Πολιτική απόφαση χαρακτήρισε ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντινου, την πορεία της λίστας Λαγκάρντ που οδήγησε και τον ίδιο στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου. 

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών καταθέτοντας στη δίκη για τους χειρισμούς του πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ και εισαγγελέα, Ιωάννη Διώτη, υποστήριξε ότι ο πρώην εισαγγελικός λειτουργός δεν είχε δόλο, καθώς και ότι η λίστα δεν αποτελούσε αποδεικτικό μέσο, τονίζοντας πως ακόμα και μετά από όσα ακολούθησαν η εισπραξιμότητα είναι κάτω του 1%.

«Ήταν πολιτική απόφαση να αναζητήσω τη λίστα, ήταν πολιτική απόφαση να μην πρωτοκολληθεί, ήταν πολιτική απόφαση να δώσω 20 ονόματα στον κ. Καπελέρη και ήταν πολιτική απόφαση να σταλεί με τον τρόπο που εστάλη στον κ. Διώτη», είπε χαρακτηριστικά. Σημείωσε δε, ότι η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ ήταν μια καλή ευκαιρία να κάνουν κάποιοι πολιτικές καριέρες. 

Και πρόσθεσε: «δεν προκύπτει από τη λογική αλλά και από την ιστορία του κ. Διώτη ότι είχε δόλο. Εξ όσων γνωρίζω έγινε συσχέτιση των στοιχείων που περιλαμβάνονταν στη λίστα Λαγκάρντ στη λίστα των 65 CD».

Ο μάρτυρας εξέφρασε τη θέση ότι η λίστα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ένα στοιχείο σε σχέση με άλλα και όχι ως βάση αυτοτελή φορολογικού ελέγχου και με αυτό το σκεπτικό την απέστειλε στον Ιω. Διώτη. 

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου στη συνέχεια υπογράμμισε: «Το πιο σημαντικό για μένα είναι ότι το USB που εγώ έδωσα στον κ. Διώτη δεν είναι το ίδιο με αυτό που έδωσε ο κ. Βενιζέλος». 

Τέλος για το ΣΔΟΕ ανέφερε ότι δεν εισπράττει τα χρήματα από τους φορολογικούς ελέγχους. «Δεν με ενδιαφέρει πόσα βεβαιώνονται από τη στιγμή που η εισπραξιμότητα είναι κάτω του 1%. Να κάνουν καλύτερη δουλειά και να βεβαιώνουν ότι εισπράττεται. Το ΣΔΟΕ κάνει ότι κάνει τη δουλειά του». 

» Βέβαια το ΣΔΟΕ του 2017 είναι απείρως καλύτερο από αυτό του 2010, διότι όλοι οι υπουργοί προχώρησαν σε νομοθετικές παρεμβάσεις και κυρίως στο ζήτημα της άρσης του τραπεζικού απορρήτου. Είχαμε πιο αυστηρή νομοθεσία και από την Ελβετία».