«Chronos είναι τα τραγούδια που πάντα έχουμε ανάγκη να ανακαλούμε για να επαναπροσδιορίζουμε τον πολιτισμό μας», λέει η Δήμητρα Γαλάνη λίγο πριν την πρώτη παρουσίαση  του Chronos‬ project στις 28 & 29 Δεκεμβρίου στο Gazzarte.

Ενώ είναι κοινός τόπος πως η πολιτισμική κρίση προηγήθηκε της οικονομικής, λίγοι καλλιτέχνες το λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους στις επιλογές τους και στη γενικότερη στάση τους. Η Δήμητρα Γαλάνη ανήκει σε αυτούς. Δεν αναγκάστηκε να πατήσει φρένο στον ίλιγγο για το κυνήγι του σουξέ, γιατί δεν το επιδίωκε ούτε στον καιρό της ψευτοευημερίας, δεν παπαγαλίζει ό,τι πιθανώς χαιδεύει το κοινό για να «είναι στα πράγματα».

Αντίθετα, όσο πιο ζόρικοι είναι οι καιροί τόσο πιο βαθιά η βυθομέτρηση στην τέχνη της κι αυτό εκτιμάται ανάλογα, δεν σκύβει πάνω στους νέους μουσικούς που «τους θέλει» η επικαιρότητα αλλά σε εκείνους που φέρνουν νέο αέρα στη δημιουργία και αφήνουν αργά ή γρήγορα το στίγμα τους.

Οι τέσσερις  νέοι μουσικοί που θα αυτοσχεδιάσουν με τη Δήμητρα Γαλάνη Δευτέρα και Τρίτη στο Gazarte είναι  ο Πέτρος Κλαμπάνης, δεξιοτέχνης στο κοντραμπάσο ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη, ο Χρήστος Ραφαηλίδης, καταξιωμένος βιμπραφωνίστας της νεοϋορκέζικης τζαζ σκηνής σήμερα, ο Σπύρος Μάνεσης ο οποίος εργάστηκε στην Ολλανδία, με σπουδές στο Κονσερβατόριο του Αμστερνταμ, στη Γαλλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ και την Κίνα,   και ο Θωμάς Κωνσταντίνου με αγάπη στο δημοτικό τραγούδι και σπουδές στη βυζαντινή μουσική.

Όχημα τους τα τραγούδια μεγάλων δημιουργών από τη «Ξανθούλα» των Νικολάου Μάντζαρου και Διονυσίου Σολωμού στον «Μπαξέ» του Βασίλη Τσιτσάνη, το «Ασπρο περιστέρι» του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου, το «Περιγιάλι» του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους του Γιώργου Σεφέρη. Μέσα από τους ιδιαίτερους αυτοσχεδιαμούς γεφυρώνεται η ανατολή με τη δύση αλλά συνοψίζεται κιόλας με έναν τρόπο ο πλούτος μίας παράδοσης που παραμένει ζωντανή.

Λόγιο, έντεχνο, λαϊκό, παραδοσιακό τραγούδι δεν «ψάχνουν» διαχωριστικές γραμμές εδώ. Μεγάλα τραγούδια που ανασαίνουν και φωτίζονται αλλιώς από μια σπουδαία ερμηνεύτρια και εξαιρετικά ταλαντούχους μουσικούς. Σαν πρόσκληση ακρόασης μιας κοινής κληρονομιάς στον ωκεανό του λόγου και του ήχου. Σαν επιστροφή στο γενναίο και το ωραίο μέσα από το σημερινό βλέμμα.