Μέχρι την μοιραία βραδιά των Τεμπών οι νέοι στην Ελλάδα ήταν απαισιόδοξοι, οικονομικά πιεσμένοι, αγανακτισμένοι για την στεγαστική κρίση που τους κρατούσε στην πατρική κατοικία και – κόντρα στον αστικό μύθο – πολιτικοποιημένοι και αριστερόστροφοι, έστω και με θολό, και αντιφατικό ενίοτε, προσανατολισμό. Έκτοτε είναι και θυμωμένοι. Και αυτή η θυμωμένη ψήφος αποκτά πια αυξημένο ειδικό βάρος στον γενικό πολιτικό, και εκλογικό, ανασχεδιασμό που επέβαλε η σιδηροδρομική τραγωδία, αίροντας τις απολυτότητες και τις παγιωμένες δημοσκοπικές τάσεις.

Πριν από την τραγωδία οι περισσότεροι δημοσκόποι συμφωνούσαν σε ένα συμπέρασμα για την ψήφο της ηλικιακής ομάδας 17 έως 40 ετών: Ήταν μεν αντικυβερνητική, αντισυστημική σε αξιοσημείωτο βαθμό και ευνοούσε σαφώς τον ΣΥΡΙΖΑ σε βάρος της κυβέρνησης, δεν έδειχνε όμως ικανή να ανατρέψει την συνολική εικόνα πρωτιάς της ΝΔ. Τώρα πια όμως τίποτα δεν μοιάζει ίδιο. Και η πιθανή πολιτική συμπεριφορά των νεότερων ηλικιακών ομάδων μετριέται, αθροιστικά, ως ειδικός και κρίσιμος παράγοντας στις κυλιόμενες δημοσκοπήσεις που ήδη τρέχουν για όλα τα κόμματα. Όπως λέει έμπειρος δημοσκόπος, η κατεύθυνση της «ψήφου του θυμού» είναι ένα από τα πέντε βασικά πολιτικά ζητούμενα των ερευνών που ήδη γίνονται και θα γίνουν το επόμενο διάστημα.