Το tvxs.gr συνάντησε την Barucha Calamity Peller, την συγγραφέα και φωτογράφο, η οποία αφιερώθηκε για αρκετά χρόνια στα Μεξικανικά κοινωνικά κινήματα. Οι φωτογραφίες και οι ανταποκρίσεις της έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου μέσω εναλλακτικών ΜΜΕ, όπως το CounterPunch και το Independent Media Center.

Των Αγγελικής Δημοπούλου, Παναγιώτη Κωνσταντίνου

Η Calamity βρέθηκε στην πρώτη γραμμή το 2006, κατά τη διάρκεια της επίθεσης του Ισραήλ στο Λίβανο, αλλά και στην εξέγερση της Οαχάκα. Μάλιστα, όπως η ίδια συνηθίζει να λέει, το ρεπορτάζ στην Οαχάκα «δεν θα μπορούσε να γίνει από το ασφαλές δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, αλλά μόνο μέσα στα οδοφράγματα» και μέσα σε αυτά βρέθηκε.

Η εξέγερση της Οαχάκα

Αυτό που έγινε στην Οαχάκα ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Από τον Ιούλιο μέχρι τον Νοέμβριο δεν υπήρχε κυβέρνηση στην Οαχάκα, οι πολίτες την είχαν εκτοπίσει. Γίνανε προσπάθειες να καταπνιγεί η εξέγερση, προσπάθειες που οδήγησαν στη δολοφονία 30 ανθρώπων. Όμως ακόμη και αν η κυβέρνηση δολοφονούσε, δεν μπoρούσε να ρίξει το ηθικό των εξεγερμένων. Ένιωθαν ελεύθεροι και μέσα από τις γενικές συνελεύσεις τους όριζαν το μέλλον τους.

Σε αυτούς τους υπέροχους μήνες, οι άνθρωποι της Οαχάκα αυτοοργάνωσαν τη ζωή τους, χωρίς ηγέτες, χωρίς εξουσίες, χωρίς κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα. Ήταν μία υπέροχη εμπειρία που δεν πρόκειται να ξεχαστεί. Ήταν ελεύθεροι. Είχαν απόλυτη αυτονομία μέχρι τον Νοέμβριο του 2006. Αλλά και μετά την καταστολή μικρές ομάδες κατευθύνθηκαν προς το βουνό και συνεχίζουν να ζουν αυτόνομα μέχρι και σήμερα. Στην πραγματικότητα η εξουσία στην Οαχάκα δεν θα αποκτήσει ποτέ πια την νομιμότητα. Αυτός είναι και ο λόγος που χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί τόσο σκληρά μέσα για να καταστείλει τους διαφωνούντες. Με αυτό τον τρόπο προπαθεί να διασφαλίσει και το μέλλον, ώστε να μην κινδυνέψει ξανά από κάποια εξέγερση.

Οαχάκα και Γάζα

Η κυβέρνηση της Οαχάκα χρησιμοποιεί ακόμη και παραστρατιωτικές ομάδες, ενώ ο στρατός έχει αποκλείσει την περιοχή στην οποία κατέφυγαν οι εξεγερμένοι αυτονομιστές. Δεν επιτρέπει ούτε φάρμακα, ούτε τρόφιμα να περάσουν. Έχουν αποκλείσει ολοκληρωτικά την περιοχή.

Όταν μία ομάδα ακτιβιστών επιχείρησε να σπάσει τον αποκλεισμό για να προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια, της επιτέθηκαν. Διέλυσαν το καραβάνι σκοτώνοντας δύο ακτιβιστές και τραυματίζοντας άλλους 15. Είναι παρόμοια περίπτωση με αυτό που συνέβη στη Γάζα. Μου θυμίζει αρκετά την επιχείρηση των Ισραηλινών ενάντια στον «Στόλο της Ελευθερίας» που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια για τη Γάζα. Είναι το ίδιο.

Και δυστυχώς, φαίνεται, ότι πρέπει να σκοτωθούν άνθρωποι, για να ξυπνήσει ο κόσμος και να καταλάβει ότι το Ισραήλ είναι μία κυβέρνηση τρομοκρατίας. Σκοτώνουν Λιβανέζους και Παλαιστίνιους και Άραβες. Σκοτώνουν κάθε έναν που διαφωνεί μαζί τους.

Αυτό συμβαίνει και στην Οαχάκα. Πολλοί άνθρωποι έχουν σκοτωθεί, όμως έπρεπε να σκοτωθεί ένας φίλος μου, δημοσιογράφος από τις ΗΠΑ, ώστε να ενδιαφερθούν οι Αμερικανοί. Είναι πολύ άσχημο ότι πρέπει να συμβεί κάτι τέτοιο για να δει ο κόσμος την τρομοκρατία που ασκείται… Πριν δεν μπορούσε να την αντιληφθεί, ήταν αόρατη.

Είναι μία φωτογραφία χίλιες λέξεις;

Στην Οαχάκα υπήρχε ένας παραστρατιωτικός ραδιοφωνικός σταθμός που καλούσε τους υποστηρικτές της κυβέρνησης, όπου βρίσκουν δημοσιογράφο με κάμερα να πυροβολούν, γιατί γνώριζαν ότι θα μεταδίδαμε αυτές τις εικόνες προς τα έξω. Υπήρχε άλλος ένας με κάμερα, ο οποίος σκοτώθηκε. Οι απειλές εναντίον μου ήταν ξεκάθαρες. Όμως ήξερα πόσο σημαντικό ήταν να απαθανατίσω αυτές τις στιγμές, ώστε να τις δει ο κόσμος. Ο λόγος που ρίσκαρα τη ζωή μου για να τραβήξω αυτές τις φωτογραφίες ήταν επειδή ήθελα να δώσω στον κόσμο να δει αυτό το σπουδαίο που έβλεπα κι εγώ, τους ανθρώπους που αντιστέκονταν.

Ορισμένες φορές νομίζω ότι η φωτογραφία δεν είναι και τόσες πολλές λέξεις . Είναι λίγες λέξεις αλλά πολύ σημαντικές… Είναι ρήξη, ανθρωπιά, επανάσταση… Κι όταν φωτογραφίζεις σκηνές από έναν πόλεμο τίθεται το ερώτημα, πως «νιώθεις όταν τις βλέπεις;». Νιώθεις αγανάκτηση που δεν μπορείς να δράσεις; Συμπάσχεις ή μένεις απαθής γιατί έχεις συνηθίσει την εικόνα και αναγνωρίζεις τον πόλεμο ως κομμάτι αυτών των κοινωνιών; Ειλικρινά, με μία φωτογραφία μπορείς να αλλάξεις την νοοτροπία του κόσμου.