Ακούσατε κάτι απειλές από τους συνδικαλιστές της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Υπαλλήλων του Υπουργείου Πολιτισμού, ότι αν δεν ικανοποιήσει τα αιτήματά τους η υπουργός θα κλείσουν τους αρχαιολογικούς χώρους; Τελικά δεν τους έκλεισαν. Πάμε να δούμε πως συμβιβάστηκε η υπουργός και να ξανά θυμηθούμε ποιοι είναι αυτοί που απειλούν κάθε λίγο, καθώς έρχεται και καλοκαίρι, εποχή που οι απειλές αυτές εν μέσω τουριστικής περιόδου πιάνουν περισσότερο.

Η ΠΟΕ ΥΠΠΟ, ελέγχεται από τους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, που αποτελούν την παλιά διοίκηση του ταμείου. Η διοίκηση αυτή αποκαθηλώθηκε, μετά το έκθεση του πορίσματος που σημειώνει λεπτομέρειες σχετικά με το πως γινόταν η διαχείριση από τους συνδικαλιστές, του δημόσιου χρήματος που έμπαινε στο ταμείο από το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων, χωρίς κανέναν έλεγχο . Το μόνο στέλεχος που παρέμεινε στο ταμείο από την παλιά διοίκηση, μέχρι πριν λίγες μέρες που αντικαταστάθηκε, ήταν ο διευθυντής του κος Βλαντής.

Πυρ και μανία , οι συνδικαλιστές της ΠΟΕ ΥΠΠΟ για την αντικατάσταση του Βλαντή, έκαναν κατάληψη στο Ταμείο Αλληλοβοηθείας και απείλησαν με κλείσιμο της Ακρόπολης. Μα καλά θα αναρωτηθεί κάποιος, αυτό είναι το κύριο αίτημα του κλάδου τους; Και γιατί είναι τόσο σημαντικό για τους συγκεκριμένους συνδικαλιστές να παραμείνει στη διεύθυνση ο συγκεκριμένος;

Ο κος Βλαντής αποπέμφθηκε όταν έγινε γνωστό ότι έστειλε χωρίς έγκριση ΔΣ, την έκθεση που απαντάει στα ερωτήματα που έθεσαν οι ελεγκτές σχετικά με το πόρισμα. Μετά μάθαμε μέσω του νέου προέδρου του ταμείου, Θανάση Στεργίου, ότι ο Βλαντής αρνείται να παραδώσει τα στοιχεία που του έχουν ζητηθεί στο νέο ΔΣ. Είχε προθεσμία μάλιστα έως τις 15 Ιανουαρίου. Δεν θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς, ότι οι δηλώσεις του υπουργού επικρατείας Χριστόφορου Βερναρδάκη, ότι το νέο ΔΣ θα έχει χαρακτήρα εκκαθαριστικό, καθώς πρόκειται για ένα ταμείο – σκάνδαλο, κινδυνεύουν να πέσουν στο κενό αν εκ των έσω υπονομεύονται.

Κι ερχόμαστε στο κεντρικό ερώτημα. Γιατί οι συνδικαλιστές δεν έκλεισαν την Ακρόπολη; Γιατί η υπουργός δέχτηκε, να παραμείνει  στο ταμείο (ως εργαζόμενος και όχι ως διευθυντής) ο κος Βλαντής , που κανονικά θα έπρεπε να επιστρέψει στην οργανική του θέση στην ΕΦΑ Αθηνών. Και καλά , έκαναν κατάληψη στο ταμείο επειδή τους άλλαξαν έναν δικό τους άνθρωπο θα αναρωτηθείτε. Προφανώς , αλλιώς είχαν συνηθίσει με τις ηγεσίες των προηγούμενων κυβερνήσεων. Να ζητούν  και να γίνεται.

Όπως αποδείχτηκε, το βασικό της αίτημα δεν ήταν όσα το εξώδικο της απεργίας έγραφε αλλά το ποιος θα… διοικήσει το Ταμείο Αλληλοβοήθειας: για μια ακόμη φορά ζητήθηκε από την ΠΟΕ ΥΠΠΟ επί πίνακι το κεφάλι του νέου πρόεδρου του Ταμείου Θ. Στεργίου. «Όσο κι αν ψάχνουμε, δεν το βρίσκουμε αυτό στα αιτήματα του εξώδικου της απεργίας -γιατί λοιπόν αυτό ήταν το βασικό θέμα που τέθηκε στη συνάντηση με την υπουργό;» αναρωτιέται εύστοχα η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση η οποία στην ανακοίνωσή της θυμίζει άλλη μια απεργία που ανακοινώθηκε και δεν έγινε προ μηνών, μετά από υποχώρηση της υπουργού.

Η υπουργός, άρχισε να παίρνει πρωτοβουλίες, μετά την κριτική που της ασκήθηκε, ότι συνθηκολογεί με τους συνδικαλιστές, τόσο από τον τύπο όσο και από την απερχόμενη πρόεδρο του ΤΑΠΑ κα Λούβη. Τώρα όμως,  δείχνει πάλι, να υποχωρεί στα σημεία. Οπότε το ουσιαστικότερο ερώτημα που προκύπτει μετά τις εξελίξεις είναι, αν θα σπάσει τελικά το απόστημα, ή αν θα το μισοσπάει κάθε φορά η κυρία Κονιόρδου, αφήνοντας τον χρόνο στους ανθρώπους της παλιάς διοίκησης,  η οποία ελέγχεται και θα την κρίνει η δικαιοσύνη , να φρενάρει τις εξελίξεις. Πως; Με το να μη βοηθούν το νέο ΔΣ να διοικήσει με διαφάνεια το πολύπαθο ταμείο που ονομάστηκε και μικρό ΚΕΛΠΝΟ. Αν δεν έχουν να κρύψουν κάτι ας παραδώσουν τα στοιχεία στη νέα διοίκηση. Κι αν δεν το κάνουν ας το επιβάλει η υπουργός. Θα ήταν πολύ χρήσιμο,  αν ακούγαμε μια αποφασιστική φωνή στα σημαντικά  ζητήματα του υπουργείου. Θα έδινε ώθηση στην κάθαρση σκανδάλων όπως το συγκεκριμένο ταμείο, αλλά και σε άλλα που φαίνονται μικρότερης σημασίας, υποδηλώνουν όμως μια πολιτική (βλέπε την κόντρα Λιβαθινού με τους εργαζόμενους στους οποίους αρνείται τις συλλογικές συμβάσεις όπως αποκάλυψε η συνάδελφος Ιωάννα Κλεφτόγιαννη).  Η φοβική συμπεριφορά του τύπου «να τους έχουμε όλους κάπως  ικανοποιημένους να κάνουμε τη δουλειά μας» θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στις παλιές ένδοξες εποχές, όπου   όποια πέτρα σήκωνες είχε από κάτω διαπλοκή. Αυτό θέλουν;