Ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά, πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος θα παρουσιάσουν στις 15 Δεκεμβρίου, διαδικτυακά, το βιβλίο του Ανδρέα Λοβέρδου «Απόπειρα δολοφονίας» (εκδόσεις Ινδικτος).

Είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι στον κατάλληλο ρόλο. Το βιβλίο του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του Κινήματος Αλλαγής είναι η προσωπική του κατάθεση για την υπόθεση Novartis την οποία θεωρεί άθλια σκευωρία, όπως με πάθος ισχυρίζεται σε κάθε ευκαιρία. Για το λόγο αυτό έγραψε ολόκληρο βιβλίο για να παρουσιάσει τον εαυτό του ως θύμα ηθικής δολοφονίας. Κι αυτό ενώ ο δικός του φάκελος στη Δικαιοσύνη δεν έχει κλείσει ακόμη.

Η απομάκρυνση της Ελένης Τουλουπάκη από την υπόθεση προφανώς έχει προκαλέσει τεράστια ικανοποίηση και στους τρεις αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι παραιτούνται από την προσπάθεια να πείσουν ότι δεν υπήρξε ποτέ κανένα σκάνδαλο με τη συγκεκριμένη φαρμακευτική εταιρεία αλλά μόνο λάσπη λόγω κομματικών σκοπιμοτήτων του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κοινή τους εμφάνιση αποκτά πρόσθετο πολιτικό ενδιαφέρον δεδομένων των φιλοδοξιών του Ανδρέα Λοβέρδου να διεκδικήσει την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο βουλευτής του ΚΙΝΑΛ και πρώην υπουργός κάνει συνεχώς τηλεφωνήματα σε στελέχη του κόμματος από τη μια άκρη της χώρας ως την άλλη ζητώντας στήριξη και εξηγώντας ότι εφόσον με το εμβόλιο εξομαλυνθεί η κατάσταση σε σχέση με την πανδημία οι εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ θα πρέπει να γίνουν όσο νωρίτερα γίνεται γιατί «δεν πάει άλλο».

Η παρουσίαση του βιβλίου του από τον Ευ. Βενιζέλο εμμέσως αλλά σαφώς αποτελεί έμπρακτη στήριξη της υποψηφιότητάς του Α. Λοβέρδου, ενώ η στενή πολιτική σχέση του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ με τον ευρωβουλευτή Νίκο Ανδρουλάκη, επίσης υποψήφιο για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, δημιουργεί εύλογους συνειρμούς για ενδεχόμενη συνέργεια των δύο.

Ο Ευ. Βενιζέλος έχει ασκήσει δριμύτατη κριτική στην κυβέρνηση για τη διαχείριση της πανδημίας στην Θεσσαλονίκη και αυτό σημαίνει, ενδεχομένως, ότι θέλει να είναι ορατός με διακριτό πολιτικό στίγμα. Δραστηριοποιείται μέσω του e-kyklos καταθέτοντας πολιτικές προτάσεις και θέσεις και κανείς δεν πιστεύει ότι έχει αποστρατευθεί από την ενεργό πολιτική.

Ο Αντώνης Σαμαράς από την πλευρά του είναι ήσυχος εσωκομματικά αλλά όλοι γνωρίζουν ότι έχει συγκεκριμένες απόψεις για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής οι οποίες τον απομακρύνουν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Για παράδειγμα, η κύρωση των μνημονίων εφαρμογής της συμφωνίας των Πρεσπών αναβάλλεται διαρκώς ακριβώς επειδή ο πρώην πρωθυπουργός έχει διαμηνύσει στο Μέγαρο Μαξίμου ότι δεν πρόκειται να υπερψηφίσει. Και υπάρχει αγωνία στο πρωθυπουργικό επιτελείο για τον αριθμό των βουλευτών που ενδεχομένως θα τον ακολουθήσουν. Εξάλλου, η πρόσφατη “ρουκέτα” από τον εντελώς δικό του βουλευτή Δημ. Βαρτζόπουλο για το ατυχές άνοιγμα του τουρισμού το καλοκαίρι δεν πέρασε καθόλου απαρατήρητη από τους ενδιαφερόμενους για την εσωκομματική γαλήνη.

Το βιβλίο του Α. Λοβέρδου για τη Novartis είναι η τέλεια ευκαιρία για την επιστροφή του «σαμαροβενιζελισμού», όπως συνηθίζεται να λέγεται από πολλούς το φαινόμενο της όσμωσης της Δεξιάς με την Κεντροαριστερά με όρους νομής της εξουσίας και με όρους σκληρά αντιΣΥΡΙΖΑ που είναι και ο βαθύτερος συνεκτικός δεσμός των εταίρων.

Τρεις πρώην πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής, με μακρύ βιογραφικό στη διακυβέρνηση, ενώνονται κάτω από τον τίτλο «σκευωρία Novartis» θυμίζοντας ένα μοντέλο συγκυβέρνησης από το πρόσφατο παρελθόν με δυνητικό μέλλον. Κανείς τους δεν έχει τον κεντρικό ρόλο που θα ήθελε σήμερα στα δημόσια πράγματα αλλά η αντοχή τους έχει αποδειχθεί και η φιλοδοξία τους επίσης.

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου είναι ενδεικτικό του ύφους και της ουσίας του:

«Γύριζα πίσω στην Αθήνα, αποφασισμένος να μην αφήσω πέτρα πάνω στην πέτρα. Να κτυπήσω καίρια τους δολοφόνους. Να συμβάλω με όλες τις δυνάμεις μου στην τιμωρία των ενόχων. Είχα μάθει άλλωστε τις άθλιες συκοφαντίες των κουκουλοφόρων ψευδομαρτύρων επ’ αμοιβή, την άθλια συμπεριφορά πολλών εκ των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, και τα συναισθήματα που με πλημμύριζαν ήταν ο πόνος και η οργή. Ο θυμός και η αγανάκτηση. Και η απέχθεια για τα ανθρωπάκια που με μισούσαν και οργάνωσαν όλα αυτά για το συμφέρον τους. Δεν θα επέτρεπα, όμως, στον εαυτό μου να μισήσει, να σπαταλήσει δηλαδή το μυαλό του σε αυτό το ψυχοφθόρο κι αδιέξοδο συναίσθημα. Μια ήττα του νου δεν θα τους την χάριζα. Ήταν και είναι αξιολύπητοι. Η κακία των μικρών ανθρώπων… Όλα, όμως, εδώ πληρώνονται. Και ο αγώνας είχε αρχίσει.».