Οκτώ παιδιά και τρεις γυναίκες πνίγηκαν με τραγικό τρόπο στο ναυάγιο στο Φαρμακονήσι στις 20/1/2014.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), δικαίωσε τους 14 επιζώντες πρόσφυγες και τους συγγενείς θυμάτων, 7 χρόνια μετά την προσφυγή τους κατά των ελληνικών αρχών, φωτίζοντας παράλληλα μέσα από το κείμενο αιτιολόγησης το χρονικό της συγκάλυψης από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.

Αντιφάσεις από τις δηλώσεις των ανδρών του λιμενικού σε σχέση με την ώρα της εντόπισης του πλοιαρίου και την εξέλιξη της επιχείρησης, χρήση περιπολικού και όχι διασωστικού πλοίου, χειραγώγηση των καταθέσεων των προσφύγων με τον υπουργό να δηλώνει τι είπαν οι πρόσφυγες μια μέρα πριν την κατάθεση τους και επιχείρηση επαναπροώθησης, είναι κάποια από το ευρήματα που αφορούν τις λιμενικές αρχές και το υπουργείο ναυτιλίας.

Όσο για την πλευρά της Ελληνικής Δικαιοσύνης έθεσε εμπόδια εξαρχής στην υπεράσπιση των προσφύγων, η υπόθεση μπήκε στο αρχείο, η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου αρνήθηκε να διατάξει τη συνέχεια της ανακριτικής διαδικασίας επομένως, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ήταν μονόδρομος αφού επιζώντες και συγγενείς θυμάτων προσέφυγαν στο ΕΔΔΑ, αφού εξάντλησαν τις δυνατότητες προσφυγής στην Ελληνική Δικαιοσύνη.

Λίγο πριν τη συνέντευξη Τύπου των οργανώσεων για την απόφαση αυτή, το tvxs φωτίζει με λεπτομέρειες το χρονικό του ναυαγίου και της συγκάλυψης με τη βοήθεια της δικηγόρου Ιωάννας Κούρτοβικ η οποία δηλώνει στο tvxs.gr:

«Είναι πολύ σημαντική η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, σε ότι αφορά τις επαναπροωθήσεις και την αντιδικία που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στην κυβέρνηση και τις οργανώσεις υπεράσπισης προσφύγων. Επιβεβαιώνει τις καταγγελίες που γίνονται και αναδεικνύει το ζήτημα του τεράστιου κινδύνου για τις ανθρώπινες ζωές. Είναι δεκάδες χιλιάδες πλέον οι νεκροί στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Αυτό το αίμα πέφτει πάνω σε όλους μας».

Τα 13 λεπτά

Το ναυάγιο έγινε ξημερώματα της 20ης Ιανουαρίου. Σύμφωνα με τα στοιχεία που ελέγχθηκαν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων,στις 12.30 οι αρχές έλαβαν σήμα από στρατιώτες του φυλακίου, που είπαν ότι είδαν πλοιάριο να ξεκινά από τις Τουρκικές ακτές με κατεύθυνση προς την Ελλάδα. Το μέσο που κινείται για να εντοπίσει το πλοιάριο, είναι περιπολικό λιμενικού μέσο αποτροπής φύλαξης συνόρων και όχι διάσωσης.

Σύμφωνα με τους Αφγανούς πρόσφυγες, το πλοιάριο απείχε από τις ελληνικές ακτές μόλις 200 μέτρα όταν τους σταμάτησε το λιμενικό σκάφος. Οι πρόσφυγες φώναζαν, τους έλεγαν ότι υπάρχει μεγάλος αριθμος παιδιών, σήκωναν μάλιστα βρέφη ψηλά για να τα δουν οι άνδρες του λιμενικού.

Στα στοιχεία που δόθηκαν στη συνέχεια από το Λιμενικό και το υπ. Ναυτιλίας, έδειχναν ότι υπήρχε απόσταση ανάμεσα στις ώρες που είχαν δηλωθεί από τους λιμενικούς σε σχέση με τον εντοπισμό του πλοιαρίου. «Το ΕΔΔΑ λέει ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν τοποθετείται σε σχέση με αυτές τις αντιφάσεις για τη διαφορά των ωρών.

Προκύπτει ότι ο εντοπισμός έλαβε χώρα είτε 00.35, είτε 1.25 είτε 1.45 είτε 2.00. Η κυβέρνηση δεν λέει τίποτα!» λέει η Ιωάννα Κούρτοβικ.

Στις 2 το πρωί, το περιπολικό προσεγγίζει το πλοιάριο και σύμφωνα με τις ελληνικές αρχές, όλη η επιχείρηση εξελίσσεται μέσα σε 13 λεπτά, αφού το ναυάγιο έγινε στις 2:13.

«Το λιμενικό αποφασίζει να ρυμουλκήσει το πλοιάριο στις 2 το πρωί. Όχι από την πλώρη, αλλά από την καμπίνα, εκεί δέθηκε το σχοινί. Ξεκινά η ρυμούλκηση, αποσπάται η οροφή της καμπίνας οπότε το ξαναπροσεγγίζουν και το δένουν από την πλώρη. Μάλιστα οι αρχές λένε ότι μπήκαν δύο άνδρες του λιμενικού να δέσουν αλλά οι πρόσφυγες το αμφισβητούν. Ξεκινάει η ρυμούλκηση ξανά, σπάει το σχοινί γιατί ούτε κατάλληλο ήταν, ούτε δέθηκε με σωστό τρόπο. Δεν μπορείς να δέσεις σε θάλασσα με ταραχή με σχοινί 10 μέτρων χωρίς ελαστικότητα. Από τους κραδασμούς κόβεται το σχοινί. Ένας λιμενικός είπε μάλιστα κόψαμε το σχοινί… Και το σκάφος αρχίζει να βυθίζεται» λέει η Ιωάννα Κούρτοβικ παρατηρώντας ότι είναι αδύνατον όλα αυτά να έγιναν σε 13 λεπτά όπως ισχυρίζονται οι αρχές.

«Σε 13 λεπτά έκαναν τον εντοπισμό, την αναγνώριση ότι πρόκειται για πρόσφυγες, την διπλή απόπειρα ρυμούλκησης; Αδύνατον! Δεν πείστηκε το δικαστήριο».

Στις 2:13 ξεκινάει η βύθιση. Κόβοντας το σχοινί και περισυλλέγοντας όσους προλαβαίνουν, οι λιμενικοί φεύγουν γιατί ένα σχοινί έχει εισροφήσει στη μηχανή κι έχει αρπάξει φωτιά.

Έστειλαν σήμα στο κέντρο διάσωσης μετά τη βύθιση του πλοιαρίου

Στις 2:13 έχει βυθιστεί το μισό πλοιάριο και στις 2:16 ολόκληρο.  Τότε στέλνουν σήμα για πρώτη φορά – κατά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο – στο κέντρο ενημέρωσης και διάσωσης, όταν έχει ήδη φύγει και το περιπολικό και δεν μπορεί να βρεθεί σημείο καν το σημείο βύθισης!

«Ελικόπτερο ζητείται δε στις 2:29  και φτάνει 3:52. Δεν ζητήθηκε συμβολή πλοίου πολεμικού ναυτικού παρά στις 2:45 και στις 3:32 φτάνει πλοίο του λιμενικού ξανά για να περισυλλέξει ανθρώπους.Το δικαστήριο λέει, ότι η κυβέρνηση δεν έδωσε καμία εξήγηση για τις προλήψεις και τις αργοπορίες. Θα μπορούσε να επικαλεστεί ότι δεν υπήρχαν διαθέσιμα μέσα, γιατί υπήρχε αυξημένη ροή προσφύγων.  Αλλά δεν το έκανε γιατί δεν ήταν αυτές οι συνθήκες τότε. Άρα δεν δικαιολογούνται οι καθυστερήσεις» σημειώνει η Ιωάννα Κούρτοβικ.

Βασανιστήρια, χειραγωγούμενες καταθέσεις με διερμηνέα που δεν μιλούσε Αφγανικά και απόπειρα επαναπροώθησης

Τα μέσα που πήγαν στο σημείο, το περιπολικό και  το ελικόπτερο δεν βρήκαν τίποτα. Την επόμενη βρέθηκε το πνιγμένο σώμα παιδιού στη Σάμο και μιας γυναίκας στα Τουρκικά παράλια. Και οι δύο σοροί αναγνωρίστηκαν. Ήταν δύο από τους Αφγανούς του ναυαγίου. Τι έγινε όμως εντωμεταξύ με τους διασωθέντες;

«Τους μεταφέρουν στο Φαρμακονήσι, του γδύνουν και τους υποβάλλουν σε εξευτελιστικό έλεγχο, παρά την κακή τους κατάσταση.  Είχαν χάσει ανθρώπους, είχαν κινδυνεύσει οι ίδιοι υπήρχε  φόβος και αγωνία» λέει η Ιωάννα Κούρτοβικ.

Οι διασωθέντες έδωσαν καταθέσεις στις 20, 21 και 22 του μήνα. Την πρώτη μέρα φέρονται να καταθέτουν, χωρίς καμία αναφορά στα γεγονότα της ανατροπής και βύθισης του πλοιαρίου, ούτε στο ότι το λιμενικό προσπαθούσε να τους μεταφέρει στην Τουρκία, όπως θα πουν στις 21 του μήνα σε εκπροσώπους της Ύπατης Αρμοστείας.

Γιατί άραγε;

«Κατέθεσαν στις αρχές με δύο διερμηνείς Πακιστανούς οι οποίοι δεν μιλούσαν Αφγανικά. Αργότερα, καταγγέλλονται από τις ελληνικές αρχές πως εκείνοι είχαν την ευθύνη και ασκήθηκε εναντίον τους δίωξη. Τον έναν τον χάσαμε δεν βρέθηκαν τα ίχνη του σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Ο άλλος  διερμηνέας αθωώθηκε, γιατί το δικαστήριο αναγνώρισε ότι είχε δηλώσει εξ’αρχής στις αρχές ότι δεν γνώριζε τη γλώσσα» λέει η Ιωάννα Κούρτοβικ.

Στις 21 του μήνα, οι πρόσφυγες δίνουν κατάθεση στα μέλη της Ύπατης Αρμοστείας κι εκεί ακούγεται για πρώτη φορά η εκδοχή τους. Επικαλούνται τις πραγματικές συνθήκες ρυμούλκησης με τρόπο επικίνδυνο, με ζικ ζακ στη θάλασσα, μιλούν για επικίνδυνη ρυμούλκηση με ταχύτητα μεγάλη που είχε ως αποτέλεσμα να σηκώνεται η πλώρη και να βυθίζεται το πλοίο στο οποίο έμπαιναν διαρκώς νερά.

«Ο υπουργός ναυτιλίας  Μ. Βαρβιτσιώτης, βγαίνει και το διαψεύδει λέγοντας ότι οι πρόσφυγες δεν έχουν πει τέτοιο, αντιθέτως είπε ευχαρίστησαν το λιμενικό για τη διάσωση. Επικαλέστηκε μάλιστα δηλώσεις προσφύγων όπως το ότι ευχαριστούν το λιμενικό, γεγονός που καταγράφηκε στις καταθέσεις τους της επόμενης ημέρας, της 22ης Ιανουαρίου. Ο υπουργός έκανε δηλώσεις δηλαδή, επικαλούμενος καταθέσεις των προσφύγων που έγιναν την επόμενη μέρα!»

Υπήρχαν τότε δημοσιεύματα, που σημείωναν, ότι ελικόπτερο μετέφερε τους διερμηνείς στη Λέρο για να γίνουν οι καταθέσεις και ότι με ελικόπτερο μεταφέρθηκαν και οι λιμενικοί στην Αθήνα προτού καταθέσουν για να γίνει η επικοινωνία με το αρχηγείο. «Πράγμα που παραπέμπει στο ότι υπήρχε παρέμβαση για χειραγώγηση των καταθέσεων» προσθέτει η κ. Κούρτοβικ.

Επίσης, το λιμεναρχείο Λέρου το οποίο ήταν αρμόδιο για την επιτήρηση συνόρων, έβγαλε ένα αρχικό δελτίο για τα γεγονότα. Μετά το ανακάλεσε με νέο δελτίο, που ανέτρεπε τα στοιχεία και τις ώρες του πρώτου όπως αναφέρει η απόφαση του ΕΔΔΑ.

Το δικαστήριο διαπιστώνει ότι πέραν των τηλεφωνικών επικοινωνιών που προκύπτουν από έγγραφα, δεν δόθηκε κανένα στοιχείο από ασύρματες επικοινωνίες, κανένα από τηλεφωνικές επικοινωνίες, δεν δόθηκε κανένα στοιχείο για το στίγμα του πλοίου γιατί είπαν ότι δεν το κατέγραφαν τα ραντάρ.

Οι μόνες καταγραφές είναι από την αρχική αναφορά δύο στρατιωτών στο Φαρμακονήσι που αναφέρουν ότι φεύγει πλοίο από τουρκικά παράλια προς Ελλάδα και η αναφορά ότι πλησιάζει χωρικά ύδατα. «Από ολόκληρη επιχείρηση, το δικαστήριο δεν ειχε από τις αρχές κανένα στοιχείο καταγεγραμμένο, ούτε από ραντάρ» λέει η δικηγόρος.

Προσπάθησε με ένα ξύλο να σώσει μια γυναίκα που πνιγόταν και τότε ένας άνδρας του Λιμενικού τον χτύπησε στο κεφάλι με κλωτσιά

Στις 22 του μήνα, την ίδια κιόλας μέρα, βγαίνει απόφαση απέλασης τους, αναστέλλεται η εκτέλεση της και αφήνονται ελεύθεροι. Στις 23 φτάνουν στον Πειραιά δίνουν συνέντευξη τύπου και περιγράφουν εκτενώς τα όσα έχουν συμβεί. Σύμφωνα με τους προσφευγοντες διασωθέντες το πλοιάριο βρέθηκε σε διαφορετική θέση από αυτή που επικαλούνται οι αρχές. Έκαναν λόγο για πυροβολισμούς στον αέρα, απειλές και σωματική βία από τους άνδρες του Λιμενικού.

Σύμφωνα με τις καταγγελίες τους, οι άνδρες του Λιμενικού που πλησίασαν για βοήθεια, έδεσαν τη βάρκα στο σκάφος τους και άρχισαν να αναπτύσσουν μεγάλη ταχύτητα προς τις ακτές της Τουρκίας. Από την ταχύτητα ορισμένοι από τους πρόσφυγες έπεσαν στη θάλασσα. «Κάποιοι σήκωσαν ένα μωρό για να δείξουν ότι πρόκειται για οικογένειες και τότε κάποιος άνδρας του Λιμενικού τους χτύπησε με κλωτσιά και τους είπε να καθίσουν κάτω», περιέγραψε ο Αμπντούλ Σαμπούρ Αζίζι, ο οποίος έχασε στο ναυάγιο τη
γυναίκα και το δεκάχρονο παιδί του.

Ο Φαντά Μοχάμεντ Αχμάντι, ο οποίος έχασε στο ναυάγιο τη γυναίκα και τα τρία παιδιά του κατήγγειλε ότι «ένας Σύρος προσπάθησε με ένα ξύλο να σώσει μια γυναίκα που πνιγόταν και τότε ένας άνδρας του Λιμενικού τον χτύπησε στο κεφάλι με κλωτσιά».

Ο Εχσάντα Σούφι, που θρηνεί πέντε μέλη της οικογένειάς του, υποστήριξε ότι «δεχτήκαμε απειλές από άνδρες του Λιμενικού πως αν πούμε τίποτα από αυτά που είδαμε θα μας κάνουν ζημιά». Επίσης, είπε ότι στο κρατητήριο της Λέρου, όπου παρέμειναν τη νύχτα του ναυαγίου, δεν τους έδωσαν ούτε φαγητό ούτε νερό.

Επιχείρηση επαναπροώθησης

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, δεν απορρίπτει το ενδεχόμενο της επαναπροώθησης, αλλά δηλώνει ότι δεν μπορεί να τοποθετηθεί γιατί δεν έγινε ενδελεχής και εμπεριστατωμένη έρευνα από τις αρχές. Σημειώνει όμως, ότι την περίοδο εκείνη γινόντουσαν pushbacks παραθέτοντας μεταξύ άλλων και δηλώσεις του Βαρβιτσιώτη στις οποίες το ομολογούσε.

Ο υπουργός είχε παραδεχτεί ότι είχαμε τότε 7.000 αφίξεις προσφύγων και «…το λιμενικό κατάφερε να αποτρέψει πολλαπλάσιο αριθμό αποπείρων εισόδου».

Με στοιχεία σαν το άνωθεν, το δικαστήριο κρίνει αναξιόπιστες τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου ότι δεν γινόντουσαν επαναπροωθήσεις. Τα στοιχεία που καταγράφονται μιλάνε από μόνα τους.

«Η απόφαση αναφέρεται στις καταθέσεις των προσφύγων που είπαν ότι έβλεπαν να πλησιάζουν τα φώτα πόλης της Τουρκίας στην κίνηση του πλοίου. Καταθέτουν ότι είχαν δεχθεί πιέσει από λιμενικό να καταθέσουν ότι ήταν τα φώτα της Κω. Έδεσαν το πλοιάριο των προσφυγων και πήγαιναν προς τα τουρκικά νερά, η κίνηση δεν ήταν προς το Φαρμακονήσι αλλά προς βορειοανατολικά.

Η κυβέρνηση έλεγε, ότι το πλοιο λόγω των ρευμάτων δεν μπορούσε να κατευθυνθεί κατευθείαν προς το Φαρμακονησι κι έκανε ελιγμό. Το δικαστήριο βλέπει ότι το σημείο εντοπισμού του πλοιαρίου είναι και το σημείο στο οποίο αναφέρεται ότι έγινε το ναυάγιο. Δηλαδή εκεί που το βρήκανε εκεί βυθίστηκε. Επειδή μεσολαβεί όμως ένας χρόνος από τον εντοπισμό και η αντίφαση των καταθέσεων των λιμενικών σχετικά με τον χρόνο, καταλαβαίνει κανείς ότι ένα από τα δύο στίγματα που δόθηκαν είναι ψευδές. Το σημείο της βύθισης και της ανεύρευσης, δεν μπορεί να είναι το ίδιο εφόσον ρυμουλκήθηκε.

Το πλοιάριο βρέθηκε σε απόσταση 1.100 μέτρων από το σημείο που δόθηκε  ως σημείο βύθισης. Το λιμενικό το αποδίδει σε παράσυρση από ρεύματα. δεν είναι δυνατόν να παρασύρθηκε τόσα μέτρα. Πήγε στο βυθό γιατί ήταν φορτωμένο» λέει   η κ. Κούρτοβικ.

Πώς συγκάλυψε η Δικαιοσύνη

Διατάσσεται με βάση καταγγελίες προανάκριση. Οι δικηγόροι που εκπροσωπούν τους πρόσφυγες δηλώνουν συμμετοχή, όμως…

«Έκριναν ότι δεν μπορούσαμε να καταστούμε πολιτικώς ενάγοντες διότι ήταν προκαταρκτική εξέταση. Εμείς κάναμε δήλωση πολιτικής αγωγής, τους μηνύουμε και ζητάμε να καταστούμε διάδικοι. Οι εισαγγελείς δεν το δέχτηκαν λοιπόν» λέει η κ. Κούρτοβικ.

«Ήμασταν σε επικοινωνία όμως  με τον εισαγγελέα, προσκομίζαμε έγγραφα κάναμε πραγματογνωμοσύνη δική μας, ωστόσο με την επίκληση ότι δεν έχει ασκηθεί ποινική δίωξη δεν μας επέτρεπαν πρόσβαση στη δικογραφία. Δεν έδιναν αντίγραφα, η ανακρίτρια έλεγε ότι είναι απόρρητα. Υπήρχε επίσης παράλληλη ανάκριση για τον υποτιθέμενο διακινητή, έναν από τους διασωθέντες. Οι πρόσφυγες δεν μπορούσαν να ασκήσουν τα δικαιωματά τους και η διαδικασία καλυπτόταν από πέπλο σιωπής. Δέχτηκαν όμως να γίνει ανάσυρση του πλοιαρίου.

»Έγινε ανάσυρση λοιπόν, βρέθηκαν τα υπόλοιπα σώματα που εγκλωβίστηκαν μέσα. Θα πνιγόντουσαν με την ανατροπή, όμως έσπασε προηγουμένως το καπάκι της μηχανής κι έκλεισε την είσοδο της καμπίνας. Οπότε δεν μπορούσαν να βγουν να κολυμπήσουν.

»Μιλάμε για τραγικό θάνατο. Εννέα μέρες μετά το ναυάγιο, έγινε συζήτηση στη βουλή για το θέμα. Ο αρχηγός του λιμενικού είπε ότι στο σημείο αυτό βρισκόντουσαν 150 ναυάγια. Τι ναυάγια ήταν αυτά; Αφορούσαν προσφυγικές ροές; Είναι πιθανό. Δεν ρωτήθηκε ποτέ».

Η διάταξη που βγήκε από το ναυτοδικείο του Πειραιά, απέρριπτε τις αιτιάσεις των δικηγόρων των προσφύγων και δικαιολογούσε τους λιμενικούς.

«Εξηγούσε με εξαιρετικά περίτεχνη γλώσσα  γιατί δεν ίσχυαν αυτά που έλεγαν οι πρόσφυγες και στήριζε τη θέση ότι όπως γνωρίζουμε η Ελλάδα δεν κάνει επαναπροωθήσεις επομένως γι’αυτό το λόγο δεν ισχύουν.

Οι αρχές του λιμενικού υποστήριζαν, ότι η επιχείρηση διάσωσης ξεκίνησε από τη στιγμή που βρέθηκε σε κίνδυνο το πλοίο. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο λέει, ότι το πλοίο λιμενικού που πήγε, ήταν πλοίο αποτροπής όχι διάσωσης, χωρίς αναγκαία μέσα. Πως δεν δόθηκαν σωσίβια παρά το ότι ήταν κακές οι συνθήκες. Πως δεν υπήρχαν κατάλληλα μέσα για να γίνει διάσωση ενώ τα σκάφος διάσωσης δεν προσήλθε και το κέντρο διάσωσης δεν ενημερώθηκε».

«Κατηγόρησαν εμάς κι έβαλαν την υπόθεση στο αρχείο»

Ο εισαγγελέας ναυτοδικείου λοιπόν, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν γίνονται επαναπροωθήσεις, ότι οι πρόσφυγες δεν διατύπωσαν κανένα παράπονο και ότι η αλλαγή των καταθέσεων προέκυψε μετά την επαφή των προσφύγων με ΜΚΟ.

«Μας εγκαλεί δηλαδή, ότι εμείς πείσαμε τους πρόσφυγες να πουν αυτά και θέτει στο αρχείο την υπόθεση. Εμείς στο βαθμό που δεν είχαμε το δικαίωμα να είμαστε διάδικοι, δεν μπορούσαμε να κάνουμε προσφυγή για τη συνέχιση της ανακριτικής διαδικασίας. Πήγαμε όμως στην κ. Κοτζαμάνη, εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και της ζητήσαμε να ασκήσει εκείνη. Είπαμε κάνετε αυτό που σας αντιστοιχεί. Δεν ήταν πρόθυμη να κινηθεί σε αυτό το θέμα και δεν ήταν πρόσφορη η συζήτηση τελικά» σημειώνει η Ιωάννα Κούρτοβικ.

Σε ό,τι αφορά ευθύνες λιμενικού, αυτό που διατάχθηκε ήταν προκαταρκτική εξέταση για το αν τελέστηκε αδίκημα με γραπτές εξηγήσεις. Αυτη η υπόθεση μπήκε στο αρχείο.

Η προανάκριση που διατάχθηκε για τα γεγονότα απέδιδε ευθύνες στον διακινητή.

Υποδείχθηκε ένας 21χρονος που οδηγούσε τη βάρκα που δεν ήταν διακινητής, αλλά πρόσφυγας. Αυτός καταδικάστηκε σε πολλά χρόνια φυλάκιση (πάνω από 100).

Το αίμα είναι και στα δικά μας χέρια

Η Ιωάννα Κούρτοβικ εξηγεί γιατί είναι πολύ σημαντική η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σήμερα.

«Είναι πολύ σημαντική σε ότι αφορά τις επαναπροωθήσεις και την αντιδικία που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στην κυβέρνηση και τις οργανώσεις υπεράσπισης προσφύγων. Επιβεβαιώνει τις καταγγελίες που γίνονται και αναδεικνύει το ζήτημα του τεράστιου κινδύνου για τις ανθρώπινες ζωές. Είναι δεκάδες χιλιάδες πλέον οι νεκροί στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.

Αυτό το αίμα πέφτει πάνω σε όλους μας, γιατί υπάρχει τεράστια απόσταση ανάμεσα στο επίπεδο ζωής και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών της Ευρώπης και των προσφύγων. Είμαστε κι εμείς κομμάτι αυτής της τεράστιας ανισότητας.

Απολαμβάνουμε επίπεδα ζωής, που έχουμε κατακτήσει σε βάρος και άλλων ανθρώπων.  Η απόγνωση είναι τέτοια, που δεν τους σταματά ούτε ο φόβος του θανάτου. Πρέπει να αλλάξει η ευρωπαϊκή πολιτική».