Η υποψηφιότητα Σακελλαροπούλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας είναι μια υποψηφιότητα πολιτικά ασφαλής. Δίνει στον Κυριάκο Μητσοτάκη την δυνατότητα να μιλά για κομματική υπέρβαση και ταυτόχρονα του ανοίγει δίοδο εσωκομματικής απεμπλοκής.

Εάν επέλεγε Παυλόπουλο – που δεν θα τον επέλεγε ποτέ – θα απασφάλιζαν οι «σαμαρικοί», θα εξεγείρετο το ένα τρίτο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ  και θα έκλεινε οριστικά η πόρτα του ΚΙΝΑΛ. Εάν επέλεγε Σαμαρά ή Βενιζέλο θα έβγαιναν στο αντάρτικο οι καραμανλικοί. Εάν πρότεινε πολιτικό πρόσωπο από την κεντροαριστερά θα ξεσήκωνε την ίδια την παράταξή του, εάν πρότεινε αμιγώς δεξιό θα αναγκαζόταν να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας μόνον με 158 – ή και λιγότερες – ψήφους.

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου δεν είναι τίποτα από όλα αυτά, άρα μπορεί να κρατήσει άπαντες ικανοποιημένους – ή τουλάχιστον, σιωπηλά δυσαρεστημένους. Δεν έχει κομματική ταυτότητα, έχει προοδευτικό αξιακό στίγμα, και η έως τώρα διαδρομή της την καθιστά ενδιαφέρουσα ως πιθανό πόλο συναίνεσης. Είναι δικαστής αλλά όσοι την γνωρίζουν ορκίζονται  – γελώντας – πως δεν είναι, και ποτέ δεν θα γίνει, σίκουελ του Σαρτζετάκη. Δεν είναι πολιτικό πρόσωπο με εμπειρία σε χειρισμούς δύσκολων εθνικών θεμάτων αλλά αυτό μπορεί να γίνει το προσωπικό της στοίχημα. Κι επίσης όσοι την γνωρίζουν, άλλωστε, λένε πως είναι πολιτικό ον, με άρτια επιστημονική κατάρτιση.

Συν τοις άλλοις, είναι μια υποψηφιότητα που, κατά την ανάγνωση της ΝΔ τουλάχιστον, μπορεί να «στριμώξει» τον ΣΥΡΙΖΑ: Το υπουργικό συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκείνο που τον Οκτώβριο του 2018 είχε εγκρίνει ομόφωνα τον ορισμό της στην θέση της προέδρου του ΣτΕ μετά από πρόταση του τότε υπουργού Δικαιοσύνης, και νυν διευθυντή του Γραφείου του Αλέξη Τσίπρα, Μιχάλη Καλογήρου. Παρεμπιπτόντως, η ΝΔ δεν είχε προκρίνει τότε την κυρία Σακελλαροπούλου, προτείνοντας για πρόεδρο του ΣτΕ τον Αθανάσιο Ράντο, αυτό όμως δεν αναιρεί την δυσκολία που θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ να εξηγήσει μια ενδεχόμενη απόρριψη της υποψηφιότητάς της σήμερα.

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου θα μπορούσε να είναι και μια υποψηφιότητα πολιτικής ωριμότητας εάν δεν την αδικούσε το timing και ο τρόπος της ανακοίνωσής της. Είναι ατυχές ότι η ανακοίνωση της πρώτης στην ιστορία γυναικείας υποψηφιότητας για την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας έγινε εν είδει επικοινωνιακού αντιπερισπασμού και με στόχο την αλλαγή της πολιτικής ατζέντας.

Εως προχθές ο σχεδιασμός του Μαξίμου προέβλεπε ότι η – ειλημμένη – απόφαση του πρωθυπουργού θα ανακοινωνόταν στις αρχές τις επόμενης εβδομάδας, πιθανότατα την Τρίτη στην συνεδρίαση της Κ.Ο. της ΝΔ. Όλα όμως άλλαξαν χθες και αποφασίστηκε το εσπευσμένο διάγγελμα Μητσοτάκη, υπό το βάρος  του διπλωματικού τραγέλαφου ως προς την διάσκεψη του Βερολίνου και της επανίδρυσης του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής μετά το αδιέξοδο στην διαχείριση του προσφυγικού.

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου ξεκίνησε την πορεία της προς το Προεδρικό Μέγαρο με αφετηρία τις 180 ψήφους και αυξητικές τάσεις. Πλέον όπως όλα δείχνουν ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπερψηφίσει, μετά και τη συνεδρίαση που έγινε για το θέμα στην Κουμουνδούρου. Ήδη από χθες το βράδυ κύκλοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης σημείωναν πως «ως πρόσωπο» η Κατερίνα Σακελλαροπούλου έχει «θετικά στοιχεία», ενώ το ζήτημα «θα αντιμετωπιστεί με όρους σοβαρότητας και θεσμικής υπευθυνότητας».

Επίσης η υπερψήφιση από το ΚΙΝΑΛ θεωρείται επίσης δεδομένη. Η τελική απόφαση θα ληφθεί το μεσημέρι στην συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. «Μίλησα με την πρόεδρο, είμαστε θετικοί», δήλωνε χθες το βράδυ ο Ανδρέας Λοβέρδος, ενώ στελέχη κοντά στην Φώφη Γεννηματά έλεγαν πως η Χαριλάου Τρικούπη «δεν βλέπει αρνητικά» την υποψηφιότητα Σακελλαροπούλου καθώς ανταποκρίνεται σε «αρκετές από τις προϋποθέσεις» που έθετε το κόμμα.