O Συράκος – Ιωάννης Κεσέν έχει τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα ως ο «ιερέας με τα τατουάζ που πέταξε τα ράσα» γιατί ήταν ομοφυλόφιλος. Το πρώτο βίντεο του, που δημοσιεύτηκε στο κανάλι Religion Recovery στο Youtube, έγινε viral. Προκάλεσε ποικίλα σχόλια και αντιδράσεις, επιδοκιμαστικές και αποδοκιμαστικές.

Ads

Ο πρώην ιερομόναχος Ιάσων, νυν Συράκος-Ιωάννης Κεσέν μίλησε στο Documento, για την απόφαση που πήρε, γνωρίζοντας εξ αρχής πως θα μπει στο μάτι του κυκλώνα αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο τοποθετείται η εκκλησία και ορισμένοι εκπρόσωποί της.

Η απόφασή του να αποσχηματιστεί προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις, ακόμα και από μερίδα διαδικτυακών ιστοσελίδων. Ωστόσο, κάποιοι δεν έμειναν απλά στα λόγια καθώς, όπως αποκαλύπτει, αυτές τις ημέρες έχει δεχτεί πρωτοφανές bullying που παραπέμπει σε μεσαιωνικές καταστάσεις, εποχές σκοταδισμού που ουδόλως συνάδουν με δημοκρατικές αντιλήψεις, χριστιανικές πεποιθήσεις και αρχές.

Χαρακτηριστικά αναφέρει: «Μέσα σε μια βδομάδα, με έχουν φτύσει στον δρόμο πάνω από τρεις φορές». Ωστόσο, αυτό δεν τον πτοεί καθώς, όπως εξηγεί με την απόφαση να… πετάξει τα ράσα: «πιθανώς να ακούστηκαν μέσα σε ελληνικά σπίτια πράγματα που δεν είχαν ακουστεί ποτέ».

Ads

«Η καθημερινή σπουδή πάνω στους ανθρώπους! Σπούδασα ιστορία στο Καποδιστριακό και έπειτα με υποτροφία της Καθολικής Εκκλησίας βρέθηκα στη Αγία (sic) Έδρα, όπου ολοκλήρωσα κύκλο μεταπτυχιακών σπουδών. Εκεί μου δόθηκαν επιστημονικά εργαλεία. Εκεί επίσης δε μασάνε τα λόγια τους! Ξεχωρίζουν τι σημαίνει πίστη και τι σημαίνει επιστήμη. Εφάρμοσα ό,τι διδάχτηκα στην καθημερινότητα και κατέληξα ότι αυτή η πίστη, η ελληνορθόδοξη -που στην πράξη εμμένει στον εθνοφυλετισμό, μολονότι by the book ο εθνοφυλετισμός απαγορεύεται- δεν οδηγεί σε πνευματική ελευθερία αλλά σε μια συνεχόμενη πνευματική σκλαβιά», ενώ συνέχισε, χρησιμοποιώντας μία φράση που θα μπορούσε κάποιος να τη χαρακτηρίσει ακραία ή… αιρετική: «Όταν σκέφτεσαι με άξονα το δόγμα και χωρίς την ύπαρξή του αδυνατείς να ζεις τότε σού δημιουργούνται χιλιάδες προβλήματα ακόμη και ψυχοπαθολογικής φύσης. Γνώρισα αρκετούς ανθρώπους μέσα στην εκκλησία που χρειάζονται όντως την στήριξη ειδικού ψυχικής υγείας. Όταν έφτασα κι εγώ στα πρόθυρα αυτά, έπρεπε να διαλέξω: ή θα συλλογάμαι λεύτερα και θα πράττω καλά, είτε όχι. Έτσι, έφυγα. Οι θεωρίες είναι πολύ καλές. Το ζήτημα είναι η πράξη. Αναζητούσα πράξη και δεν έβλεπα».

Όσον αφορά τις αντιδράσεις που έχουν προκληθεί μετά την απόφασή του, μάλιστα κάποιοι υποστηρίζουν πως το έκανε για να κερδίσει λίγη δημοσιότητα, απάντησε: «Ζούμε σε μια αυστηρά παραδοσιακή κοινωνία. Χαρακτηριστικά θα σου αναφέρω ότι μέσα σε μια βδομάδα, με έχουν φτύσει στο δρόμο πάνω από τρεις φορές. Μου αρκεί ότι από αυτή τη λίγη δημοσιότητα πιθανώς να ακούστηκαν μέσα σε ελληνικά σπίτια πράγματα που δεν είχαν ακουστεί ποτέ. Με συναρπάζουν και με συγκινούν, άνθρωποι που μού έστειλαν μηνύματα θέλοντας να μοιραστούν φαινόμενα θρησκευτικής καταπίεσης που έχουν δεχτεί στη ζωή τους. Και δεν είναι λίγα». Πρόσθεσε δε, μία φράση που θα συζητηθεί: «Η οργανωμένη θρησκεία με την ηθική της έχει, πρωτίστως, επιτελέσει τεράστια ψυχολογικά εγκλήματα στους ανθρώπους. Πόσο μάλλον της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας από την οποία προέρχομαι».

Πιστεύει στον Θεό; «Πίστη για ‘μενα, πρώτα απ’ όλα, σημαίνει ελπίδα. Ναι, ελπίζω. Όχι στη λύση των προβλημάτων μου από κάποιον Θεό αλλά στον συλλογικό αγώνα ώστε να μπορούμε να ελπίζουμε σαν άνθρωποι χωρίς δεκανίκια. Δε ξέρω αλλά αισθάνομαι ότι ο ‘Μικρόκοσμος’ του Χικμέτ με καλύπτει: για ‘μενα το πιο εκπληκτικό και πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο είν’ ένας άνθρωπος που τον ‘μποδίζουν να βαδίζει, είν’ ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε”. Αν με ρωτάς για το μεταφυσικό θα σου πω ότι αναζητώ ένα θείον το οποίο δεν εμφανίζεται ούτε ως άντρας, ούτε ως γυναίκα αλλά ως δημιουργική και συνεκτική δύναμη του παντός».

«Μη σε ξαναδώ μπροστά μου Αμβρόσιε»

Για την περιβόητη φράση του πρώην Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιου που καλούσε τους πιστούς να φτύσουν τους ομοφυλόφιλους, σχολίασε: «Δεν εκπλήσσομαι με τέτοιες δηλώσεις αφού αντίστοιχες έχει κάνει και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος 1500 χρόνια πριν. Συνηθισμένα τα βουνά απ’ τα χιόνια! Ο πρώην Καλαβρύτων είναι συνεπής στον εκκλησιαστικό λόγο και ρητορική. Αν είχα λοιπόν τον πρώην Καλαβρύτων μπροστά μου θα του έλεγα, ως ιστορικός μάλιστα, ακριβώς αυτό: “Φάνηκες συνεπής σε ό,τι οι αγιοι πατέρες εδίδαξαν… Αλλά να μη σε ξαναδώ μπροστά μου γιατί από την ρητορική των “αγίων” πατέρων του τότε και του σήμερα τα δικά μου αδέλφια αυτοκτονούν, τα δικά μου αδέλφια ατιμάζονται”».

Για την απόφαση της κυβέρνησης να καταργήσει την αργία των Τριών Ιεραρχών και να την αντικαταστήσει με εκκλησιασμό, σχολίασε: «Μια κυβέρνηση που επικαλείται την τάξη και την ηθική, σίγουρα δεν θα μπορούσε να πράξει διαφορετικά. Δεν είναι μόνο ο εορτασμός των Τριών Ιεραρχών αλλά και η εν γένει στροφή προς τον συντηρητισμό! Η έλευση άλλωστε της ΝΔ είμαι σίγουρος ότι ικανοποίησε τον κλήρο δίνοντάς του “αίσθηση ασφάλειας” κυρίως ως προς την διατήρηση του μισθού. Είμαι σίγουρος ότι στο βωμό της ‘ελληνορθόδοξης’ συσπείρωσης, απ’ αυτήν την κυβέρνηση, έχουμε να δούμε ακόμα πολλά και συνάμα αποθαρρυντικά για την έλευση της ποθούμενης προόδου».

Όσον αφορά την απόφαση της Ιεράς Συνόδου για τις εκτρώσεις, είπε: «Η εκκλησία ακολουθεί πιστά το δόγμα της. Ό, τι πρεσβεύει καλώς το πρεσβεύει και ελεύθερα. Με βάση το δόγμα της όντως η άμβλωση θεωρείται δολοφονία. Μάλιστα στις ευχές που διαβάζει στην γυναίκα που αποβάλλει εκούσια ή ακούσια (δεν την αφορά τόσο το ‘κίνητρο’) αναφέρει την γυναίκα ως δολοφόνο και παρακαλεί από τον θεό να συγχωρήσει την δολοφονία που έπραξε. Το πρόβλημα -για μένα- είναι όταν η εκκλησία προσπαθεί να επιβάλει την ηθική της με το έτσι θέλω. Ζούμε σε μια ορθόδοξη κοινωνία. Έτσι η επιβολή των θέσεών της γίνεται τόσο εμφανώς όσο και αφανώς. Έχει τόση δύναμη στη συνείδηση των ανθρώπων έπειτα από δύο χιλιάδες χρόνια ιστορίας που “έχει τον τρόπο” να επιβάλλεται. Εγώ πίσω απ’ αυτό βλέπω την μανία για εξουσία πάνω στο ανθρώπινο σώμα. Το ότι η εκκλησία δεν ευλογεί την καύση των νεκρών επεκτείνοντας την εξουσία της πάνω στο ανθρώπινο σώμα και μετά τον θάνατο δια της ταφής θα πρέπει να εξετασθεί στο ίδιο πλαίσιο με εκείνο της απαγόρευσης της άμβλωσης. Παιχνίδι δηλ. κυριαρχικό πάνω στο ανθρώπινο σώμα».

Για τον διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας, υποστήριξε: «Ζούμε στην Ελλάδα. Ο διαχωρισμός είναι κάτι που θα πονέσει και τις δυο πλευρές. Οι παπάδες έχουν ανάγκη την προστασία του νόμου. Το κράτος έχει ανάγκη την εκκλησία γιατί ακόμα με τον α’ ή τον β’ τρόπο η εκκλησία εργάζεται για το κράτος μες την κοινωνία. Προσωπικά -και ως ιερέας αλλά και τώρα ως λαϊκός- πιστεύω ακράδαντα στον οριστικό διαχωρισμό».

«Η εκκλησία φοβάται τον εκμοντερνισμό»

Ερωτηθείς εάν θα έπρεπε, κατά τη γνώμη του, η Εκκλησία να εκμοντερνιστεί, σχολίασε: «Η Εκκλησία και κάθε οργανωμένη θρησκεία εκ των πραγμάτων, όπως είδα ιδίοις όμμασι, εκπροσωπεί πάντοτε το ‘παλαιό’ ενώ συνάμα αποτελεί άκρατο φορέα συντηρητισμού. Όταν μπήκα στο ράσο πίστεψα κι εγώ στον εκμοντερνισμό… πράγμα βέβαια αδύνατον! Αν υπάρχει μια τάση εκμοντερνισμού είναι ξεκάθαρα επιφανειακή και εξυπηρετεί ως “μαγνήτης” με σκοπό την ‘στρατολόγηση’ νέων μελών. Ένας εκμοντερνισμός για την Εκκλησία, καταλήγω από την προσωπική μου εμπειρία, σημαίνει άμεσα και αυτο-ακύρωση της ίδιας. Η “Αγία και Μεγάλη Σύνοδος των Ορθοδόξων” στην Κρήτη το 2016 απέδειξε περίτρανα ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία φοβάται τον ‘εκμοντερνισμό’ όσο τίποτε. Η Σύνοδος αυτή προς κάποια αλλαγή δεν προσπάθησε καν. Συντήρηση και πάλι συντήρηση».

Αναφορικά με τη στάση της Ελλαδικής Εκκλησίας σε θέματα προσωπικής ελευθερίας όπως αυτοδιάθεση σώματος και σεξουαλική προτίμηση, υπογράμμισε: «Η εκκλησία αποτελεί με τη σειρά της μια εξουσιαστική δομή. Αν αποδέχονταν την αυτοδιάθεση του σώματος στην ουσία θα ήταν… σαν να στρέφονταν κατά του ίδιου της του εαυτού».

«Οι μητροπολίτες δεν βοηθούν τις ενορίες αλλά τις αφαιμάσσουν, το παγκάρι είναι η βασική οικονομική πηγή»
Σε άλλο σημείο της συζήτησης, η κουβέντα περιστράφηκε από το παγκάρι και το… μυστήριο που το περιβάλει καθώς ουκ ολίγες φορές έχει γίνει «κόκκινο πανί» για το ευρύ κοινό με κύριο ερώτημα «που πηγαίνουν αυτά τα χρήματα»: «Το παγκάρι, επειδή υπήρξα κληρικός, έχω να αναφέρω ότι αποτελεί την βασική οικονομική πηγή της κάθε ενορίας. Οι ενορίες έχουν ανάγκες, πληρώνουν λογαριασμούς, καλύπτουν καθημερινά έξοδα όπως επίσης και ένα είδος franchise προς την μητρόπολη, την λεγόμενη τριμηνία αφού ανά τρεις μήνες καταθέτουν ένα συγκεκριμένο ποσό στη μητρόπολη. Οι μητροπολίτες δεν βοηθούν τις ενορίες αλλά τις αφαιμάσσουν. Μες τον κλήρο άλλωστε υπάρχουν οι ‘πάνω’ και οι ‘κάτω’. Οι ‘κάτω’ στενάζουν πολύ συχνά από τους ‘πάνω’. Ακριβώς όπως συμβαίνει και στην κοινωνία».