Από ένα μικρό σπιτάκι στο Περιστέρι. Δηλαδή από ένα δωμάτιο. Από κει ξεκίνησε το χάραμα της 17^ης Ιανουαρίου του 2013 ο 27χρονος Σαχζάντ Λουκμάν για να πάει με το ποδήλατό του στα Πετράλωνα όπου δούλευε στη λαϊκή αγορά. Δεν επέστρεψε ποτέ. Στο δρόμο τον βρήκε το μαχαίρι των χρυσαυγιτών. Ένα χρόνο μετά οι γονείς του Σουκράν Μπιμπί και Χαντέμ Χουσεΐν βρίσκονται στην Ελλάδα για τη δίκη των δολοφόνων του παιδιού τους. «Γιατί σκότωσαν το παιδί μου; Ήταν πολύ καλό παιδί. Ποτέ δεν έμαθε να τσακώνεται. Να ενοχλεί. Ήταν ξένος; Γι’ αυτό τον σκότωσαν; Πήγαινε για ένα κομμάτι ψωμί» λέει η μητέρα του στο tvxs.gr. «Εκείνη την ημέρα η καρδιά μας, μας έλεγε ότι έχει συμβεί κάτι» εξομολογείται ο πατέρας του. Της Αγγελικής Δημοπούλου

Ads

Οι άνθρωποι αυτοί που βρίσκονταν στο Πακιστάν όταν έμαθαν ότι ο γιος τους δολοφονήθηκε στη μακρινή γι’ αυτούς Ελλάδα μιλούν με μια αξιοπρέπεια σπάνια. Πριν καν τους γίνει η πρώτη ερώτηση σπεύδουν να ευχαριστήσουν όλους τους ανθρώπους που «στάθηκαν δίπλα μας και μοιράστηκαν τον πόνο μας». Διηγείται κυρίως ο πατέρας του Λουκμάν Χαντέμ Χουσεΐν. Η μητέρα Σουκράν Μπιμπί μιλάει λίγο, σφίγγει γύρω της το μαντήλι της, από στιγμές σε στιγμές δακρύζει. Στο τέλος πια ξεσπάει. «Καμιά μάνα να μην πάθει αυτό που έπαθα εγώ». 

Πώς ήταν η ζωή σας στο Πακιστάν; Πώς μεγάλωσε ο Λουκμάν; Πήγε σχολείο;

Ο Λουκμάν πήγε σχολείο τα επτά πρώτα χρόνια. Στη συνέχεια επέμενε ότι ήθελε να μάθει κάποια δουλειά. «Μπαμπά θέλω να σας στηρίξω, είστε μεγάλοι άνθρωποι» μου έλεγε, «πόσο σκληρά θα δουλεύετε; Είμαστε δέκα παιδιά». Ήθελε να κάνει κάτι κι αυτός, να φέρει λεφτά, να βοηθήσει την οικογένεια και τις αδερφές του. Του έλεγα πως είναι μικρό παιδί ακόμη, πως πρέπει να συνεχίσει το σχολείο και αργότερα θα με βοηθήσει. Εκείνος όμως επέμενε. Τελικά δούλεψε ως ηλεκτροκολλητής. Όμως η κατάσταση της οικογένειας ήταν δύσκολη. Δεν μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε τα απαραίτητα. Υπήρξαν στιγμές που δεν είχαμε να φάμε. Ο Λουκμάν δεν το άντεχε αυτό. Έτσι αναγκαστήκαμε να πάρουμε δάνειο από συγγενείς και γείτονες ώστε να μπορέσει ο Λουκμάν να έρθει στην Ελλάδα. 

Πότε και πώς ήρθε ο Λουκμάν στην Ελλάδα;

Στις αρχές του 2009. Είκοσι επτά μέρες με πάρα πολλές δυσκολίες χρειάστηκαν για να φτάσει στην Ελλάδα. 

Όταν ήρθε στην αρχή στην Ελλάδα τι σας έλεγε; Για τη δουλειά. Για τη ζωή του…

Αρχικά ήταν χαρούμενος. Όταν βρήκε δουλειά. Μας έδινε όνειρα και ελπίδες. «Μπαμπά μην ανησυχείς. Κάθε μήνα θα στέλνω λεφτά. Τα μισά για τα δάνεια, τα άλλα μισά για εσάς» μου έλεγε. Το 2012 άρχισε πια να μας λέει ότι τα πράγματα δεν είναι καλά. Μας έλεγε για τους νεοναζί – για ανθρώπους που έλεγαν ότι «μόνο Έλληνες θα μείνουν στην Ελλάδα». Μας έλεγε ότι χτυπούν και σκοτώνουν ανθρώπους. Ότι τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Εμείς τον ρωτούσαμε συνέχεια και του λέγαμε «γιατί δεν έρχεσαι πίσω; Έλα πίσω». Εκείνος έλεγε «αφού έχουμε πάρει δάνειο. Πως θα το πληρώνετε; Που θα πάω; Πως θα ζήσω στο Πακιστάν;». Από τότε δεν μου ξαναείπε τίποτα. Μου έλεγε ότι όλα είναι καλά. Ότι προσέχει πολύ και πηγαίνει νύχτα στη δουλειά που δεν είναι κανείς. Μετά ήρθε αυτή η μέρα. 17 Γενάρη. Δολοφόνησαν το παιδί μου. 

_{«Ήταν μεγάλη αμαρτία. Γιατί σκότωσαν το παιδί μου; Ήταν πολύ καλό παιδί. Ποτέ δεν έμαθε να τσακώνεται. Να ενοχλεί. Ήταν ξένος; Γι’ αυτό τον σκότωσαν; Πήγαινε για ένα κομμάτι ψωμί. Και στο δρόμο του βρέθηκαν αυτοί που τον δολοφόνησαν. Καμιά μάνα να μην το πάθει αυτό που έπαθα εγώ. Έχω τόσο πόνο που δεν μπορώ να τον περιγράψω. Με τρώει. Δεν ξέρω αν θα ζήσω» λέει η μητέρα του Λουκμάν. Θέλει να ευχαριστήσει την Πακιστανική Κοινότητα και τον πρόεδρο Τζαβέντ Ασλάμ. «Χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσαμε να είμαστε εδώ. Προσεύχομαι να είναι πάντα καλά».} 

Πώς μάθατε για το θάνατο του Λουκμάν;

Η καρδιά μας, μας έλεγε ότι έχει συμβεί κάτι. Μας είπαν ότι έγινε ένα ατύχημα και είναι στο νοσοκομείο χωρίς να μπορεί να μιλήσει. Μας έλεγαν ότι θα μπορέσουμε να του μιλήσουμε αύριο. Επί τέσσερις ημέρες μας το έλεγαν αυτό. Εμείς λέγαμε «γιατί δεν μας τα λέτε όπως είναι τα πράγματα;». Εκείνοι επέμεναν ότι «έτσι είναι τα πράγματα». Ότι ο γιατρός έλεγε πως μόλις είναι καλύτερα θα μας μιλήσει. Την πέμπτη ημέρα πια μας το είπαν. Μας το είπε ο Ασφάκ που είναι γαμπρός μας. Ότι σκότωσαν το παιδί μας. 

Είναι σε εξέλιξη η δίκη. Σίγουρα θέλετε δικαιοσύνη…

Θέλουμε βέβαια Δικαιοσύνη. Ελπίζουμε ότι θα την έχουμε. Πολύς κόσμος μας στηρίζει. Ζητάμε όλα αυτά τα παιδιά που χτυπήθηκαν από τους νεοναζί και τη Χρυσή Αυγή να δικαιωθούν και κανείς να μην χτυπηθεί ξανά. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον κόσμο που στάθηκε δίπλα μας, που δίνει το παρόν στα δικαστήρια. Θέλουμε να μην υπάρχει ρατσισμός. Μας βοήθησε πολύ και η Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδας. Γι’ αυτό βρισκόμαστε εδώ και μπορούμε και συνεχίζουμε. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε την Πακιστανική Κοινότητα και όλους τους Έλληνες που μας στήριξαν. 

Συναντήσατε τους γονείς του Παύλου Φύσσα που ήταν θύμα των νεοναζί; 

Ο πόνος για τον Παύλο Φύσσα είναι ο ίδιος με τον πόνο για τον Λουκμάν. Εμείς πήγαμε στους γονείς του Παύλου. Εκείνη την ημέρα δεν είχαν κουράγιο να μιλήσουν. Βάλαμε λουλούδια στο σημείο της δολοφονίας. Θέλουμε όμως να συναντηθούμε με την οικογένεια του Παύλου γιατί έχουμε το ίδιο πόνο. Και ‘κει πονάει μία μάνα κι εδώ πονάει μια μάνα. Θέλουμε δικαιοσύνη και για τον Παύλο και για κάθε παιδί που χτυπήθηκε. 

Πως ήταν το δικό σας ταξίδι στην Ελλάδα;

Ξεκινήσαμε από το Πακιστάν με πολύ πόνο για να πάμε στη χώρα που δολοφονήθηκε το παιδί μας. Ακούγαμε ευρωπαϊκή χώρα και Ευρωπαϊκή Ένωση και νομίζαμε ότι σε τέτοιες περιοχές δεν γίνονται τέτοια πράγματα. Όταν ήρθαμε φοβόμασταν πάρα πολύ. Νιώθαμε ότι είναι πολύ επικίνδυνο να έρθουμε. Ότι μπορεί κάποιος να μας σκοτώσει. Με αυτό τον φόβο ήρθαμε και ήμασταν τρομοκρατημένοι. Πήραμε όμως πολύ αγάπη και στήριξη εδώ. Μας στήριξαν πολλοί, όπως η ΚΕΕΡΦΑ και ο Πέτρος Κωνσταντίνου, αλλά και πολιτικοί. Βρεθήκαμε με το Δήμαρχο, τον Φώτη Κουβέλη και άλλα κόμματα και όλοι μας είπαν ότι θα βρίσκονται δίπλα μας και θα μας βοηθήσουν.

Τόση αγάπη πήραμε και αλλάξαμε γνώμη. Δεν έχουν όλοι μαχαίρια και όπλα. Δεν έχουν όλοι φασισμό. Εδώ μένουν άνθρωποι που αγαπούν και προσέχουν τον άνθρωπο. Όλοι λένε: «Ντρεπόμαστε που έγινε αυτό στην Ελλάδα». Αυτό μας δείχνει ανθρωπιά και μας δίνει κουράγιο. Και θέλουμε να ευχαριστήσουμε πάρα πολύ όλους τους ανθρώπους που είναι δίπλα μας και μας βοηθούν για να έχουμε δικαιοσύνη και δικαιώματα. 

_{«Ελπίζω ότι θα έχουμε δικαιοσύνη για τον Σαχζάτ Λουκμάν, τον Παύλο Φύσσα, για τα άλλα παιδιά που δολοφονήθηκαν αλλά και για τους 800 ανθρώπους που χτυπήθηκαν από τη Χρυσή Αυγή» λέει στο tvxs.gr, ο πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας, Τζαβέντ Ασλάμ, που μας βοήθησε να μιλήσουμε με τους γονείς του Λουκμάν. «Και δεν πρέπει να τιμωρηθούν μόνο αυτοί που τους χτύπησαν αλλά και αυτοί που ήταν επικεφαλής της Χρυσής Αυγής. Από αυτούς έπαιρναν εντολές. Να ελεγχθούν όλες οι υποθέσεις».} 

* κάνοντας εγγραφή στο newsletter συμφωνείτε με τους όρους χρήσης της υπηρεσίας Moosend

* Η ΚΕΕΡΦΑ και η Πακιστανική Κοινότητα κάνουν έκκληση στήριξης της οικογένειας του Λουκμάν.  Όσοι και όσες θέλουν να ενισχύσουν μπορούν να επικοινωνούν στο τηλέφωνο 6932828964 ή να καταθέσουν τις ενισχύσεις στους παρακάτω λογαριασμούς:

Αριθμός λογαριασμού Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος
159/620751-05 – IBAN GR8201101590000015962075105
ΚΩΔ.SWIFT ΤΡΑΠΕΖΑΣ (BIC) ETHNGRAA
 
BANK AC.NO
SUGRAN BIBI (MOTHER OF SHAHZAD LUQMAN)
AC.NO: 0071-1003718745
LAFHDKKA071
AL FALAH BANK
GT ROAD LALAMUSA