Την αποκάλυψη ότι η Ουρανία Μιχαλολιάκου εργάζεται ως ψυχολόγος στην «Κλινική Ψυχικής Υγείας Σινούρη», κάνει το omniatv, φέρνοντας στο φως στοιχεία και σχετικό φωτογραφικό υλικό. 

Η αρχική πληροφορία ήρθε από έναν άνθρωπο που νοσηλεύτηκε στην κλινική και κατήγγειλε ότι κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του διαπίστωσε ότι η Ουρανία Μιχαλολιάκου εργάζεται εκεί ως ψυχολόγος. Το γεγονός αυτό προκάλεσε πρόβλημα στη νοσηλεία του καταγγέλλοντος αφού, όπως είναι φυσικό, ένας άνθρωπος που γνωρίζει τη δράση και τις ιδέες της, δε θα μπορούσε να πραγματοποιήσει μαζί της μια συνεδρία, μιλώντας για ζητήματα που αποτελούν κόκκινο πανί για τους ναζί.

Η Ουρανία Μιχαλολιάκου, στέλεχος της ναζιστικής οργάνωσης, δημοτική σύμβουλος στην Αθήνα με την «Ελληνική Αυγή» (τη δημοτική παράταξη της Χρυσής Αυγής) και, μέχρι πρόσφατα επικεφαλής του «Μετώπου Νεολαίας» της Χρυσής Αυγής, σύμφωνα με το omniatv, εργάζεται στην κλινική Σινούρη εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα, πράγμα που τεχνηέντως αποκρύπτεται, αφού η ίδια ουδέποτε το αποκάλυψε, ενώ φροντίζει να συστήνεται αποκλειστικά με το μικρό της όνομα αποφεύγοντας να δημιουργήσει συνειρμούς με το επώνυμό της.

Η μαρτυρία: 

Γνωστά τα πιστεύω της 

Η Ουρανία Μιχαλολιάκου δεν είναι απλώς η κόρη του αρχηγού της ναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Μια σειρά γεγονότων και αποκαλύψεων καταδεικνύουν πως και η ίδια όχι μόνο ενστερνίζεται τη ναζιστική ιδεολογία, αλλά έπαιξε και παίζει ενεργό ρόλο στην οργάνωση. Αυτό έχει αποδειχτεί, όχι μόνο από τις δικές της δημόσιες δηλώσεις αλλά κυρίως από το υλικό που κατασχέθηκε από το σπίτι του Μιχαλολιάκου μετά τη δολοφονία Φύσσα. Το υλικό που ανήκε στην ίδια, βρίθει στοιχείων για την οργανωτική δομή της ναζιστικής οργάνωσης αλλά και των προσωπικών της ιδεών. Επιπλέον, όταν ο πατέρας της και αρχηγός της Χρυσής Αυγής, προφυλακίστηκε εκείνη ανέλαβε για εκείνο το διάστημα τα ηνία της Χρυσής Αυγής, ενώ εδώ και χρόνια είναι στο τιμόνι της νεολαίας της ναζιστικής οργάνωσης. 

Η Ουρανία Μιχαλολιάκου είχε δηλώσει η ίδια ότι τελείωσε Φιλοσοφία, Παιδαγωγική και Ψυχολογία με κατεύθυνση την ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και ήθελε να ειδικευτεί στην ψυχοπαθολογία. Τελικά κατάφερε και να προσληφθεί σε κλινική ψυχικής υγείας. Τα φρονήματά της, όμως, τα οποία ουδέποτε απέκρυψε είναι επικίνδυνα για τους νοσηλευόμενους που υποτίθεται ότι καλείται να θεραπεύσει. 

Οι ψυχικά ασθενείς τα πρώτα θύματα των ναζί 

Είναι γνωστό, ότι οι ψυχικά πάσχοντες και οι ανάπηροι ήταν οι πρώτοι που βρέθηκαν στο στόχαστρο των ναζί, πριν ακόμη τους Εβραίους και τους Ρομά. Οι πρώτοι θάλαμοι αερίων, πριν δημιουργηθούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, φτιάχτηκαν μέσα σε ψυχιατρικά ιδρύματα και νοσοκομεία. Οι ψυχικά ασθενείς και οι ανάπηροι έγιναν τα «πειραματόζωα» του τρίτου Ράιχ που αργότερα θα επέκτεινε φυσικά τις δολοφονίες και προς άλλους πληθυσμούς.

Ήδη από το 1933 άρχισε να εφαρμόζεται ο «Νόμος για την πρόληψη των κληρονομικών νόσων». Υγειονομικές υπηρεσίες, δημοτικές αρχές, ψυχίατροι και Αστυνομικά τμήματα ξεκίνησαν να συνεργάζονται για την καταγραφή, τη στείρωση ή τον εγκλεισμό των ατόμων με αναπηρία και των ψυχικά ασθενών, καθώς είχαν ήδη θεωρηθεί σαν ανεπιθύμητες και άχρηστες κοινωνικές ομάδες.

Τον Οκτώβριο του 1939, ο Αδόλφος Χίτλερ διέταξε τις μαζικές δολοφονίες αυτών των ομάδων, με το γνωστό πρόγραμμα ευθανασίας, το οποίο παρουσιαζόταν σαν δολοφονία στην οποία έδειχναν κάποιο έλεος και συμπόνια. Ωστόσο, ο μοναδικός συνειδητός τους στόχος, ήταν να απαλλάξουν την καθαρή κοινωνία από όσους δεν μπορούσαν να εργαστούν κανονικά και από ανθρώπους που τους αποκαλούσαν «άχρηστους».

Στο Ράιχ και στην προσαρτημένη Αυστρία, αρμόδια γι’ αυτά τα θέματα ήταν μια ημικρατική οργάνωση, στην καγκελαρία του Χίτλερ (KdF), που έδρευε στο Βερολίνο, στον αριθμό 4 της Τιεργκαρτενστράσε [Tiergartenstrabe] – εξ ου και η συντομογραφία της «Επιχείρησης Τ4». Η επιχείρηση αυτή, απαιτούσε την «κάθαρση» του ανθρώπινου είδους από καθετί επιβαρυντικό, τον αφανισμό της «ανάξιας βίου ζωής», για μία ανόθευτη εξέλιξη της «Αρίας Φυλής». Υπολογίζεται πως ο αριθμός των ανθρώπων που θεωρήθηκαν ως «άχρηστοι» εξαιτίας της ψυχικής τους ασθένειας ή της αναπηρίας τους, και εν τέλει εξοντώθηκαν αρχικά μόνο στην επιχείρηση Τ4, φτάνει τους 70.000. Υπολογίζεται πως οι ψυχικά ασθενείς, οι ανάπηροι, οι νοσούντες από ανίατες ασθένειες που δολοφονήθηκαν από τους Ναζί, φτάνουν συνολικά τους 260.000 – 300.000.