Ως «ευκαιρία» να «ξεπλυθεί» η ναζιστική – φασιστική ιδεολογία του παππού της και της δικτατορίας του θεώρησε, προφανώς, τους απανωτούς ναζιστικούς χαιρετισμούς του Κωνσταντίνου Πλεύρη, μέσα στη δικαστική αίθουσα όπου γίνεται η δίκη της «Χρυσής Αυγής», η εγγονή του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, Ιωάννα Φωκά.

Αφορμή για την «απάντησή» της στάθηκε η δήλωσε του Κ. Πλεύρη, ότι ο ναζιστικός χαιρετισμός του στο δικαστήριο ήταν ίδιος με τον χαιρετισμό του παππού της.

«Καλημέρα Ελλάδα! Έτσι χαιρετούσε ο Μεταξάς» έγραψε η Ιωάννα Φωκά στην ανάρτησή της στο Facebook, όπου ανέβασε μια φωτογραφία του παππού της να χαιρετά τα πλήθη.

Ο Κ. Πλεύρης παρουσίασε στο δικαστήριο ασπρόμαυρες φωτογραφίες από την «Εθνική Οργάνωση Νεολαίας» του Μεταξά όπου όλοι χαιρετούσαν ναζιστικά, ενώ μεταξύ άλλων μίλησε για «αυνάνες της Αριστεράς».

«Κάποιες εφημερίδες έγραψαν ότι ο Λαγός είναι πρώην ευρωβουλευτής. Κάποιοι τον αποκαλούν δολοφόνο. Υπάρχει παραβίαση τεκμηρίου αθωότητας. Υπάρχει απόφαση δικαστική που λέει ότι ο Κωνσταντίνος Πλεύρης έχει σχέση με τον ελληνικό εθνικισμό και όχι με τον ναζισμό και να μην ακούτε τους αυνάνες της Αριστεράς. Εμείς πιστεύουμε στον Μεταξά και χαιρετάμε έτσι» είχε πει ο δικηγόρος ενώπιον του δικαστηρίου.

Η αλήθεια

Η εγγονή του δικτάτορα ισχυρίστηκε πως, ακόμα κι αν οι υπόλοιποι δίπλα στον Μεταξά χαιρετούσαν ναζιστικά, ο ίδιος δεν έχει απαθαναστεί να κάνει τέτοιο χαιρετισμό.

Αυτό δεν τον κάνει λιγότερο φασίστα.

Διότι, στην πραγματικότητα, η δικτατορία του Μεταξά ήταν απροσχημάτιστα φασιστική, τόσο στην ιδεολογία, όσο και στην πρακτική και αισθητική της, αντιγράφοντας και προσαρμόζοντας στον εγχώριο εθνικισμό, τα ιδεολογήματα της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας.

Ο θαυμασμός του για τη ναζιστική Γερμανία, αποτυπώθηκε στη θέρμη με την οποία υποδέχθηκε το 1936 στην Αθήνα τον εγκέφαλο της ναζιστικής προπαγάνδας, τον Γιόζεφ Γκέμπελς.

Επιδόθηκε σε άνευ προηγουμένου πογκρόμ εναντίον του κομμουνιστικού – εργατικού κινήματος και κάθε προοδευτικής και δημοκρατικής φωνής, εγκαινιάζοντας και γεμίζοντας τόπους εξορίας σε νησιά, προχωρώντας σε πολιτικές δολοφονίες και κτηνώδη βασανιστήρια πολιτικών κρατουμένων.

Αν υπάρχει κάτι που διαφοροποιεί το μεταξικό καθεστώς από τα «αδερφά» του καθεστώτα του Χίτλερ και του Μουσολίνι, είναι το γεγονός ότι ουδέποτε ο Μεταξάς απόλαυσε της μαζικής λαϊκής αποδοχής των ομοϊδεατών του, στην πολιτική ακμή τους

Ο Μεταξάς «σύρθηκε», εντελώς απρόθυμα στον πόλεμο με το μέρος των Συμμάχων λόγω των χρεών της Ελλάδας προς την Αγγλία – γεγονός που σήμαινε ότι τυχόν αποδοχή του τελεσιγράφου του Μουσολίνι θα σήμαινε το αυτόματο τέλος του καθεστώτος του – και τελικά  συνθηκολόγησε το 1941 με τους Γερμανούς φασίστες εισβολείς, παραδίδοντας, μάλιστα στους κατακτητές τους αριστερούς και κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους – αντιπάλους της δικτατορίας, πολλοί από τους οποίους (όσοι δεν κατάφεραν να δραπετεύσουν) εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια της κατοχής από τους ναζί.