Φαίνεται πως όταν ο «ταχυδρόμος» παρέδιδε την επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς Κορίνθιους περί Αγάπης, βρήκε την πόρτα του Μητροπολίτη Κορίνθου Διονύσιου… κλειστή.

Κι αυτό γιατί ο Μητροπολίτης Κορίνθου στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του, κάθε άλλο παρά με «αγάπη» σχολίασε το γεγονός ότι πλέον και δια νόμου τα ομόφυλα ζευγάρια θα μπορούν να συνάπτουν σύμφωνο συμβίωσης. Και με ακόμη λιγότερη «αγάπη» έδωσε και την ευχή του στον πρωθυπουργό της χώρας, για τον οποίο είπε: «Αν του έδινα ως ευχή και του έλεγα, να σε αξιώσει ο Θεός, αφού έφερες τόσο μεγάλη πρόοδο, να παραστείς και στα συμβόλαια των παιδιών σου. Τι θα μου έλεγε; Με ειρωνεύεσαι; Με κατηγορείς; Αυτό λοιπόν του λέω. Πρέπει να σεβόμαστε ορισμένα παραδείγματα και να δίνουμε καλά παραδείγματα, δεν είναι αυτά καλά παραδείγματα».

Ο Ύμνος της Αγάπης, όπως είναι γνωστό στον χριστιανικό κόσμο το τμήμα του 13ου Κεφαλαίου της της Προς Κορινθίους Α’ Επιστολής του Αποστόλου Παύλου προς την παλαιοχριστιανική αδελφότητα της Αρχαίας Κορίνθου και διασώζεται μέσω της Καινής Διαθήκης, είναι ένα από τα πιο αξιόλογα κείμενα της Αγίας Γραφής.

Σύμφωνα με την επιστολή του Αποστόλου Παύλου, το δώρο της αγάπης έχει τόσο μεγάλη αξία που ξεπερνά κάθε αρετή. Ο Απόστολος των Εθνών, όπως είναι επίσης γνωστός ο Απόστολος Παύλος, επισημαίνει ότι η αγάπη είναι πράξη τετελεσμένη που προέρχεται από την επιθυμία για την καλοσύνη και την ευτυχία όμως δεν παραμένει συναίσθημα, αλλά πραγματώνεται σε πράξη. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι ο ύμνος αποτελεί την περιγραφή των χαρακτηριστικών που εμπεριέχει η αγάπη πραγματωμένη όχι παραμένουσα στο συναισθηματικό επίπεδο, όπου εκεί είναι συναίσθημα και όχι αγάπη.

Ο Ύμνος της Αγάπης συχνά αναφέρεται ως ο Ύμνος των Ύμνων της Καινής Διαθήκης και στα εκκλησιαστικά κείμενα ως το Κεφάλαιο της Αγάπης.

Σίγουρα ο Μητροπολίτης Διονύσιος την έχει διδάξει κατά καιρούς στο ποίμνιο του…

Για όποιον δεν την κατάλαβε, συμπεριλαμβανομένου και του ιδίου, ακολουθεί μεταφρασμένη:

Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.

Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει

Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη.

Και σαν επίλογος, ο «Ύμνος της Αγάπης» όπως ακούγεται στην Μπλε ταινία του Κριστόφ Κισλόφσκι, σε σύνθεση του Πολωνού συνθέτη Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ.