμενη, δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, μέσα από την ίδια ανακοίνωση.

Μπορεί η πρακτική αυτή να μην προκαλεί έκπληξη με δεδομένα τα έως τώρα έργα και ημέρες Στουρνάρα. Μπορεί όμως να αποτελούν και μια καλή αφορμή για τον Κυριάκο Μητσοτάκη να ξανασκεφτεί εάν πρέπει και ποια πολιτικά συμφέροντα θα εξυπηρετούσε η διατήρηση και ανανέωση του «καθεστώτος Στουρνάρα» στην ηγεσία της Τράπεζας της Ελλάδος. Ενός «καθεστώτος» που, πέραν των άλλων, λειτουργεί «σαν τον πιο ακραίο κομματάρχη της κυβέρνησης Σαμαρά», όπως δήλωσε από την Κρήτη και ο Αλέξης Τσίπρας…