Να δοθεί άσυλο και να μην απελαθεί η οικογένεια μαθητή κουρδικής καταγωγής ζητούν με ανοιχτή επιστολή τους η διεύθυνση και οι εκπαιδευτικοί του 2ου Ειδικού Σχολείου Ιωαννίνων.

Όπως τονίζεται στην ανακοίνωση ο μαθητής Ζ. είναι ένα από τα πέντε παιδιά ηλικίας 1-15 ετών της οικογένειας που ήρθαν ως πρόσφυγες-αιτούμενοι άσυλο πριν από δυόμισι περίπου χρόνια στη χώρα.

Η οικογένεια ήρθε από το Dohuk που βρίσκεται στο Βόρειο Ιράκ, περιοχή όπου συνεχίζονται ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ τουρκικών δυνάμεων και PKK. Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υποστήριξης για το Άσυλο (European Asylum Support Office) χαρακτηρίζει το Dohuk ως μια ασταθή περιοχή για την ασφάλεια των κατοίκων, μιας και έχει διαιρεθεί σε έξι περιοχές με αντίπαλες ομάδες ελέγχου. Κύρια πληθυσμιακή ομάδα της περιοχής, είναι Κούρδοι.

Όπως σημειώνεται στην ίδια επιστολή, ο μικρός μαθητής έχει διαγνωσθεί με αυτισμό, γεγονός που έπαιξε ρόλο και στην απόφαση της οικογένειάς για να μεταναστεύσει.

«Όταν πρωτοήρθε στο σχολείο, είδαμε ένα φοβισμένο παιδί που τρόμαζε ακόμη και με τα πουλιά που πετούσαν στην αυλή του σχολείου. Χάρη στο εξατομικευμένο-δομημένο πρόγραμμα που εφάρμοσε το σχολείο και στη συνολική υποστήριξη που παρείχε στον ίδιο και την οικογένειά του, ο μαθητής έκανε άλματα ως προς την εκπαίδευση και κοινωνικοποίησή του. Σήμερα είναι ένα χαρούμενο παιδί που μιλάει και συνεννοείται στα ελληνικά, ενώ ο ένας αδελφός του φοιτά στο συστεγαζόμενο διαπολιτισμικό σχολείο», αναφέρεται στην ανοιχτή επιστολή.

«Από την πρώτη στιγμή που ο μαθητής εγγράφηκε στο σχολείο μας, είχαμε άριστη συνεργασία με την οικογένεια, καθώς πρόκειται για ευγενικούς, προσιτούς, χαμογελαστούς ανθρώπους, με μεγάλο ενδιαφέρον για την ανατροφή και τη μόρφωση των παιδιών τους, με εκτίμηση στη χώρα που τους φιλοξενεί σήμερα».

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με τους εκπαιδευτικούς, παρά το γεγονός ότι ο πατέρας της οικογένειας εργάζεται ως οικοδόμος δεν παραχωρήθηκε άσυλο στην οικογένεια με τις αρχές να τους ζητούν να αφήσουν το σπίτι που διαμένουν (είχε παραχωρηθεί από τη ΜΚΟ INTERSOS) και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Τέλος, οι εκπαιδευτικοί ζητούν από την πολιτεία «να εκτιμηθεί η ιδιαίτερη κατάσταση της οικογένειας που δίνει έναν τιτάνιο αγώνα για την υποστήριξη του Ζ.», ενώ καλούν το Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων, το Σλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και την ΕΛΜΕ Ιωαννίνων, να συνταχθούν με το αίτημα να μην απελαθεί η οικογένεια και να τους δοθεί άσυλο.

Η επιστολή των εκπαιδευτικών:

«Στο 2ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο φοιτά ένας μαθητής Κουρδικής καταγωγής, ο Ζ. Είναι ένα από τα παιδιά μιας 7/μελούς οικογένειας (2 γονείς και 5 παιδιά ηλικίας 1 έως 15 ετών) που ήρθαν ως πρόσφυγες-αιτούμενοι άσυλο πριν δυόμισι περίπου χρόνια στη χώρα μας. Η πατρίδα τους το Dohuk βρίσκεται στο Βόρειο Ιράκ. Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Γραφείο Υποστήριξης Ασύλου «κατά τη διάρκεια του 2019 και του 2020, η κατάσταση ασφαλείας στις βόρειες παραμεθόριες περιοχές του Dohuk Governorate επιδεινώθηκε λόγω τουρκικών και PKK δραστηριοτήτων… Η Τουρκία έχει δημιουργήσει στρατιωτικές βάσεις στο Ντόχουκ για να στοχεύσει στα οχυρά του PKK. Αναφέρθηκαν αεροπορικές επιδρομές, επίγειες επιθέσεις και βομβαρδισμούς που στοχεύουν χωριά και παραμεθόριες περιοχές στο KRI όπου φέρεται να υπήρχαν στοιχεία PKK. Αυτές οι επιθέσεις επηρέασαν μη στρατιωτικές περιοχές και οδήγησαν σε εκκένωση χωριών. Η Ιρακινή Δύναμη Συνοριακής Φρουράς 1 δημιούργησε βάσεις για την κλιμάκωση της κατάστασης μεταξύ της Τουρκίας και του ΡΚΚ και για την αποτροπή απώλειας αμάχων. Άλλες ένοπλες ομάδες, συμπεριλαμβανομένων Κουρδικών αντάρτων, αναφέρθηκαν επίσης να λειτουργούν στο Κυβερνείο του Ντόχουκ. Η εγκληματικότητα, οι αστικές αναταραχές και το διασταυρούμενο λαθρεμπόριο αποτελούν περιορισμένη αλλά επίμονη απειλή για την ασφάλεια. Καταγράφηκαν επίσης διαμαρτυρίες ενάντια σε τουρκικές αεροπορικές επιθέσεις…» Αυτή η κατάσταση, ανάγκασε την οικογένεια να πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς και να βρει ένα ήσυχο και ασφαλές λιμάνι στον τόπο μας.

Ο μαθητής μας ο Ζ., έχει διαγνωσθεί με αυτισμό (ΚΕΣΥ) και η κατάσταση της υγείας του ήταν ο δεύτερος βασικός παράγοντας (μετά τον πόλεμο) που ανάγκασε τη οικογένεια να ξεριζωθεί από την πατρίδα της. Όταν πρωτοήρθε στο σχολείο, είδαμε ένα φοβισμένο παιδί που τρόμαζε ακόμη και με τα πουλιά που πετούσαν στην αυλή του σχολείου. Χάρη στο εξατομικευμένο-δομημένο πρόγραμμα που εφάρμοσε το σχολείο και στη συνολική υποστήριξη που παρείχε στον ίδιο και την οικογένειά του, ο μαθητής έκανε άλματα ως προς την εκπαίδευση και κοινωνικοποίησή του. Σήμερα είναι ένα χαρούμενο παιδί που μιλάει και συνεννοείται στα Ελληνικά, ενώ ο ένας αδελφός του φοιτά στο συστεγαζόμενο διαπολιτισμικό σχολείο.

Από την πρώτη στιγμή που ο μαθητής εγγράφηκε στο σχολείο μας, είχαμε άριστη συνεργασία με την οικογένεια, καθώς πρόκειται για ευγενικούς, προσιτούς, χαμογελαστούς ανθρώπους, με μεγάλο ενδιαφέρον για την ανατροφή και τη μόρφωση των παιδιών τους, με εκτίμηση στη χώρα που τους φιλοξενεί σήμερα. Ο πατέρας, από την πρώτη στιγμή αναζήτησε εργασία και δουλεύει ανελλιπώς. Σήμερα απασχολείται ως εργάτης σε οικοδομές.

Πριν λίγες μέρες πληροφορηθήκαμε με έκπληξη, ότι σύμφωνα με δικαστήριο που έγινε πριν λίγο καιρό, δεν παραχωρήθηκε άσυλο στην οικογένεια και τους ζητήθηκε μέχρι τέλους Ιουλίου να εγκαταλείψουν το σπίτι που διαμένουν (τους έχει παραχωρηθεί από την ΜΚΟ «INTERSOS») και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους άμεσα. Ως εκπαιδευτικοί που γνωρίζουμε πολύ καλά τα προβλήματα και την κατάσταση της οικογένειας, θεωρούμε ότι αυτό θα είναι απάνθρωπο και καταστροφικό για την ψυχοσωματική υγεία του μαθητή μας Ζ, αλλά και για ολόκληρη την οικογένεια. Η επιστροφή σε μια περιοχή η οποία – παρότι χαρακτηρίζεται ασφαλής σήμερα (;;;;) – δεν παύει να είναι εμπόλεμη και δεν διαθέτει καμιά υποδομή υποστήριξης παιδιών με αυτισμό, θα σημάνει το τέλος στην θετική πορεία που έχει σημειώσει ο μαθητής μας, θα τον σημαδέψει ανεπανόρθωτα σε όλη του τη ζωή».